6.ตรวจหลักฐาน (ภายใน)

“อ้า ขา ออก”

เสียงเอ่ยสั่งดังขึ้นอีกครั้งเมื่อทิพากรยังไม่ยอมขยับขาทั้งสองข้างออกจากกัน แต่เดิมแล้วอติกานต์ไม่ใช่คนอ่อนโยนนัก แต่ไม่ใช่ว่าเขาอ่อนโยนไม่เป็น หากแต่เขายังไม่อยากหยิบเอาความอ่อนโยนนั้นมาใช้กับคนเดิมเป็นครั้งที่สอง หลังจากมันถูกปัดตกไปอย่างง่ายดาย

เสียงเข้มที่เอ่ยสั่งเมื่อสักครู่ก็เพียงพอแล้วที่ทิพากรจะละทิ้งความอายของตัวเองเพื่อทำตามคำบอก ยังไม่ทันได้ขยับขาทิพากรก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้ง เมื่อฝ่ามือใหญ่สอดเข้ามาระหว่างหัวเข่าทั้งสองข้าง

เพราะตกใจจึงเผลอขัดขืนตามสัญชาตญาณ อีกฝ่ายไม่ได้ทำรุนแรงกับเขาเพียงแค่ไล้ฝ่ามือไปตามช่องว่างระหว่างหัวเข่า นิ้วหัวแม่มือกดน้ำหนักลูบวนที่ขอบระบายของปลายถุงน่องซึ่งอยู่เหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นจึงค่อย ๆ เลื่อนฝ่ามือขึ้นสูงไปที่หว่างขาของคนใต้ร่างอย่างเชื่องช้าและใจเย็น

เปี๊ยะ

สายรัดยางยืดแต่งลายลูกไม้สีขาวเข้ากับลายของถุงน่องถูกนิ้วยาวของชายแปลกหน้าเกี่ยวขึ้นสูง ก่อนที่จะปล่อยสายรัดนั้นดีดลงที่ผิวเนื้ออ่อนที่ต้นขาของทิพากร

มันไม่ได้ทำให้เจ็บปวดเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับทำให้ทิพากรรู้สึกความโหยหาบางอย่างของตนเองกำลังถูกเติมเต็มเสียด้วยซ้ำ หัวใจของหนุ่มออฟฟิศเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นกับประสบการณ์ที่เขาเองได้แต่คิดจินตนาการในหัว และมันถูกแสดงออกผ่านเสียงครางบางเบาที่หลุดรอดออกมาทุกครั้งที่โดนทำแบบนั้น

ใช้เวลาเพียงไม่นานการต่อต้านตามสัญชาตญาณของทิพากรก็ถูกพังทลายลง ขาทั้งสองข้างไม่ได้หนีบชิดปกปิดส่วนสวยงามอีกแล้ว อติกานต์ไม่รู้ว่าทิพากรรู้ตัวหรือเปล่าว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในท่าทางแบบไหน

ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าร่างกายกำลังถูกสัมผัสจากคนแปลกหน้า แต่เรียวขาสวยทั้งสองข้างกลับกำลังแยกออกจากกันกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเขาสัมผัสผิวขาวผ่านเนื้อผ้าโปร่งบางของถุงน่องที่อีกฝ่ายสวมใส่ ทิพากรก็ยิ่งแสดงออกว่าชอบผ่านร่างกายที่บิดเร่า

อติกานต์จับขาทั้งสองข้างของทิพากรเข้ามาพาดเกี่ยวไว้ที่เอวของเขา ขยับตัวเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างขา ผิวเนียนละเอียดเสียดสีกับกางเกงของเขาไปมา

อติกานต์ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าทั้งหมด

และก็ดูเหมือนว่าทิพากรจะชอบที่เป็นแบบนั้นมากเสียด้วย

เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้งเมื่ออยู่ ๆ ฝ่ามือที่มอบความเคลิบเคลิ้มให้หายไป ทิพากรขยับสะโพกไปมาราวกับจะใช้มันค้นหาสัมผัสที่จากหาย เขาได้ยินเสียงเคลื่อนไหวบางอย่างของเจ้าของเอวสอบที่เขาเกี่ยวคล้องเอาไว้

ความสงสัยไม่อยู่กับทิพากรนานนัก ทันทีที่ความเย็นสัมผัสไปที่ส่วนหัวของแก่นกายทิพากรก็ส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

