ログイン共有
บทที่2.คลิสเตียน รอสซี!! 1
最終更新日:
2025-09-11 15:15:47บทที่2.คลิสเตียน รอสซี!!
โซฟาตัวใหญ่กลางห้องทำงานสีทึมๆ บ่งบอกถึงเอกลักษณ์ และลักษณะนิสัยของเจ้าของห้องเป็นอย่างดี ชายร่างใหญ่ใบหน้าคมดุ คิ้วเค้มพาดเฉียงเหนือนัยน์ตาคมดุสีคาราเมล...ปลายจมูกโด่งแหลมรับกับเรียวปากสีเข้ม ไรเคราจางๆ ส่งให้ใบหน้าคมเค้มดูโดดเด่นมากขึ้น...
ลุคแบดบอยดิบเถื่อน แต่กลับเนี๊ยบด้วยเสื้อผ้าแบนด์หรู ทั้งเนื้อทั้งตัวคลิสเตียน ตีเป็นราคาละก็ ใครหลายคนอาจจะตาร้อน เมื่อสิ่งของที่ชายหนุ่มผู้นี้ใช้ ไม่อัลลิมิเต็ดก็มีแค่ชิ้นเดียวในโลก...
แก้วทรงสูงในมือชายหนุ่ม มีน้ำสีอำพันกลิ้งไปกลิ้งมา
เซเก้การ์ดหนุ่ม ยืนน้อมกายอยู่ใกล้ๆ เขากำลังรอคำสั่งจากเจ้านายหนุ่ม ที่นิ่งเงียบไปหลายอึดใจ หลังทราบเรื่องราวบางอย่าง
“ยังไม่ตาย...” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวเหมือนกำลังละเมอ แววตาของคลิสเตียนลอยคว้าง มีความอ้างว้างและหงอยเหงาปนอยู่ด้วย
“ครับ...แต่เธอจำอะไรไม่ได้เลย...” เซเก้กล่าวต่อ...สีหน้านิ่งสนิท
“อืม...” มาฟียหนุ่มครางรับ เขานึกย้อนกลับไปเมื่อราว8เดือนก่อน สาวน้อยใบหน้าหวาน ร่างเล็กกะทัดรัด แววตาหล่อนเหมือนลูกแก้วล้อเล่นกับแสงไฟ มันพริบพราววิบวับ เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา สาวน้อยที่หลงเข้ามาในวังวนของเขาแบบบังเอิญ เป็นเรื่องบังเอิญที่คริสเตียนชื่นชอบ เขาหลงใหลเสน่ห์ของเจ้าหล่อน เข้าขั้นลุ่มหลงเลยที่เดียว ที่ใดก็ตามที่มีคลิสเตียน จะมีหวันยิหวาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เสมอ ชายหนุ่มถึงขั้นปฏิเสธการเดินทางออกนอกประเทศ ไม่ว่างานชิ้นนั้นจะสำคัญแค่ไหนก็ตาม...เมื่อคลิสเตียนให้ความสำคัญกับสาวน้อยในอ้อมกอดมากกว่า...เขายอมทิ้งเงินจำนวนมาก แลกกับการได้ดินเนอร์มื้อค่ำกับสาวหวานนามหวันยิหวาแค่นั้นเอง...
“แล้วไอ้เวร อัลเบโต้ล่ะ!” น้ำเสียงเหมือนละเมอเมื่อซักครู่เปลี่ยนไป โทนเสียงที่ใช้ถามคำถามนี้ ดุดันจนเซเก้เองยังขนลุก
“เรายังหามันไม่เจอครับ แต่ตามข่าว... มันก็เจ็บหนักไม่แพ้คุณหวา...” การ์ดหน้าดุตอบแบบสำรวม
คลิสเตียนกระตุกยิ้ม เขาดันตัวลุกขึ้นยืน มือกลัดกระดุมเสื้อสูทช่วงเอว... “หามันให้เจอ ต่อให้มันหลบอยู่สุดขอบโลก ก็ต้องลากมันมาหาฉันให้ได้!!” คำสั่งเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย คลิสเตียนอยากพบเจออัลเบโต้ซักครั้ง เขาอยากถามมัน อยากรู้ว่ามันกล้าหักหลังเขาได้ยังไง...อัลเบโต้เคยเป็น คนสนิทที่สุดของเขา เซเก้เป็นแขนขวา อัลเบโต้คือแขนซ้าย...
