ตอนที่ 2 เพื่อนสนิทอย่างเรา

หลังจากเลิกเรียน ดาหวันและเพื่อนสนิทของเธอกำลังนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของมหาลัยเพื่อพักผ่อน เธอได้รับการเซอร์ไพรส์จากทะเลที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับถุงขนมหลายใบ

“มึงหอบอะไรมาเยอะขนาดนี้?” ดาหวันถามด้วยความประหลาดใจ เธอมอถุงขนมที่ทะเลถือมาเต็มมือ

“ให้มึงคนเดียวแหละ ไม่คิดให้ใคร” ทะเลตอบพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น เขาวางถุงขนมลงบนโต๊ะข้างๆ ดาหวัน ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ เธอ

เพื่อนสาวของดาหวันที่นั่งอยู่รอบๆ เริ่มแซวกันยกใหญ่ “โอ้โห! นี่มันจะเกินไปแล้วนะไอ้ทะเล ขนมหมดนี่ให้ไอ้หวันคนเดียวเนี่ยนะ?”

“พอเถอะ! อย่าแซวมันเลย” ดาหวันบอกเพื่อนด้วยความเขิน “ขอบใจมากนะมึง..แต่ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้มึงเล่นซื้อมาซะทุกวัน”

“ไม่เป็นไร กูแค่อยากให้มึงมีความสุข” ทะเลกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่จริงใจ “ขนมพวกนี้เป็นของที่มึงชอบกินนิ”

“มันก็ใช่แต่มึงจะขุนให้กูเป็นหมูหรือไง”

ดาหวันบ่นแต่ก็ได้แต่บ่นแหละเพราะรู้ว่าห้ามทะเลไม่ได้ ขณะที่เธอเริ่มหยิบขนมออกจากถุงและแบ่งให้เพื่อนๆ

“เห็นไหมล่ะ ไอ้ทะเลนี่มันเอาใจเก่งจริงๆ” มิเกลเพื่อนสาวของดาหวันพูดอย่างชื่นชม “เห็นทีต้องเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนสนิทเป็นแฟนแล้ว”

“โอ้ย! อีเกลตบปากเท่าอายุเดี๋ยวนี้ไม่ต้องพูดมากเลยนะมึง” ดาหวันตอบพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ไอ้ทะเลเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ สำหรับกู”

ทะเลมองไปที่ดาหวันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขารู้สึกดีที่ได้เห็นเธอมีความสุข แม้จะมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่าความเป็นเพื่อน แต่เขาก็ยินดีที่จะอยู่ข้างๆ เธอและทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้เธอรู้สึกดี

ความสนุกสนานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและการแซวจากเพื่อนๆ ขณะที่ดาหวันและทะเลพูดคุยและแบ่งปันขนมกันอย่างออกรส ช่วงเวลานี้ทำให้ดาหวันรู้สึกอบอุ่นและสบายใจ แม้ในใจของเธอจะยังมีคำถามเกี่ยวกับความรัก แต่ความสนิทสนมและความจริงใจของทะเลทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเสมอ ทะเลเป็นหนุ่มหล่อมากเลยนะสาวๆชอบเยอะแต่เขาก็ยังเมินคนอื่นเพื่อมามองเธอแค่คนเดียว

หลังจากแบ่งขนมให้เพื่อนๆ เสร็จ ดาหวันก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน ขณะที่ทะเลยังนั่งอยู่ใกล้ๆ ไม่ห่าง พวกเขาพูดคุยกันอย่างสบายๆ ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเป็นกันเอง

“วันนี้กูไปส่งเอาไหม?” ทะเลถามขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มที่คุ้นเคย

ดาหวันเงยหน้ามองทะเลก่อนจะยิ้มบางๆ

“มึงว่างขนาดนั้นเชียว?”

ทะเลหัวเราะเบาๆ “สำหรับมึง เพื่อนอย่างกูทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว มากกว่านั้นก็ยังได้"

"ทะลึ่งนะมึง.."

ดาหวันส่ายหัวเบาๆ ด้วยความรู้สึกที่กึ่งขำกึ่งเขิน “ไม่ต้องหรอก มึงเองก็เหนื่อยมาแล้วทั้งวัน กลับบ้านไปพักเถอะ”

ทะเลยิ้มอบอุ่น สายตาแสดงความห่วงใยอย่างชัดเจน “ไม่เป็นไร กูไม่เหนื่อยหรอก แค่ได้ใช้เวลาอยู่กับมึง ก็มีความสุขแล้ว”

"มึงนี้ก็ขยันหยอดเนาะ"

ดาหวันฟังแล้วอดที่จะยิ้มไม่ได้ แม้ว่าเธอจะมองทะเลเป็นเพื่อนสนิท แต่ความห่วงใยที่เขามอบให้เธอก็ทำให้เธอรู้สึกดีเสมอ

“ถ้างั้นก็ได้ แต่แค่วันนี้นะ”

“ครับๆ” ทะเลตอบอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับกระเป๋าของเขา “ถ้ามึงต้องการอะไรเพิ่มเติม บอกได้เลยนะ เพื่อนสนิทอย่างกูพร้อมช่วยเสมอ”

ดาหวันยิ้มขำ ก่อนจะเดินออกไปพร้อมทะเล ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาอาจจะเป็นเพื่อนที่สนิทกัน แต่บางครั้งทะเลก็แสดงออกในแบบที่ทำให้ดาหวันเริ่มตั้งคำถามว่า เพื่อนสนิทอย่างเขา…อาจจะรู้สึกมากกว่าแค่เพื่อนก็เป็นได้.

ก็รู้อยู่แล้วนะเพราะการกระทำมันออกนอกหน้าขนาดนี้