เพราะมีความชอบในผิวสัมผัสของผ้าเป็นพิเศษ ทิพากรจึงสามารถแยกได้ทันทีว่ารอบกายเขามีผ้าชนิดใดอยู่บ้างแม้ว่าจะถูกปิดตาเอาไว้ เพียงแต่สิ่งที่กำลังสัมผัสส่วนสงวนของเขากับแข็งเกินกว่าจะเป็นผ้า แต่ก็ทำให้ทิพากรรู้สึกดีเช่นกัน

“น...หนัง”

อติกานต์ยกยิ้มเมื่อดวงอาทิตย์ดวงน้อยของเขาช่างเก่งกาจเหลือเกิน ในเมื่อตอบถูกก็ต้องได้รางวัล อติกานต์ไล้ฝ่ามือและปลายนิ้วภายใต้ถุงมือหนังไปสัมผัสทุกซอกมุมของทิพากร กดย้ำวนรอบรอยจีบจนคนด้านล่างยกสะโพกขึ้นสูงได้อย่างน่ามองทีเดียว

“ค้างไว้ อย่าเอาลง”

ทิพากรพยักหน้าอย่างว่าง่ายทั้งยังเชื่อฟังคำสั่งราวกับหมาน้อยแสนเชื่องที่ฝึกมาแล้วหลายปีทั้งที่ความจริงนี่เป็นการขึ้นเตียงระหว่างเขาทั้งสองเพียงครั้งแรก

อติกานต์ถอดถุงมือหนังอย่างดีที่ชุ่มไปด้วยของเหลวที่ปริ่มออกมาจากส่วนปลายของทิพากร ก่อนที่จะหยิบเอาซองถุงยางนิ้วที่โยนเอาไว้ข้างตัวทิพากรในตอนที่เขาเดินสำรวจความสวยงามของเหยื่อไปรอบ ๆ

ซองพลาสติกถูกฉีกออกอย่างไม่ไยดีก่อนที่ถุงยางจะถูกสวมลงบนนิ้วอย่างพิถีพิถัน ถึงความชอบของทิพากรจะไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปคุ้นชิน หรือบางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องประหลาดเสียด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่ข้ออ้างที่เขาจะทำอย่างไรกับทิพากรก็ได้

เรื่องเซ็กซ์ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้สะอาดและปลอดภัยเอาไว้ก่อน

ของที่เราอยากจะใช้งานมันบ่อย ๆ เราก็ควรจะต้องถนอมมันไว้ไม่ให้พังเสียหาย

“อย่าเอาลง”

น้ำเสียงเดิมเอ่ยขึ้นเมื่อทิพากรเริ่มหย่อนสะโพกลงไปเล็กน้อย ซึ่งเจ้าตัวก็ทำตามคำนั้นทันที แม้ว่าจะมีอาการสั่นเล็กน้อยก็ยังไม่เอ่ยปากร้องขอ อติกานต์บีบเจลหล่อลื่นลงชโลมนิ้วมือทุกนิ้วที่สวมถุงยางนิ้วเอาไว้ ก่อนจะขยับนิ้วมือเหล่านั้นถูไถกันไปมาเล่นกับความหนืดเหนียวจนเกิดเสียงลามก

มือข้างหนึ่งของอติกานต์อ้อมไปช้อนรองไว้ที่ใต้สะโพกสั่น ก่อนมืออีกข้างที่สวมถุงยางนิ้วไว้เตรียมพร้อมทั้งสามนิ้วจะเริ่มสัมผัสกับแก่นกายของทิพากรอีกครั้ง

“อือ...”

ทิพากรส่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อถูกสัมผัสกระตุ้นความต้องการอีกครั้ง เสียดเสียวจนแทบจะยกสะโพกไว้ไม่ไหว แต่ไม่รู้ทำไมจิตใต้สำนึกเขายังคงสั่งให้เขาทนอยู่แบบนั้นต่อไป เพื่อสร้างความพึงพอใจให้ชายแปลกหน้าผู้ซึ่งกำลังมอบประสบการณ์ที่เขาเองยังจินตนาการไม่ถึง

“คุณต้องออกกำลังกายแกนกลางลำตัวเพิ่มอีกเยอะ ถ้ายกสะโพกแค่นี้ยังสั่น คุณไม่มีทางไปถึงความสุขมากกว่านี้ที่ผมจะให้คุณได้แน่”

อติกานต์ค่อย ๆ กดน้ำหนักฝ่ามือเพื่อบอกเป็นนัยให้ทิพากรวางสะโพกลงได้

“ช่วงขายาวสวยดีแล้ว แต่ก็ยังไม่แข็งแรง”

