ตอนที่ 2 วางแผน

วันต่อมา

วันนี้ทั้งสามคนออกเดินทางกันตั้งแต่เช้ามืด ใช้รถตู้คันหรูสีดำเป็นยานพาหนะในการเดินทางจากกรุงเทพลงใต้ โดยเตชินท์กับศิลาผลัดเปลี่ยนกันมาขับรถ ส่วนซีเซียก็นั่งอยู่เบาะหลัง พูดคุยกับคนรักและอาของเธอน้ำเสียงเจื้อยแจ้วไปเรื่อย

"อาเตพวกเราถึงไหนกันแล้วคะ อีกนานไหมกว่าจะถึงบ้านตากับยาย" แม้ซีเซียจะรู้ดีว่าบ้านตากับยายของเธออยู่จังหวัดไหนและเขตไหนของภาคใต้ แต่เพราะเธอไม่รู้เส้นทาง เธอจึงถามคนเป็นอาออกไปแบบนั้น

"เข้าเขตภาคใต้มาไกลแล้วครับ อีกประมาณสองชั่วโมงก็น่าจะถึงแล้ว" เตชินท์เอ่ยตอบขณะที่ดวงตาคู่คมมองยังถนนเบื้องหน้า ก่อนจะเอ่ยถามหลานสาวกลับบ้างในสิ่งที่เขาอยากรู้เต็มประดาถึงเรื่องที่เคยตกลงกันไว้

"แล้วตกลงน้องเซียจะบอกอาได้ยังครับ ว่าจะช่วยอาจีบหนูพั้นซ์ยังไง"

ได้ยินเช่นนั้นซีเซียก็รีบหยัดตัวขึ้นมาเกาะเบาะคนขับจากด้านหลังที่คนเป็นอานั่งอยู่แล้วเอ่ยตอบออกไป

"ถ้าอาเตอยากได้พั้นซ์ อาเตก็ต้องทำให้พั้นซ์มาอยู่กับพวกเราก่อนค่ะ เพราะถ้ายังอยู่ห่างไกลกันแบบนี้แล้วอาเตจะจีบพั้นซ์ยังไงล่ะคะ จริงไหม"

"แล้วอาต้องทำยังไงให้หนูพั้นซ์มาอยู่บ้านเรา แล้วตากับยายน้องเซียจะยอมให้หนูพั้นซ์มาอยู่กับพวกเราเหรอ" เตชินท์ถามต่อโดยที่สายตายังคงมองถนนเบื้องหน้า เสมือนกำลังตั้งอกตั้งใจกับการขับรถ ทว่าในหัวกลับคิดแต่เรื่องของน้ำพั้นซ์

"ไม่ยากค่ะ ก็แค่เปลี่ยนปัญหาตอนนี้ให้เป็นโอกาสซะเลย ตอนนี้พั้นซ์โดนตาคาดโทษอยู่ แต่หนูรู้จักพั้นซ์ดีค่ะ คนอย่างน้ำพั้นซ์ดื้อขนาดนั้นไม่มีทางหลาบจำหรอกค่ะ ยังไงพั้่นซ์ก็ต้องแอบหนีไปเล่นปลากัดอีกแน่" ด้วยความที่ซีเซียอยู่กับน้ำพั้นซ์มาหลายปีตอนที่เธอหนีศิลามาอยู่บ้านตากับยาย เธอจึงรู้ดีว่าน้ำพั้นซ์เป็นคนยังไง เธอที่ถูกมองว่าเป็นคนดื้อรั้น ยังดื้อไม่เท่าครึ่งของน้ำพั้นซ์เลย เพราะรายนั้่นทั้งดื้อทั้งแสบซน ไม่ฟังใครและไม่ยอมคนด้วย

"ว่าแต่คนอื่นดื้อ ตัวเองไม่ดื้อเลยเนอะ" ศิลาที่ฟังอยู่ อดไม่ได้ที่จะหันมาว่าเมียเด็กของตัวเองอย่างไม่จริงจัง เชิงหยอกเย้าเธอ

"อาศิอย่าขัดสิคะ หนูกำลังคุยกับอาเตอยู่ อีกอย่างถึงหนูจะดื้อแต่ก็ดื้อไม่เท่าพั้นซ์หรอกค่ะ รายนั้นแสบจะตาย เดี๋ยวพวกอาๆได้เห็นก็รู้เอง ถ้าเทียบกับหนูแล้ว หนูกลายเป็นเด็กดีไปเลยค่ะจะบอกให้" ซีเซียหันไปเถียงกลับศิลาทันทีอย่างกระเง้ากระงอดเล็กน้อย ก่อนที่เสียงหัวเราะของคนเป็นอาจะดังขึ้นดึงความสนใจของเธอให้หันกลับมาทางคนเป็นอาอีกครั้ง

"หึๆ แล้วอาต้องทำยังไงครับว่ามาเลย"

