เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-24 12:42:04บทที่ 2 ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
"ทำอะไรหน่ะ"จันทร์เจ้าเอ่ยปากทักถามเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า จังหวะเดียวกันที่เด็กสาวได้หันมาสบตากับจันทร์เจ้า เธอเป็นสาวน้อยหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู มีแววตาที่กลมโตและรอยยิ้มที่สดใส
"คุณหนูค่ะ"
"ป้าใจ"เด็กสาวรีบวิ่งไปกอดป้าใจทันที
"เป็นอะไรค่ะคุณหนู"เกรซชี้มาทางจันทร์เจ้า
"อ้าวว จันทร์มาทำอะไรเเถวนี้"ป้าใจถามจันทร์เจ้า
"ผมขอแม่ออกมาเดินเล่นครับ"
"อ่อ เดินเล่นได้ เเต่อย่าไปจับไปเด็ดอะไรดอกไม้ของหนูเกรซล่ะ"ป้าใจพูดพลางโอบกอดเกรซไว้
"ครับ "
"เข้าบ้านเถอะค่ะ คุณหนู"ป้าใจจับมือเกรซเเล้วพาเดินเข้าไปในบ้านส่วนจันทร์เจ้าเขาก็เดินกลับเข้าห้องไป
"คุณแม่"เกรซวิ่งไปหาเเม่ของเธอ
"ว่าไงจ้ะ ดอกไม้เป็นไงบ้าง"
"ดอกไม้สวยมากเลยค่ะ"
"คุณแม่ค่ะเเล้วพี่คนนั้นคือใครหรือค่ะ"เกรซถามถึงจันทร์เจ้ากับเเม่ของเธอ
"คนไหนหรออ"
"สงสัยจะเป็นจันทร์เจ้าค่ะคุณผู้หญิง"ป้าใจพูดขึ้นมา
"อ่อ ลูกของนุชใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ"
"อ่อ พี่เขาชื่อจันทร์เจ้า พี่เขาจะมาอยู่กับเรานะลูก"
"เย้!!! หนูจะมีเพื่อนเล่นเเล้ว"
"จ้ะลูก"เกรซดีอกดีใจที่เธอกำลังจะทีเพื่อนเพราะเธอเล่นคนเดียวมาตลอด ส่วนเเม่กับป้าใจเห็นท่าทีของเกรซทั้ง2ก็ยิ้มมีความสุขไปด้วย
"อ้าวคุณผูชายกลับมาเเล้วหรอค่ะ เดียวใจไปเรียกนุชกับจันทร์มาเเนะนำให้คุณผู้ชายรู้จักนะคะ"พ่อของเกรซกลับมาจากทำงาน
"ไม่ต้องหรอกป้าใจ ไว้พรุ่งนี้ค่อยเเนะนำก็ได้จ้ะ 2 คนเเม่ลูกเดินทางมาเหนื่อยๆอีกด้วย"
"มีอะไรกันเหรอ"
"พ่อค่ะ เกรซจะมีเพื่อนเเล้วค่ะ"เกรซวิ่งไปบอกพ่อของเขา
"เพื่อน?"พ่อของเธอทำหน้าตาสงสัย
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณ พอดีฉัฯพึ่งรับน้องสาวของป้าใจเเละลูกของเขาเข้ามาทำงานที่บ้านค่ะ"
"อ่อ แต่ลูกเกรซพ่อว่าลูกอย่าไปเล่นกับพี่เขาเลยเนอะ"
"ไม่ค่ะ เกรซอยากเล่นกับพี่จันทร์เจ้าค่ะ"เกรซพูดด้วยหน้าตาที่ใสซื่อ
"อืออ ก็ได้"พ่อของเธอไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่หลังจากทุกคนนั่งทานอาหารมื้อค่ำเสร็จเเละเเยกย้ายกันเข้าไปนอน แต่พ่อของเกรซกำลังนั่งทำงานอยู่
"คุณค่ะ ยังไม่นอนอีกหรอค่ะ"
"อืม ผมขอเครียงานสักหน่อย เออผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ"
"อะไรหรอค่ะ"