“ครับนาย...” การ์ดหน้าดุรับคำเสียงแผ่ว เห็นใจทั้งคนตรงหน้า และความจำเป็นที่อัลเบโต้ทำไป
เซเก้ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิท กระทำการหักหลังเจ้านายหนุ่มได้อย่างไร เมื่อหวันยิหวาประหนึ่งดวงใจของคลิสเตียน เขาหวงหล่อนเหมือนไข่ในหิน...ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม หวันยิหวาจึงพยายามตะเกียกตะกายไปให้พ้นเจ้านาย เซเก้มองออกว่าเจ้านายกับผู้หญิงคนนั้น มีความรู้สึกพิเศษต่อกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่สิ่งที่คลิสเตียนกระทำต่อหญิงผู้นั้น เขาไม่เคยทำกับใครมาก่อน
จริงอยู่ว่าคลิสเตียนเป็นเพลย์บอย เขาควงสาวไม่ซ้ำหน้า...ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามา ล้วนไปจบที่เตียงนอนแทบทั้งนั้น และหวันยิหวาก็เช่นกัน เพียงแต่หล่อนพิเศษกว่าใคร ผู้หญิงคนนั้นได้เข้ามาอาศัยใต้ชายคาคฤหาสน์หลังงาม คฤหาสน์รอสซี สถานที่เดียวที่ไม่เคยเปิดต้อนรับผู้หญิงคนไหนมาก่อน สถานที่หวงห้าม เมื่อเป็นบ้านเกิดของคลิสเตียน เป็นแหล่งรวมความรักจากบิดา-มารดาของเขา
คสิลเตียนเอนหลังพิงพนังลิฟต์ ทอดสายตามองวิวด้านนอกผ่านกระจกใส ภายนอกคลิสเตียนอาจจะดูนิ่งเงียบ แต่ภายในใจของเขานั้น เริ่มกระวนกระวายตั้งแต่รู้ข่าวของหวันยิหวา...
หล่อนคือนกน้อยในกรงทองที่เขาเฝ้าและฟูมฟัก แต่นกน้อยสุดรัก คิดบังอาจโผบินออกจากกรงที่เขาเนรมิตให้ คลิสเตียนเนรมิตให้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้าแบรนด์หรู ความสะดวกสบายที่มนุษย์ผู้ใดไม่อาจเทียบ แต่นั่นไม่ทำให้หวันยิหวาพอใจสักครั้ง หล่อนกระเสือกกระสนที่จะไปจากเขาให้ได้...คลิสเตียนจึงขัง หล่อนไว้ในคฤหาสน์รอสซี มีการ์ดคอยเฝ้านับสิบชีวิต
แต่หล่อนก็แหกกรงทองของเขาออกไปจนได้ ด้วยความช่วยเหลือจากคนที่คลิสเตียนคาดไม่ถึง
คนที่เขาไว้ใจประหนึ่งน้องชาย...อัลเบโต้!
“เจ้านายคิดจะไปหาคุณหวาไหมครับ?” เซเก้เอ่ยถาม เรื่องที่เกิดขึ้น เกิดตอนที่คลิสเตียนไม่อยู่ เหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นแบบรวดเร็วและฉับพลัน ครั้นเมื่อคลิสเตียนกลับมา ทุกอย่างก็เข้าสู่ภาวะปกติ...หวันยิหวาถูกพาจากไปแสนไกล...และทิฐิ บวกกับอีโก้ค้ำคอ ผู้ชายแสนเย่อหยิ่งคนนี้จึงแสร้งทำเป็นไม่แยแส
ประกายตาของคลิสเตียนสว่างวูบ!!
