บทที่ 3 ลูกชายของคุณท่าน

บทที่ 3

ลูกชายของคุณท่าน

"ในรูปยังหล่อขนาดนี้ตัวจริงจะหล่อขนาดไหนนะ"

"อยากรู้ว่าหล่อขนาดไหนเธอก็ลองหันมาดูสิ"

"โอ๊ะ O.O!" 

 เสียงทุ้มกังวานดังมาจากด้านหลังฉันรีบหันไปมองด้วยความตกใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงามกำลังยืนอยู่ในมือถือกุญแจรถ ฉันหันมามองรูปอีกทีชัดเจนใช่เลย

"อ๊ะ!" 

"กรี๊ดดด!" 

"เฮ้ย! ระวัง!" 

ฉันเผลอก้าวถอยหลังทำให้ขาขวาก้าวพลาดลงมาจากโต๊ะ โชคดีที่คุณเคนเข้ามารับฉันไว้ทัน เสียงแม่บ้านโหวกเหวกโวยวายโดยเฉพาะป้าของฉัน คงจะตกใจกลัวว่าฉันจะล้มลงมาหัวฟาดพื้น

ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นฉันแค่ตกใจและตกตะลึงในความหล่อของคุณเคนเฉยๆ

เหมือนโลกใบนี้มันหยุดหมุนทั้งกลิ่นน้ำหอมทั้งใบหน้ามันทำให้ฉันหัวใจหยุดเต้นกะทันหันสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หล่อจนเป็นลมมันเป็นแบบนี้นี่เอง

พรึบ!

 ไม่รู้ว่าฉันเป็นลมไปนานแค่ไหนตื่นขึ้นมาตัวเองก็นอนอยู่บนโซฟาทั้งป้าและคุณท่านช่วยกันพัดช่วยกันนวดจนฉันเริ่มมีสติกลับมาอีกครั้ง หันไปมองโซฟาฝั่งตรงข้ามก็เห็นคุณเคนนั่งมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ

“ยัยเทลเป็นยังไงบ้างลูก ป้าหัวใจจะวายแกนะแก"

“ถ้าไม่ดีขึ้นไปโรงพยาบาลเลยลูก เดี๋ยวให้ตาเคนพาไป"

“ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน เมื่อกี้หนูแค่ก้าวขาพลาดสงสัยตกใจจนเป็นลมไปค่ะ"

“แน่ใจนะว่าจะไม่ไปโรงพยาบาล"

“แน่ใจค่ะคุณท่าน"

หลังจากที่ฉันได้สติกลับคืนมาฉันก็รีบลุกลงมานั่งที่พื้นสองมือรีบยกขึ้นพนมไหว้คุณเคนด้วยความนอบน้อม 

“ตาเคนนี่หนูเทลหลานสาวของป้าทุม หนูเทลสอบติดมหาวิทยาลัยเดียวกับลูก หนูเทลเรียนอยู่คณะบริหารยังไงแม่ฝากเราช่วยดูๆ น้องบ้างนะ"

“ครับ"

“ช่วงนี้เรากลับมาอยู่บ้านก็ดีแล้วเพราะน้องก็อยู่ที่บ้านนี้เหมือนกัน"

“ทำไมผมไม่เคยเห็นหลานป้าทุมเลยครับ?”

“ปกติหนูเทลเรียนอยู่โรงเรียนหญิงล้วน ตอนนี้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วถ้าอยู่ข้างนอกป้าทุมจะหนักเรื่องค่าใช้จ่าย แม่ก็เลยให้มาอยู่บ้านเราจะได้มาช่วยงานเล็กๆ น้อยๆ แบ่งเบาป้าทุมไปบ้าง"

“ครับ"

“ก็เพราะว่าลูกไม่ค่อยกลับบ้านไงเอาแต่อยู่คอนโดไม่รู้แอบซุกผู้หญิงไว้หรือเปล่า"

ฉันชำเลืองมองคุณเคนเขาส่ายหน้าปฏิเสธแถมยังยืนยันกับคุณท่านว่าตัวเขายังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนมีแค่คนที่คุยๆ แต่ก็ไม่ถูกจริต 

“ผมยังไม่มีแฟนครับคุณแม่ มีแค่คนคุยแต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมาก"

“ไม่ใช่ว่าแอบซุกผู้หญิงเอาไว้นะ?”

