2
ทำไมถึงดื้อกับอา
วันนี้คือวันที่ภามบอกว่ามีธุระที่ต้องพาคัพเค้กไปธุระสำคัญแต่คัพเค้กกลับไม่ยอมเชื่อฟังในสิ่งที่ภามบอก
“ไหนแกบอกว่าแกจะไปธุระกับอาไม่ภามสุดหล่อไม่ใช่หรือไงทำไมถึงมาตามนัดฉันได้ล่ะ” เพื่อนสาวของคัพเค้กอย่างมีมี่ถามเธอด้วยความสงสัย
“ฉันก็แค่ไม่ไปแล้วก็เลือกที่จะมาหาแกยังไงล่ะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับหัวเราะร่วนอย่างพอใจที่กล้าขัดใจภาม
“ถ้าอย่างนั้นเราไปแรดกันดีกว่า” คัพเค้กจูงมือของมีมี่ไป เดินเข้าไปในห้างเพื่อซื้อของที่พวกเธอจะใช้ในการแต่งตัวในงานคริสมาสต์ที่กำลังจะมาถึง
ภามที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกหลังเพื่อที่จะไปธุระสำคัญกับคัพเค้ก แต่เมื่อเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปที่หน้าห้องของคัพเค้กกลับพบว่าคัพเค้กออกจากบ้านไปแล้ว
“ทำไมดื้ออย่างนี้นะคัพเค้ก บอกว่าธุระสำคัญก็ไม่เชื่อ เมื่อไหร่จะเชื่อฟังกันสักที ไม่เข้าใจคำว่าเป็นห่วงและหวังดีเลยหรือไง” ภามบ่นพึมพำคนเดียวก่อนจะออกไปข้างนอกเพื่อทำธุระสำคัญครั้งสุดท้ายให้กับพ่อของคัพเค้ก
หลังจากไปทำธุระข้างนอกเสร็จภามก็กลับมาที่บ้านก็ยังไม่เห็นว่าคัพเค้กจะมาที่บ้านสักที ภามโทรตามคัพเค้กโทรติดแต่คัพเค้กก็ไม่มีท่าทีจะรับสายจากเขา
“ทำไมแกไม่รับสายล่ะเค้ก” มีมี่ที่กำลังนั่งข้างๆ คัพเค้กที่กำลังนั่งกินไอศกรีมในห้างอย่างเอร็ดอร่อยพูดขึ้นเมื่อมีสายเรียกเข้าเธอกลับไม่มีท่าทีจะรับสายสักทีทำ
“ไม่รับ ฉันขี้เกียจตอบคำถามของคนที่ชอบห้ามฉันทำอย่างนั้นห้ามฉันทำอย่างนี้” คัพเค้กพูดพร้อมกับตักไอศกรีมเข้าปากอย่างมีความสุข
“มันจะดีหรือเปล่าแกอย่างน้อยๆ อาภามสุดหล่อของแกก็เป็นห่วงและหวังดีกับแกนะ” มีมี่พูดขึ้นมาอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้คัพเค้กรู้สึกผิดหรือรู้สึกอะไรทั้งนั้น
“พอเถอะแก อาภามนั่นน่ะหรอหวังดีกับฉันถ้าเขาไม่ได้เงินค่าตอบแทนจากพ่อของฉันที่ทิ้งไว้ก็คงไม่มาหวังดีกับฉันอย่างนี้หรอก” คัพเค้กที่เข้าใจว่าภามทำดีกับเธอก็เพราะเงินที่พ่อของเธอให้ไว้แต่ไม่ใช่อย่างนั้นเลยที่ภามทำอย่างนี้เป็นเพราะว่าภามรักและเอ็นดูคัพเค้ก
ภามนั่งรอคัพเค้กที่ห้องนั่งเล่นอย่างรู้สึกร้อนใจที่โทรหาคัพเค้กแต่เธอไม่รับสายและไม่โทรกลับหาเขาจนตอนนี้เวลาสี่ทุ่มครึ่งก็ยังไม่เห็นว่าคัพเค้กจะกลับมาซักที
ภามรอคัพเค้กจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เห็นคัพเค้กกำลังจะผ่านเขาไปแต่เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อน
