ตอนที่ 18 ความรู้สึกภายในที่เริ่มก่อตัว

ตอนที่ 18 ความรู้สึกภายในที่เริ่มก่อตัว

บรรยากาศภายในงานเปิดตัวคอลเลกชันยังคงคึกคักไปด้วยผู้คนและเสียงดนตรี ทว่าความตึงเครียดบางอย่างได้ก่อตัวขึ้นระหว่างคีรินทร์และอลิสาอย่างเงียบๆ หลังจากการเผชิญหน้ากันเมื่อครู่

คีรินทร์พาตัวเองเดินออกมาจากอลิสาและธาม เขาเดินตรงไปที่ระเบียงด้านนอกของแกลเลอรีที่เงียบสงบกว่า ดวงตาคมกริบของเขายังคงฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน คีรินทร์ยืนพิงราวระเบียง มองออกไปยังแสงไฟระยิบระยับของกรุงเทพมหานครยามค่ำคืน แต่จิตใจของเขาไม่ได้อยู่ที่ทิวทัศน์ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย

"ทำไมฉันต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยวะ" คีรินทร์พึมพำกับตัวเอง เสียงของเขาแหบพร่าจากความรู้สึกที่กำลังปั่นป่วนภายในใจ "แค่เห็นยัยอลิสาอยู่กับไอ้ธามทำไมมันต้องหงุดหงิดถึงขนาดนี้"

เขาใช้มืออีกข้างกำแน่นเป็นหมัด ความรู้สึกร้อนรุ่มที่แล่นขึ้นมาที่ใบหน้าเมื่อครู่ยังคงคุกรุ่นอยู่ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้แสดงท่าทีหึงหวงออกมาอย่างชัดเจนขนาดนั้น ทั้งที่เขาบอกกับตัวเองมาตลอดว่านี่เป็นเพียงแค่เกมเดิมพันเท่านั้น เป็นเกมที่เขาตั้งใจจะเล่นเพื่อพิสูจน์ศักดิ์ศรีของตัวเอง ในฐานะนักล่าหัวใจที่ไม่เคยพลาดเป้า

แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเกินกว่าคำว่า "เกม" ไปแล้ว ความรู้สึกที่ไม่พอใจที่เห็นอลิสายิ้มให้ผู้ชายคนอื่น ความรู้สึกที่อยากจะเข้าไปดึงเธอออกมาจากวงสนทนานั้น และความรู้สึกที่อยากจะครอบครองรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอไว้เพียงคนเดียว มันเริ่มกัดกินจิตใจของคีรินทร์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

คีรินทร์หลับตาลง พยายามทบทวนเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตั้งแต่คืนแรกที่เขาพบอลิสา การเดิมพันที่ไร้สาระ การหยั่งเชิงกันไปมาระหว่างเขากับเธอ และการปรากฏตัวของธาม ภูริช และแพรไหม ทุกอย่างดูเหมือนจะถูกกำหนดมาให้เขาก้าวเข้ามาสู่สนามรบแห่งหัวใจนี้โดยไม่ทันตั้งตัว

"ฉันไม่ได้ชอบยัยอลิสาฉันไม่ได้ชอบยัยนี่" คีรินทร์พยายามย้ำกับตัวเองในใจ ทว่าคำพูดนั้นกลับไม่สามารถทำให้ความสับสนในใจของเขาลดลงได้เลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังติดกับดักบางอย่างที่มองไม่เห็น มันเป็นกับดักที่เขาสร้างขึ้นมาเองตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้เขากลับเป็นฝ่ายที่กำลังจะติดอยู่ในกับดักนั้นเสียเอง

ความรู้สึกที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ ความหงุดหงิดที่เขาสัมผัสได้เมื่อเห็นอลิสาอยู่กับธามและภูริช มันเป็นเพียงแค่ความไม่พอใจที่เห็นเป้าหมายในเกมของเขาถูกผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้ หรือมันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่านั้นความรู้สึกที่เรียกว่า "หึงหวง" อย่างแท้จริง

คีรินทร์ส่ายหน้าเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเสียการควบคุม เกมที่เคยอยู่ในกำมือของเขามาตลอด ตอนนี้กลับพลิกผันจนเขารู้สึกไม่มั่นคง และคนที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ก็คืออลิสา ผู้หญิงที่เขาเคยคิดว่าจะพิชิตได้อย่างง่ายดาย

ในเวลาเดียวกัน อลิสาเดินออกมาจากวงสนทนาของธามและภูริช เธอขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ แต่แท้จริงแล้วเธอแค่ต้องการเวลาอยู่กับตัวเองสักครู่ เพื่อทบทวนความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของเธอเอง

อลิสายืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำวีไอพี เธอมองดูใบหน้าของตัวเองที่ยังคงประดับด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่ดวงตาของเธอกลับฉายแววครุ่นคิด