"คุณอย่าให้ลูกเล่นกับเด็กนั้นล่ะ"
"ทำไหมหรอค่ะ คุณยังไม่เคยเจอนุชกับจันทร์เจ้าเลยนะคะ"
"หึ พวกที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้านะมันก็ไม่ใช่คนดีมากนักหรอก"
"แต่เขาเป็นน้องของป้าใจนะคะ"
"เป็นน้องเเล้วไง คุณก็อย่าไว้ใจคนที่มาจากบ้านนอกมากก็เเล้วกัน อ่อแล้วอีกอย่าผมไม่อยากให้ยัยเกรซต้องลงไปเล่นกับเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้าใจไหม"
"ค่ะ"แม่ของเกรซไม่พูดอะไรเธอกลับเข้าห้องแล้วไปนอนทันที ส่วนจันทร์เจ้ากับนุชพวกเขาก็นอนในห้องแม่บ้านกัน
"แม่ครับ"
"จ้ะ..ลูก"
"ถ้ามีพ่อเราคงดีกว่านี้นะครับ"พ่อของจันทร์เจ้าได้ถูกรถชนจนเสียชีวิตจึงทำให้จันทร์เจ้ากับเเม่ของเขาต้องขึ้นมาหางานทำที่กรุงเทพ
"จ้ะ ถ้ามีพ่อเราคงไม่ลำบากเเบบนี้"พูดจบน้ำตาของนุชก็ไหลออกมาเธอโอบกอดจันทร์เจ้าไว้อย่างเเน่น
"ผมรักแม่นะครับ"
"แม่ก็รักลูกจ้ะ"
บทล่าสุด
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 31 มีความสุขสักที
บทที่ 31 มีความสุขสักที หลังจากเหตุการณ์บุกจับลดาทำให้ลดาเสียสติจนต้องอยู่ในโรงพยาบาลศรีธัญญา ลดาจะไม่โดนขังคุกเพราะตอนนี้เธอถือเป็นคนสติไม่ปกติ "จันทร์เจ้า"จันทร์เจ้าได้มาเยี่ยมวิทที่เรือนจำกับเกรซ "สวัสดีครับคุณผู้ชาย" "เรียกลุงเถอะ" "ครับคุณลุง คือผมจะมาขอออ..." "ไม่ต้องพูด ลุงต่างหากที่ต้องขอโทษเอ็ง ลุงขอโทษเองจากใจจริงๆ"วิทยกมือไหว้จันทร์เจ้า "คุณพ่อ" "คุณลุงอย่าครับ อย่าทำแบบนี้"วิทน้ำตาไหลออกมา "ฮืออ ลุงเสียใจกับทุกๆ เรื่อง" "ครับผมไม่โกรธเเล้วครับ เพราะคุณลุงได้รับผลกรรมแล้ว" "ฮืออออๆ ลุงอยากจะขออะไรเอ็งอีกอย่างได้ไหม" "อะไรครับ" "ฝากดูแลยัยเกรซด้วยนะ" "คุณพ่อ" "ยัยเกรซคือเเก้วตาดวงใจของลุง ชีวิตนี้เเกคงลำบากที่มีลุงเป็นพ่อ" "โธ่...คุณพ่อ" "ครับผมสัญญาว่าผมจะดูเเลเกรซให้ดีที่สุด" "ขอบคุณมากนะ ลุงไปก่อนล่ะ พ่อไปก่อนล่ะ" "ครั
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ
บทที่ 30 ทุกอย่างมันกำลังจะจบ[ฉันตื่นมาอยู่ในอ้อมกอดของพี่จันทร์เจ้า] เกรซเอาเเต่มองหน้าจันทร์เจ้า "จะเอาต่ออีกรอบไหม" "บ้าา พี่จันทร์อ่ะ" "55555ก็จริงหนิมองส่ะขนาดนั้น เป็นปลากัดเหรอ หืม หืม หืม ชื่นจายยยย"จันทร์เจ้าหอมเเก้มเกรซซ้านขวาสลับกัน "พอได้เเล้วค่ะพี่จันทร์" "555555ก็ได้ๆ" "เเล้วพี่จันทร์จะเอายังไงต่อค่ะ" "เออ....." "ถ้าพี่จันทร์ทำตามกฎหมายเกรซจะไม่ห้ามค่ะเกรซจะช่วยพี่อีกแรง" "จริงเหรอเกรซ" "ใช่ค่ะ" [เพราะสิ่งที่เเม่ทำกับป้านุชมันร้ายเเรงมาก