EP.5 : กูชอบ

เอลฟ์...

" ว่าไงชอบมั้ยไม่เอามั้งไม่เอาม้งกูจะเอาชอบ" ผมพูดเอาแต่ใจพลางลุ้นคำตอบจากปากมัน

" อืม กูก็ชอบ "

จริงดิ อ๊าาาากกกก ผมล้มตัวลงนอนทับและกอดคนที่เพิ่งบอกว่าชอบผมเอาไว้ ตอนนี้หัวใจผมเต้นรัวแทบทะลุออกมาแล้ว

" กูดีใจนะที่มึงเริ่มชอบกูแล้ว ต่อไปกูจะทำให้มึงรักกูให้ได้เลย "

" กูว่ามึงไม่ต้องทำอะไรหรอกเพราะยังไงมึงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี อยู่เฉยๆแบบนี้แหละดีแล้ว " คนใต้ร่างผมพูด อะไรของมันวะผมงงไหนบอกชอบผมแล้วไงทำไมไม่ให้ผมทำอะไรล่ะแล้วทำไมมันต้องหลบสายตาผมด้วย

“ กูแอบชอบมึงมาตั้งนานแล้วตั้งแต่ประถมมั้งถ้าจำไม่ผิด”

“ ...” จริงดิทำไมผมไม่รู้วะ

“ แล้วมันก็กลายเป็นรักมากขึ้นทุกวันๆจนวันที่มึงทำท่าเหมือนจะจะชอบอามีนกูก็เลยเริ่มถอดใจ ที่ผ่านมากูเก็บความรู้สึกนั้นไว้เวลาที่มึงคั่วกับผู้หญิงคนอื่นเพราะกูกลัวว่าจะเสียมึงไป”

“ ...”

“ กูกลัวว่าความเป็นเพื่อนของเราจะจบลง กูกลัวว่ามึงจะเกลียดกู กูกลัวว่ามึงจะไม่คิดแบบกูเพราะมึงพูดมาตลอดว่าไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน กูก็เลยลองมีผู้หญิงบ้างนอนกับผู้หญิงไปเรื่อยๆเหมือนมึงแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของกูที่มีต่อมึงเปลี่ยนไปเลย ” ทำไมผมรู้สึกผิดวะที่พูดแบบนั้นออกไป

ผมฟังไอ้เอิร์ธพูดอย่างอึ้งๆไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าเราจะคิดเหมือนกัน ถ้าก่อนหน้านี้มีใครสักคนกล้าพูดออกมาเราคงมีความสุขกันไปนานแล้วโดยที่ไม่ต้องปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ ผมรู้ว่ามันทรมานแค่ไหนที่เห็นคนที่เรารักไปมีคนอื่นไปนอนกับคนอื่นส่วนเราก็ได้มองห่างๆเพราะคำว่าเพื่อนมันล้ำเส้นไม่ได้

" กูขอโทษที่พูดแบบนั้นแต่กูดีใจนะที่มึงคิดเหมือนกู" ผมบอกคนที่ผมนอนกอดเอาไว้

" กูก็ดีใจที่มึงคิดเหมือนกูและกูก็ขอบคุณมึงนะที่กล้าพูดออกมา ถ้าไม่อย่างนั้นเราคงต้องเสียกันไป" ไอ้เอิร์ธพูดในอ้อมกอดของผมมันทำให้ผมรู้สึกดีเป็นบ้า ผมกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นก่อนจะฝังจมูกลงบนหน้าผากมันทีหนึ่ง

" แต่มีเรื่องหนึ่งที่กูยังไม่ได้บอกมึงว่ะ " คนที่ผมกอดอยู่พูดต่อ

" อะไรวะ " เอออะไรที่มันยังไม่ได้บอกกับผม

" ตลอดเวลาที่ผ่านมากูแอบชอบมึงแอบรักมึงก็จริง "

" แล้ว? " มันยิ่งทำให้ผมสงสัยเข้าไปใหญ่

" กูไม่ได้อยากให้มึงเป็นผัวกูแต่กูอยากให้มึงเป็นเมียกู!! สัส!! " ผมรีบผละมันออกจากอ้อมกอดก่อนที่จะดีดตัวลงไปนอนข้างๆมันแล้วมองหน้ามันอย่างเหวอๆ เหี้ยแล้วมั้ยล่ะ!!