"ก็อย่างที่หนูบอกว่าคุณตาคาดโทษพั้นซ์ไว้ ว่าจะส่งพั้นซ์ไปอยูกับแม่พั้นซ์หรือไม่ก็จับแต่งงาน อาเตก็แค่ใช้จังหวะนี้ขอพั้นซ์มาเลี้ยงเลยค่ะ"

"มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ ใครจะยอมยกหลานตัวเองให้คนอื่นเลี้ยงง่ายๆ อาว่าแผนนี้คงไม่ได้ผลหรอกครับ" ซึ่งแน่นอนเตชินท์คิดว่าแผ่นของหลานสาวคงล้มเหลวตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม เพราะคงไม่มีใครยอมยกลูกยกหลานของตัวเองให้คนอื่นเลี้ยงง่ายๆอย่างแน่นอน

สิ้นเสียงของคนเป็นอา ซีเซียก็พูดส่วนกลับไปทันควัน

"ง่ายๆแบบนี้แหละค่ะ แล้วก็ต้องได้ผลแน่นอน เพราะตาเคยชมหนูว่าเป็นเด็กดีมีมารยาท แถมยังว่านอนสอนง่ายอีกต่างหาก ตาชมว่าอาเตสั่งสอนเลี้ยงดูหนูได้ดีมากๆค่ะ จุดนี้แหละค่ะที่หนูคิดว่าตากับยายของหนูต้องยอมให้พั้นซ์มาอยู่กับอาเตแน่นอน อีกอย่างหนูจำได้ว่าตาเคยพูดเอาไว้ ว่าถ้ามีโอกาสจะส่งพั้นซ์มาให้อาเตสั่งสอนบ้าง จะได้ว่านอนสอนง่ายเหมือนหนู คุณตาชมอาเตบ่อยมากเลยนะคะ อันนี้อาเตต้องยกเครดิตให้หนูนะที่เป็นเด็กดี จนตากับยายต้องชมคนเลี้ยงอย่างอาเตไง คิกๆๆ~" พูดจบซีเซียก็หัวเราะชอบใจเมื่อนึกถึงคำชมของตากับยาย รู้สึกภมูิใจในตัวเองขึ้นมาเฉย 

"ตากับยายน้องเซียคงยังไม่รู้สินะ ว่าตอนน้องเซียอยู่กับพวกอาน้องเซียดื้อขนาดไหน"

ทว่าศิลาก็พูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง ทำเอาซีเซียหุบยิ้มแทบไม่ทัน แล้วพูดส่วนศิลาไปอย่างกระเง้ากระงอด

"อาศิอะ ทำไมชอบขัดชอบว่าหนูอยู่เรื่อยเลย ชิ งอนอาศิแล้ว" พูดจบซีเซียก็ยกแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างขึ้นมากอดอก ทำหน้ามุ่ยใส่ศิลาก่อนจะสะบัดหน้าไปอีกทาง ทว่าท่าทางของเธอตอนนี้ทำเอาศิลาหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู

"หึๆ อาก็แค่หยอกเล่น อย่างอนเลยครับคนสวยของอา"

ได้ยินเช่นนั้นซีเซียก็หันกลับมามองศิลาอีกครั้ง แล้วเอ่ยพูดกับเขาไป

"ปากหวานแบบนี้หนูไม่งอนแล้วก็ได้"

"หึๆ น่ารักที่สุดเลยครับ มานี่มา ขยับมาใกล้ๆให้อาหอมหน่อยครับ"

สิ้นเสียงของศิลา ซีเซียก็ขยับเข้าไปใกล้ตามคำสั่งอย่างว่าง่าย แล้วยื่นหน้าไปให้ศิลาหอมทันที ด้านศิลาก็ไม่รอช้า จับใบหน้าสวยหวานของคนรักก่อนจะกดทั้งปากทั้งจมูกลงบนแก้มนุ่มๆหอมๆของเธอ แล้วสูดดมกลิ่นแก้มนุ่มเข้าปอดอย่างชื่นใจก่อนจะผละออกแล้วหอมแก้มนุ่มอีกข้างในแบบเดียวกัน

ด้านเตชินท์ที่หันมามองเพื่อนกับหลานสาวเป็นพักๆ ก็ถึงกับส่ายหน้าให้ทั้งคู่ที่แสดงความรักกันโดยไม่คิดจะเกรงใจเขาที่นั่งหัวโ่ด่อยู่เลย แต่พอเห็นแบบนี้เขาก็นึกไปถึงน้ำพั้นซ์ และหวังว่าสักวันหนึ่งเขากับน้ำพั้นซ์จะอยู่ในสถานะที่สามารถแสดงความรักแบบนี้ต่อกันได้ ภายในใจตอนนี้รู้สึกดีไปหมด เมื่อการเฝ้าดูเธอห่างๆมาตลอดสี่ปีกำลังจะสัมฤทธิผลเข้ามาทุกที ยิ่งขับรถใกล้ถึงจุดหมาย เขาก็ยิ่งตื่นเต้นที่จะได้เจอเธอ...