LOGINเธอเสียอาการเล็กน้อยในตอนที่ชายแปลกหน้าดึงท่อนแขนออกจากการกอดรัด ทว่าวินาทีถัดมาดวงตาก็เบิกกว้าง เลิ่กลั่กจนเก็บอาการไม่อยู่เมื่อจู่ ๆ เขาตวัดแขนโอบเข้าที่รอบเอว รั้งตัวเธอเข้าหา
กลิ่นน้ำหอมสะอาดสดชื่นจากกายแกร่งทำเอาใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ยิ่งเมื่ออีกฝ่ายกระชับวงแขนจนใบหน้าเธอขยับเข้าไปซุกซบกับแผงอกกว้าง พวงแก้มนวลก็เห่อร้อนแดงก่ำ
"พูดจบหรือยัง"
น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยถามพลางจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่ง ๆ ใช่ว่าอยากจะเอาตัวเข้าไปวุ่นวาย แต่เพราะรำคาญหูรำคาญตาและไม่ต้องการตกอยู่ในสถานะตัวประกอบฉากอันแสนน้ำเน่านี้อีกต่อไป
"เสือก!"
ไปป์ตะคอกเตือนเสียงขุ่น ทว่าในวินาทีที่สบเข้ากับดวงตาสีนิลซึ่งเปี่ยมด้วยอำนาจคู่นั้น เขากลับต้องเป็นฝ่ายเสหลบสายตา รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออกขึ้นมาดื้อ ๆ
ติณณ์ร้องเหอะในลำคอ ยกมือขึ้นสั่งลูกน้องให้ถอยกลับไปยืนจุดเดิม หากไม่ติดว่ามีกฎที่ตกลงไว้กับทางคลับล่ะก็ ไม่มีทางที่ไอ้เด็กเมื่อวานซืนจะได้รอดกลับไปหลังยืนพ่นคำหยาบคายใส่หน้าเขาแบบนี้
"ถ้าพูดจบแล้วก็ถอยไป"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!"
ดวงตาคมกริบปรายมองเพียงนิด ริมฝีปากหนาหยักกระตุกยิ้มอย่างผู้เหนือกว่าเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มคู่กรณียอมเดินจากไปแม้มีสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะออกแรงดันให้เด็กสาวเดินออกมายังลานจอดรถด้านหลังด้วยกัน
"รถอยู่ไหน"
เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือหัวพร้อมกับท่อนแขนแกร่งที่คลายออกทำให้บริ้งค์สะดุ้งหลุดออกจากห้วงภวังค์ แววตาเลือนลอยช้อนขึ้นมองสีหน้าเรียบเฉยติดจะถมึงทึงของผู้ช่วยชีวิตแล้วชะงัก ตกตะลึง
จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วหนาคมเข้มขมวดมุ่นน้อย ๆ บวกกับสายตาดุดันให้ความรู้สึกกร้าวใจอย่างบอกไม่ถูก ตรงทางเดินที่แสงค่อนข้างสลัวนั่นก็ว่าหล่อแล้ว พอมาเจอไฟสว่างโร่ อื้อหื้อ ความหล่อระดับเฮชดีมีจริง!
บริ้งค์กรีดร้องในใจ
"จะจ้องฉันอีกนานไหม"
ติณณ์เอ่ยถามเสียงห้วน เมื่อแววตาหลงใหลได้ปลื้มของเด็กสาวเอาแต่จดจ้องเขาอย่างไม่ลดละ ซ้ำยังยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เจืออยู่ในลมหายใจอย่างชัดเจน
"อะ อ้อ ขะ...ขอโทษค่ะ"
บริ้งค์สะดุ้ง ถอยออกมายืนในระยะที่เหมาะสมแล้วละล่ำละลักขอโทษเสียงแผ่ว ริมฝีปากบางเม้มแน่นอย่างขัดเขินที่ถูกจับได้ว่าเผลอตัวมองเขาจนเกินงาม
"ตกลงว่ารถอยู่ไหน"
"อา จะ...จอด จอดอยู่ด้านหน้าค่ะ"
เมื่อทราบพิกัดของสิ่งที่ต้องการแล้วติณณ์จึงส่งสายตาข้ามไหล่ไปหากรกันต์ ลูกน้องคนสนิทเป็นเชิงสั่งการให้แยกย้าย ก่อนจะพยักพเยิดหน้าส่งสัญญาณให้เด็กสาวเดินนำไปยังจุดที่เธอแจ้ง
