ตอนที่ 72 การขอแต่งงานที่โรแมนติก

ตอนที่ 72 การขอแต่งงานที่โรแมนติก

หลังจากงานเฉลิมฉลองความสำเร็จของโปรเจกต์ผ่านไปไม่นานนัก ชีวิตของอลิสาและคีรินทร์กลับมาเต็มไปด้วยความสงบสุขและความสุขที่แท้จริง พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น แบ่งปันเรื่องราวประจำวัน และวางแผนอนาคตที่สดใส

ในค่ำคืนหนึ่งที่แสงจันทร์ส่องสว่างนวลตา คีรินทร์ตัดสินใจที่จะก้าวไปอีกขั้น เขาพาอลิสาไปยังสถานที่ที่มีความหมายต่อความรักของพวกเขา นั่นคือ ดาดฟ้าของอาคารสำนักงานใหญ่ที่เพิ่งสร้างเสร็จ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะที่พวกเขาสร้างมาด้วยกัน

บนดาดฟ้าถูกประดับประดาด้วยไฟระยิบระยับ และมีโต๊ะเล็กๆ จัดวางพร้อมแชมเปญและดอกไม้หอมกรุ่น บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมพัดเบาๆ และแสงไฟจากเมืองใหญ่ที่ส่องสว่างอยู่เบื้องล่าง

“พี่คีพาลิซมาที่นี่ทำไมคะ” อลิสาถามด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เธอรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่พิเศษบางอย่าง

คีรินทร์ยิ้มอบอุ่น เขากุมมืออลิสาไว้แน่น “พี่มีเรื่องสำคัญจะบอกลิซครับ”

เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง และเริ่มเล่าเรื่องราวที่เก็บงำไว้ตั้งแต่ต้น “ลิซจำได้ไหมครับ ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก” เขาหยุดเล็กน้อย “ตอนนั้น...พี่กับปกรณ์มีเรื่องสนุกๆ แข่งกัน”

อลิสาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เธอนึกถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยลงรอยกันในช่วงแรกๆ ของเธอกับคีรินทร์ “เรื่องอะไรคะ”

คีรินทร์หัวเราะเบาๆ ด้วยความเขินอาย “คือ...ปกรณ์มันท้าพี่ว่า พี่จะไม่มีทางตกหลุมรักผู้หญิงที่เข้มแข็งและเก่งอย่างลิซได้ง่ายๆ หรอก” เขาเว้นจังหวะไปชั่วขณะ “แต่พี่กลับแพ้มันตั้งแต่ยังไม่เริ่ม”

อลิสานิ่งฟังด้วยความประหลาดใจ แววตาของเธอฉายแววฉงนเล็กน้อย

“พี่ตกหลุมรักลิซตั้งแต่แรกเห็นครับ” คีรินทร์สารภาพออกมาจากใจจริง “ตั้งแต่วันแรกที่ลิซก้าวเข้ามาในชีวิตพี่ โลกของพี่ก็เปลี่ยนไปเลย” เขายิ้มอย่างอ่อนโยน “ยอมรับเลยว่าพี่น่ะ...ถูกลิซจีบให้ตกหลุมรักก่อนโดยไม่รู้ตัว”

อลิสาถึงกับเบิกตากว้าง เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย! ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อยด้วยความเขินอายปนความเอ็นดู “จริงเหรอคะพี่คี ลิซไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย”

“จริงสิครับ” คีรินทร์ยืนยัน “พี่แพ้เดิมพันให้กับปกรณ์อย่างราบคาบเลยครับ เพราะลิซทำให้พี่รักลิซจนหมดหัวใจ” เขามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุขและปิติยินดี “แต่พี่ก็มีความสุขกับการพ่ายแพ้ครั้งนี้อย่างที่สุดครับ เพราะมันทำให้พี่ได้เจอลิซ ได้รักลิซ และได้ใช้ชีวิตอยู่กับลิซ”

น้ำตาของอลิสาเริ่มเอ่อคลอ เธอรู้สึกซึ้งใจในความจริงใจของคีรินทร์เหลือเกิน ทุกคำพูดของเขามาจากใจจริง และทำให้เธอรับรู้ได้ถึงความรักที่เขามีให้เธออย่างท่วมท้น

“ลิซครับ...” คีรินทร์ค่อยๆ ขยับตัวลงจากเก้าอี้ แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าอลิสาช้าๆ แสงไฟระยิบระยับจากเมืองใหญ่เป็นฉากหลัง แสงจันทร์ส่องลงมาต้องร่างของเขา ทำให้บรรยากาศยิ่งดูโรแมนติกและราวกับอยู่ในความฝัน

เขายื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงเข้มออกมาจากกระเป๋าเสื้อ สูงออกไปข้างหน้า เปิดออกเผยให้เห็นแหวนเพชรเม็ดงามที่เปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ มันเป็นแหวนที่เรียบหรู แต่สง่างามและบริสุทธิ์ดุจความรักของพวกเขา