" ... "

พรึ่บ!!

ผมที่อึ้งกิมกิอยู่ถูกมันขึ้นไปคร่อมร่างเอาไว้พลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผม ทำไมผมถึงสั่นไปทั้งตัวแบบนี้วะ หน้าชายิบร่างกายอ่อนแรงไปหมดรู้สึกหวั่นๆไงไม่รู้

“ อะเอิร์ธมะมึงใจเย็นๆนะ ” ผมบอกมันเสียงตะกุกตะกัก

" กูคิดกับมึงเพราะกูเป็นรุกไม่ใช่เป็นรับ" พูดจบมันก็ค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาหาผมจนผมแต่ผมรีบตั้งสติแล้วดันมันออกจากตัวก่อนจะสปริงตัวขึ้นแล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถก่อนจะหันไปหามัน

" กูว่าน้ำแข็งรอนานแล้วว่ะเราไปส่งน้ำแข็งกันเถอะ" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะลุกลี้ลุกลนเปิดประตูห้องแต่เหมือนจะช้ากว่าคนที่เดินตามหลังผมมา

" มึงไม่อยากลองเป็นเมียกูบ้างหรอ " คนที่เดินมากอดผมจากด้านหลังเอาไว้กระซิบที่หูผมด้วยเสียงแหบพร่าขณะที่มือผมกำลังยื่นไปจับลูกบิด ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมคงจับมันกดไปแล้วแต่นี่ไม่ใช่ไง ไอ้เชี้ยเอ้ย!! แล้วทำไมผมต้องกลัวด้วยวะมันเป็นเมียผมนะ ใช่ๆมันเป็นเมียผมมันจะเป็นผัวผมไม่ได้

" ไอ้เอิร์ธ กูไม่ตลก" ผมจัดการอารมณ์หวั่นๆของตัวเองก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับมันด้วยสายตาพยายามดุ

" หน้ากูตอนนี้เหมือนดูสีสันบันเทิงอยู่หรอวะ" มันไม่พูดเปล่าแต่ยกแขนสองข้างมาค้ำประตูไว้โดยมีผมอยู่ตรงกลาง ทำไมผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกไก่ในกำมือเลยวะ นี่ผมกำลังถูกมันคุกคามอยู่หรอ

" แต่มึงเป็นเมียกูแล้วนะมึงจะเป็นผัวกูไม่ได้เดี๋ยวฟ้าผ่า" ผมหาคำพูดมาแถข้างๆคูๆ แต่ตอนนี้ใบหน้าของผมร้อนไปหมดมีเหงื่อเป็นเม็ดๆผุดขึ้นตามใบหน้าเพราะรับรู้ได้ถึงความเปียกชื้นแถมเนื้อตัวผมยังสั่นระริก สัณชาตญาณของผมตอนนี้บอกว่าผมกำลังตกอยู่ในอันตราย

" ก๊าาาากกกก ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า หน้ามึงตอนนี้โคตรตลกเลยวะเอลฟ์ ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ไอ้เอิร์ธปล่อยก๊ากออกมาพลางหัวเราะอย่างสนุกสนานแล้วกุมท้องของตัวเองไปด้วย ไอ้สัส!!นี่มันแกล้งผมหรอ

" เชี้ย!! ใครบอกให้มึงเล่นแบบนี้วะ มึงมานี่เลยให้กูถีบมึงซะดีๆ " ผมวิ่งไล่ถีบมันรอบห้องด้วยความโมโหก่อนที่มันจะวิ่งหนีออกไปนอกห้องแล้วผมก็วิ่งตามมันไป

อย่างน้อยผมก็โล่งใจที่มันแค่พูดเล่นเพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผมไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงจะเลิกก็ไม่ได้เพราะรักมันไปแล้ว อีกอย่างถ้าผมยอมเป็นเมียมันบ้างผมคงลำบากใจ บรื๋ออ คิดแล้วสยิวให้ผมเป็นผัวมันแบบนี้แหละดีแล้ว ผมเกิดมาเพื่อเป็นผัวมันไม่ใช่เป็นเมียมัน