เกลียดจนไม่อยากพูดด้วย

เพลิงกัลป์....

"เพลิงคิดว่าเด็กคนนี้หน้าเหมือนใคร"

"ไม่รู้สิครับ"

"แน่ใจว่าไม่รู้" ผมไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเด็กในรูปคล้ายกับผมตอนเด็กแต่ด้วยปากของผมมันชอบปฏิเสธเอาไว้ก่อน

"เพลิงคงไม่รู้ว่าตอนที่เพลิงยังเรียนหนังสืออยู่ที่ไทยแม่ให้คนแอบตามเพลิงอยู่ห่างๆเพราะแม่เป็นห่วงเพลิงแล้วแม่ก็ได้รู้ว่าเพลิงมีแฟนชื่อวันหนึ่งซึ่งก็คือแม่ของเด็กคนนี้ แม่ไม่รู้รายละเอียดหรอกนะว่าทำไมเพลิงกับวันหนึ่งถึงเลิกกันซึ่งมันก็คงไม่ใช่แปลกที่เด็กวัยรุ่นคบกันแล้วเลิกกันแต่มันจะไม่อะไรเลยถ้าเด็กคนนี้หน้าไม่เหมือนเพลิง"

"แม่กำลังจะบอกว่าเด็กคนนี้คือลูกของผมงั้นเหรอ"

"แล้วเพลิงคิดว่ายังไงล่ะ"

.........................

หลังจากนั้นผมก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้แม่ฟังอย่างไม่ปิดบัง

"ขอบใจนะที่กล้าพูดเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ทั้งที่จริงแม่ก็รู้มาแล้ว"

"แล้ว....แม่ได้บอกหนึ่งหรือเปล่าว่าแม่เป็นใคร"

"ถ้าแม่บอกป่านนี้แม่คงได้เจอหน้าหลานแล้วล่ะหนึ่งคงพาหลานแม่หนีหายไปแล้ว"

"............." ผมทำได้แค่เงียบครับ มันคงจะจริงอย่างที่แม่ว่าเพราะหลังจากที่ผมเจอหนึ่งครั้งสุดท้ายวันรับใบประกาศจบผมก็ไม่เจอเธออีกเลยเหมือนเธอหายไปจากโลกนี้ ก่อ