ตอนที่ 91 อดีตที่จางหาย ก้าวเดินไปข้างหน้า

ตอนที่ 91 อดีตที่จางหาย ก้าวเดินไปข้างหน้า

หลังจากนั้น อลิสาและคีรินทร์ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับข่าวคราวของแพรไหมและภูริชอีกต่อไป เพราะพวกเขาเลือกที่จะมุ่งหน้าสร้างอนาคตที่สดใสให้กับตนเองและบริษัท พวกเขาเข้าใจว่าอดีตเป็นสิ่งที่เราเรียนรู้จากมันได้ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องยึดติด ความสุขของพวกเขาอยู่ที่ปัจจุบันและอนาคตที่กำลังจะสร้างขึ้นมาด้วยกัน

หลายวันผ่านไปนับจากวันที่ได้รับข่าวคราวของแพรไหมและภูริช ชีวิตของอลิสาและคีรินทร์กลับคืนสู่ความสงบและเต็มไปด้วยความสุขอีกครั้ง ข่าวเหล่านั้นเป็นเพียงบทเรียนที่ผ่านมาและถูกเก็บไว้ในลิ้นชักแห่งความทรงจำ ไม่มีผลกระทบต่อจิตใจของพวกเขาอีกต่อไป เพราะทั้งคู่เลือกที่จะมองไปข้างหน้า

เช้าวันอาทิตย์ที่อากาศสดใส แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในสวนสวยของบ้านอลิสาและคีรินทร์ ทั้งคู่นั่งจิบกาแฟกันอย่างสบายอารมณ์บนม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วดังแว่วมาเป็นระยะ สร้างบรรยากาศที่เงียบสงบและผ่อนคลาย

อลิสาวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะเล็กๆ ข้างตัว ก่อนจะเอนศีรษะซบลงบนไหล่ของคีรินทร์

“มีความสุขจังเลยค่ะพี่คี” อลิสาพึมพำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

คีรินทร์ยิ้มอ่อนโยน เขาวางมือลงบนมือของอลิสาที่วางอยู่บนตัก แล้วบีบเบาๆ

“พี่ก็เหมือนกันครับลิซ ความสุขที่ได้อยู่กับลิซมันมีค่ากว่าอะไรทั้งหมด” คีรินทร์ตอบกลับ

พวกเขาไม่ได้พูดคุยกันถึงเรื่องงาน หรือเรื่องในอดีตอีกต่อไป บทสนทนาของพวกเขาเป็นเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวัน หรือแผนการในอนาคตที่กำลังจะสร้างร่วมกัน

“ลิซว่าเราควรเริ่มตกแต่งห้องทำงานใหม่ไหมคะพี่คี” อลิสาเอ่ยขึ้น

“ก็ดีนะ ลิซอยากได้แบบไหนล่ะ” คีรินทร์ถามด้วยความสนใจ

“ลิซอยากให้มันดูอบอุ่นกว่าเดิมค่ะ ให้เหมือนเป็นมุมที่เราสามารถนั่งทำงานด้วยกันได้สบายๆ” อลิสาตอบพลางหลับตาพริ้ม จินตนาการถึงห้องทำงานในฝัน

“ได้เลยครับ เดี๋ยวพี่จัดการให้” คีรินทร์พูดอย่างเอาใจ

ความเรียบง่ายของชีวิตในแต่ละวันคือสิ่งที่ทั้งคู่ค้นพบว่าเป็นความสุขที่แท้จริง ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องราวหวือหวา ไม่ต้องมีการแข่งขันเพื่อเอาชนะใคร เพียงแค่มีกันและกันอยู่เคียงข้าง ก็เพียงพอแล้ว

ช่วงบ่าย พวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน อลิสาเลือกหนังสือเล่มโปรดมาอ่าน ส่วนคีรินทร์ก็นั่งทำงานบางอย่างบนแล็ปท็อปอยู่ข้างๆ เธอ

คีรินทร์ปิดแล็ปท็อปของเขา ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้อลิสามากขึ้น เขาโอบกอดอลิสาจากด้านหลัง ซบหน้าลงกับเส้นผมหอมกรุ่นของเธอ

“ลิซครับ” คีรินทร์กระซิบข้างหูเธอ เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้อลิสารู้สึกอบอุ่นหัวใจ

“คะพี่คี”

“พี่รักลิซนะ รักที่สุดเลย” คีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักและความอ่อนโยน

อลิสายิ้มแก้มปริ เธอวางหนังสือลงแล้วหันหน้าไปหาเขา จูบเบาๆ ที่มุมปากของคีรินทร์

“ลิซก็รักพี่คีค่ะ”

พวกเขาอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันเนิ่นนาน ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง แต่เป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความเข้าใจที่ลึกซึ้ง ไม่จำเป็นต้องมีคำพูดมากมาย แค่เพียงความรู้สึกที่ส่งผ่านกันก็เพียงพอแล้ว