“ทำไมฉันต้องไปหาแม่นั่นด้วย” เสียงเย็นชาตอบกลับมา มุมปากสีเข้มกระตุกยิ้ม
“คือ...” เซเก้กระอึกกระอักไปต่อไม่เป็น เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบเช่นนั้นจากชายร่างใหญ่ตรงหน้า “เจ้านายจะเอาคุณหวาไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงที่เจ้านายเคยควงไม่ได้หรอกนะครับ คุณหวาเธอไม่เหมือนคนอื่นๆ” การ์ดหนุ่มรู้ใจเจ้านายดี ท่าทีเย็นชาที่แสดงออก ก็เพื่อปกป้องตนเอง ใจจริงแล้ว คลิสเตียนเป็นห่วงหวันยิหวามากกว่าทุกคน
ชายหนุ่มไหวไหล่ สอดมือล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง หมุนตัวหลบสายตาการ์ดคู่ใจ “อย่าทำเป็นอวดรู้ แม่นั่นก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆ หรอก แรด ร่าน และโลภมาก” คำพูดเหยียดหยามดังลอดผ่านปากสีเข้มที่มีรอยยิ้มเหยาะหยัน
“คุณหวาไม่เคยเป็นแบบที่เจ้านายว่านะครับ” เซเก้ยืนยันเสียงแข็งขัน
“แกจะมารู้จักหล่อน มากกว่าฉันได้ยังไง หรือแม้แต่แกเองก็หลงเสน่ห์หล่อนอีกคน”
คลิสเตียนกล่าวเสียงเข้ม หมุนตัวกลับมาจ้องหน้าเซเก้ จนการ์ดหนุ่มต้องรีบเสก้มหลบสายตา
ในความอัธยาศัยดี เป็นกันเองกับบรรดาผู้ติดสอยห้อยตามเขา รอยยิ้มของหวันยิหวามีเหลือเฟือ หล่อยโปรยยิ้มให้กับผู้พบเห็นทุกคน แต่ละคนที่ได้พบเจอหลงละเมอเกือบทั้งหมด เป็นสิ่งเล็กๆ ที่คลิสเตียนไม่ชอบใจ เขาเตือนหวันยิหวาหลายครั้ง หล่อนแค่ยิ้มรับ แต่ไม่เคยทำตาม...
ประตูลิฟต์เปิดออก เมื่อถึงจุดหมายปลายทาง เป็นการขัดจังหวะได้อย่างทันถ้วงที ก่อนที่ระเบิดลูกย่อมๆ จะหล่นโครมใส่เซเก้...
คลิสเตียนเดินนำ มีเซเก้เดินประกบตามหลัง จนถึงห้องประชุมใหญ่ที่บอร์ดบริหารและพนักงานระดับสูงนั่งรออยู่
最新チャプター
เพลย์บอยทวงรัก บทที่4.แก้ปม... 5
ประเทศไทย...กรุงเทพฯ บรรยากาศยามค่ำบนตึกสูง มองเห็นแสงไฟบนถนนคล้ายๆ เส้นเชือกที่พาดโยงไปมาน่าปวดหัว คลิสเตียนยืนนิ่ง สายตามองภาพนั้น แต่กลับคิดถึงใครบางคน ผู้หญิงคนหนึ่งสดใสเหมือนดอกไม้ป่า รอยยิ้มเต็มหน้า กับแววตามีชีวิตชีวา รอบตัวของเธอคือความสดชื่นที่คลิสเตียนไม่เคยเจอ สังคมของเขาทำให้ชายหนุ่มกลายเป็นคนเย็นชา เมื่อมีแต่คนที่เข้ามาเพราะหวังผลประโยชน์ สวมหน้ากากคนใจดี แต่ลับหลังคือหมาป่าผู้หิวโซ จ้องจะตะปบเหยื่อหากตนเองเพลี่ยงพล้ำ ‘คลิส...