เป็นฉันเองฉันก็จะไม่ให้อภัย] จันทร์เจ้าได้เอาหลักฐานทั้งหมดส่งมอบให้กับอลัน เเละอลันก็ยินที่จะช่วยจับลดาอีกเเรง "เกรซไม่ต้องไปรอพี่อยู่ที่นี้เเหละ" "ไม่ค่ะ ให้เกรซไปเถอะนะคะ น่าาาา เกรซสัญญญาว่าจะไม่ดื้อ" "อืมก็ได้"อลันและจันทร์เจ้าได้นำทีมตำรวจไปบุกจับลดาที่บ้านเเต่กลับไม่เจอลดา "ฮัลโหล อยู่ที่ไหน ห่ะ โอเคเดียวตามไป" "ว่าไงค่ะพี่จันทร์" "แม่ของเกร
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 29 ไม่จริง
บทที่ 29 ไม่จริง"เป็นไงบ้าง"จันทร์เจ้าโทรหาลูกน้องของเขาที่ทำงานในบ้านของลดา "ห้ะ มันจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ!!!" "โธ่เว้ยยยยยย"จันทร์เจ้าตอนนนั้นเข้าโมโหมากจนควบคุมสติอารมณ์ไม่อยู่ เขาเห็นเกรซกำลังตัดเเต่งดอกไม้เขารีบวิ่งเเล้วไปกระชากเกรซแล้วลากออกมา "พี่จันทร์จะพาเกรซไปไหนค่ะ" "มานี่!!!!" "พี่จันทร์เกรซเจ็บนะคะโอ้ยย" "หุบปากก!!!!!!!!"เขาลากเกรซเข้าไปในห้องน้ำของเขาเเละเอาฝักบัวฉีดใส่เกรซ "พะพี่จันทร์ เกรซเจ็บบบ" "เเค่นี่เจ็บเหรอมันนยังไม่ส่าสมกับสิ่งที่เเม่เธอทำไว้กับเเม่ฉันเลยย" "มะเเม่เกรซทำอะไรค่ะ" "เเม่ของเธอเป็นคนฆ่าเเม่ของฉันไงงง" "มะไม่จริง" "นั้นเธอมาดูนี้นะ" "โอ้ย"จันทร์เจ้าลากเเขนเกรซออกมาเเล้วเขาได้ผลักเธอลงไปที่โซฟา "ดูซ่ะ"เขาซัดหลักฐานใส่บนตักขอเกรซ เกรซเธอหยิบขึ้นมาดู "มะเเม่ ทำไมเเม่ทำแบบนี้" "คิดดูว่าเเม่พี่ต้องทรมานมากเเค่ไหน ฮืออออ"จันทร์เจ้าถึงกับเข่าทรุด "เเม่พี่ต้องถูกตราห
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 28 สารภาพความจริงมา
บทที่ 28 สารภาพความจริงมาจันทร์เจ้าขับรถไปจอดหน้าบ้านของลดา และเขาเดินเขามาในบ้านของลดาเเต่กลับไม่เจอใคร "อ้าวจันทร์จะมาทำไมไม่บอกป้า" "ไปตามคุณผู้หญิงของคุณป้ามา!!" "มีไรหรือป่าวจันทร์" "ผมบอกว่าให้ไปตามมาไง!!!" "เสียงดังเอ๊ะอะโวยวายอะไรกันค่ะป้าใจ"ลดาเดินลงมาจากด้านบน "จันทร์เจ้า"เธอตกใจที่เห็นจันทร์เจ้าอยู่ที่บ้านของเธอ "ตกใจเหรอครับคุณผู้หญิง!!!" "นะนั่งก่อนสิจ้ะ" "ไม่!!ครับ ผมมาเเค่แปปเดียว หึ" "ผมจะให้โอกาสคุณผู้ได้สารภาพความผิดที่คุณทำกับแม่ผมไว้" "ฉันไม่ได้ทำอะไร" "อย่ามาตอแหล!!!!!" "จันทร์เจ้าใจเย็นๆ สิ"ป้าใจเดินมาหาจันทร์เจ้า "มึงด้วย ถ้ามึงไม่สารภาพสิ่งที่ทำกับแม่กูไว้มึงได้ตายแน่" "จันทร์เจ้านี่ป้าของเเกนะ" "แล้วแม่กูก็น้องมึงนะ มึงทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ!!!!!" "มึงทั้ง2คนกูให้เวลาเเค่2วันถ้ามึงไม่สารภาพพวกมึงได้เจอกูแน่"จันททร์เจ้าพูดจบเขาออกจากบ้านของลดา ทันที เขาขับรถไปที่ที่หนึ่งเขาหยิบรูปนุชข
