ตอนที่หนึ่ง ไม่ได้ดั่งใจ2

องค์หญิงน้อยนางนี้ใช้เวลาเลือกเฟ้นอยู่ไม่กี่วัน ด้วยโดยกดดันอย่างหนัก สุดท้ายจึงเลือกบุตรชายของราชครูซึ่งเคยเห็นหน้าคาตามาบ้าง เหตุผลหนึ่งเพราะเขาไม่มีฐานอำนาจยิ่งใหญ่จนน่ากลัว และอีกเหตุผลหนึ่งก็คือเขามีหน้าตาหล่อเหลาอีกทั้งท่าทางหัวอ่อน ว่าง่าย จึงน่าจะไม่เป็นปัญหากับนางมากนัก

นางคงไม่คิดว่าชายหนุ่มหวงฮุ่ยจือผู้ดูเหมือนอยู่ในโอวาทใช้เวลาเพียงไม่กี่ปีถึงกับแต่งสนมเข้ามาจนเต็มวังหลัง องค์หญิงผู้กลายเป็นฮองเฮาจึงต้องเสียเวลาอยู่กับการสู้รบตบมือกับหญิงสาวมากเล่ห์เหล่านี้จนไม่ได้ใส่ใจราชกิจที่ควรต้องทำ

                เรื่องควรจะดีหากฮ่องเต้หวงฮุ่ยจือมีความสามารถ แต่เขากลับอ่อนแอจนกลายเป็นเครื่องมือของคนอื่น สุดท้ายขุนนางอีกฝ่ายจึงสนับสนุนหวังกุ้ยเฟยให้วางยาสังหารฮ่องเต้และโยนความผิดให้นางเพื่อโค่นล้มช่วงชิงบัลลังก์

                แต่นั่นเป็นเนื้อเรื่องที่ยัยนักเขียนทำให้เธอโมโหปรี๊ดแตกจนเก็บมาฝัน

                เพราะฉะนั้น ในเมื่อมันเป็นฝันของเธอ เรื่องต้องไม่เป็นแบบนั้น

                เรื่องจะต้องเป็นไปอย่างที่เธอต้องการ

                ‘เชลยรักฮองเฮา’ อย่างนั้นหรือ

                เธอจะเปลี่ยนเนื้อเรื่องให้กลายเป็น ‘เชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย’ แทน แม้จะเป็นแนวผู้หญิงเป็นใหญ่คล้ายๆกัน แต่รับรองว่าฮองเฮาตัวร้ายอย่างจ้าวเฟยเฟิ่ง จะไม่อ่อนหัดและพลั้งเผลอจนปล่อยให้กุ้ยเฟยซึ่งเป็นแค่บุตรสาวขุนนางคนหนึ่งฆ่าตายแน่นอน

ในเมื่อเนื้อเรื่องตอนนี้จ้าวเฟยเฟิ่งยังเป็นแค่องค์หญิงน้อย ต่อจากนี้ นิยายเรื่องนี้จะถูกกำกับโดยเธอเอง ‘ฟากฟ้า’ ผู้ช่วยผู้จัดการกองถ่ายมืออาชีพ

            เธอจะควบตำแหน่งทั้งผู้เขียนบท ตัวแสดงในบทนางเอก และผู้กำกับ และจะเปลี่ยนบทของแต่ละตัวละครให้เป็นอย่างที่เธอต้องการ

                นับจากนี้ พวกตัวละครทั้งหลาย จงโลดแล่นไปตามที่ผู้กำกับฟากฟ้าได้สั่งการเถอะ

                ฮ่า ฮ่า ฮ่า

องค์หญิงจ้าวเฟยเฟิ่งนอนพักกินยาสุดขมของหมอหลวงอยู่เพียงสองวันก็ต้องลุกขึ้นเพื่อทำหน้าที่ส่งพระศพฮ่องเต้เข้าสู่สุสานหลวง หลังจากนั้นจึงเป็นการเปิดประชุมเหล่าขุนนางในท้องพระโรงซึ่งแน่นอนว่า พวกเขาต่างกดดันนางอย่างที่สุด

                “องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ บ้านเมืองจะขาดผู้ปกครองไม่ได้ ขอองค์หญิงทรงพิจารณาเลือกชายหนุ่มที่ดี เพื่ออภิเษกสมรสและแต่งตั้งเขาขึ้นเป็นฮ่องเต้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

                “เสนาบดีกรมคลัง ท่านคงคิดอยากเสนอบุตรชายตนเองสิท่า จึงรีบทูลเสนอออกมาเช่นนี้”

                “ในอดีตก็เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาแล้ว อดีตฮองเฮาจ้าวเฟิงสี่ทรงอภิเษกกับอดีตฮ่องเต้แล้วแต่งเขาเข้าสกุลจ้าว ทั้งสองร่วมมือกันปกครองบ้านเมืองอย่างผาสุกตราบสิ้นรัชกาล ยามนี้บ้านเมืองไร้รัชทายาท องค์หญิงทรงเป็นทายาทองค์เดียวที่เหลืออยู่ ย่อมต้องแต่งชายหนุ่มเข้าสกุลและตั้งเป็นฮ่องเต้จึงจะสามารถสืบราชบัลลังก์สกุลจ้าวไปตราบนานเท่านาน”

                “เรื่องอภิเษกสมรสย่อมต้องรีบ แต่ชายหนุ่มที่จะมาเป็นฮ่องเต้ก็ต้องพิจารณาให้ดีเช่นกัน ขอองค์หญิงโปรดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

                “ท่านราชครู ท่านก็มีบุตรชายซึ่งมักพาเข้าวังเพื่อร่วมเรียนเป็นเพื่อนองค์หญิง คงไม่ได้กำลังพยายามยัดเยียดบุตรชายตนเองอยู่กระมัง”

                “ท่านเสนาบดีกรมพิธีการอย่าได้กล่าวเช่นนั้น เรื่องการตัดสินใจล้วนต้องให้องค์หญิงคิดให้ถี่ถ้วน พวกเรามาถกเถียงกดดันองค์หญิงอยู่เช่นนี้ จะดีได้อย่างไร”

                เสียงขุนนางใหญ่น้อยถกเถียงกันวุ่นวายราวอยู่ในตลาดมิใช่ท้องพระโรง ส่งให้จ้าวเฟยเฟิ่งปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก

ฟากฟ้าในร่างองค์หญิงน้อยเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมองค์หญิงจึงต้องรีบตัดสินใจ เพราะขืนชักช้าตาแก่พวกนี้คงเอาแต่พูดมากทั้งวันจนน่ารำคาญ