Home / โรแมนติก / เดือนร่ายดาว / ตอนที่ 31 เที่ยวทะเล

Share

ตอนที่ 31 เที่ยวทะเล

last update Last Updated: 2025-04-18 11:41:50

"บรรยากาศยามเช้าโครตดี"

ต้นหอมยืนบิดตัวไปมาพร้อมสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าสู่ร่างกาย ดาหวันยืนมองทะเลกว้างที่อยู่เบื้องหน้าลมทะเลตีหน้าทำให้เธอรู้สึกสดชื่น

"กาแฟมาแล้วจร้าาา"

มิเกลถือถาดกาแฟมาเสริฟพร้อมขนมปังปิ้ง

"เออมึง...ทำไมพี่เตอร์ไม่มาด้วยวะ"

มิเกลเอ่ยถามเพื่อนสาว

"เขาต้องเคลียร์งานค้างนะ ..พี่เขาอยากให้กูมาผ่อนคลายกับพวกมึงด้วยแหละ"

ดาหวันพูดพร้อมจิบกาแฟที่เพื่อนรักอุตส่าห์ชงมาให้

"ชงกาแฟใช้ได้นะเนี่ย...เรียนจบไปเปิดร้านขายกาแฟเลยมึง"

ต้นหอมแซว

"มันใช่ที่เรียนมาไหมล่ะ"

"ทำไมจะไม่ได้บางคนจบออกไปทำนายังมีเลยฮ่าๆ" ต้นหอมพูดไปขำไป

"มึงนี่นะ..ดีนะไม่บอกให้กูไปเลี้ยงควาย" มิเกลทำหน้าเบื่อหน่ายเพื่อนสาวแต่ก็รู้ว่าเธอพูดเล่น

"แล้วไอ้ทะเลมันยังไม่ตื่นอีกเหรอ"

ดาหวันถามถึงเพื่อนอีกคนที่มาด้วยแต่ปานนี้ยังไม่ตื่นมารับอากาศบริสุทธิ์กับพวกเธออีก

"มึงไปปลุกมันดิหวัน"

"ใช่ๆ...มึงไปปลุกมันเดี๋ยวพวกกูไปถ่ายรูปแถวชายหาดรอ"

"เออๆ..เดี๋ยวกูตามไป"

ว่าแล้วสองสาวก็ถือกล้องวิ่งตามกันไปที่ชายหาดปล่อยให้ดาหวันทำหน้าที่ปลุกเพื่อนชายอีกคน

"ทะเล ...ทะเลตื่นได้แล้วเขาไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย"

ดาหวันใช้มือเขย่าอีกคนให้ตื่นแต่ดูท่าบรรยากาศมันจะดีเกินไปปลุกยังไงเขาก็ไม่ยอมตื่น

"โอ้ยยกูขออีกห้านาที"

ทะเลดึงหมอนข้างมากอดด้วยความสบายแต่ก็โดนดาหวันแหย่ให้ตื่นจนหมดความอดทนต้องลุกมาสบตาคนตัวเล็กที่หน้ามึนคนนี้เสียหน่อย

"โอ้โหกูจะนอนต่ออีกสักหน่อย"

"เรามาเที่ยวกันนะมึงนอนอะไรขนาดนั้น"

ดาหวันทำหน้างอนใส่

"ไหนบอกจะมาเที่ยวเป็นเพื่อนให้กูสบายใจไง"

"เออๆเดี่ยวกูล้างหน้าแป๊บนึง"

ทะเลลุกขึ้นจากที่นอนโดยที่ลืมนึกไปว่าใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์แล้วดูสายตายัยเพื่อนตัวดีสิจ้องซะเขาอายไปเลยทีเดียว

"มองทำไม..."

"ใครมอง..กูไม่ได้มองเลย" ดาหวันยังไม่ละสายตาแต่ส่ายหน้าน้อยๆแก้มแดงเห่อเป็นลูกตำลึงเชียว ให้ตายทำไมต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ด้วยนะเธอบ่นในใจ

"รีบๆไปสิเดี๋ยวกูจะไม่รอละน่ะ"

ดาหวันรีบพูดปัดความเขินทะเลเห็นคนตัวเล็กหน้าแดงเลยจะแกล้งเธอเล่นเสียหน่อย

"อยากเห็นเปล่าละ"

