ตอนที่5

ฉันเดินไปยังร้านขายของที่ตั้งห่างจากสนามฟุตบอลเล็กน้อย แล้วจึงซื้อน้ำเปล่ากับโคล่าอย่างละ3ขวด จากนั้นจึงแวะเข้าห้องน้ำ

หลังจากทำธุระเบาเสร็จ ฉันก็เดินมายังบริเวณอ่างล้างมือ ที่มีผู้หญิงในชุดนักศึกษายืนจับกลุ่มประมาณ5-6คน ฉันจำได้ว่าพวกเขานั่งเชียร์ฟุตบอลอยู่ที่อัฒจันทร์ด้านข้าง

"แรด" เสียงผู้หญิงในกลุ่มพูดขึ้น ทุกคนในกลุ่มนั้นก็ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก

"เอ่อ...ขอทางหน่อยได้ไหมคะ?" ฉันหันไปส่งยิ้มให้

"อุ๊ย โทษทีๆ" ผู้หญิงในกลุ่มพูดพร้อมขยับออกให้ ฉันจึงกดสบู่มาถูมือแล้วล้างมือให้สะอาด จากนั้นจึงหยิบถุงหิ้วใส่น้ำที่ซื้อเมื่อครู่ขึ้นมาถือเดินออกจากห้องน้ำ

"ว้าย~" ฉันกรีดร้องเบาๆ เมื่อโดนกระชากแขนให้เดินตามไปที่ด้านหลังของห้องน้ำ จะกรี๊ดก็ไม่ได้เพราะโดนปิดปากไว้ จะหนีก็ไม่ได้เพราะพวกนั้นล้อมฉันเอาไว้

"ผลั่ก" พวกมันถีบฉันล้มไปกองที่พื้น โดยไม่ทันตั้งตัว

"คิกๆ" พวกนั้นหัวเราะ

"โอ๊ย~" ฉันร้องเบาๆ จากนั้นจึงก้มดูที่หัวเข่าก็พบว่ามันถลอกจนเลือดไหลซิบ

"เป็นบ้าอะไรวะ!!" ฉันประคองตัวเองลุกขึ้นยืนพร้อมกับตะคอกถาม

"โมโหเหรอ คิกๆ" พวกมันหัวเราะ

"เป็นบ้าอะไร มาทำร้ายคนอื่น!" ฉันถามเสียงกร้าว

"ก็แค่...หมั่นไส้"

"หมั่นไส้อะไร? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้พวกเธอเลยนะ!"

"เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มผู้ชาย คงรู้สึกว่าตัวเองสวยมากสินะ...ทั้งๆที่รูปร่างหน้าตาก็...งั้นๆแหละ" หนึ่งในนั้นมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เหอะ ระริกระรี้ตอนอยู่ต่อหน้าผู้ชาย สวยตายล่ะ!" อีกคนพูดเสริม

"บอกฉันไม่สวย...แล้วพวกเธอสวยแล้วเหรอ? แล้วที่บอกว่าหมั่นไส้...เพราะอิจฉาใช่ไหม ที่กรี๊ดแหกปากแทบตายผู้ชายก็ไม่หันมามอง" ฉันสวนกลับเพราะจำได้ว่าคนกลุ่มนี้กรี๊ดเชียร์ฉลามกับอคิราห์เหมือนกัน

"ปากดี ปากแซ่บ" หนึ่งคนในนั้นแสยะยิ้ม จากนั้นจึงส่งสายตาหากัน แล้วกรูกันมาจับฉันล็อคไว้ ด้วยความที่อีกฝ่ายคนเยอะกว่า ฉันจึงหนีไม่ทัน

"น้ำนี้ซื้อไปให้ผู้ชายใช่ไหม?" หนึ่งในนั้นหยิบขวดน้ำขึ้นมา แล้วเดินเข้ามาหา จากนั้นจึงจับน้ำกรอกใส่ปากจนฉันสำลัก "แค่กๆ"

"เอาอีกๆ" พวกมันส่งเสียงเชียร์

"เฮ้ย ทำอะไรกันน่ะ!" คนที่มาเข้าห้องน้ำได้ยินเสียงแปลกๆ จึงเดินตามเสียงมาแล้วเห็นเหตุการณ์