คีรินทร์เลื่อนมือมาลูบไล้เส้นผมของอลิสาอย่างแผ่วเบา ดวงตาของเขาทอดมองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นท้องฟ้าสีครามและก้อนเมฆที่ลอยละล่อง

เขาตระหนักว่าอดีตที่เคยเลวร้ายได้จางหายไปหมดสิ้นแล้ว ไม่มีเงาของแพรไหมหรือภูริชมาบั่นทอนความสุขของพวกเขาได้อีกต่อไป สิ่งที่เหลืออยู่คือความรักและความผูกพันที่แข็งแกร่งขึ้นจากการผ่านพ้นทุกสิ่งมาด้วยกัน

“ลิซ” คีรินทร์เรียกชื่อเธออีกครั้ง

“คะ”

“พี่ดีใจนะที่เรามีกันและกัน” คีรินทร์บอก

อลิสาพยักหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก “ลิซก็ดีใจค่ะพี่คี”

พวกเขาต่างรู้ดีว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่การเอาชนะผู้อื่น หรือการครอบครองสิ่งของมากมาย แต่มันคือการได้อยู่เคียงข้างคนที่รัก สร้างสรรค์สิ่งดีๆ ไปด้วยกัน และเรียนรู้ที่จะให้อภัยอดีตเพื่อให้ชีวิตก้าวเดินไปข้างหน้าได้อย่างมีความสุข

เมื่อตะวันคล้อยต่ำ แสงสีทองสาดส่องเข้ามาในห้อง ทำให้บรรยากาศยิ่งอบอุ่นและโรแมนติก อลิสาและคีรินทร์ยังคงนั่งกอดกันอยู่บนโซฟา ความสุขที่เรียบง่ายแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความเข้าใจที่ลึกซึ้งคือสิ่งมีค่าที่สุดที่พวกเขามี และมันจะคงอยู่ตลอดไป

หลังจากที่ตัดสินใจจะเดินหน้าต่อไป อลิสาและคีรินทร์ทุ่มเทเวลาและพลังงานไปกับการพัฒนาบริษัทของพวกเขา การทำงานร่วมกันทำให้พวกเขายิ่งเข้าใจและเติมเต็มซึ่งกันและกันมากขึ้น โปรเจกต์ Green City ที่เคยเป็นต้นเหตุของความเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ ก็กลายเป็นโครงการที่ประสบความสำเร็จอย่างงดงามภายใต้การนำของพวกเขา ด้วยวิสัยทัศน์ของอลิสาที่มุ่งเน้นการสร้างสรรค์สิ่งที่ดีที่สุด และการบริหารจัดการที่รอบคอบของคีรินทร์ ทำให้โปรเจกต์นี้ได้รับคำชื่นชมและเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง

วันหนึ่ง ในช่วงพักกลางวัน อลิสาและคีรินทร์กำลังนั่งดูผลตอบรับจากลูกค้าที่เข้ามาในช่องทางออนไลน์ของบริษัท

“พี่คีดูสิคะ คอมเมนต์ดีๆ เต็มไปหมดเลย” อลิสายิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจ

“ใช่ครับลิซ พี่บอกแล้วว่าถ้าเราช่วยกัน ทุกอย่างจะออกมาดีที่สุด” คีรินทร์ยิ้มตอบ พลางเลื่อนมือไปโอบไหล่อลิสา

การทำงานร่วมกันเป็นทีมทำให้พวกเขาค้นพบศักยภาพใหม่ๆ ในตัวเองและในความสัมพันธ์ของพวกเขา การเติบโตของบริษัทก็สะท้อนถึงการเติบโตทางใจของคนทั้งสอง

พวกเขาไม่ได้มองว่าอดีตคือภาระ แต่เป็นบทเรียนที่ล้ำค่า อลิสาเรียนรู้ที่จะควบคุมอารมณ์และมองภาพรวมมากขึ้น ส่วนคีรินทร์ก็เรียนรู้ที่จะเปิดใจรับฟังและเข้าใจความละเอียดอ่อนของอลิสามากขึ้น

ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นทุกวัน ไม่ใช่เพียงแค่คู่รัก แต่ยังเป็นคู่ชีวิตและคู่คิดที่คอยสนับสนุนซึ่งกันและกันในทุกๆ ด้าน

ชีวิตประจำวันของอลิสาและคีรินทร์เต็มไปด้วยโมเมนต์เล็กๆ น้อยๆ ที่มีความหมาย เช่น การที่คีรินทร์มักจะแอบเตรียมอาหารเช้าที่อลิสาชอบไว้ให้ก่อนเธอตื่น หรือการที่อลิสามักจะหาโอกาสนวดผ่อนคลายให้คีรินทร์หลังเลิกงานที่แสนเหน็ดเหนื่อย

