บทที่ 8

“นาย...” จันทร์ดาราอยากห้าม แต่ไม่รู้ทำไมน้ำเสียงของเธอจึงไม่ดังผ่านลำคอออกมา

“พรุ่งนี้...พรุ่งนี้ผมจะถอดคราบนายราหูออก แล้วคุณจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของผม” สิ้นคำ สุริยะก็มอบจูบแสนหวานระคนเร่าร้อนให้เธออีกครั้ง

“นายราหู”

“เรียกผมว่าพี่ยะ โดยเฉพาะเวลาที่ผมกอดคุณ”

แม้จะไม่อยากทำตาม แต่ดวงตาคมกริบที่ทอดมองอย่างเว้าวอนก็ทำให้จันทร์ดารายอมพยักหน้า หลังจากที่ลิ้มรสหวานจากริมฝีปากพักใหญ่ หญิงสาวก็ยอมถอดเสื้อที่เปียกชื้นเพราะยิ่งใส่ยิ่งหนาว และก็มีเขามอบกอดอันอบอุ่นให้

“ผมจะไปล้างหน้าแล้วล่ะ เปลี่ยนใจแล้ว เพราะสีดำๆ นี่มันติดหน้าอกคุณ คุณอยากอาบน้ำมั้ย คงไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันสินะ กลิ่นหอมเชียว หึ หึ”

สุริยะหยอกล้ออย่างอารมณ์ดี และโดนทุบด้วยกำปั้นน้อยๆ ดัง “อึก”

“จะให้ฉันมีโอกาสไปอาบน้ำได้ตอนไหนกันล่ะ ว่าแต่...เราจะไปอาบน้ำกันที่ไหนเหรอ”

ชายหนุ่มพาจันทร์ดาราโหนตัวออกมานอกถ้ำ เขาเดินสำรวจน้ำตกแห่งนี้มาแล้ว และเห็นว่ามีแอ่งน้ำเล็กๆ ที่น้ำไหลมาขังอยู่บริเวณนั้น แถมยังมีโขดหินใหญ่เล็กกั้นเป็นกำแพงธรรม