ตอนที่ 17 อลิสาหมั่นไส้แพรไหมและแผนการยั่วคีรินทร์

ตอนที่ 17 อลิสาหมั่นไส้แพรไหมและแผนการยั่วคีรินทร์

เสียงเพลงบรรเลงยังคงก้องกังวานไปทั่วงานเปิดตัวคอลเลกชันของ ALISA Design ที่แกลเลอรี XYZ ทว่าภายในใจของอลิสา ความรู้สึกที่ผสมปนเปกันกำลังก่อตัวขึ้น ทั้งความสนุกในเกมที่กำลังดำเนินไป ความท้าทายจากคู่แข่ง และความหมั่นไส้ที่เริ่มก่อตัวขึ้นจากท่าทีของแพรไหม

อลิสายืนอยู่กับธามและภูริช เธอยิ้มรับคำชมจากแขกเหรื่อที่เดินเข้ามาแสดงความยินดีกับความสำเร็จของเธอ สายตาของอลิสาเหลือบมองไปยังคีรินทร์เป็นระยะๆ เธอเห็นแพรไหมยังคงวนเวียนอยู่ไม่ห่างจากเขา เกาะแขนบ้าง ซบไหล่บ้าง พยายามดึงความสนใจของคีรินทร์ไว้ที่ตัวเองอย่างโจ่งแจ้ง และทุกครั้งที่แพรไหมแสดงท่าทีเหล่านั้น อลิสาก็รู้สึกหมั่นไส้เธอมากขึ้นไปอีก

"ดูเหมือนคุณแพรไหมจะรักและหวงคุณคีรินทร์มากเลยนะคะ" ธามเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อสังเกตเห็นสายตาของอลิสาที่มองไปยังคีรินทร์และแพรไหม

อลิสาหัวเราะหึๆ "ก็ต้องอย่างนั้นสิคะธาม คุณคีรินทร์เป็นเพลย์บอยตัวพ่อนี่คะ ใครๆ ก็อยากจะครอบครองทั้งนั้นแหละค่ะ" เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา แต่ในใจเธอกลับคิดสวนทางกับคำพูด เธอไม่ชอบท่าทีที่ไร้รสนิยมของแพรไหม และคิดว่าแพรไหมกำลังทำตัวน่ารำคาญ

ภูริชที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เสริมขึ้น "คุณแพรไหมคงจะจริงจังกับคุณคีรินทร์มากนะครับ"

อลิสาแค่นยิ้ม "จริงจังหรือไม่จริงจัง ก็คงต้องดูกันต่อไปค่ะคุณภูริช" เธอตอบกลับอย่างคลุมเครือ

ความรู้สึกหมั่นไส้แพรไหมไม่ได้เกิดจากความหึงหวงคีรินทร์แต่อย่างใด อลิสารู้ดีว่าเกมที่เธอกับคีรินทร์กำลังเล่นอยู่นั้นเป็นเพียงเดิมพัน และเธอก็ยังไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษใดๆ กับเขา แต่เธอรู้สึกว่าแพรไหมกำลังทำตัวไม่เหมาะสม และพยายามแสดงความเป็นเจ้าของในสิ่งที่ยังไม่เป็นของเธออย่างออกนอกหน้า ยิ่งไปกว่านั้น อลิสาไม่ชอบให้ใครมาดูถูกหรือคิดว่าเธอไม่มีปัญญาที่จะรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้

ในขณะที่อลิสากำลังสนทนากับธามและภูริชอยู่นั้น เธอก็เหลือบไปเห็นคีรินทร์ที่กำลังมองมาที่เธอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด อลิสาแอบยิ้มมุมปาก เธอรู้ทันทีว่าคีรินทร์กำลังถูกแพรไหมก่อกวน และนั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจที่เห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น

ทันใดนั้น แผนการบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในใจของอลิสา เธอตัดสินใจที่จะใช้ธามและภูริชเป็นเครื่องมือในการยั่วคีรินทร์ และทำให้เขาแสดงอาการหึงหวงออกมาให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น เธอต้องการที่จะเห็นว่าคีรินทร์จะไปได้ไกลแค่ไหนในเกมนี้ และเขาจะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมามากน้อยเพียงใด

อลิสาหันไปยิ้มให้ธามอย่างสดใส เธอยื่นมือไปจับแขนของธามเบาๆ "ธามคะ ลิซรู้สึกปวดหลังนิดหน่อยค่ะ สงสัยจะยืนนานเกินไป" เธอแกล้งทำเป็นบีบหลังเล็กน้อย "ธามช่วยนวดให้ลิซหน่อยได้ไหมคะ"

ธามตกใจเล็กน้อย แต่ก็รีบตอบรับด้วยความเต็มใจ "ได้เลยครับลิซ มาสิครับ เดี๋ยวผมนวดให้" ธามวางมือลงบนแผ่นหลังของอลิสาเบาๆ และเริ่มนวดคลึงอย่างนุ่มนวล

อลิสาแกล้งทำเป็นส่งเสียงครางเบาๆ ด้วยความผ่อนคลาย "โอ๊ย...สบายจังเลยค่ะธาม ธามนี่เก่งไปซะทุกเรื่องเลยนะคะ" เธอพูดพลางหัวเราะคิกคักกับธามอย่างสนิทสนม

คีรินทร์ที่มองดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล ถึงกับขมวดคิ้วแน่น เขากำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทาย และไม่ชอบที่เห็นธามแตะต้องตัวอลิสาแบบนั้น ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงเสียงหัวเราะที่สดใสของอลิสา และคำพูดที่แสดงความชื่นชมธามอย่างชัดเจน