เย็นวันหนึ่ง หลังจากการประชุมที่ยาวนาน คีรินทร์กลับมาถึงบ้านด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน อลิสาเห็นดังนั้นก็เดินเข้ามาหาเขาทันที

“พี่คีเหนื่อยไหมคะ” อลิสาถามด้วยความเป็นห่วง พลางวางมือลงบนแผ่นหลังของเขาแล้วลูบเบาๆ

“เหนื่อยครับลิซ แต่พอเห็นหน้าลิซก็หายเหนื่อยแล้ว” คีรินทร์ยิ้มอ่อนๆ

อลิสาจูงมือเขามาที่โซฟา “มาค่ะ ลิซจะนวดให้”

เธอให้คีรินทร์นอนคว่ำลงบนโซฟา แล้วเริ่มนวดคลึงบ่าและไหล่ของเขาอย่างชำนาญ มือเรียวเล็กของอลิสาไล้ไปตามมัดกล้ามเนื้อที่ตึงเครียด ทำให้คีรินทร์รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก

“สบายจังเลยครับลิซ” คีรินทร์ครางอย่างพอใจ

“ดีขึ้นไหมคะ”

“ดีขึ้นเยอะเลยครับ ขอบคุณนะครับลิซ”

อลิสายิ้ม เธอเอนตัวลงนอนข้างๆ เขา พลางลูบผมของคีรินทร์เบาๆ

“พี่คีทำงานหนักมากเลยนะคะ” อลิสาพึมพำ

คีรินทร์พลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ เขาโอบกอดอลิสาไว้แน่น

“ก็เพื่ออนาคตของเราไงครับลิซ” คีรินทร์กระซิบ “พี่อยากสร้างทุกอย่างให้ดีที่สุดสำหรับลิซ”

คำพูดของเขาทำให้อลิสารู้สึกอบอุ่นไปทั้งหัวใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขา

“แค่มีพี่คีอยู่ข้างๆ ลิซก็มีความสุขที่สุดแล้วค่ะ”

พวกเขาจูบกันอย่างอ่อนโยน เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ความเข้าใจ และความผูกพันที่แน่นแฟ้น

เมื่อก้าวข้ามผ่านทุกอุปสรรคมาได้ อลิสาและคีรินทร์ก็พร้อมที่จะสร้างอนาคตที่สดใสไปด้วยกัน พวกเขาไม่ได้ยึดติดกับอดีต ไม่ได้จมปลักกับความเจ็บปวดที่เคยได้รับ เพราะรู้ดีว่าการให้อภัยคือหนทางสู่ความสุขที่แท้จริง

บางครั้ง พวกเขาก็ยังคงได้ยินข่าวคราวของแพรไหมและภูริชจากคนในวงการอยู่บ้าง แต่ข่าวเหล่านั้นก็เป็นเพียงเสียงสะท้อนจากอดีตที่ค่อยๆ จางหายไปในความทรงจำ ไม่ได้มีอิทธิพลต่อจิตใจของพวกเขาอีกต่อไป

ความสุขของพวกเขาอยู่ที่การได้ตื่นขึ้นมาเจอหน้ากันทุกเช้า การได้ทำงานที่รักร่วมกัน การได้ใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ และการได้รู้ว่ามีคนที่รักอยู่เคียงข้างเสมอ

“พี่คีคะ ลิซว่าเราควรจะเริ่มวางแผนไปเที่ยวต่างประเทศกันบ้างนะคะ” อลิสาเอ่ยขึ้นในคืนหนึ่งขณะที่พวกเขากำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียง

“ก็ดีนะ ลิซอยากไปไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า” คีรินทร์ถาม

“ลิซอยากไปที่ที่อากาศเย็นๆ ค่ะ ไปเดินเล่นในป่าสน ไปดูหิมะตก” อลิสาจินตนาการถึงภาพความฝันของเธอ

“ได้เลยครับลิซ เดี๋ยวพี่จัดการให้” คีรินทร์พูดพลางจูบหน้าผากของอลิสาเบาๆ

อนาคตของพวกเขาเต็มไปด้วยความเป็นไปได้และความฝันมากมาย และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาจะก้าวเดินไปข้างหน้าร่วมกันอย่างมั่นคง ไม่ว่าจะมีอุปสรรคใดๆ เข้ามาอีก พวกเขาก็พร้อมที่จะจับมือกันฝ่าฟันไปให้ได้ เพราะความรักและความเข้าใจที่พวกเขามีให้กันนั้นแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะทุกสิ่ง

อดีตได้จางหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงบทเรียน และเส้นทางข้างหน้าที่เต็มไปด้วยแสงสว่างแห่งความสุขที่พวกเขาสองคนจะสร้างขึ้นมาด้วยกัน