“คัพเค้กไปไหนมา ทำไมอาโทรไปหาแล้วไม่รับแล้วยังไม่โทรกลับมาอีกแล้วทำไมหนีออกไปข้างนอกทั้งๆ ที่อาบอกว่าอามีธุระสำคัญที่ต้องไปทำ” ภามถามคำถามจากคัพเค้กยาวเหยียดแต่ก็ไม่มีคำตอบจากคัพเค้กนอกจากการเดินหนีของคัพเค้ก
“หยุดเดี๋ยวนี้นะคัพเค้กอาพูดอาถามไม่ได้ยินใช่มั้ย เดี๋ยวนี้ไม่อยากฟังไม่อยากพูดกับอาแล้วสินะ” ภามเดินไปขวางคัพเค้กไว้พร้อมกับพูดเสียงที่ดังขึ้นกว่าตอนแรก
“เค้กไม่มีอะไรต้องพูดหรือต้องแก้ตัวเพราะเค้กไปตามนัดที่เค้กนัดกับเพื่อนเค้กไม่อยากผิดนัดกับเพื่อน” คัพเค้กพูดออกมาแค่นั้นและไม่ได้มองที่ใบหน้าของภาม
“อ๋อ! เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นโตขึ้นจนแข็งแกร่งแล้วก็เลยอยากออกไปใช้ชีวิตอย่างอิสระคนเดียวสินะ ไม่อยากให้อาคอยห้ามคอยตามสินะ” ภามพูดขึ้นมาพร้อมกับจ้องไปที่หน้าของคัพเค้ก
“ใช่เค้กโตแล้ว เค้กอยากไปไหนก็เรื่องของเค้ก อาไม่มีสิทธิ์มาห้ามเค้กอีกต่อไป ที่อาภามดูแลเค้กก็เป็นเพราะอาภามได้เงินที่พ่อฝากไว้ให้ถ้าไม่อย่างนั้นอาภามก็คงไม่มาสนใจเด็กกำพร้าอย่างเค้กหรอก” ภามได้ยินที่คัพเค้กพูดเขาก็โกรธมากที่คัพเค้กคิดกับเขาอย่างนั้นทั้งๆ ที่เขารักและเป็นห่วงเค้กด้วยความจริงใจไม่ใช่เพราะเงินหรืออะไรทั้งนั้น
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะคัพเค้ก” ภามตะคอกคัพเค้กเสียงดังเพราะเขาไม่อยากให้เธอพูดอะไรมากไปกว่านี้
“ทำไมเค้กจะพูด...” ไม่ทันที่คัพเค้กจะได้พูดอะไรออกมาอีก ภามจับตัวของคัพเค้กมาก่อนจะใช้ปากของเขาประกบปากของเธอทันทีพร้อมกับดูดปากของเธออย่างแรงด้วยความโกรธ คัพเค้กตกใจตาเบิกโพลงเธอไม่คิดว่าภามจะจูบเธออย่างนี้ ภามดูดริมฝีปากของคัพเค้กไว้นานเมื่อปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระทำให้ริมฝีปากของเธอบวมเป่งจากการโดนดูด
“อาภามทำอย่างนี้ทำไม อาภามมาจูบเค้กทำไม อาภามใจร้าย” คัพเค้กพูดไปร้องไห้ไปทั้งโกรธทั้งสับสนทั้งไม่เข้าใจว่าทำไมภามทำอย่างนี้กับเธอ คัพเค้กวิ่งขึ้นบ้านไปด้วยความโกรธพร้อมกับใช้มือปิดปากของเธอ
“คัพเค้กอาไม่ได้ตั้งใจ อาขอโทษ” ภามโกรธคัพเค้กจนเผลอใช้ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ
“หยุดพูด คัพเค้กไม่อยากได้ยินเสียงของอาภาม” คัพเค้กหันกลับมาพูดก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้องแล้วปิดประตูเสียงดังแล้วก็ล็อคห้องไม่ให้ใครเข้าไปในห้องของเธอได้
