บทนำ

บทนำ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นอย่างไรเล่า จ้าวฮองเฮาผู้สูงส่ง ไยไม่วางท่าเชิดหน้าแล้วแสดงอำนาจบาตรใหญ่อีกเล่า”

เสียงหัวเราะดังแสบแก้วหูจนจ้าวฮองเฮาต้องถลึงตาด้วยความโกรธกริ้วขณะโทสะพุ่งสูงจนต้องกระอักโลหิตพิษออกมาจนเลอะเต็มหน้าและพื้นห้อง

หญิงสาวสูงศักดิ์มองไปทางเตียงซึ่งมีร่างของฮ่องเต้ผู้เป็นสวามีนอนหายใจรวยรินเต็มทนคล้ายใกล้จะจากไปแล้ว

นางพลาดเอง นางไม่ควรมัวแต่เย่อหยิ่งจนไม่ใส่ใจรายละเอียดอื่นใดจนเปิดโอกาสให้หวังกุ้ยเฟย สตรีร้ายกาจตรงหน้าฉวยจังหวะวางยาพิษฮ่องเต้ทีละนิดจนบัดนี้ไม่อาจช่วยเหลือได้แล้ว

กว่านางจะรู้ตัวและจับได้ ก็กลายเป็นเหยื่อให้พวกเขาได้โอกาสโยนความผิดและจับนางกรอกยาพิษจนต้องนอนเจ็บปวดอยู่เช่นนี้

“ไม่ต้องกังวลเรื่องบัลลังก์ทองล่ะ ข้าจะหาชายหนุ่มที่ว่าง่ายสมรสด้วยและแต่งตั้งเขาเป็นฮ่องเต้แสนเชื่อฟังเอง ส่วนข้าก็จะนั่งเป็นฮองเฮาแทนเจ้าอย่างสมเกียรติ จงตายไปอย่างสงบเถอะ จ้าวเฟยเฟิ่ง” หวังกุ้ยเฟยตะโกนก้องอย่างผู้ชนะ ขณะปรายตามองร่างใกล้ตายที่กระเสือกกระสนอย่างสังเวช

“ส่วนโอรสบุญธรรมทั้งสามของเจ้า ข้าย่อมดูแลอย่างดี พวกเขาทั้งหล่อเหลาทั้งแข็งแรง ต้องเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มที่ดีแน่ ข้าจะให้พวกเขารับใช้ใกล้ชิดอยู่ในห้องบรรทมทุกคืน ไม่สังหารทิ้งให้เสียของ จ้าวฮองเฮาจากไปอย่างสบายใจเถิด”

                จ้าวเฟยเฟิ่งใช้สายตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดมองจ้องเคียดแค้นไปยังหญิงสาวร้ายกาจ ขณะที่ขันทีหน้าเตียงทองทรุดลงคุกเข่าบ่งบอกถึงการจากไปของชายสูงศักดิ์ซึ่งรั้งตำแหน่งฮ่องเต้

                “เสด็จพี่จากไปแล้ว เจ้าก็ควรตามไปรับใช้ที่ปรโลกโดยเร็ว” หวังกุ้ยเฟยไม่ได้มีทีท่าเศร้าเสียใจแต่อย่างใด แต่กลับยืนมองมาทางจ้าวฮองเฮาคล้ายรอส่ง

                จ้าวเฟยเฟิ่งเงยหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดมองจ้องไปทางกุ้ยเฟยคู่อริซึ่งมักใหญ่ใฝ่สูงดำเนินแผนแย่งชิงบัลลังก์จนสำเร็จ

                “ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยินยอม” หญิงสูงศักดิ์ตะโกนก้องก่อนจะหายใจสะดุดและล้มพับหมดลมหายใจสุดท้ายด้วยใบหน้าที่ยังคงไม่ยอม

               

                ฟากฟ้ากดปิดนิยายที่กำลังอ่านทันทีที่มาถึงตอนนี้ หญิงสาวลุกขึ้นเดินไปมากำหมัดแน่นด้วยความโมโหแต่ไม่สามารถแสดงออกได้

                โอ๊ย! อะไรวะ อุตส่าห์อ่านมาตั้งนาน

            ยัยคนแต่งเขียนให้นางเอกตายโง่ๆแบบนี้ได้ยังไง

            มันน่าจับมาหยุมหัว เขย่าตัว จนสมองไหลไปเลย

            โอ๊ย! ยิ่งคิด ยิ่งโมโห

                หญิงสาวกระฟัดกระเฟียดฟาดหัวฟาดหางเพราะนิยายไม่เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ และดำเนินเรื่องไม่ได้ดั่งใจ เธออ่านเรื่อง ”เชลยรักฮองเฮา”มาตั้งแต่เริ่มลงตอนแรกและติดตามอ่านมาตลอด นางเอกของเรื่องเป็นองค์หญิงของอดีตฮ่องเต้ที่สิ้นพระชนม์ไปโดยไม่มีโอรส ขุนนางทั้งหลายจึงกดดันให้องค์หญิงน้อยเลือกชายหนุ่มสักคนเพื่อทำพิธีสมรสและแต่งตั้งเขาเป็นฮ่องเต้ ส่วนนางก็ขึ้นเป็นฮองเฮา

                ฟากฟ้าชอบเรื่องแนวผู้หญิงเป็นใหญ่อยู่แล้วจึงตามอ่านอยู่ทุกวัน ยิ่งมีตอนชิงดีชิงเด่นในหมู่วังหลังเธอก็ยิ่งติดหนึบ แต่แล้วจู่ๆนักเขียนก็พลิกเรื่องกลับตาลปัตรกลายเป็นให้กุ้ยเฟยคู่อริทำสำเร็จตามแผนและขึ้นเป็นฮองเฮาแทน

ตอนหลังจากนั้นนักเขียนสปอยออกมาว่าจะเป็นฉากปั่มปั๊มเอ็นซีระหว่างหวังกุ้ยเฟยกับโอรสบุญธรรมทั้งสามของจ้าวฮองเฮา ขอให้นักอ่านติดตามว่าชายหนุ่มทั้งสามต้องกลายเป็นเชลยรักฮองเฮาอย่างไร

                แต่นี่ไม่ใช่อย่างที่ฟากฟ้าคิดเอาไว้ เธออ่านมาตั้งนานโดยคิดว่าจ้าวเฟยเฟิ่งเป็นนางเอก แม้ยังไม่แน่ใจว่าคนไหนคือพระเอกแต่ก็สนุกที่ได้ลุ้น ยัยนักเขียนจู่ๆมายกหวังกุ้ยเฟยเป็นนางเอกได้ยังไง

                แถมยังให้จ้าวฮองเฮาตายอย่างอนาถ และยัยกุ้ยเฟยชั่วนั่นยังได้กินเด็กน้อยผู้น่ารักทั้งสามคน

                ม่ายยยยย ฉานนนนน ไม่ยอม

            ยัยนักเขียน เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้