บทที่14.ศิโรราบแทบเท้าเธอ... 2

และคนที่พจน์แอบชำเรืองมอง ดูเหมือนจะรู้ตัว เขาเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้าม ด้วยทีท่าคุกคาม แม้หวันยิหวาจะส่งสายตาปราม คลิสเตียนก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น

          “มีปัญหากับฉันรึ?!!”

          คลิสเตียนเปิดปากถาม พจน์กลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ

          “เปล่าครับ...แค่สงสัย!!” เขาตอบเสียงหนัก คนเหมือนกันไม่จำเป็นต้องกลัว

          “สงสัยก็ถามมา บางที... นายอาจจะตาสว่างขึ้นมามั้งก็ได้” คลิสเตียมยิ้มเยาะ จงใจรวนซึ่งๆ หน้า

          พจน์รวบรวมสติ กลั้นใจถาม “ถ้าที่ผมสงสัยไม่ผิดไปนัก คุณกับคุณหวาเคยรู้จักกันมาก่อนใช่ไหมครับ?”

          คลิสเตียนยิ้มกว้าง “ใช่...รู้จักมากด้วย ไม่ใช่ผิวๆ อย่างนาย” เขาออกตัวข่ม