ลองทานฝีมือของหวาหน่อยค่ะ หวาทดลองทำเองเลยน๊า’ กลิ่นขนมอบลอยตลบอบอวล เป็นกลิ่นที่เพิ่งเคยมีเป็นครั้งแรกในรั้วบ้านรอสซี บ้านที่เหงียบเหงา ไร้ชีวิตชีวาฟื้นคืนมาอีกครั้ง บ้านกลายเป็นบ้านตั้งแต่หวันยิหวาเหยียบย่างเข้ามาอาศัยอยู่ด้วย หล่อนเหมือนแมวน้อย ที่ขยันมาคลอเคลียเจ้าของ มือนุ่มนิ่มนั่น แตะต้องสัมผัสเขาด้วยความอบอุ่นจริงใจ รอยยิ้มของหล่อนก็เช่นกัน ไม่ต่างอะไรกับความสดชื่นยามรุ่งอรุณ หล่อนคือความสุขที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมานานหลายปี นับตั้งแต่บิดา-มารดาลาลับไป คลิสเตียนสะบัดใบหน้าแรงๆ ความทรงจ
เพลย์บอยทวงรัก บทที่4.แก้ปม... 4
“ผมกำลังดูข่าวอยู่” แล็ปท็อปที่ชายหนุ่มเหวี่ยงทิ้ง หล่นอยู่ไม่ไกล คลิสเตียนเปรยเบาๆ เขาลุกไปหยิบแล็ปท็อปนั่นขึ้นมาจากพื้น และมันยังค้างอยู่หน้าเดิม สาวสวยอึ้งไปเล็กน้อย กว่าจะปรับความรู้สึกให้นิ่งได้ คลิสเตียนก็จับได้เสียแล้ว “ผมว่า ไอ้รถบรรทุกคันนั้นน่ะ ของเซมิโอเน่ไม่ใช่เหรอ ผมคุ้นๆ ตราสัญญาลักษณ์ที่ติดอยู่หน้ารถนะ” “ไม่รู้ซิคะ เจนไม่ค่อยสนใจกิจการของพ่อ...คุณอยากรู้ต้องถามพ่อเองค่ะ” หญิงสาวแสร้งไขสือ แต่การบอกปัดเร็วไปซักนิด เธอไม่แม้แต่จะขอดูรูปเพื่อหาข้อแก้ต่างเลย เจนน่ารีบปฏิเสธทันที เหมือนรูปข่าวนั้น เธอเคยเห็นมาก่อน... “เจนน่า!” คลิสเตียนเรียกเจนน่าเสียงเย็นๆ “เจนขอตัวค่ะ พอดีนึกได้ว่ามีธุระ...ไว้ว่างๆ เจนจะมาหาใหม่นะคะคลิส” เจนน่าร้อนตัว เธอทนนั่งอยู่ต่อหน้าคลิสเตียนไม่ไหว เกรงว่าตนเองจะเผลอเผยพิรุธให้ชายหนุ่มจับได้ แต่สิ่งที่เจนน่าทำ หล่อนแทบจะแบให้คลิสเตียนเห็นจนถึงไส้ถึงพุง แค่อาการที่หล่อนร้อนตัว ก็ทำให้คลิสเตียนเดาทางถูก คลิสเตียนไม่ได้รั้งไว้ เขาปล่อยเจนน่ากลับไป...เพราะชายหนุ่มมีหนทางสืบได้แบบไม่อยาก
เพลย์บอยทวงรัก บทที่4.แก้ปม... 3
“พูดมา ฉันรอฟังอยู่” ชายหนุ่มเปรย สายตาไม่ได้ละไปจากเอกสารในมือ เขาแน่ใจว่าเซเก้ต้องการสื่อสารเรื่องอะไร “มีตั๋วจากโรมไปไทย แต่ที่นั่งเป็นแบบชั้นประหยัดครับ ถ้าเจ้านายจะไปพรุ่งนี้” คลิสเตียนเหลือบมอง “เรื่องแค่นี้จัดการไม่ได้ ฝีมือนายตกไปนะเซเก้ หรือจะต้องให้ฉันซื้อทั้งสนามบินมาเสียเลย” เซเก้กลืนน้ำลายฝืดๆ คำประชดประชันของเจ้านายเล่นเอาเขาเหงื่อตก “ทุกอย่างจะเรียบร้อยครับ” การ์ดหนุ่มรับคำเสียงหนักแน่น คงไม่ต้องถึงขั้นซื้อสนามบิน แต่คงต้องรีบก่อนที่เจ้านายจะระเบิดตูม “ดี” เซเก้ถอยหลังกลับ เขาคงต้องไปกว้านหาซื้อตั๋วเครื่องบิน ก่อนที่เจ้านายจะพิโรธ...ชายหนุ่มยกมือปาดเหงื่อ...