บทที่ 2 ค็อกเทลโตเป็นสาวแล้ว

บทที่ 2

ค็อกเทลโตเป็นสาวแล้ว

ฉันยืนเหวออยู่หน้าบ้านจนป้าฉันเดินเข้ามาหา ฉันถึงได้ตั้งสติแล้วยกมือไหว้สวัสดีป้าทุมคุณป้าผู้ที่มีพระคุณกับฉันมาก

"สวัสดีค่ะป้า"

"ทำไมไม่โทรมาบอกว่าจะกลับบ้าน ป้าก็เป็นห่วงแทบแย่กลัวว่าจะเรียนไม่จบ ไหนมาดูซินอนดึกใช่ไหมเนี่ยขอบตาดำเชียว"

"หนูอ่านหนังสือทุกวันค่ะ นี่ก็เพิ่งจะสอบเสร็จด้วยวันๆ ไม่ได้ออกไปไหนเลยนอนอยู่ที่ห้องอ่านหนังสือจนจะเป็นหนอนหนังสืออยู่แล้วเนี่ย"

"ป้าค่อยหมดห่วงหน่อย กลัวว่าเอ็งจะใจแตกเที่ยวผับเที่ยวบาร์ แบบนั้นป้าน่ะรับไม่ได้นะ"

"หนูไม่เที่ยวสถานที่แบบนั้นหรอกป้า ไม่เคยคิดจะเข้าไปด้วย เมื่อเช้าหนูก็เพิ่งแวะไปใส่บาตรอุทิศบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้วก็รีบมาหาป้านี่แหละค่ะ"

"ดีแล้วลูก เข้าบ้านเถอะไปหาคุณท่านกัน"

          "ค่ะ"

ป้าพาฉันเข้ามาในบ้านคฤหาสน์หลังใหญ่ ตอนนี้คุณหญิงท่านกำลังนั่งจิบน้ำชาคุยกับเหล่าบรรดาแม่บ้าน ฉันรีบเข้าไปนั่งคุกเข่าขยับเข้าไปหายกมือกราบที่ตักของคุณท่าน ยังไงคุณท่านก็เป็นผู้มีพระคุณของฉันส่งเสียฉันเรียนให้ทุนการศึกษาต่างๆ

"คุณท่านสบายดีไหมคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย"

"ฉันสบายดี แล้วหนูเทลล่ะ เป็นยังไงบ้างเรื่องเรียนเรียบร้อยดีใช่ไหมลูก"

"เรียบร้อยดีค่ะคุณท่าน" 

"งั้นก็ดีเลยช่วงนี้ฉันก็ไม่ค่อยสบายว่าจะให้ลูกชายกลับมาอยู่บ้านสักพัก หนูเทลคงไม่เคยเจอตัวจริงพี่เขาใช่ไหมลูก"

"ยังไม่เคยเจอค่ะ ปกติหนูมาแค่ช่วงเสาร์อาทิตย์แต่พักหลังไม่ค่อยได้กลับมาที่นี่เลยค่ะ"

ฉันนั่งคุยกับคุณท่านอยู่สักพัก ป้าฉันจึงพาฉันมาที่ห้องพักด้านหลัง ตอนแรกป้าจะให้ฉันนอนห้องเดียวกับป้าแต่คุณท่านเห็นว่าฉันโตเป็นสาวแล้ว จึงให้แม่บ้านคนอื่นๆ ไปจัดห้องให้ใหม่เอาห้องที่มันดูดีมีเครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนตัว

ฉันเข้ามานอนพักให้หายเหนื่อย ก่อนจะเริ่มเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้ จริงๆ การอยู่ที่นี่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก เพียงแค่ฉันเบื่อกับการที่ต้องทำตัวอยู่ในกรอบต้องวางตัวให้ดีแม้แต่พูดคำหยาบถ้าหลุดมาเมื่อไหร่ป้าฉันตีปากแตกแน่ 

ฉันเดินออกมาด้านนอกในช่วงตะวันตกดิน เสียงแม่บ้านคนอื่นๆ เริ่มจับกลุ่มคุยกันถึงข่าวดีที่ลูกชายของคุณท่านจะกลับมาอยู่ที่นี่ชั่วคราว ฉันทำเป็นไม่สนใจหยิบสายยางมาเปิดน้ำรดต้นไม้จนป้าฉันเดินมาตามให้เข้าไปพบคุณหญิง

ฉันรีบปิดน้ำเช็กเสื้อผ้าว่าตัวเองแต่งตัวเรียบร้อยไหม ก่อนจะเดินตามป้าฉันเข้ามาด้านใน คุณท่านกำลังนับเงินรวมทั้งกระเป๋ารองเท้าที่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นของฉัน