7อาไม่ชอบให้ใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากอา ภามนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างที่เขาทำเช่นทุกวัน ภามเป็นคนที่ดูเหมือนเจ้าชู้แต่เขาชอบนอนอ่านหนังสือ ดูหนังเพลินๆ แต่ก็มีปาร์ตี้กับเพื่อนบ้างแต่ไม่ได้บ่อยแต่คนมองเข้ามาก็ยังมองว่าเขาดูเจ้าชู้เพราะชอบมีสาวๆ เข้าหาเขาอยู่เป็นประจำอาจเป็นเพราะว่ารูปร่างหน้าตาและฐานะของเขาสมบูรณ์แบบไปทุกเรื่อง “อาภามวันนี้เค้กขอไปทำงานที่บ้านเพื่อนได้มั้ยคะ” คัพเค้กเดินมาหาภามที่กำลังนอนอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ“ไปบ้านใคร ผู้หญิงหรือผู้ชายไปกี่คนมีผู้หญิงกี่คนผู้ชายกี่คน” ภามถามอย่างละเอียดยิบยิ่งกว่าหน่วยสืบสวนสอบสวน“อาภามถามขนาดนี้ไปด้วยกันเลยดีมั้ยคะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับทำตามองบน“อาไปได้ใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นอาไปด้วย” ภามพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเหมือนเตรียมตัวจะไปกับเธอ“เค้กประชดค่ะ สรุปว่าอนุญาตมั้ยงานนี้เป็นงานที่สำคัญมากต้องทำให้เสร็จก่อนวันพุธนี้ไม่อย่างนั้นเค้กอาจไม่มีสิทธิ์สอบ” คัพเค้กพูดอธิบายเหตุผลกับภามอย่างละเอียด“ถ้าอย่างนั้นก็บอกอามาก่อนว่ามีผู้ชายไปด้วยมั้ย” ภามมองหน้าคัพเค้กอย่างต้องการคำตอบ“ไม่มีค่ะมีแต่ผู้หญิงบ้านก็เป็นบ้านเพื่อนผู้หญิงค่
6หวง วันนี้เป็นวันหยุดของภามกับคัพเค้กทั้งสองคนไม่ได้ออกไปไหน ภามตื่นเช้ามานั่งดื่มกาแฟที่หน้าระเบียงห้องของเขาอยู่ๆ คัพเค้กก็เดินออกมาที่ระเบียงหน้าห้องของเธอในชุดนอนสุดเซ็กซี่ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดว่าภามจะนั่งอยู่ตรงนั้น เธอจึงยกมือขึ้นบิดขี้เกียจทำให้ชุดนอนที่เป็นเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินสีดำบางเบาล่นขึ้นไปโชว์ขาอ่อนเนียนๆ ของเธอ ภามมองไปที่เรือนร่างของเธอตาไม่กระพริบยิ่งเธอขยับร่างกายของเธอก็ยิ่งทำให้ภามมองไปเพลินๆ แต่ความเป็นชายของเขาชี้โด่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ คัพเค้กหันมาเห็นภามเธอก็ต้องตกใจเพราะชุดนอนของเธอเป็นชุดนอนที่เธอไม่ได้ใส่ชั้นในแม้แต่ชิ้นเดียวแน่นอนว่าถ้าแสงกระทบก็มองเห็นทะลุเนื้อสาวของเธอแน่นอนซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นภามจึงมองตาไม่กระพริบ คัพเค้กเห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าห้องของเธอในทันที“ทำไมต้องมานั่งแอบมองเราอย่างนั้นด้วย” คัพเค้กบ่นพึมพำคนเดียวแต่อยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงร้องมาจากระเบียงห้องของภามเธอจึงวิ่งออกไปดูด้วยความตกใจแต่เมื่อเธอวิ่งออกมาดูก็เห็นว่าภามกำลังหยอกล้อกันกับแมวตัวโปรดของเขา ตอนนี้แมวกำลังใช้ขาหน้าตบไปที่ขาของภามทำให้เขาร้องออกมา“นึกว่าเป็นอะไรร้องซะเสียงหลง”