คนพูดช้อนมือไว้ใต้เข่าทั้งสองข้าง จากนั้นขาของทิพากรก็ถูกยกขึ้นสูงอีกครั้ง

“จับเข่าเอาไว้”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นทิพากรนิ่งไปชั่วครู่ มีคำถามเกิดขึ้นในหัวเพียงชั่วเสี้ยวนาทีเท่านั้น เพราะไม่นานทิพากรก็ได้คำตอบให้ตัวเอง

ชายแปลกหน้าไม่ได้มัดข้อมือเขาไว้แน่นตั้งแต่แรก นั่นทำให้ตอนนี้เขาไม่ได้มีพันธนาการใดมาผูกมัด และที่ผ่านมาไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ เขาชูแขนไขว้ไว้ที่เหนือหัวด้วยตัวเองทั้งนั้นเพราะปมที่มัดไว้กับเสาหัวเตียงคลายออกไปนานแล้ว

“สูงอีก ยกไปชิดหน้าอกเลยยิ่งดี ทำได้ไหม”

ทิพากรไม่ได้ตอบคำถาม เขาเพียงทำตามแทนคำตอบ สุดท้ายเข่าทั้งสองข้างก็ถูกยกขึ้นมากอดไว้แนบอก

“เก่งมาก เด็กดี”

คำชมโง่ ๆ จากใครก็ไม่รู้สร้างความอุ่นซ่านให้กับใจของทิพากร ทั้งที่ร่างกายกำลังโดนกระทำ โดนสัมผัส แต่เขากับดีใจกับคำชมนั้นราวกับเด็กเล็ก ๆ ที่ได้รางวัลจากใครสักคน

“อ๊ะ”

อติกานต์ยกสะโพกของทิพากรขึ้นจากฟูกเล็กน้อยโดยใช้มือเพียงข้างเดียวก่อนที่จะหนุนหมอนรองไว้ให้ช่องทางด้านหลังถูกยกขึ้นมาเพื่อสามารถมองเห็นได้สะดวกขึ้น

“อย่าปล่อยมือออกเด็ดขาด อยู่เฉย ๆ ตอบคำถามทีละข้อ ห้ามโกหก เพราะถ้าคำพูดของคุณไม่จริง คุณอาจจะโดนโทษหนัก”

ทิพากรไม่เข้าใจอะไรที่ผู้ชายคนนี้พูดเอาเสียเลย และยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่ที่ตัวเขาเองก็พยักหน้าตอบกลับไปทั้งที่ไม่เข้าใจอยู่แบบนั้น

“อ๊ะ...อือ”

ปลายนิ้วเย็นลื่นค่อย ๆ สอดแทรกเข้าไปในรอยจีบ และเริ่มขยับจากเนิบช้าก่อนจะเร่งจังหวะและผ่อนลงมาอีกรอบ เขาทำแบบนั้นกับทิพากรวนซ้ำไปซ้ำมา ทิพากรได้แต่ร้องครวญครางระบายความรู้สึกออกไป

หลายคำถามที่คนแปลกหน้าถามขึ้นระหว่างที่ยังไม่ละเว้นการกระทำต่อช่วงล่างของเขาทำให้ทิพากรตอบไปเพียงคำสั้น ๆ ซึ่งทิพากรไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฟังรู้เรื่องหรือเปล่า บางคำถามเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าถูกถามว่าอะไร และเขาตอบไปว่าอย่างไร แค่การเอ่ยออกมาเป็นคำสั้น ๆ ได้ เขาก็อยากจะลุกขึ้นไปปรบมือให้ตัวเองแล้ว

ทิพากรถูกจับพลิกตัวให้อยู่ในท่าต่าง ๆ และร่างกายยังคงถูกมอบความหรรษาด้วยนิ้วมือชำนาญการและริมฝีปากที่เชี่ยวชาญไม่แพ้กัน

จำไม่ได้แล้วว่าร่างกายนี้กระตุกเกร็งไปกี่รอบ

จำไม่ได้ว่าคนคนนั้นพูดอะไรกับเขาหลังการปลดปล่อยครั้งสุดท้าย ก่อนส่งเขาเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยจูบหอมหวาน

ทิพากรจำได้เพียงความรู้สึกสุขล้นของเซ็กซ์ที่ชายแปลกหน้ามอบให้ ทั้งที่ไม่มีการสอดใส่ตัวตนเข้ามาจริง ๆ เป็นเพียงการถูกรุกรานรังแกด้วยนิ้วมือชำนาญการ แต่ภายในใจเขาเหมือนถูกเติมเต็มความต้องการที่ไม่เคยมีใครพาเขาไปถึงมาก่อนแม้แต่ตัวของเขาเอง