“อลิสา...แต่งงานกับพี่นะครับ” คีรินทร์เอ่ยปากขอแต่งงานอย่างซาบซึ้งและจริงใจ น้ำเสียงของเขาสั่นเครือเล็กน้อยด้วยความตื้นตันใจ “พี่อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับลิซ อยากดูแลลิซ อยากอยู่ข้างลิซไปตลอดชีวิต พี่สัญญาว่าพี่จะรักและดูแลลิซให้ดีที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่จะไม่มีวันปล่อยมือลิซเลยครับ”

น้ำตาของอลิสาไหลรินอาบแก้มด้วยความตื้นตันใจ เธอไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้ หัวใจของเธอพองโตด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น เธอพยักหน้าตอบรับทันทีด้วยความเต็มใจ

“ค่ะ...ลิซตกลงค่ะพี่คี” เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความสุข

คีรินทร์ยิ้มกว้างอย่างดีใจ เขารีบสวมแหวนเพชรที่เปล่งประกายลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของอลิสาอย่างทะนุถนอม แหวนนั้นพอดีกับนิ้วของเธอราวกับถูกสร้างมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ มันเป็นสัญลักษณ์ของความผูกพันที่ไม่มีวันสิ้นสุด สัญลักษณ์ของความรักที่มั่นคงและจะคงอยู่ตลอดไป

อลิสาไม่รอช้า เธอลุกขึ้นยืน แล้วสวมกอดคีรินทร์ไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขากอดตอบเธออย่างอบอุ่นและมั่นคง ทั้งคู่กอดกันอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์และแสงไฟของเมืองใหญ่

ทันใดนั้น เสียงเพลงบรรเลงโรแมนติกก็ค่อยๆ ดังขึ้นมาเบาๆ จากลำโพงที่คีรินทร์แอบเตรียมไว้ มันเป็นเพลงที่พวกเขาเคยเต้นรำด้วยกันในงานเลี้ยงครั้งก่อน คีรินทร์ผละจากอ้อมกอดเล็กน้อย ก่อนจะจับมืออลิสาแล้วค่อยๆ เคลื่อนไหวไปตามจังหวะเพลงอย่างช้าๆ

ทั้งคู่เต้นรำด้วยกันอย่างมีความสุขใต้แสงจันทร์และแสงไฟระยิบระยับของเมืองใหญ่ที่พวกเขาช่วยกันสร้างสรรค์ขึ้นมา สายตาของพวกเขาจับจ้องอยู่ที่กันและกัน ราวกับมีเพียงแค่พวกเขาในโลกนี้ คีรินทร์หมุนตัวอลิสาอย่างนุ่มนวล เธอหัวเราะเบาๆ ด้วยความสุขที่เอ่อล้น

ในมุมหนึ่งของดาดฟ้า มิ้นท์และปกรณ์แอบซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังกระถางต้นไม้ขนาดใหญ่ พวกเขาได้รับคำเชิญจากคีรินทร์ให้มาร่วมเป็นพยานในโมเมนต์สำคัญนี้อย่างลับๆ ทั้งคู่ต่างยิ้มกว้างด้วยความยินดีที่เห็นเพื่อนรักทั้งสองมีความสุขกันขนาดนี้

“เห็นไหมล่ะปกรณ์” มิ้นท์กระซิบเบาๆ “ฉันบอกแล้วว่าคู่นี้มันต้องลงเอยกันแบบนี้แหละ”

ปกรณ์ส่ายหน้ายิ้มๆ “เออ ยอมรับเลยว่าแกชนะเรื่องการเดิมพันจริงๆ ฉันแพ้ราบคาบ” เขามองไปยังคีรินทร์ที่กำลังเต้นรำกับอลิสาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข “แต่แกก็มีความสุขที่สุดเลยนะคีรินทร์”

บนฟลอร์เต้นรำส่วนตัว คีรินทร์ค่อยๆ ดึงอลิสาเข้ามาชิดอก เขาประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่ม เป็นการจูบที่ยาวนาน หวานล้ำ และเต็มไปด้วยความสุข ความผ่อนคลาย และการยืนยันถึงความรักที่หอมหวานและสมบูรณ์แบบ มันคือจูบที่บอกว่าทุกอย่างที่ผ่านพ้นไปคือบทเรียน และความรักของพวกเขาคือชัยชนะที่แท้จริง

“พี่รักลิซนะครับ” คีรินทร์กระซิบเมื่อผละจูบออกเล็กน้อย “รักจนหมดใจ”

“ลิซก็รักพี่คีค่ะ” อลิสาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักไม่แพ้กัน

ทั้งคู่กอดกันแน่นอีกครั้ง ปล่อยให้ความสุขและความรักโอบล้อมพวกเขาไว้ใต้แสงจันทร์และแสงไฟระยิบระยับของเมืองใหญ่ ดาดฟ้าแห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่สัญลักษณ์ของความสำเร็จทางธุรกิจ แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่มั่นคงและจะเติบโตขึ้นไปพร้อมกับอนาคตที่สดใสที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น