5ต่างคนต่างหวง คัพเค้กเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตามหลังของโน๊ตแต่ในขณะที่คัพเค้กเดินตามชายหนุ่มเข้าไปนั่นเอง ภามที่มากินข้าวเที่ยงกับนักศึกษาสาวสวยหน้าตาดีนางหนึ่ง มองเห็นคัพเค้กกับโน๊ตกำลังเดินตามกันเข้าไปซึ่งคัพเค้กเองก็เห็นทั้งสองคนเช่นเดียวกันและร้านที่ภามกับนักศึกษาสาวคนนั้นจะมากินก็เป็นร้านเดียวกันกับร้านที่คัพเค้กกำลังนั่งรอสั่งอาหาร “โน๊ตมีมี่ส่งข้อความมาบอกว่าเธอต้องรีบกลับบ้านก่อนเพราะน้องหมาที่เธอเลี้ยงไว้โดนรถเฉี่ยว” หมาของเธอเจ็บเล็กน้อยแต่เธอรักหมาของเธอมาก มีมี่จึงต้องกลับบ้านพาหมาไปเช็คร่างกาย “ถ้าอย่างนั้นเราก็สั่งเลยดีกว่า” โน้ตจึงพูดพร้อมกับเรียกพนักงานเพื่อสั่งอาหารภามที่เดินเข้ามาในร้านและไม่รู้ด้วยความบังเอิญหรืออะไรเพราะโต๊ะที่จองไว้อยู่ติดกับโต๊ะของคัพเค้กพอดีเหมือนกับถูกกำหนดไว้“พี่ภามขา หลิวว่าเราสั่งแซลมอนมากินกันดีมั้ยคะ พอดีว่าหลิวอยากกินแซลมอนร้านนี้มากๆ เลย ร้านนี้เขาทำแซลมอนสะอาดแล้วก็สดมากเลยนะคะ” ภามที่ฟังหญิงสาวแต่เขาไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไรสิ่งที่เขาสนใจนั่นก็คือเด็กดื้อที่มากับผู้ชายโต๊ะข้างๆ ต่างหาก หลิวเป็นหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนอีกคนที่อย
4ซูชิ ภามกับคัพเค้กกลับมาคุยกันตามปกติแต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปนั่นก็คือความรู้สึกของทั้งสองคนที่มันเปลี่ยนไปจนทั้งสองเองก็ยังรู้สึกเกร็งๆ เมื่อต้องนั่งรถไปมหาวิทยาลัยอย่างเช่นเมื่อก่อนที่ทำทุกวันแต่มาวันนี้ทั้งสองคนดูเกร็งๆ และไม่เป็นธรรมชาติเลย “ให้อามารับกี่โมง” ภามจอดรถหน้าตึกคณะที่คัพเค้กเรียนพร้อมกับถามหญิงสาวอย่างเช่นทุกวันแต่วันนี้ชายหนุ่มกับรู้สึกเขินเมื่อเห็นคัพเค้กในชุดนักศึกษาที่รัดรูปกว่าทุกวันกระโปรงทรงเอที่แน่นเปรี๊ยะแล้วยังผ่าข้างขึ้นมาอีกเผยให้เห็นเรียวขาอ่อนที่ขาวเนียนของเธอเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดตาที่แน่นจนเต้าอวบแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วยิ่งมองยิ่งทำให้ภามคิดไปไกลแต่ความคิดนั้นต้องหยุดลงก่อนเพราะคัพเค้กพูดขึ้น“ไม่ต้องมารับเค้กก็ได้ค่ะวันนี้เค้กต้องไปทำรายงานกับเพื่อนต่อเดี๋ยวเค้กกลับเอง” ภามที่ได้ยินอย่างนั้นแม้ในใจอยากห้ามไม่ให้ไปแต่เขานึกได้ว่าทั้งสองพึ่งคืนดีกันเขาเองก็ไม่อยากทะเลาะกับเธอภามจึงพยักหน้าให้กับหญิงสาว“วันนี้มาแปลกไม่ห้าม” คัพเค้กเองก็รู้สึกแปลกไปเมื่อภามไม่ห้ามเธอก็นึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน“สงสัยไม่อยากทะเลาะกับเรา ก็ดีเหมือนกัน” คั