"มาแล้วค่ะคุณท่าน"

"หนูเทลมานี่หน่อยลูก ของพวกนี้เป็นของหลานสาวฉันเอง ตอนนี้ไม่ได้อยู่เมืองไทยหรอกไปอยู่เมืองนอกนู่น ฉันโทรไปถามแล้วของพวกนี้เขาไม่เอาแล้วล่ะ ฉันเลยให้เด็กขนมาให้หนูเทล ส่วนนี่เป็นเงินรับขวัญวันเรียนจบ มันไม่ได้มากมายอะไรแต่ฉันให้เอาไว้ใช้เผื่อหนูจะต้องซื้อของใช้ส่วนตัวมาที่นี่ฉันเห็นหนูมีแต่เสื้อผ้ามาแค่นั้น"

"ขอบคุณค่ะคุณท่าน"

แค่รองเท้ากับกระเป๋าที่วางอยู่ตรงหน้าฉันราคาใน shop ก็หลายหมื่นแล้ว ฉันรีบขนของพวกนี้กลับมาที่ห้องเพื่อมาเช็ดทำความสะอาด ส่วนเสื้อผ้าฉันซักมันคืนนี้เลย พรุ่งนี้จะได้มีเสื้อผ้าสวยๆ แขวนในตู้กับเขาบ้าง

ในขณะที่คุณท่านกำลังนั่งทานข้าว คุณท่านเริ่มสั่งให้แม่บ้านช่วยกันทำความสะอาดและจัดเตรียมข้าวของให้พร้อม วันมะรืนนี้ลูกชายของคุณท่านจะเดินทางกลับมาที่บ้านและฉันเองก็จะได้เจอเขาตัวจริงแล้ว 

วันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้ามันเป็นการตื่นนอนที่ทำให้ฉันสะลึมสะลือตลอดเวลา ปกติตอนอยู่หอถ้าไม่มีเรียนฉันตื่นเกือบเที่ยง วันนี้ฉันตื่นมาทานข้าวทำความสะอาดบ้านช่วยคุณท่านเตรียมของทำขนม วันนี้คุณท่านจะทำขนมต้มของโปรดของลูกชายคุณท่าน

ฉันมีหน้าที่ผัดมะพร้าวกับน้ำตาลมะพร้าวจนเหนียวปั้นได้ จากนั้นก็มานวดแป้งข้าวเหนียวผสมน้ำใบเตยจนแป้งเป็นสีเขียวมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของใบเตย

"หนูเทลนี่ดูคล่องแคล่วมากๆ เลยแบบนี้อยู่กับฉันได้สบาย ฉันชอบทำอาหารไทยโดยเฉพาะขนมไทยเป็นเมนูที่ฉันถนัดมากเลยล่ะ"

"หนูชอบทำขนมค่ะ ตอนเรียนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนมีสอนทำขนมด้วย"

ฉันเริ่มปั้นไส้มะพร้าวเป็นลูกกลมๆ วางเรียงอย่างเป็นระเบียบจากนั้นก็ช่วยคุณหญิงหยิบแป้งขึ้นมากดให้แบนก่อนจะนำมาห่อหุ้มไส้ที่ปั้นเตรียมเอาไว้

มะพร้าวขูดด้านบนถ้าเป็นสมัยก่อนก็จะใช้เป็นมะพร้าวทึนทึก แต่ฉันบอกกับคุณท่านว่าสมัยนี้เขาใช้เป็นมะพร้าวน้ำหอมมะพร้าวอ่อนมันจะเพิ่มอรรถรสในการทาน ซึ่งฉันลองทำให้คุณท่านดูแล้วมันเหมือนขนมต้มเจ้าดังแม้แต่คุณท่านยังยกนิ้วให้ว่ามันอร่อยสุดๆ

หลังจากที่ฉันทำขนมต้มทานกันแล้วแบ่งกันไปคนละ 10 ลูกฉันก็แบ่งใส่กล่องเอาไว้ตั้งใจจะเอาไว้กินตอนกลางคืน ส่วนตอนนี้ต้องมาช่วยแม่บ้านคนอื่นๆ เช็ดตู้กระจกแม้กระทั่งกรอบรูปใบเกียรติบัตรต่างๆ ของลูกชายคุณท่าน

"ในรูปยังหล่อขนาดนี้ตัวจริงจะหล่อขนาดไหนนะ"

"อยากรู้ว่าหล่อขนาดไหนเธอก็ลองหันมาดูสิ"

"โอ๊ะ O.O!"