ทุกวันแทบจะร้างราผู้โดยสาร ทำไมต้องจำเพราะเจาะจงเป็นวันที่คลิสเตียนต้องการเดินทาง ตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสเต็มทุกที่นั่ง...และนั่นคือสาเหตุให้เขาวิ่งวุ่นอยู่ตอนนี้... หลังลูกน้องคู่ใจหายลับไป คลิสเตียนหยิบแล็ปท็อปส่วนตัวขึ้นมาค้นหาอะไรบางอย่าง ข่าววันเกิดอุบัติเหตุใหญ่ เป็นข่าวครึกโครมอยู่เกือบเดือน... แต่กลับเงียบหายไปดื้อๆ เหมือนมีใครบางคนปกป
เพลย์บอยทวงรัก บทที่4.แก้ปม... 2
หญิงสาวลงจากรถประจำทางเดินเข้าซอยแคบๆ หนึ่งอึดใจต่อมาเธอก็เดินถึงบ้านหลังน้อย ซีรีนขมวดคิ้ว ในบ้านมืดสนิท เหมือนไม่มีคนอยู่ หญิงสาวไขกุญแจรั้ว เดินผ่านประตูหน้าจัดแจงล็อครั้วด้านนอกเหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปไขประตูบ้าน ไฟฟ้าสว่างพรึ่บ!! เมื่อเธอกดสวิทซ์เปิด แสงสว่างจัดจ้าขึ้นมา หญิงสาวกราดตามองไปรอบๆ ตัวสมบัติน้อยชิ้นยังอยู่ที่เดิม หญิงสาวแอบขำตัวเอง หากผู้ชายคนนั้นเป็นคนร้าย เขาก็โง่เต็มทน เมื่อเขาให้เธอไปเอาเงินจำนวนมากจากคน คนหนึ่งแลกกับการยกเค้าบ้านเธอ ซึ่งเปรียบกันไม่ได้เลย “เป็นไงบ้างคุณ?” หญิงสาวโผล่หน้าเข้าไปถาม อัลเบโต้ปรือตามอง เขาปวดแผลอย่างมากเลยใช้วิธีนอนหลับ เพื่อให้ลืมๆ ความเจ็บปวดนั่น ถุงไก่ทอด กับอาหารอ่อนอีกหนึ่งอย่าง ซีรีนวางไว้ข้างตัวคนป่วย เธอยกมืออังหน้าผากชายหนุ่ม “ตัวร้อนนี่ ปวดแผลไหม? โทษทีนะ ฉันมัวแต่หาบ้านหลังนั้น ใช้เวลานานกว่าจะเจอใครจะไปคิดล่ะ บ้านที่คุณให้ไปหลังใหญ่ยังกับปราสาท” หญิงสาวพูดไปเรื่อย เพื่อไม่ให้เงียบเกินไป เธอฉวยผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก เดินไปชุบน้ำมาหมาดๆ ก่อนจะเดินกลับมาเพื่อจัดการเช็ดตัวคนป่วยให้อุณหภูมิในร่
เพลย์บอยทวงรัก บทที่4.แก้ปม... 1
บทที่4.แก้ปม... หลังพบหมอ...หวันยิหวาไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย คำแนะนำของท่าน ไม่ช่วยให้เธอจำอะไรได้มากขึ้น สิ่งที่คอยแวบเข้ามาในสมอง ก็ยังเป็นอยู่เช่นเดิม ความทรงจำเหล่านั้น คงพยายามโผล่มาให้เธอนึกออก แต่มันรวดเร็วเสียจนคว้าเอาไว้ไม่ทัน หญิงสาวถอนใจแรงๆ นึกเบื่อตนเองที่กลายเป็นภาระของบิดา มารดา เธออยากรู้นักอะไรทำให้เธอกดความทรงจำนั้นไว้ มันเป็นเรื่องสะเทือนใจหรืออย่างไร?!! กลไกในร่างกายของเธอจึงปกปิดไว้...