เพลิงกัลป์

วันหนึ่ง....

"พ่อ....เป็นโรคหัวใจน่ะลูก"

"โรคหัวใจเหรอคะ" ฉันยอมรับว่าตกใจมากเมื่อรู้ว่าท่านเป็นโรคหัวใจซึ่งฉันพารู้มาบ้างว่าโรคนี้ต้องทานยาตลอดห้ามขาดแต่ฉันก็พยายามไม่ตื่นตระหนกเพราะเกรงว่าคุณพ่อจะไม่สบายใจเพิ่มขึ้นไปอีก ตอนนี้ฉันต้องให้กำลังใจท่านให้มากๆ

"แล้วเรื่องนี้คุณแม่รู้มั้ยคะ"

"รู้ลูก"  ฉันคิดในใจว่าทั้งที่คุณแม่รู้แต่ทำไมถึงยังทะเลาะกับคุณพ่ออีกท่านไม่ห่วงสุขภาพคุณพ่อบ้างหรืออย่างไร ฉันทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น

"แล้วคุณพ่อทานยาหรือยังคะ"

"ยังเลยลูกพ่อลืม"

"ทำไมคุณพ่อขี้ลืมแบบนี้คะไม่สบายก็ต้องทานยาให้ตรงเวลานะคะคุณพ่อจะได้อยู่กับหนึ่งนานๆ"

"คงมีแค่หนึ่งที่เป็นห่วงพ่อ"

"ทุกคนก็เป็นห่วงคุณพ่อนะคะแค่ทุกคนแสดงออกไม่เหมือนกัน"

"ขอบใจนะลูกที่ปลอบใจพ่อ"

"แล้วยาคุณพ่ออยู่ไหนคะเดี๋ยวหนึ่งจะช่วยจัดยาให้"

"ในลิ้นชักลูก" ฉันเดินไปเปิดลิ้นชักเพื่อหยิบยาซึ่งยามีเยอะมาก

"คุณพ่อทานหมดนี่เลยเหรอคะ"

"ใช่ลูก" ฉันหยิบยาออกมาเพื่อดูว่ายาตัวไหนกินเวลาไหนจากนั้นก็ยื่นให้คุณพ่อทาน

"ต่อไปหนึ่งจะมาจัดยาให้คุณพ่อนะคะแล้วก็จะบังคับให้คุณพ่อทานยาให้ตรงเวลาด้วย"

"เรานี่ไปเรียนพยาบาลน่าจะดีนะ555"

"ไม่เอาหรอกค่ะหนึ่งกลัวเลือดถ้าหนึ่งไปเป็นพยาบาลหนึ่งต้องเป็นลมต่อหน้าคนไข้แน่เลย><" ฉันพยายามพูดติดตลกเพื่อให้ท่านหัวเราะให้ท่านสบายใจไม่เครียด

"เออพ่อลืมไป5555 หนึ่งง่วงหรือยังลูก"

"ยังค่ะคุณพ่อมีอะไรจะใช้หนึ่งก็บอกมาได้เลยค่ะ"

"อ่านหนังสือให้พ่อฟังหน่อย"

"ได้เลยค่ะ^^"  ฉันนั่งอ่านหนังสือให้คุณพ่อฟังสักพักมือถือฉันก็มีเสียงแจ้งเตือนปรากฏว่าเป็นเพลิงที่ส่งข้อความมาพอดี ฉันก้มลงอ่านข้อความและดูรูปที่เขาส่งมา

เขาส่งข้อความมาบอกว่า คิดถึงจังครับ พร้อมกับส่งรูปตัวเองที่ทำมินิฮาร์ทมาให้ฉันจจนฉันยิ้มออกมาโดยอัตโนมัติโดยลืมไปว่าคุณพ่ออยู่ด้วย

"แฟนส่งข้อความมาหาสินะยิ้มไม่หุบเลย"

"คุณพ่อคะคือ"

"พ่อไม่ได้ว่าอะไรหรอกลูกหนึ่งโตแล้วอายุสิบแปดแล้วมีแฟนก็ไม่แปลก ว่าแต่เขาคือใครพอจะบอกพ่อได้มั้ยลูก"

หลังจากนั้นฉันก็บอกเรื่องเพลิงให้คุณพ่อฟังว่าเราเป็นแฟนกันได้ยังไง

"ลูกชายท่านทูตซะด้วยนะไม่ธรรมดาแม่เป็นถึงผู้บริหารโรงแรม หนึ่งของพ่อโชคดีจริงๆ^^"

"คุณพ่อรู้จักคุณพ่อกับคุณแม่ของเพลิงด้วยเหรอคะ" ฉันไม่คิดว่าคุณพ่อจะรู้จักคุณพ่อกับคุณแม่ของเพลิงกัลป์

"ใครบ้างจะไม่รู้จักแต่เหมือนทั้งสองย้ายไปอยู่อเมริกาเป็นการถาวรแล้วนั่นก็แปลว่าแฟนหนึ่งอยู่ที่นี่คนเดียวสินะเก่งนะอายุแค่นี้ดูแลตัวเองได้ ถ้าว่างๆพาเค้ามาเที่ยวบ้านเราบ้างนะลูก เห้ออ พ่อจะได้ลูกเขยเป็นลูกชายท่านทูตเหรอเนี่ย 55555" 

"คุณพ่อคะ><" ฉันรู้สึกเขินและอายที่ได้ยินนคุณพ่อพูดแบบนี้และฉันก็รู้สึกสบายใจที่ได้บอกกับท่านเรื่องของเพลิง ฉันจะได้รู้สึกผิดน้อยลงที่ปิดบังท่านมาตลอดหนึ่งปีเต็ม

.......................................