3คุยกันดีๆ ไม่ได้ใช่มั้ย ภามกับคัพเค้กไม่ได้คุยกันเลยหลังจากที่ทั้งสองทะเลาะกันในวันนั้น ภามไม่ได้โกรธที่คัพเค้กดื้อกับเขาแต่คัพเค้กโกรธมากที่ภามทำอย่างนั้นกับเธอ “ป้าสายไปเรียกคัพเค้กให้ผมหน่อยครับ เรียกให้ลงมากินข้าวแต่อย่าบอกว่าผมให้ไปเรียกนะครับ” ภามบอกกับป้าแม่บ้านพร้อมกับนั่งรอที่โต๊ะอาหาร“คุณเค้กคะ ลงไปทานข้าวเที่ยงได้แล้วค่ะ ป้าทำเสร็จแล้วนะคะ” ป้าสายแม่บ้านประจำบ้านของภามที่ทำงานที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ภามยังเป็นเด็กๆ“ค่ะ เดี๋ยวหนูลงไปนะคะ” คัพเค้กตอบกลับป้าสายพร้อมกับลุกจากที่นอนในขณะที่เธอกำลังนอนอ่านนิยายเรื่องใหม่ที่เธอพึ่งซื้อมาเมื่อวานคัพเค้กคิดว่าภามออกไปข้างนอกแล้วเธอจึงเดินลงไปเพื่อที่จะกินข้าวเที่ยงเพราะตั้งแต่เช้าเธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยแต่เมื่อเธอเดินลงมาเห็นภามกำลังนั่งรอเธอที่โต๊ะอาหารเธอก็เปลี่ยนใจขึ้นไปบนห้องอย่างเดิมโดยที่ไม่ยอมลงไปกินข้าวเที่ยงร่วมกับภาม“นี่จะไปไหนหยุดตรงนั้นเลยนะ” ยิ่งภามบอกให้คัพเค้กหยุดเธอก็ยิ่งเดินให้เร็วขึ้นพร้อมกับเตรียมตัววิ่งแต่ก็ไม่ทันที่คัพเค้กจะวิ่ง ภามที่มีช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้เขาก้าวขาแค่ไม่กี่ก้าวก็ไปยืนขวางเธอไว้ได้“จะไปไหน
2ทำไมถึงดื้อกับอา วันนี้คือวันที่ภามบอกว่ามีธุระที่ต้องพาคัพเค้กไปธุระสำคัญแต่คัพเค้กกลับไม่ยอมเชื่อฟังในสิ่งที่ภามบอก “ไหนแกบอกว่าแกจะไปธุระกับอาไม่ภามสุดหล่อไม่ใช่หรือไงทำไมถึงมาตามนัดฉันได้ล่ะ” เพื่อนสาวของคัพเค้กอย่างมีมี่ถามเธอด้วยความสงสัย“ฉันก็แค่ไม่ไปแล้วก็เลือกที่จะมาหาแกยังไงล่ะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับหัวเราะร่วนอย่างพอใจที่กล้าขัดใจภาม“ถ้าอย่างนั้นเราไปแรดกันดีกว่า” คัพเค้กจูงมือของมีมี่ไป เดินเข้าไปในห้างเพื่อซื้อของที่พวกเธอจะใช้ในการแต่งตัวในงานคริสมาสต์ที่กำลังจะมาถึงภามที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกหลังเพื่อที่จะไปธุระสำคัญกับคัพเค้ก แต่เมื่อเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปที่หน้าห้องของคัพเค้กกลับพบว่าคัพเค้กออกจากบ้านไปแล้ว“ทำไมดื้ออย่างนี้นะคัพเค้ก บอกว่าธุระสำคัญก็ไม่เชื่อ เมื่อไหร่จะเชื่อฟังกันสักที ไม่เข้าใจคำว่าเป็นห่วงและหวังดีเลยหรือไง” ภามบ่นพึมพำคนเดียวก่อนจะออกไปข้างนอกเพื่อทำธุระสำคัญครั้งสุดท้ายให้กับพ่อของคัพเค้กหลังจากไปทำธุระข้างนอกเสร็จภามก็กลับมาที่บ้านก็ยังไม่เห็นว่าคัพเค้กจะมาที่บ้านสักที ภามโทรตามคัพเค้กโทรติดแต่คัพเค้กก็ไม่มีท่าทีจะรับสายจา