ดาหวันหันขวับมาสบตาอีกคนที่ทำหน้าทะเล้นป่นทะลึ่งอย่างน่าหมั่นเขี้ยว

"ไม่ดูกูไม่อยากดูกูเคยเห็นแหละ"

"เห็นยังไงก่อน..มึงมาเห็นของกูตอนไหน"

"เออน่ามึงไม่ต้องรู้หรอกเร็วพวกนั้นมันรออยู่"

"บอกมาก่อน"

"โอ้ยกูพูดเล่น"

"ไม่...กูไม่เชื่อถ้ามึงไม่ยอมบอกกูจะจูบมึง"

"ไอ้ทะเลมึงกล้าเหรอ"

ยังไม่ทันที่ดาหวันจะพูดจบเธอก็โดนทะเลจูบเข้าให้อยากจังจนหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง ทะเลถอนจูบก่อนที่เขาจะบ้าทำอะไรไปมากกว่านี้ เขารักเธอมากแอบชอบมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่เขาก็ต้องให้เกียรติเธอเพราะเธอเลือกคบกับคนอื่นแล้ว พอคิดได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปจัดการกับความฟุ้งซ่านของตัวเองทันที

"ไอ้ทะเลบ้า..." ดาหวันจับกลีบปากบางที่โดนลุกล้ำไปเมื่อสักครู่

ผ่านไปกว่าสิบนาทีก็ไม่เห็นเขาออกมาเธอจึงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ

"ทะเลมึงเสร็จยังเนี่ย"

"ยังไม่ทันเอาจะเสร็จได้ไง"

"อย่ามาทะลึ่ง"

"เออๆจะเสร็จแล้ว"

เขาเปิดประตูออกมาโดยที่เธอยังยืนอยู่หน้าห้องน้ำ

'อืมหืมหุ่นมึงมันได้วะไอ้ทะเล หน้าอกหน้าท้อง...ข้างล่าง ..เฮ้ยคิดอะไรของมึงอยู่วะเนี่ยดาหวัน'

ดาหวันมองหุ่นอีกคนพรางคิดในใจ

"เป็นไงแซ่บไหม"

ดาหวันสะดุ้งตกใจ

"อ๊ะ..อะไรของมึง" ทำหน้าเลิกลักเมินหน้าหนีทันที่

"อย่าให้รู้นะว่าคิดอะไร"

ทะเลโน้มตัวมากระซิบข้างหูเพื่อนสาวจนเจ้าตัวถึงกับใจสั่น

"มึงนี่นะเร็วๆห้ามให้เกิน 5 นาทีไม่งั้นมึงเจอดีแน่ไอ้ทะเล"

ทะเลยิ้มกริ่มรีบปรี่ไปใส่เสื้อผ้าและตามกันออกมาไปหาเพื่อนอีกสองคน

"โอ้โห..กว่าพวกมึงจะมาอากาศยามเช้าไปหมดแล้วจร้าาา"

ต้มหอมยืนเท้าสะเอวว่า

"หาอะไรกินกันเถอะกูหิวแล้ว"

มิเกลลูบท้องโชว์ความหิว

"เค..ป่ะหาไรกินกัน"

ในขนาดที่พวกเขากำลังเดินเตร่หาร้านอาหารก็บังเอิญเจอกับเนตรรู้สึกว่าเธอจะมากับครอบครัว บังเอิญจริงเหรอเปล่าก็ไม่อาจทราบได้

"เฮ้ยมึงอีนั่น.." ต้นหอมสะกิดดาหวัน

"อืมกูเห็นแล้วเดี๋ยวเดินเลี่ยงไปอีกทางกันเถอะ" ดาหวันบอกเพื่อนเพราะเธอก็ไม่ได้อยากเจอหน้าผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน

ยังไม่ทันที่จะเดินไปไหนเสียงของยายคนนั้นก็ทักลอยมาจากด้านหลัง

"อ้าว!! ดาหวันบังเอิญจัง"

ทำหน้าทำตาจริตน่าหมั่นไส้มากจ๊ะสาว

"ไม่รู้จักมาทักทำไมก่อน"มิเกลว่าอีกคนด้วยความไม่พอใจเพราะกลัวจะมาพูดอะไรไม่ดีกับเพื่อนของเธอ

"ไปกันเถอะพวกมึงอย่าเสียเวลาเลย"

ทะเลพูดขึ้นพร้อมกับจูงมือดาหวันและมิเกลเพื่อจะเดินไปทางอื่นเสียที

"นี่เหรอดาหวันคนที่ลูกชายฉันชอบ"

