บทที่9.คนแปลกหน้าที่เหมือนคนคุ้นเคย... 1

บทที่9.คนแปลกหน้าที่เหมือนคนคุ้นเคย...

          กลิ่นขนมอบผสมกลิ่นกาแฟ เสียงพูดคุยเบาๆ กับบรรยากาศยามเช้าที่ผู้คนเริ่มออกมาทำงาน มีบางกลุ่มที่ใช้พื้นที่ร้านกาแฟของวิทย์ และพรรณนาเป็นที่พูดคุย โต๊ะเกือบสิบตัวมีลูกค้าจับจองจนเต็ม ดังนั่นคนมาใหม่จึงได้แต่ยืนรอ...หวันยิหวาเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อกระพรวนพวงใหญ่สั่นกราว เธอส่งยิ้มตามความเคยชิน แต่ก็ต้องรีบหุบยิ้ม มองหาตัวช่วย เพราะลูกค้าที่เดินเข้ามาใหม่ คือคนที่มารดาร้องขอ...

          “ขวัญ พี่หวาปวดฉี่!” เธอหาทางเลี่ยง ด้วยการปลีกตัวออกไปจากจุดนี้

          ขวัญอุสาพยักหน้ารับรู้ เดินเข้ามาแทนที่ และยิ้มรับลูกค้าสุดหล่อสองคน

          “รับอะไรดีคะเช้านี้ แต่คงต้องรอหน่อยนะคะ เก้าอี้ไม่ว่างเลย” หญิงสาวทักเสียใส แต่เมื่อชะเง้อมองไปทั่วร้าน โต๊ะเก้าอี้ท