เพลิงกัลป์....

"อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะพวกมึงอ่ะ"  ผมเปิดประตูเข้ามาก็เจอพวกไอ้ว่านไอ้โต๋กำลังนั่งแดกเบียร์กันอยู่ที่โซฟาห้องผม

"เออดิไม่มาห้องมึงละจะให้พวกกูไปที่ไหน ว่าแต่มึงเหอะหายไปกับน้องเชอรี่ตั้งแต่เลิกเรียนเพิ่งกลับมาป่านนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไปทำอะไรมากูจะเอาไปฟ้องแฟนมึงว่ามึงไปเอากับคนอื่น" ไอ้โต๋กับไอ้ว่านมองมาที่ผมด้วยสายตาล้อเลียนพร้อมกับขู่ผมอีกซึ่งผมรู้ว่ามันแค่ขู่เฉยๆไม่กล้าทำจริงหรอก

"พวกมึงนี่นะสู่รู้ซะจริงมีปากเอาไว้แดกเหล้าแดกเบียร์ก็พอเหอะ"

"ไอ้เพลิงมึงปล่อยให้คอมึงมีรอยได้ไงวะไอ้เพลิงแดงเป็นจ้ำเลย" ไอ้โต๋เดินมาใกล้ผมแล้วเอาแต่จ้องมาที่คอ

"จริงเหรอวะ" ผมรีบเอามือลูบที่คอก่อนจะเดินไปส่องกระจกในห้องนอน เชี่ยละไงเชอรี่ทำรอยจนได้ ผมบ่นอย่างหัวเสียผมไม่รู้เชอรี่ทำรอยตั้งแต่ตอนไหน เห้อเสียเวลาต้องหาอะไรมาปิดไม่งั้นพรุ่งนี้ไปโรงเรียนหนึ่งต้องสงสัยแน่ๆว่ารอยอะไร

"ไอ้เพลิงกูถามมึงจริงๆเหอะว่ะเรื่องแฟนมึงอ่ะ"  พอผมออกมาจากห้องไอ้ว่านก็ตั้งคำถามผมอีก

"ทำไม" 

"กูเห็นมึงคบยัยหนึ่งมาตั้งนานมึงยังไม่ได้กินอีกเหรอวะ"

"ทำไมมึงถึงคิดว่ากูยังไม่ได้กิน" ผมถามไอ้ว่านกลับเพราะมันเหมือนจะรู้ดีเกินไปแล้ว

"ก็สันดานมึงถ้าลองได้เอาผู้หญิงคนไหนแล้วไม่เกินสองเดือนมึงก็หาข้ออ้างหาเรื่องเลิกหมดตกลงว่ามึงยังไม่ได้กินแฟนมึงใช่ไหม"

"หึ หึ" ผมหัวเราะในลำคอแทนคำตอบก่อนจะหยิบเบียร์ขึ้นมาซด

"หัวเราะแบบนี้หรือมึงกินไม่ลงวะไอ้เพลิง55555" คำนี้ไอ้โต๋เป็นคนพูดผมแม่งอยากเอาตีนยัดปากมันชิบหายพูดแม่งไม่ให้เกียรติแฟนคนแรกของผมเลยถึงวันหนึ่งจะไม่สวยจนพวกมันคิดว่าผมกินไม่ลงก็ตาม

"ทำไมมึงคิดแบบนี้วะไอ้โต๋" ไอ้เชี่ยว่านที่ยังมีแต่ความสงสัยถามไอ้โต๋อีกรอบซึ่งผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงคิดแบบนั้นแล้วมันรู้ได้ไงว่าผมยังไม่ได้กินแฟนตัวเอง

"ก็ยัยนั่นไม่มีอะไรที่ตรงสเป๊กไอ้เพลิงเลยนี่หว่าสวยก็ไม่สวยแต่งตัวเหมือนยัยป้าแก่ๆดูเฉิ่มๆเชยๆจนกูงงว่าไอ้เพลิงไปขอคบเป็นแฟนได้ไงก็แค่นั้นแถมยังตามจีบยัยนั่นเป็นปีๆกว่าจะใจอ่อนยอมเป็นแฟนมัน"

"พวกมึงไม่ต้องรู้เรื่องกูทุกเรื่องก็ได้มั้ยวะ" ผมตอบกลับพวกมันไปเพราะเรื่องบางเรื่องผมก็ไม่ต้องเล่าให้พวกแม่งฟังหมดหรอก

"ฮั่นแน่พูดแบบนี้กูมั่นใจเลยว่าไอ้เพลิงยังไม่ได้กินแฟนมัน"

"กูจะกินเมื่อไหร่ก็ได้อยู่ที่ว่ากูจะอยากกินตอนไหนเท่านั้นแล่ะ"