ในขณะที่พวกเขาหันหลังจะเดินกันไปก็มีเสียงของหญิงวัยกลางคนพูดตามหลังทำให้ดาหวันพอจะเดาออกว่าเธอคนนั้นคนจะเป็นแม่ของคนรักของเธอ

ดาหวันจึงหันกลับมาทันทีและยกมือขึ้นไหว้ท่านอย่างนอบน้อม

"ไม่มีมารยาท"แม่ของโนเตอร์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่ไม่ชอบใจก็ใครมันจะไปรู้ล่ะว่านี้คือแม่ผัวในอนาคตนึกว่าแม่นางเนตรเห็นเกาะแขนกันราวเห็บหมัด

"นี่ป้า..มันจะเกินไปละนะเพื่อนผมอุตส่าห์ไหว้ยังบอกไม่มีมารยาทป้าเอาอะไรพูด"

ทะเลพูดด้วยความไม่พอใจจนดาหวันกับมิเกลและต้นหอมต้องส่งสัญญาณเตือนให้เขาใจเย็นลง

"ขอโทษค่ะหวันไม่ทราบจริงๆว่าคุณป้าเป็นแม่ของพี่เตอร์..ขอโทษด้วยนะคะหากทำให้คุณป้าเคือง"

ดาหวันเอ่ยออกไปเพราะเธอก็ไม่ทราบจริงๆแต่พอมานึกอีกทีก็เหมือนจะเคยเห็นผ่านตาแต่นึกไม่ออก

"เพราะเธอไม่ได้สำคัญขนาดที่เขาต้องพาไปแนะนำตัวกับพ่อแม่ไง"

เนตรพูดลอยหน้าลอยตา

"เสือกค่ะ" ต้นหอมหมดความอดทนต่อความตอแหลของนาง

"งั้นหวันขอตัวก่อนนะคะคุณป้า"

ดาหวันพูดและยกมือไหว้ท่านอีกครั้ง

"ไปเถอะพวกมึง" หันไปบอกเพื่อน

"เลิกยุ่งกับลูกชายฉันซะ..ฉันไม่ชอบเธอแล้วก็ไม่ชอบบรรดาเพื่อนเธอด้วย"

เสียงของมนุษย์ป้าดังมากแต่ดาหวันก็ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด

"แก่แล้วแก่เลยนะป้าสงสารไอ้เตอร์ขึ้นมาทันทีเลยที่มีแม่แบบป้าเนี่ยป่ะๆพวกมึงไปกันอย่าไปฟังคนแก่ปากมากแถวนี่เลย"

ทะเลพาเพื่อนสาวเดินออกมาโดยไม่ได้สนใจที่พวกเธอกำลังแหกปากด่าตามหลัง

พอได้ร้านอาหารก็จัดแจงสั่งอาหารตามที่ทุกคนอยากจะกิน

"อารมณ์เสียเลยวะทำไมแม่พี่เตอร์เป็นคนแบบนั้น" มิเกลเอ่ยขึ้น

"ช่างมันเถอะ..มึงก็ไม่ต้องคิดมากนะหวันคบกับลูกไม่ได้คบกับแม่ซะหน่อย"

ต้นหอมพูดปลอบใจเพื่อนสาวที่เงียบสงบตั้งแต่เข้ามานั่ง

"กูต้องขอโทษพวกมึงด้วยนะ.."

"ขอโทษพวกกูเรื่องไร"

"พวกมึงอุตส่าห์พากูมาเที่ยวคลายเครียดแต่กับต้องมาเจอเรื่องแย่ๆตามกูไปอีก"

"มึงอย่าคิดมากดิวะ"

"ใช่..พวกกูเพื่อนมึงนะ"

ทุกคนปลอบใจดาหวันเธอควรได้มาเที่ยวพักผ่อนสมอง เธอควรได้ผ่อนคลายบ้างแต่กับต้องเจอเรื่องแบบนี้

หลังจากคบกับเตอร์เปิดตัวเปิดใจกันไปไม่นานก็มีแต่ปัญหาตามมา

"กูเบื่อว่ะไม่คิดว่าการคบกับพี่เตอร์จะปัญหาเยอะขนาดนี้"

ก็จริงเขาตามจีบเธอตั้งนานหนุ่มหล่อคนนั้นที่ใครๆต่างหมายปองแต่เขาก็เลือกที่จะตามจีบเธอแค่คนเดียว

