ตอนที่ 3 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

ตอนที่ 3 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน

ใยไหมยืนถอนหายใจอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องลองชุด เธอปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกอย่างช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ ถอดกระโปรงนักศึกษาตัวยาวคลุมเข่าออกไป เผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียน มือเรียวบางหยิบชุดว่ายน้ำทูพีซสีชมพูอ่อนออกมาจากไม้แขวนอย่างช้า ๆ ก่อนจะทำการสวมใส่ทั้งด้านบนและด้านล่าง

เรือนร่างอรชรยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ดวงตาคู่สวยทอดมองภาพสะท้อนของตัวเองในชุดว่ายน้ำที่เพิ่งจัดให้เข้าที่ มือเรียวหยิบกระเป๋าสะพาย ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกความงามของตัวเองไว้เป็นที่ระลึก และท้ายที่สุด...เธอก็คว้าตลับแป้งขึ้นมาเพื่อเติมความสวยให้กับตัวเองอีกครั้ง

หญิงสาวพลางหมุนตัวไปทางซ้ายและขวา เพื่อสำรวจชุดที่ดูเหมือนจะพอดีตัวทุกสัดส่วน ชุดว่ายน้ำทูพีซสีนี้ขับผิวของเธอให้ดูผุดผ่องยิ่งขึ้น เผยให้เห็นเนินอกและร่องอกที่ชัดเจน รวมถึงส่วนเว้าส่วนโค้งของลำตัวที่ชวนมอง ก่อนจะยกมือขึ้นจับผมยาวสลวยที่คลอเคลียไหล่และเนินอก แล้วฉีกยิ้มเดินออกไปหาเพื่อนด้วยความมั่นใจ

“ตายแล้วใยไหม! โห!!!…แกนี่มันหุ่นนางแบบชัดๆ แกต้องใส่ชุดนี้ไปปาร์ตี้ให้ได้นะ” มายด์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“แกก็พูดเกินไป ไม่เอาล่ะ ฉันไปเปลี่ยนดีกว่า ยังมีให้ลองอีกหลายชุด” ใยไหมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องลองชุดอีกครั้ง

หน้าร้านชุดว่ายน้ำ แก้มยืนมองชายหนุ่มที่เพิ่งแย่งกันจีบกับมายด์เมื่อครู่จากระยะไกล หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อได้เห็นเขาที่นี่อีกครั้ง เธออยากจะเข้าไปทักทายแต่ก็กลัวจะเสียมารยาท เพราะเขากำลังคุยโทรศัพท์อย่างจริงจัง

แก้มแอบสังเกตเขาอย่างเงียบ ๆ ผู้ชายคนนี้ช่างดูดีไปหมดทุกมุมมอง จนเธออดคิดไม่ได้ว่าอยากจะมี 'วันไนท์' กับเขาสักครั้งในชีวิต ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาให้เขาคุยโทรศัพท์เสร็จเร็ว ๆ เพื่อที่เธอจะได้มีโอกาสเข้าไปทักทายและทำความรู้จักกับเขาอย่างจริงจังเสียที

แต่ทันใดนั้น!!! เสียงกรีดร้องของผู้คนก็ดังระงมไปทั่วห้างสรรพสินค้าทางชั้นล่าง ตามมาด้วยเสียงปืนที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ ความสนุกสนานที่เคยมีในบรรยากาศก่อนหน้าพลันมลายหายไปในพริบตา แทนที่ด้วยความตื่นตระหนกที่เข้าครอบงำผู้คนไปทั่วบริเวณ แก้มถึงกับตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอพยายามรวบรวมสติและวิ่งเข้าไปหาเพื่อนในร้าน

แก้มรีบวิ่งมาหามายด์หน้าห้องลองชุด ก่อนที่ทั้งสองจะดึงใยไหมที่อยู่ในชุดว่ายน้ำออกมาโดยไม่ทันให้เพื่อนได้เปลี่ยนเสื้อผ้า

“เสียงอะไร!” ใยไหมถามด้วยความตกใจ

“มีคนกราดยิง!” แก้มตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงสั่น

“รีบหนีเถอะ” มายด์บอกเพื่อนพลางมองออกไปนอกร้านเห็นผู้คนวิ่งแตกตื่น

“เฮ่ย!!!..ขอฉันเปลี่ยนชุดก่อน” ใยไหมบอกด้วยความกังวล

“หนีก่อน!!!! แกอยากตายหรือไง” มายด์รีบบอกเพื่อนด้วยความกลัวสุดขีด

“หนีเร็ว!” แก้มบอกอีกแรงเมื่อเสียงปืนดังขึ้นมาถึงชั้นสองและใกล้กับบริเวณที่พวกเธออยู่

ใยไหมถูกลากออกมาจากห้องลองชุดทั้งที่ยังนุ่งบิกินีอยู่ ผู้คนจำนวนมากวิ่งหนีตายเอาชีวิตรอดกันอย่างอลหม่าน หลายคนเบียดเสียดกันเข้ามาในร้านที่ทั้งสามคนอยู่ ใยไหมสัมผัสได้ถึงความสั่นสะเทือนของพื้นห้างจากฝีเท้าของผู้คนนับร้อยที่วิ่งผ่านเข้ามาหลบ เธอจึงพยายามหาทางวิ่งไปหลบพร้อมกับเพื่อน ๆ

จากนั้นไฟในห้างก็ดับลง ทั้งสามสาวจึงตัดสินใจวิ่งหนีไปตามทางเดินที่มืดมิด ท่ามกลางผู้คนนับร้อยที่ต่างก็วิ่งเอาชีวิตรอด หัวใจของใยไหมยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก ในสถานการณ์เช่นนี้เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ในขณะที่ตนเองยังอยู่ในชุดว่ายน้ำ เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ราวกับว่าเสียงปืนดังไล่หลังพวกเธอมาติด ๆ

ทั้งสามคนรีบวิ่งหาที่หลบก่อนจะโดนกระสุนที่สาดไปทั่วบริเวณ ใยไหมตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัวที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้มาก่อน แต่ก็นึกถึงเรื่องราวที่เคยได้ยินมาตามข่าว ซึ่งไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้มันจะเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง ห้างนี้เป็นห้างเล็ก ๆ ไม่ค่อยมีที่ให้หลบซ่อนตัวมากมายนัก และมันก็ไม่ใช่ห้างที่เธอคุ้นเคย

ในเวลานี้ ชุดว่ายน้ำที่ใยไหมกำลังสวมใส่อยู่ไม่ได้มีความหมายเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเธอตอนนี้ก็คือการเอาชีวิตรอด และออกไปจากตรงนี้ให้ได้โดยเร็วที่สุด ใยไหมรวบรวมสติก่อนจะตัดสินใจชวนเพื่อนไปหาที่หลบซ่อนทางอื่นที่ปลอดภัยมากกว่านี้ เมื่อเสียงปืนดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