“ไม่มีครับคุณแม่ ถ้ามีผมจะรีบบอกคุณแม่ก่อนเลย"

เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานฉันกับป้าทุมก็คุยกันถึงเรื่องเรียนและเรื่องการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยกับคุณเคน ดูเหมือนว่าคุณเคนเขาจะชอบมองหน้าฉันแต่ฉันกลับรู้สึกว่าสายตาของเขามันดูแปลกๆ

มันไม่ใช่สายตาของคนพิศวาสเพศตรงข้ามแต่มันเป็นสายตาที่ซ่อนคำถามและคำด่าเอาไว้ในใจ 

“แม่ลืมไปเลยเห็นลูกบอกจะกลับพรุ่งนี้ทำไมมาวันนี้ล่ะ"

“พอดีว่าที่คอนโดวันนี้ทางนิติแจ้งมาว่าจะมีการซ่อมไฟ ไฟจะดับประมาณ 2 ชั่วโมงผมก็เลยกลับมาบ้านวันนี้เลยครับ"

“แม่ก็เลยไม่ได้ทำขนมให้ลูกเลย วันนี้พึ่งซ้อมมือกันไปหนูเทลและแม่บ้านเอาไปกินกันหมดแล้ว"

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่"

“แบ่งของหนูไปก็ได้นะคะ หนูยังไม่ได้ทานค่ะ"

“ไม่เป็นไร ไว้พรุ่งนี้ค่อยทำใหม่ก็ได้"

“แต่หนูอยากให้คุณเคนชิมค่ะ รอสักครู่นะคะ"

ฉันเดินเข้ามาหยิบขนมต้มที่ฉันเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีออกมาจัดใส่จานให้คุณเคนพอยกออกมาเสิร์ฟคุณเคนถึงกับตกตะลึงในความน่าทานเพราะฉันเอื้อมมือออกไปเด็ดดอกกล้วยไม้มาประดับใส่จานด้วย

“เอามาให้ตาเคนกินแล้วตัวเองจะกินอะไรล่ะหนูเทล"

“ไม่เป็นไรค่ะ"

“งั้นกินด้วยกันสิ แบ่งกันคนละลูก"

ฉันหันไปมองหน้าคุณท่าน พอคุณท่านพยักหน้าฉันก็ใช้ส้อมจิ้มขนมต้มลูกกลมๆ ขึ้นมาทาน รสชาติอร่อยหอมแม้แต่คุณเคนยังทำหน้าตาถูกอกถูกใจ

“ขนมต้มวันนี้ต้องยกความดีความชอบให้หนูเทลทั้งกวนไส้ทั้งปั่นแป้งขูดมะพร้าวหนูเทลทำเองหมดเลยนะลูก"

“เก่งนะตัวแค่นี้ทำขนมได้ด้วย"

คุณเคนกับคุณท่านเริ่มพูดคุยเรื่องงานและเรื่องธุรกิจของครอบครัว ฉันกับป้าจึงเดินกลับเข้ามาในครัวเพื่อเตรียมทำอาหารมื้อเย็นสำหรับวันนี้ ในขณะที่ฉันเดินมาเก็บผักที่สวนหลังบ้านจู่ๆ คุณเคนก็เดินตามมาพร้อมกับยืนกอดอกมองหน้าฉัน สายตาที่เรียบเฉยแปรเปลี่ยนเป็นสายตาเย่อหยิ่งทำเอาฉันตามอารมณ์เขาไม่ทัน

“เธอเป็นผู้หญิงแบบไหน เป็นผู้หญิงสองบุคลิกหรือเปล่า"

“คุณเคนหมายความว่าไงคะ หนูไม่เข้าใจ"

“กลางวันดูเป็นเด็กดีเรียบร้อยแต่กลางคืนแรดชอบยั่วผู้ชาย?”

“อ้าวทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะคะ ตอนเกิดมาคุณท่านเขย่าแรงไปหรือเปล่าเลยลืมพกมารยาทติดตัวมาด้วย"

“อย่ามาทำเป็นพูดดีมีการศึกษาหน่อยเลย ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะข่มขืนผู้ชาย"

“ฉันเนี่ยนะข่มขืนผู้ชาย คุณเคนได้คิดก่อนพูดหรือเปล่าคะ"

“ก็ลองโทรกลับไปหาเพื่อนเธอแล้วถามถึงเรื่องเมื่อคืนก่อนดูสิหลังจากที่เธอออกมาจากผับมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง"

หลังจากออกมาจากผับมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฉันยืนเอ๋ออยู่ตรงแปลงผักพยายามประมวลภาพทุกอย่างแต่ก็คิดไม่ออกหรือว่าคุณเคนอยู่ในงานวันเกิดคืนนั้นเขาคงเห็นฉันเต้นอยู่บนเวทีแน่ๆ เลย