ช่วยปกป้องเธอจากความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น หากเธอจำสิ่งเหล่านั้นได้ทั้งหมด หวันยิหวาเดินทอดน่องริมทะเลที่มีคลื่นลูกเล็กๆ พัดเข้าหาชายฝั่ง เธอคิดอะไรเพลินๆ ปล่อยให้กระแสลมพัดต้องผิวกาย พวงผมสลวยด้านหลังถูกสายลมพัดใส่จนผมเส้นเล็กไหวไปมาเหมือนดั่งระลอกคลื่นในท้องทะเลก็ไม่ปาน กลิ่นไอทะเลที่มีความเค็มปะปนมาด้วย ช่วยให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลาย สภาพอากาศที่แสนคุ้นเคย เธอแน่ใจ... สิ่งรอบตัวนี้ เธอพบเจอมาตั้งแต่เด็ก หญิงสาวตัดใจ เดินย้อนขึ้นไปด้านบน เธอมองหารถรับจ้าง เพื่อโดยสารกลับบ้าน แต่มาเปลี่ยนใจตอนหลัง หวันยิหวาเบื่อที่จะอยู่คนเดียว การมีเพื่อนช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ
เพลย์บอยทวงรัก บทที่3.เจนน่า เซมิโอเน่ 2
“เจน...หนูเอาคนของพ่อไปใช้ แล้วทำไมพ่อจะไม่รู้ล่ะว่าหนูเอาพวกมันไปทำอะไรมา” เสียงของเปาโลทุ้มนุ่ม เขากำลังหาทางช่วยบุตรสาว เมื่อคนที่เจนน่าต่อกรด้วย น่ากลัวกว่าเสือร้ายหลายสิบเท่า หญิงสาวสบถออกมาเบาๆ “เชี่ย!” นึกขัดใจความภักดีของคนเหล่านั้น ไม่ว่าจะยังไงบิดาของเธอก็ยังเป็นเจ้าชีวิต ที่พวกมันไม่คิดจะหักหลัง ทั้งๆ ที่เธอกำชับกำชาหลายสิบรอบ พวกมันก็ยังคาบข่าวมาบอกบิดาของเธอจนได้ “อย่าไปว่าพวกเขาเลย...บอกพ่อน่ะดีแล้ว พ่อจะได้หาทางช่วย...หนูเล่นผิดคนแล้วล่ะเจน...เพราะถึงอนาคตของเราจะเป็นดองกับฝ่ายนั้น...แต่คนอย่างคลิสเตียนคงไม่ยอมให้ใครมาลูบคมง่ายๆ” เปาโลเตือน คลิสเตียนน่ากลัว เขาเป็นคนดูยาก ขนาดมีสัญญาใจผูกมัด ชายผู้นั้นยังยืดระยะเวลาออกไปจนได้ ไม่แน่ว่า...ความฝันระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจะเป็นหมั้น เพราะหากคลิสเตียนตกลงปลงใจจริง...เขาน่าจะยอมนานแล้ว ไม่ใช่ยื้อเวลาไว้เช่นนี้ ในเมื่อบุตรีของท่านก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้หญิงคนไหนในโรมเลย “อีนั่นสมควรตายค่ะพ่อ มันฉกคลิสไปกก หนูยอมไม่ได้!!” ความหึง หวงฉายชัดออกมาทางแววตา หวันยิหวาสมควรตาย หล่อนเป็นใครมาจากไหน
あなたも気に入るかもしれません
ยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn44.9K ビューพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่229.8K ビューวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์44.5K ビューเมียเด็ก Honey (I hate you)
ลำเจียก41.4K ビューตะวันพ่ายจันทร์
เทียนธีรา398 ビューบ่วงรักทานตะวัน
sammi'P33 ビューฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]
มณีภัทรสร209 ビューเสน่ห์รักคุณแม่ลูกแฝด
PR Star Ploy3.2K ビュー