"ทำไมฉันต้องหมั่นไส้ยัยแพรไหมขนาดนั้นด้วยนะ" อลิสาพึมพำกับตัวเอง เธอรู้สึกแปลกใจกับความรู้สึกหมั่นไส้ที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรงเมื่อเห็นแพรไหมพยายามแสดงความเป็นเจ้าของคีรินทร์

เธอเคยบอกตัวเองมาตลอดว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับคีรินทร์ไปมากกว่าการเล่นเกมเดิมพัน เป็นเกมที่เธอต้องการจะเล่นเพื่อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เป็นคนที่ถูกผู้ชายอย่างเขาจีบได้ง่ายๆ แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว

อลิสานึกถึงท่าทีที่แพรไหมแสดงออกต่อคีรินทร์ ทั้งการเกาะแขน การซบไหล่ และคำพูดออดอ้อนที่แสดงความเป็นเจ้าของ อลิสารู้สึกรำคาญใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่ชอบผู้หญิงที่แสดงท่าทีเหล่านั้น และยิ่งเป็นผู้หญิงที่พยายามจะครอบครองผู้ชายที่เธอกำลัง "เล่นเกม" ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างรุนแรง

แต่ทำไมเธอถึงต้องรู้สึกแบบนี้ ทั้งที่เธอเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรกับคีรินทร์เลย หรือจริงๆ แล้วเธออาจจะกำลังรู้สึกอะไรบางอย่างกับเขาโดยไม่รู้ตัว

อลิสานึกถึงสีหน้าหงุดหงิดของคีรินทร์เมื่อเห็นเธออยู่กับธามและภูริช เธอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจของเขา และเธอก็รู้สึกสนุกที่ได้เห็นปฏิกิริยาเหล่านั้น แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ กับตัวเอง

ความรู้สึกที่อยากจะยั่วโมโหคีรินทร์ให้เขาแสดงอาการหึงหวงออกมา มันเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของเกม หรือมันเป็นความปรารถนาลึกๆ ที่อยากจะเห็นว่าเขาสนใจเธอมากแค่ไหน

อลิสาถอนหายใจ เธอรู้สึกว่าเกมเดิมพันที่เธอคิดว่าเป็นเพียงการเล่นสนุกๆ กำลังจะนำพาความรู้สึกบางอย่างที่ไม่คาดคิดมาให้ มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกที่ทำให้เธอสับสน แต่เป็นความรู้สึกที่ทำให้เธอเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทั้งหมดนี้

เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถควบคุมเกมนี้ได้ต่อไปหรือไม่ เมื่อความรู้สึกที่แท้จริงเริ่มเข้ามาเกี่ยวข้อง และเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนั้นจะนำพาเธอไปสู่จุดไหน

ในค่ำคืนนี้เองที่ความรู้สึกภายในที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของทั้งคีรินทร์และอลิสาได้กลายเป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าเกมเดิมพันที่พวกเขาคิดว่าเป็นเพียงการเล่นสนุกๆ อาจจะกำลังเปลี่ยนไปสู่ความรู้สึกที่แท้จริง

สำหรับคีรินทร์ ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นอลิสาอยู่ใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น ไม่ใช่เพียงแค่ความไม่พอใจของนักล่าที่เห็นเหยื่อกำลังถูกรบกวน แต่มันคือความรู้สึกหึงหวงที่ก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน และมันกำลังทำให้เขาสับสนกับตัวเอง

ส่วนอลิสา ความหมั่นไส้ที่เธอมีต่อแพรไหม ไม่ใช่เพียงแค่ความรำคาญในท่าทีที่ไร้รสนิยม แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่พอใจที่เห็นผู้หญิงคนอื่นพยายามครอบครองสิ่งที่เธอกำลังสนใจ และแผนการยั่วโมโหคีรินทร์ของเธอก็ไม่ใช่เพียงแค่การเล่นเกม แต่เป็นการทดสอบว่าเขาสนใจเธอมากแค่ไหน

ทั้งคีรินทร์และอลิสาต่างกำลังเผชิญหน้ากับความรู้สึกที่ไม่คาดคิด เป็นความรู้สึกที่กำลังทำให้เกมเดิมพันที่พวกเขาตั้งใจจะเล่นเพื่อความสนุก เปลี่ยนไปสู่สนามรบแห่งหัวใจที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนและอารมณ์ที่แท้จริง

จากนี้ไป เกมเดิมพัน 10 ล้านบาทอาจจะไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการที่พวกเขาจะต้องค้นหาคำตอบให้กับความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของตัวเอง และจะต้องรับมือกับผลลัพธ์ของเกมนี้ ไม่ว่ามันจะนำพาพวกเขาไปสู่ความสัมพันธ์แบบใดก็ตาม