"อย่าคิดมากกูอยู่ข้างมึงเสมอ..จำไว้"

ทะเลจับมือคู่นั้นมากุมก่อนที่เพื่อนสาวสองคนจะกุมมือเธอตามราวกับจะบอกให้เธอรับรู้ว่ายังมีพวกเขาที่จะอยู่ข้างๆเธอเสมอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 60 ความจริงที่เจ็บปวด [ จบบริบูรณ์ ]

    "พี่เตอร์มาหรือยังค่ะ"ดาหวันยกโทรศัพท์โทรหาเขาแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดเธอกะจะไปใส่บาตรแต่เช้าจากนั้นค่อยไปบ้านสวนเพราะนัดกับเตอร์ไว้แล้ว"พี่ใกล้จะถึงแล้วครับ หวันจะลงมารอพี่เลยไหมหรือให้พี่ขึ้นไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหวันลงไปรอข้างล่างเลย"เพราะถ้าให้เขาขึ้นมาก็จะเสียเวลาไปกันใหญ่อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ป่วยหรือมองไม่เห็นนิพอเขาขับรถมาถึงเธอก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนนั่งข้างเขาทันที"พี่เตอร์เราไปใส่บาตรกันตรงไหนดีค่ะ"เธอเอ่ยถามเขา"แถวหมู่บ้านใกล้ๆ นี่ก็ได้ครับ"ตรงนี้เป็นแหล่งชุมชนมีคนขายอาหารหลากหลายเมนู เขากับเธอจึงลงไปซื้ออาหารคาวหวานพร้อมทั้งน้ำและดอกไม้แล้วก็ใส่บาตรเลยเมื่อพระท่านเดินบิณฑบาตรมาพอดี"เป็นไงบ้างรู้สึกดีไหมครับ""รู้สึกดีมากค่ะ""งั้นไปกันเถอะถ้าหิวก็บอกนะจะได้แวะหาอะไรทาน""ได้ค่ะ ป่ะขึ้นรถ"ดาหวันรู้สึกคิดถึงบ้านสวนมากตั้งแต่ผ่าตัดตาเธอก็ไม่ได้มาเหยียบที่นี่เลย เพราะทะเลไม่อยู่ด้วยและ อีกอย่างแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศบ่อยด้วย ขับรถจากกรุงเทพไปราชบุรีใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเพราะรถติด "นึกถึงตอนนั้นที่หวันอยู่ที่นี่ พี่ได้แต่แอบมองหวันจากไกลๆ และโกรธที่ตัวเองขี้ขลาด

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 59 เริ่มต้นชีวิตใหม่

    ดาหวันตัดสินใจเรียนปริญญาโทต่อ กว่าจะผ่านความเจ็บปวดทางใจมาได้ก็หนักเอาการ เธอไม่ควรยึดติดกับสิ่งที่ทำให้ทุกข์ใจ เวลาผ่านไปจิตใจของเธอก็แข็งแกร่งขึ้น เธอไม่โทษทะเลหรอกนะไม่โทษเขาแล้ว อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่แสนดีของเธอ ชีวิตคนเรามันต้องเดินไปข้างหน้า"หวัน...เราลองกลับมาคบกันอีกสักครั้งได้ไหม ให้โอกาสพี่จีบหวันใหม่ พี่รับรองว่าจะไม่ทำให้หวันเสียใจ"เตอร์คุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่ง "ก็ได้ค่ะ"ไหนๆ แล้วก็ให้โอกาสเขาอีกสักครั้งก็แล้วกันเห็นกับที่เขาพยายามมานานเตอร์อึ้งกับคำตอบที่เธอตอบรับไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะยอมกลับมาคบกับเขา นี่เขาคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม"เมื่อกี้หวันว่าไงนะ"แหงนหน้ามองเธอน้ำตาคลอ"หวันบอกว่าก็ได้ค่ะ หวันให้โอกาสพี่จีบหวันอีกครั้ง"เธอรับดอกไม้ช่อนั้นขึ้นมาดมและยื่นมือให้เขาจับ เตอร์จับมือบางแล้วลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาในช่วงที่เธอเรียนต่อเขาค่อยไปรับไปส่งทำตัวเป็นแฟนที่ดีที่สุดเขาอย่างให้เธอกลับมารักเขาหมดใจถึงแม้จะรับรู้ได้ว่าในส่วนลึกเธอไม่เคยลืมทะเลเลยก็ตามถึงแม้ในบางทีที่เธอหลับยังคงละเมอเพ้อถึงเขาสั