แพรไหมที่ยืนอยู่ข้างคีรินทร์ ก็สังเกตเห็นท่าทีของคีรินทร์ที่เปลี่ยนไป เธอแอบยิ้มมุมปากด้วยความสะใจเล็กน้อย เพราะรู้ว่าแผนการของเธอที่ต้องการจะก่อกวนคีรินทร์ได้ผล

อลิสามองไปยังคีรินทร์อีกครั้ง เธอเห็นสีหน้าที่ไม่พอใจของเขา และรอยยิ้มมุมปากของเธอก็ยิ่งกว้างขึ้น เธอรู้ว่าแผนการของเธอกำลังได้ผล และคีรินทร์ก็กำลังแสดงอาการหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน

อลิสาหันไปมองภูริช "คุณภูริชคะ ลิซอยากดื่มน้ำผลไม้เย็นๆ สักแก้วค่ะ คุณภูริชพอจะช่วยไปหยิบให้ลิซหน่อยได้ไหมคะ" อลิสาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

ภูริชยิ้มอย่างอ่อนโยน "ได้เลยครับลิซ เดี๋ยวผมไปหยิบมาให้ครับ" ภูริชรับคำอย่างเต็มใจ ก่อนจะเดินแยกออกไป

เมื่อภูริชเดินจากไป อลิสาก็หันกลับมามองธามที่ยังคงนวดหลังให้เธออยู่ "ธามคะ ลิซอยากให้ธามช่วยเล่าเรื่องโปรเจกต์ใหม่ให้ฟังหน่อยค่ะ ลิซสนใจมากเลยค่ะ"

ธามยิ้มกว้างด้วยความยินดี "ได้เลยครับลิซ โปรเจกต์ใหม่นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ..." ธามเริ่มเล่าเรื่องโปรเจกต์ใหม่ของเขาให้ฟังอย่างกระตือรือร้น

อลิสาตั้งใจฟังธามเล่าเรื่องอย่างสนอกสนใจ เธอซักถามรายละเอียดต่างๆ อย่างละเอียด ทำให้ธามรู้สึกว่าเธอให้ความสำคัญกับเขาและงานของเขาอย่างมาก

คีรินทร์ที่มองดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล รู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งและถูกเมินเฉย เขาเห็นอลิสาสนใจธามมากขนาดนั้น ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังตกเป็นตัวสำรอง และนั่นยิ่งทำให้ความหงุดหงิดในใจของเขาเพิ่มสูงขึ้นอย่างรุนแรง เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นมาที่ใบหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่ผสมกับความหึงหวง

แพรไหมที่ยืนอยู่ข้างคีรินทร์ สังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของคีรินทร์ เธอรู้ว่าเขากำลังหึงหวงอลิสาอย่างรุนแรง และนั่นทำให้เธอรู้สึกสะใจ เธอแอบยิ้มมุมปาก และคิดว่าอลิสาจะต้องไม่มีทางได้คีรินทร์ไปอย่างแน่นอน

คีรินทร์ไม่สามารถทนดูภาพตรงหน้าได้อีกต่อไป เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะระเบิด เขาตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปหาอลิสา ธาม และภูริช เพื่อขัดจังหวะบทสนทนาของพวกเขา

ในขณะที่คีรินทร์กำลังเดินตรงเข้าไปหา อลิสาก็เหลือบมาเห็นเขาพอดี เธอแอบยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ เธอรู้ว่าแผนการของเธอกำลังได้ผล และคีรินทร์ก็กำลังจะเดินเข้ามาหาเธอด้วยความไม่พอใจ

"ธามคะ ลิซว่าเราไปเดินดูคอลเลกชันอื่นๆ ในงานกันดีกว่าไหมคะ" อลิสาเอ่ยขึ้น เธอตั้งใจที่จะเดินหนีคีรินทร์ และทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่าเดิม

ธามพยักหน้า "ได้เลยครับลิซ"

อลิสาและธามกำลังจะเดินจากไป แต่คีรินทร์ก็เดินเข้ามาถึงพอดี

"คุณอลิสาครับ" คีรินทร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวครับ"

อลิสาหันมามองคีรินทร์ด้วยรอยยิ้มเรียบๆ "มีอะไรหรือคะคุณคีรินทร์ เดี๋ยวค่อยคุยกันไม่ได้หรือคะ ลิซกำลังจะไปเดินดูคอลเลกชันอื่นๆ กับธามค่ะ"

คำพูดของอลิสาเป็นเหมือนการตอกย้ำให้คีรินทร์รู้ว่าเธอให้ความสำคัญกับธามมากกว่าเขา และนั่นยิ่งทำให้คีรินทร์รู้สึกไม่พอใจมากขึ้นไปอีก

"ไม่ได้ครับ! ผมต้องคุยกับคุณเดี๋ยวนี้" คีรินทร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่ผสมกับความหึงหวงอย่างเห็นได้ชัด

ธามที่ยืนอยู่ข้างๆ อลิสา รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดที่เกิดขึ้น เขาขยับตัวเล็กน้อย ราวกับจะปกป้องอลิสาจากคีรินทร์

อลิสายิ้มมุมปาก เธอมองคีรินทร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย "ได้ค่ะ ถ้าคุณคีรินทร์อยากคุยอะไรนักหนา ก็เชิญเลยค่ะ"

เกมแห่งการยั่วโมโหของอลิสาได้ผลอย่างที่เธอต้องการ คีรินทร์กำลังแสดงความรู้สึกหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน และนั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกสนุกกับเกมนี้มากยิ่งขึ้น เธอพร้อมแล้วที่จะรับมือกับความหงุดหงิดและอารมณ์ของคีรินทร์ที่กำลังปะทุขึ้นมา