ไม่ใช่ว่าอยากจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ หากแต่เมื่อนึกถึงท่าทางเย้ยหยัน ประชดประชันทั้งที่น้ำตาจวนเจียนจะร่วงอยู่รอมร่อเมื่อครู่ เขาก็อดรู้สึกเวทนายัยเด็กนี่ไม่ได้
ความเกลียดชังในแววตาเศร้าสร้อยคู่นั้นมันทำให้เขาเหมือนเห็นภาพตัวเองยามเป็นเด็ก จะต่างกันก็ตรงที่เขาเลือกเก็บทุกอย่างไว้ในใจ ในขณะที่เด็กสาวนั้นแสดงความรู้สึกนึกคิดออกมาอย่างเปิดเผย
+++++++++++++++
ในซีรีย์ LOVE LINE มี 5 เรื่อง
1. เตชินท์ x มิริน จาก รักเลยตามเลย 2. กวิน x เคท จาก สัญญารักร้าย 3. ติณณ์ x บริ้งค์ จาก เพียงเพื่อรัก 4. บดินทร์ x จัสมิน จาก เสี่ยงรักเดิมพันหัวใจ 5. วอลเลอร์ x มัสลิน จาก รักแลก สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้นต่อให้บริ้งค์จะยังไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่า แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เคยสัมผัสความสุขสมหรือรับรู้ข้อมูลในด้านทฤษฎี การมีครั้งแรกของผู้หญิงมันต้องเจ็บจุก เลือดออก นอนซมไข้ไปเป็นวันเพราะอักเสบซึ่งตอนนี้เธอมีแค่อาการแสบขัด อาจเป็นเพราะปัญหาเรื่องสุขภาพ เพราะฉะนั้นหากเลือกได้ เธอขอปักใจเชื่อว่ามันไม่มีอะไรเกินเลยจะดีกว่าคิดแล้วก็ปรับสีหน้า ช้อนสายตาขึ้นมองอย่างหวาด ๆ"ถ้าหนูทำอะไรให้คุณลุงไม่พอใจ หนูต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ ปกติเวลาเมาหนูชอบสติหลุด แล้วก็ เอ่อ อาเจียน ตะ..แต่ แต่หนูสาบานได้เลยว่าไม่ได้ตั้งใจ""เหอะ"ดี! ดีจริง ๆ หูไม่ดี ตาไม่ดี สมองไม่ดี ความจำก็ยังไม่ดีเข้าไปอีก! ติณณ์พ่นลมหายใจหนัก ๆ ทั้งที่ควรยินดีที่คนตรงหน้าไม่คิดเรียกร้องอะไร ทว่าลึก ๆ เขากลับรู้สึกหงุดหงิดกับสีหน้าและท่าทางที่เธอแสดงออกอย่างประหลาดครืดครืดดด ครืดครืดดด'WALLER'"งั้นหนูลานะคะ สวัสดีค่ะ"มือเรียวยกขึ้นพนมไหว้อย่างอ่อนช้อยก่อนอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มหันเหความสนใจไปที่อุปกรณ์สีดำซึ่งกำลังส่งเสียงกรีดร้องอยู่บนโต๊ะกระจกเธอคว้ากระเป๋าสะพายใบหรูคู่ใจแล้วข่มความแสบขัด ก้าวฉับ ๆ ตรงไปยังลิฟต์ส่วนตัว โดยไม่คิดเหลื
"จะไปไหน?"ติณณ์ครางถามเสียงแหบพร่า ยึดตัวแขนนุ่มแน่นก่อนรั้งเอาคนหน้าซีด ตัวสั่นให้ถอยกลับมานั่งด้วยกันบนโซฟา ขณะที่อีกมือก็นวดคลึงหว่างคิ้วไปด้วยเมื่อฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่กระดกไปหลังจบกิจกรรมยังคงหลงเหลืออยู่จนทำให้รู้สึกเวียนหัว แถมยังปวดหนึบจนหลุดสบถไปหลายคำแต่ถ้าหากไม่ทำให้ตัวเองเมาจนหลับ ก็กลัวจะเผลอใจรังแกเด็กขี้แยเข้าอีกรอบ"อา นะ...หนู หนูขอโทษที่รบกวน แต่หนูคงต้องขอตัวกลับก่อน ส่วนเสื้อนี่ ขะ...ขอยืมก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูซักแล้วส่งมาคืนให้ ขอบคุณค่ะ"บริ้งค์ละล่ำละลักรัวเร็ว ลอบชำเลืองมองใบหน้าคมคายอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ด้วยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตวาดกลับคืนมาหรือไม่ ทว่าทันทีที่พูดจบร่างอรชรก็สะดุ้งเฮือก ตัวแข็งทื่อเมื่อรอบเอวถูกท่อนแขนแกร่งโอบรัดแน่น"เดี๋ยวไปส่ง"บริ้งค์ทำตาโต ส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน แค่นี้เธอก็อับอายจนมองหน้าไม่ติดแล้ว ขืนให้นั่งรถไปด้วยกันอีกชั่วโมง เธอคงอึดอัดจนอกแตกตาย!"