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 27 นอนกับพี่สิ
บทที่ 27 นอนกับพี่สิ"ห้ะ.....พี่จะบ้าเหรอ" "ทำไมบ้าตรงไหน แค่ให้มานอนเฝ้าเนี่ยบ้าเหรอห้ะ คนอุส่าไปช่วย" "อ่ออ...." "ทำคิดว่าฉันจะชวนเธอทำอะไร" "ป่าวค่ะ" "ตกลงจะมาเฝ้าไหม" "เฝ้าค่ะ" "ก็ดี" "พี่จันทร์ต้องการอะไรเรียกเกรซได้ตลอดเลยนะคะ" "อืมม แล้วนั้นเธอจะไปไหน" "เกรซจะไปนอนที่โซฟาค่ะ" "อ่ออ อืมมมเอาสิ" "ค่ะ"หลังจากเกรซเธอนอนเล่นโทรศัพท์สักพักเธอก็หลบไปไหนที่สุด ส่วนจันทร์เจ้าพอเขาเห็นว่าเกรซหลับเขาเลยเดินมานั่งข้างๆ เกรซ เขาค่อยๆ เอาปอยผมที่บังใบหน้าของเกรซออก "คงเหนื่อยมากสินะ" "พี่ขอโทษจริงๆ นะ ทุกๆ เรื่องเเต่พี่ต้องทำจริงๆ" "คะคุณพ่อออ อย่างเกรซไปนะคะ ฮือๆ"เกรซละเมอถึงพ่อของเธอ จันทร์เจ้าเลยเข้าไปกอดเธอด้วยความอ่อนโยน "โอ้ๆ .....ไม่เป็นไรน่าาา"เขาค่อยๆ ลูบหัวของเธอ "ฮืออออๆ .....พี่จันทร์เองเหรอ" "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ตื่น" "ไม่เป็นไร"เกรซทำท่าทางจะผละจันทร์เจ้าออกจากอ้อมกอด
เพลิงรัก....เเรงเเค้น บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี
บทที่ 26 พี่ชายที่เเสนดี"พี่อลันเกรซขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้""ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจทำเพื่อเกรซ" "เออ...พี่มีอะไรจะให้ด้วย" "อะไรเหรอค่ะ" "ยื่นมือมาสิ"เกรซยื่นมือให้อลัน อลันหยิบสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋าเป็นสร้อยข้อมือที่มีดอกลิลลี่เป็นจี้ "พี่อลันยังไม่ลืมเหรอค่ะ" "พี่จะลืมได้ยังไงล่ะมันเป็นดอกไม้ที่เกรซชอบนะ"เกรซอมยิ้มเธอเอาแต่มองสร้อยข้อมือที่อลันให้ "55555ชอบใช่ไหม" "ชอบค่ะขอบคุณนะคะ" "ครับ เออ...รู้ไหมพี่กลัวว่าเกรซจะไม่รับสร้อยข้อมือของพี่" "ทำไมล่ะ" "ก็เกรซไม่รับดอกไม้พี่หนิจำได้ไหม" "เออ....จำได้สิค่ะ" [ฉันจำได้พี่อลันคือรุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันและเขาเเอบชอบฉันเเต่ตอนนั้นฉันติดพี่จันทร์มากเกินไปเลยไม่ได้ชอบเขาวันที่พี่อลันเอาดอกลิลลี่มาให้ฉันฉันก็ไม่รับเพราะฉันรู้ไงล่ะว่าพี่อลันจะทำอะไรต่อหลังจากให้ดอกไม้ฉัน] "จะคุยกันอีกนานไหม"จันทร์เจ้าตะโกนลงมาจากชั้น2 "เออ..พี่อลันเกรซเข้าบ้านก่อนนะคะ" "ครับ" "ขับรถดีๆ นะคะพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