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 58 ข้อความตัดเยื่อใย

    วันเวลาล่วงเลยผ่านไป สำหรับคนอื่นอาจจะไวแต่สำหรับเธอกว่าจะผ่านมันมาได้ในแต่ละวัน ทุกเวลาทุกนาทียังคงรอคอยทะเลอยู่เสมอ เหตุใดเขาจึงใจร้ายได้เพียงนี้"หวันยินดีด้วยนะครับ"เตอร์ถือดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมยินดี"ขอบคุณค่ะพี่เตอร์"เธอยื่นมือไปรับช่อดอกไม้นั้นทุกวันเวลาที่ผ่านมาเตอร์พยายามตามง้อขอคืนดีเธอนับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอก็ปฎิเสธให้เรื่องเพียงความสัมพันธ์ที่แสนดีถึงแม้จะทราบถึงเหตุผลที่เขาเจอมาก็ตาม อีกอย่างเรื่องราวในอดีตทำให้เธอรู้ว่าเขาอ่อนแอเกินไปหากมีวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้นเหมือนในอดีตเขาคงเลือกที่จะปล่อยมือเธอต่างจากทะเลที่ไม่มีวันทำเช่นนั้นแน่แต่ว่าตอนนี้ทะเลกำลังทำมันกับเธอ เธอเหนื่อยที่ต้องรออย่างไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไหลรินด้วยความเสียใจเริ่มจะชินชา"มึง วันนี้ไปฉลองไหนดี"ต้นหอมถามเพื่อนสาว ถึงต้นหอมกับมิเกลจะเรียนจบและทำงานก่อนก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอลดลงไปเลย"ร้านเดิมแหละ"ดาหวันบอกเพื่อนสาวสองคนเพราะเธอเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหน"ร้านเดิมอีกแหละ มึงไปร้านใหม่กัน ร้านนี้เขาบอกเล่นเพลงสนุกมากคนไปเยอะ"มิเกลทำหน้าสดใสเมื่อพูดถึงร้านใหม่ที่มีคนชักชวนมาอีกที"จะดีเหรอกูอยากไปร

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 57 ภาพแรกคือเธอ

    วันนี้ถึงวันที่ต้องเปิดตา มันเป็นอะไรที่ทำให้หัวใจของดาหวันหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หากเปิดมาแล้วเธอยังมองไม่เห็นล่ะ ก็คงไม่เป็นไรหรอกนะยังไงเธอก็มองไม่เห็นมาเป็นปีๆ อยู่แล้วนิ ที่สำคัญตอนนี้คืออยากติดต่อทะเลให้ได้ เขาจะรู้ไหมว่าเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากให้เขากลับมาอยู่ข้างกาย"พร้อมนะครับ หมอจะเปิดแล้วนะ"ดาหวันพยักหน้ารับคำ มิเกลต้นหอมพร้อมกับแม่ของเธอต่างนั่งไม่ไกลให้กำลังใจเธอคุณหมอค่อยๆ ถอดผ้าปิดตาและใช้แอลกอฮอล์เช็ดแผลค่อยๆ ทำความสะอาดรอบดวงตาและบอกให้เธอลืมตาได้เธอค่อยๆ ปรือตาช้าๆ ตามที่หมอบอกหัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอมองเห็นแล้วมองเห็นจริงๆ ด้วย ภาพแรกที่อยู่เบื้องหน้าคือหน้าของทะเลผู้ชายที่เธอรักเขามากเธอยิ้มด้วยความดีใจ"ทะเล" เมื่อม่านตาขยายภาพตรงหน้ากับค่อยๆ จางหายไปและภาพทุกอย่างตรงหน้าก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาที่เอ่อล้นไหลลงอาบแก้มทันทีเพียงแต่กระพริบตา"ทะเลๆๆๆ"เสียงสะอื้นไห้จุกภายในอก มือก็คว้าอากาศเบี้ยงหน้า ทำให้ทุกคนอดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้"ไหนลองบอกหมอได้ไหม ภาพแรกที่คุณมองเห็นคืออะไร""ภาพแรกของฉันคือเขาฮือๆ คือทะเล...ตะแต่ความเป็นจริงกับไม่ใช่เพราะอะไร...เพรา