ไม่เป็นไรเลยค่ะ หนูมาเองก็กลับเองได้"คิ้วหนาเลิกขึ้น ความประหลาดใจกับคำตอบและปฏิกิริยาของเด็กสาวจนเก็บสีหน้าไม่อยู่ เพราะนอกจากเธอจะไม่ร้องไห้ฟูมฟายหรือโวยวาย ยังตีมึนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เธอจำได้ว่าล่าสุดคือเธอตั้งใจจะปรับลดแอร์นี่ แล้วทำไมสุดท้ายถึงได้กลายมาเป็นแบบนี้ ทำไมถึงเหลือแค่กายหยาบอีกแล้ว หรือว่า...คิดถึงอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในช่วงไร้สติ ใบหน้าซีดเผือดก็ส่ายหวือทันทีไม่จริงอะ เป็นไปไม่ได้หรอก บ้าบอ!กับตาลุงเนี้ยนะ เธอคงไม่โง่ ฆ่าตัวตายทางอ้อมแบบนั้นแน่! ถึงสภาพมันจะล่อแหลม แต่บางทีมันอาจจะเหมือนในละครหลังข่าวที่นางเอกเมาแล้วอ้วกรดเสื้อผ้าก็ได้ ในเมื่อเธอเล่นภาพตัดแถมบนแผงอกอุ่น ๆ นั่นยังคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์ราวกับคนตกถังเหล้าด้วย"ใช่ ๆ มันต้องเป็นแบบนั้นแหละ แบบนั้นแน่ ๆ"มือเรียวดึงทึ้งเส้นผม ขยุ้มมันจนไม่เป็นทรงหวังเหนี่ยวรั้งเอาสติสตังที่หลุดหายไปให้กลับเข้าที่ ปากก็พึมพำปลอบใจตัวเองไม่หยุดพลันเสียงหวานก็หลุบหายเมื่อเอะใจได้ว่าตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาเธอยังไม่เห็นแม่บ้านสักคนบริ้งค์ตาเหลือก ใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำขณะหลุบตาลงมองเสื้อผ้าที่มีอยู่บนตัวเพียงชิ้นเดียวอีกครั้งด้วยแววตาหวาดหวั่นอย่าบอกนะว่า ... เขาเป็นคนเปลี่ยนมันนึกภาพตัวเองเมามาย นอนเปลือยกายล่อนจ้อนต่อหน้าชายหนุ่มเจ้าของห้อง พวงแก้มนวลก็เห่อร้อนจนแดงก่ำโอ๊ย ป่านน
"อาส์"แม้จะไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาได้เท่าที่ต้องการ แต่ความเสียวซ่านที่ได้รับก็มีมากพอจะพาให้เขาและเธอเดินทางไปถึงฝั่งฝันได้ไม่ยากมือใหญ่บีบเอวคอดแน่นแล้วเร่งเร้าจังหวะการเสียดสีจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันในจังหวะหยาบโลนดังก้องเคล้าคลอไปกับเสียงครางหวานหูระลอกใหม่"คุณ ละ...ลุง มันมา อะ อา อีกแล้ว"เด็กสาวครวญครางเสียงสั่น เอี้ยวหน้าไปมองคนด้านหลังแล้วส่งสายตาเว้าวอน โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำนั้นจะยิ่งทำให้ระดับความร้อนแรงเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกเท่าตัว"ยัยเด็กบ้า" ติณณ์ตำหนิเสียงพร่า ทอดมองร่างเปลือยเปล่าซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรอยริ้วแดงเถือกและคมเขี้ยวจากการขบกัดแล้วร้องคำรามด้วยความพึงพอใจ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้ร่างกายของเธอมันทำให้เขาตื่นตัวและตื่นเต้นกับบทรักที่ห่างหายมานานจนแทบคลั่งปากร้อนพรมจูบสลับกับฝังฟันคมลงตามแผ่นหลังด้วยความมันเขี้ยว สองแขนโอบกอดร่างสั่นระริกไว้แน่นขณะที่ท่อนล่างยังคงทำหน้าที่ขยับโยก ปลุกเร้าสร้างความรัญจวนใจอย่างไม่มีขาดตกบกพร่องไม่กี่อึดใจสองร่างก็กระตุกเฮือก ก่อนที่ความสุขสมจะระเบิดออกมาเป็นหยาดน้ำร้อนระอุจนเปรอะเปื้อนเต็มผ้าคลุมโซฟาที่เพิ่งผลัดเปลี
