ตอนที่ 8 ผ่อนคลาย 2

"ยายรดา..."

"ไม่ต้องพูด" พอยายจ๋าวางสาย เอ่ยเรียกเธอเสียงอ่อย เธอก็เดาได้ทันที แต่กระนั้นก็ได้แต่ยิ้มพลางทำหน้างอนๆ ใส่เพื่อน

"เดี๋ยวเช้าจะซื้อโจ๊กร้านโปรดมาฝาก"

"ฉันกลับไปกินโจ๊กที่โรงแรมดีกว่า"

"นอนนี่แหละ กลับโรงแรมไปอันตราย ไม่อยากให้นั่งแท็กซี่กลางคืนแบบนี้ ยิ่งแต่งตัวโป๊ๆ ด้วย" พอมองชุดที่ตัวเองใส่มาก็เห็นจะจริง ชุดเซ็กซี่ที่ยายจ๋าเคยพาไปซื้อเพื่อให้เขากับสีผมใหม่นั่นแหละ และนั่นก็หมายความว่ายายจ๋ารีบมากจนไปส่งเธอที่โรงแรมไม่ได้ด้วย

"โอเค นอนนี่ก็ได้ หวังว่าตอนเช้าฉันจะได้กินโจ๊กนะ"

"แก่แดดใหญ่แล้ว ลงไปเลย" ยายจ๋าได้แต่เอานิ้วจิ้มหน้าผากเพื่อนด้วยความหมั่นไส้เพราะถูกรู้ทัน

พอเธอลงรถยายจ๋าก็รีบขับรถคันหรูออกไปทันที เธอรีบค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋าสตางค์ที่ยายจ๋าเคยให้ไว้ เพราะต่างก็มีของกันและกัน

ห้องขนาดไม่ใหญ่นักที่ถูกตกแต่งไว้ด้วยสไตล์โมเดิร์น ขนาดที่ว่าไม่ใหญ่ก็ยังใหญ่กว่าห้องเธอสองเท่าได้มั้ง ของธรรมดาอยู่แล้วเพราะความรวยระดับเจ้าสัวของบ้านยายจ๋า

ขึ้นมาถึงห้องเธอก็รีบเปิดน้ำอุ่นที่อ่างอาบน้ำทิ้งไว้ทันที เพราะเหนื่อยเมื่อยล้ามาทั้งวัน ที่ว่าจะออกมาผ่อนคลายกลายเป็นเมื่อยหนักกว่าเก่า แถมยังแสบคอจนเสียงใสกลายเป็นเสียงแหบๆ

เสียงเพลงจากเพลย์ลิสต์ในโทรศัพท์มือถือถูกเปิดคลอไว้เบาๆ น้ำอุ่นจัดช่วยให้เธอผ่อนคลายขึ้นได้ดีทีเดียว กลิ่นหอมอ่อนๆ ของฟองสบู่สีขาวนวลที่ลอยอยู่เต็มอ่างยิ่งช่วยให้เธอสดชื่น ดวงตากลมโตหลับพริ้มซึมซับบรรยากาศแห่งความสบาย

แต่ก็ต้องถูกขัดขึ้นจากเสียงประตูอัตโนมัติที่ถูกเปิดออก

สงสัยจะถูก 'ผู้' เท ศิรดาได้แต่แอบนึกสมน้ำหน้ายายจ๋า ยิ่งนึกถึงใบหน้างอง้ำก็ได้อมยิ้มอยู่คนเดียว พี่เจอะไรนั่นคงผิดนัดกันล่ะมั้ง หรืออาจจะเปลี่ยนใจไม่ต้องให้ยายจ๋าไปหาแล้ว

เสียงกุกกักอยู่ในห้องนอนไม่ได้ทำให้เธอสนใจนัก เดี๋ยวยายตัวดีก็คงเข้ามาตามเธอเองนั่นแหละ

ยิ่งเสียงเปิดประตูห้องน้ำอย่างแรง คงจะหงุดหงิดที่โดนผู้ชายทิ้ง ราวกับใช้ประตูระบายโทสะอย่างนั้น เสียงเดินก็ออกจะดังกว่าทุกครั้งคงจะหงุดหงิดมาก

"ไงยะ โดนเทหรือไง มามะ เดี๋ยวเพื่อนจะช่วยปลอบใจให้เองนะ"

เธอเอ่ยเย้าเพื่อนด้วยเสียงใสที่แหบพร่า ก่อนจะตวัดผ้าม่านที่กั้นระหว่างโซนอ่างอาบน้ำไว้ออก

กรี๊ด!!!

เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจทันทีที่ผ้าม่านถูกเปิดออก เผยให้เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างมือ ที่เธอคิดว่าเป็นยายจ๋า แต่กลับไม่ใช่ เสียงร้องยังไม่ทันได้สุดเสียงก็กลายเป็นเสียงอื้ออึงฟังไม่ได้ศัพท์ เพราะริมฝีปากอิ่มที่อ้ากว้างแหกปากร้องถูกตะปบไว้ด้วยฝ่ามือหนาที่กดเอาไว้แน่นจนเธอร้องออกมาไม่ได้ยินเสียง คำพูดที่เธอพูดต่อจากนั้นก็ยิ่งฟังไม่รู้เรื่องเช่นกัน

"เงียบ" เสียงตะคอกต่ำ ทำให้เธอหยุดร้องโวยวายทันที ได้แต่เหลือบสายตามองหน้าเจ้าของฝ่ามือใหญ่นั้น

"เงียบได้หรือยัง" เสียงเค้นต่ำแทบไม่ลอดไรฟัน ทำให้เธอพยักหน้าหงึก

ฝ่ามือหนาที่ปิดปากเธอไว้แน่นค่อยๆ คลายออก แล้วฝ่ามือนั้นก็รีบเท้าแขนลงที่ขอบอ่างอาบน้ำอย่างรวดเร็วราวกับคนตัวใหญ่ไร้เรี่ยวแรงที่จะพยุงตัวเองเอาไว้ สองมือที่เกาะขอบอ่างแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือขึ้นเป็นเส้นสีเขียวชัดเจน ใบหน้าหล่อเข้มมีเม็ดเหงื่อผุดอยู่เต็มกรอบหน้า เส้นผมสีเทาสลวยถูกเสยลวกๆ ไว้ดูชื้นไปด้วยเหงื่อราวกับคนเพิ่งออกกำลังกายมาอย่างหนัก ท่าทางของเขาไม่ได้เหมือนคนเมาเพราะดูมีสติอยู่มากทีเดียว แต่เหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ หรือกำลังควบคุมตัวเองกันแน่เธอก็ไม่แน่ใจ

เขาก้มหน้าเท้าแขนที่อ่างอยู่แบบนั้นอยู่ครู่ พอเธอได้สติหายตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า เห็นท่าทางเขาไม่ค่อยดีนัก จึงได้เอื้อมมือไปสะกิดที่แขนเขาเบาๆ

"พะ...พี่ธร..เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" น้ำเสียงตะกุกตะกักที่เอ่ยอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แต่พอมือเธอถูกตัวเขาเพียงนิด ชลันธรก็สะบัดมือเธออย่างแรง

"ออกไป" เสียงเข้มคล้ายตวาดแม้จะไม่ดังนักแต่ก็ทำให้ศิรดาถึงกับสะดุ้งตัวเช่นกัน

เสียงตวาดใส่คนตัวเล็กที่ยังนั่งแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำ เพราะอาการแปลกๆ ของเขาที่กำลังดึงดูดความสนใจของเธอ จนลืมว่าตัวเองที่อยู่ในอ่างไม่ได้มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น จะมีก็แค่ฟองสบู่ละมุนติดตามตัวพอได้บดบังสายตาเขาได้บ้าง เหมือนตัวเองก็จะยังไม่รู้ตัว

"พี่ธร เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่สบายหรือคะ" เธอยังเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเห็นอาการเขาดูแย่ลงไปอีก

"ว้าย"

ยังไม่ทันได้คำตอบเธอก็ต้องร้องเสียงหลง เมื่ออยู่ๆ เขาก็ก้าวลงมานั่งในอ่างอาบน้ำด้วยแถมยังเปิดฝักบัวที่อยู่ด้านบน กระแสน้ำเย็นเฉียบทำเธอสะดุ้งตัวหันไปมองที่ก๊อกจึงรู้ว่าเขาเปิดน้ำเย็นสุด เขาปล่อยน้ำอุ่นในอ่างเธอออก แล้วมันก็ไหลออกอย่างรวดเร็ว จนเธอรู้สึกตัวว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน ด้วยความตกใจเธอรีบคว้าผ้าขนหนูที่พาดอยู่ตรงราวด้านบนมาพันตัวไว้ หันไปมองเขาไม่ได้สนใจมองมาที่เธอ ได้แต่นั่งก้มหน้าให้น้ำที่ฝักบัวไหลกระทบใส่ศีรษะตัวเอง เสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาสวมอยู่ถูกถอดออกอย่างรวดเร็วโยนทิ้งไปข้างๆ อ่าง สองมือเขาก็กลับมาเกาะขอบอ่างไว้อีกครั้ง เธอเห็นเขาเกร็งมือบีบขอบอ่างเอาไว้จนแน่น

"พี่ธร เป็นอะไรคะ ไปหาหมอไหม" แม้ตัวเองจะโป๊อยู่ แต่เพราะเห็นอาการไม่สู้ดีของเขา ก็ทำเธอไม่กล้าหนีไปทางไหน

"ฉันบอกให้ออกไป อยากเจ็บตัวหรือไง"

"พี่ธร เป็นอะไรล่ะคะ ทำไมอาการเป็นแบบนี้ แล้วอาบน้ำเย็นเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกค่ะ เมาหรือเปล่าคะ" เห็นเขาเปิดน้ำเย็นใส่อ่างเธอก็ยิ่งไม่สบายใจ

"ไม่ได้เมา ออกไป" เขาตวาดเสียงดังอีกครั้ง เส้นเอ็นที่ข้อมือเกร็งขึ้นกว่าเดิมจนน่ากลัว แผงอกล่ำสันที่เน้นให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด แล้วดูเหมือนเขาจะทรมานอยู่ไม่น้อยทีเดียว