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 56 ผ่าตัด

    ถึงวันนัดผ่าตัดเมื่อเดินทางมาถึงโรงพยาบาลดาหวันก็มีอาการตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด"ที่รักทำใจให้ร่มๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวเขาจะอยู่กับที่รักเสมอ ไม่ต้องกลัวนะคนดี"ทะเลโอบหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลมากเกินไป "รู้สึกกลัวนิดหน่อย""ไม่เป็นไรนะ ที่รักมองหน้าเขา จำสัมผัสนี้ไว้เขาจะอยู่กับเธอเสมอ"ทะเลก้มจูบหน้าผากเธอเบาๆการผ่าตัดดำเนินไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งสำเร็จ ทีมแพทย์ออกมาจากห้องผ่าตัดพร้อมรอยยิ้ม"การผ่าตัดสำเร็จด้วยดีครับ ตอนนี้ต้องรอการฟื้นตัวและดูผลในไม่กี่วัน"หมอบอกแม่ของดาหวัน เธอยกมือไหว้หมอยิ้มทั้งน้ำตาปากก็ขอบคุณซ้ำๆ ในที่สุดลูกสาวก็จะกลับมามองเห็นดาหวันอยู่ห้องพักฟื้นซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ทะเลจัดเตรียมไว้ให้ ไม่นานแม่เธอก็เดินเข้ามาด้วยความที่ยังมองไม่เห็นจึงคิดว่าเป็นแฟนหนุ่ม"ที่รัก ที่รักใช่ไหมไปไหนมาเหรอ เขาออกมาจากห้องผ่าตัดตั้งนาน""แม่เองหวัน""อ้าว แม่เองเหรอแล้วทะเลไปไหนค่ะ""ที่บ้านทะเลมีปัญหานิดหน่อยนะลูก เขาเลยต้องรีบกลับไป""แต่ครอบครัวทะเลย้ายไปอยู่อเมริกากันหมดแล้วนะคะ อย่าบอกนะเขาบินไปแล้ว""ใช่ลูกเป็นธุระด่วนเลย พ่อกับแม่ทะเลคงจะเกิดเรื่องไม่งั้นคง

  • เดือนร่ายดาว   ตอนที่ 55 ขอพร

    สามเดือนถัดมาวันนี้เป็นวันเกิดของดาหวัน ซึ่งทะเลก็เตรียมของขวัญให้เจ้าตัวอย่างลับๆ โดยการแอบออกไปข้างนอกตอนเธอหลับ แม่ของเธอกลับจากงานที่ต่างประเทศก็มาร่วมฉลองวันเกิดให้เธอและที่ขาดไม่ได้ก็คือเพื่อนสุดสวยสองคนนั้นที่กำลังเตรียมของกินกันใหญ่"พวกมึงไม่ต้องเตรียมอะไรเยอะหรอก เดี๋ยวกินไม่หมด"ดาหวันบอกเพื่อนสาวเพราะกินกันแค่นี้ถ้าไม่หมดเสียดายแย่อีกอย่างก็ไม่อยากให้เหนื่อยกันตอนเก็บด้วย"เออๆ เดี๋ยวกูจะย่างกุ้งตัวใหญ่ๆ ให้มึงกินด้วยแหละ มีหมึกกับปูด้วยนะ"ต้มหอมบอกดาหวันพร้อมยกของในมือให้เธอดูแม้จะรู้ว่าเธอมองไม่เห็นก็ตาม"อืมม์ได้กลิ่นแล้วหอมมาก สู้สู้กูรอกินอยู่"เธอได้กลิ่นของอาหารทะเลลอยมาพาให้น้ำลายไหล"ได้เลยจ้าคุณหนูของบ่าว เดี๋ยวบ่าวไปตำน้ำจิ้มรสเด็ดสักครู่ก่อนนะจ๊ะ"มิเกลตบไหล่เพื่อนสาวพร้อมพูดหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีดาหวันนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งจะได้กินของอร่อย อยู่ๆ ก็มีมือหนาใหญ่เอื้อมมือเธอไปจับ"ว่าไงพ่อครัววันนี้ไม่ลงมือทำกับข้าวเองเหรอ"ดาหวันเอ่ยปากเพราะรู้ว่าสัมผัสนั้นเป็นแฟนของเธอ"เดี๋ยวก่อนสิ เขาจะพาที่รักไปเปลี่ยนชุดก่อน""ชุดอะไรบอกใบ้ได้ไหมค่ะ""ชุดวันเกิดครับ""ชุดวันเกิด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status