"เสร็จไวนะ"ติณณ์กระเซ้าเสียงพร่า บดคลึงเรียกเสียงครางหวานหูอีกชั่วครู่ก็ผละตัวออกห่าง หยัดกายขึ้นยืนเข่าสองมือจัดการกับสิ่งกีดขวางบนร่างกายขณะที่แววตาวาววับมองไล่ไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนที่กำลังหอบหายใจกระเส่าด้วยความพึงพอใจ"หวังว่าเธอจะไม่เสียใจทีหลัง " มือใหญ่รูดชักท่อนลำแข็งกร้าวพลางใช้หัวเข่าดันขาเรียวให้แยกออกกว้างขึ้น ความฉ่ำเยิ้มบ่งบอกให้รู้ว่าเธอพรั่งพร้อมสำหรับขั้นตอนต่อไปแล้วทว่าดันเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนปลาย คนใต้ร่างก็ดีดดิ้น ร้องประท้วงเสียงสั่น"จะ...เจ็บ อื้ออ นะ...หนูเจ็บ"ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเหยเกสะบัดระรัว สองขาหุบหนีบเอวสอบแน่นขณะที่สองมือพยายามผลักไสกายแกร่งที่ทาบทับให้ถอยออกห่างหวังลดความเจ็บปวดที่กำลังโจมตีกลางกายสาว"อย่าดิ้น ฮืมม""มันเจ็บ ฮึก คะ ... คุณลุง หนูไม่ทำแล้ว ไม่เอาแล้ว"เสียงหวานครางบอกปนสะอื้นทำเอาใจแกร่งกระตุกวูบ นึกอยากถอย แต่แรงบีบจากร่องรักที่กำลังตอดรัดนั้นช่างเย้ายวนชวนให้ไปต่อและสุดท้าย... เขาก็ไม่อาจอดใจไหว"แค่แป็บเดียว มันจะเจ็บแค่แป็บเดียว"ติณณ์ครางบอกเสียงพร่า มือใหญ่รวบสองแขนเรียวเล็กขึ้นกดตรึงกับพื้นโซฟาเหนือหัวเด็กสาวก่อนกด
"ไม่ได้ มึงจะทำไม่ได้"ย้ำเตือนตัวเองเสียงเข้ม หากแต่แววตาวาววับด้วยไฟปรารถนากลับไม่สามารถละไปจากริมฝีปากแดงระเรื่อซึ่งอ้าเผยอราวกับต้องการเชิญชวนได้เลยติณณ์ร้องคำรามด้วยความอึดอัดกับความปรารถนาที่ไม่อาจปลดปล่อย คิ้วหนาขมวดมุ่น ขบกรามแน่นขณะต่อสู้กับจิตใต้สำนึกเมื่อความเย้ายวนจากกายสาวสร้างความปั่นป่วนให้กายแกร่งจนสั่นสะท้านอย่างหนักถึงแม้เขาจะร่วมหลับนอนกับผู้หญิงยามต้องการเป็นปกติ แต่ทุกครั้งมันเกิดขึ้นด้วยความสมัครใจของทั้งสองฝ่าย อีกทั้งยังเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีการสานต่อยกเว้นเขาจะถูกใจหล่อนมากจริง ๆแต่กับยัยเด็กนี่ สถานการณ์มันแตกต่าง ตอนนี้เธอแทบไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรอยู่ แถมยัง ... ไม่เหมาะไม่ควรหื้ม? นี่เขากลายเป็นคนที่คำนึงเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"คุณลุง~"เสียงหวานร้องเรียกดึงให้เขาหลุดออกจากห้วงความคิด ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้ขานรับหรือปฏิเสธ ความอ่อนนุ่มก็ตรงเข้าจู่โจมริมฝีปากหนาหยักราวกับเล็งไว้นานแล้วดวงตาคมกริบเบิกกว้าง ตกใจกับรสจูบที่มาอย่างกะทันหันจนทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ มันทั้งเงอะงะ ไม่ประสีประสา ขบกัดอย่างไร้ทิศทางจนสร้างรอยแผลให้กล