"มีคนเห็นแล้วว่ะ จะทำไงดีวะ" พวกนั้นหันไปปรึกษากัน

"ก็หนีสิวะ" หนึ่งในนั้นพูด แล้วรีบพากันหนี

"ทำฉันแล้วคิดจะหนีเหรอ...ไม่มีทาง!" ฉันหยิบขวดน้ำเปล่าโยนออกไปโดยไม่สนว่าจะโดนหรือไม่โดนใคร จากนั้นจึงเปิดฝาโคล่าแล้วสาดใส่พวกนั้น

"กรี๊ด" พวกนั้นกรีดร้อง ฉันวิ่งไล่ตาม

"ไอ้พรีม" เสียงไอ้คิเรียกฉัน แล้ววิ่งเข้ามาหา

"ไอ้คิ" ฉันเรียกเขาแล้วทำหน้ามุ่ย

"เกิดอะไรขึ้น" เขาถามเสียงเครียด เมื่อเห็นสภาพฉันเละเทะ

"อีบ้าพวกนั้นมันทำ" ฉันชี้ไปที่กลุ่มนั้นที่ตอนนี้วิ่งหนีไปคนละทิศละทาง

"พวกแม่ง...อิจฉาที่กูอยู่กับมึงกับฉลามอ่ะ" ฉันทำหน้าไม่สบอารมณ์

"แล้วเป็นอะไรมากไหม" เขามองสำรวจ

"ดูสภาพกูสิ"

"โอ๋" เขาดึงฉันเข้าไปหาแล้วลูบศรีษะเบาๆ

"เดี๋ยวจะสั่งไม่ให้พวกนั้นเข้ามาแล้ว"

"แม่ง อยู่ๆก็โดนหมายหัว" ฉันยิ่งไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่

"ไปแจ้งความไหม"

"ก็ดีนะ"

"เป็นอะไรไหม?" ฉลามที่เพิ่งรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นรีบวิ่งมาหา

"ไม่เป็นอะไร" ฉันส่ายหน้า

"เฮ้อ...พวกผู้หญิงนี่น้า~" ฉลามถอนหายใจ เพราะรู้ว่าสาเหตุส่วนหนึ่งมาจากเขา

"ขอโทษนะ" ฉลามพูดด้วยความรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของฉลามเลย"

"งั้นเราไถ่โทษด้วยการเลี้ยงข้าวเธอได้ไหม?" เมื่อฉลามพูดจบ ฉันแทบจะกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจ เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน

"พูดแล้วนะ" ฉันถามเขาพร้อมกับยิ้มบางๆ

"อืม...เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปหาที่คณะเลย"

"งั้นตกลง" ฉันยิ้มกว้าง

จากนั้นพวกเราจึงแยกกัน โดยมีไอ้คิมาส่งฉันที่หอ แถมมันยังน่ารักตรงที่ถอดเสื้อมาให้ฉันใส่เพราะเสื้อเปียก ส่วนเขาใส่เสื้อบอลแทน

"เดี๋ยวกูซักแล้วเอาไปให้" ฉันพูด

"เออ"

"ขอบคุณมากนะมึง"

"เออ"

"เจอกันพรุ่งนี้"

"เออ...ไอ้พรีม" ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าหอ เขาก็เรียกฉัน

"อะไร?"

"ตอนที่กูลูบผมมึง...ผมมึงโคตรเหนียว"

"ไอ้คิ! จะยุ่งกับผมกูอีกนานไหม เดี๋ยวปั๊ด" ฉันทำท่าจะต่อยมัน

"ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ ก่อนจะขับรถออกไป

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นมาแต่งชุดนักศึกษา โดยวันนี้เลือกใส่เสื้อพอดีตัว และใส่กระโปรงทรงเอที่สั้นเหนือเข่าเล็กน้อย จากนั้นจึงถักเปียแล้วติดดอกไม้ ฉีดน้ำหอมจนหอมฟุ้ง

"ลัล ลา ลัล ลา~" ฉันฮัมเพลงด้วยความอารมณ์ดี เพราะนึกถึงตอนที่จะได้กินข้าวกับฉลาม

เมื่อสำรวจตัวเองเรียบร้อย ฉันก็หยิบหนังสือและสมุดใส่กระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้อง จากนั้นจึงออกไปนั่งวิน

หลังจากถึงมหาลัยฉันก็ซื้อแซนวิชมากินเป็นข้าวเช้า แล้วขึ้นเรียน

"เฮ้ย วันนี้ใส่ส้นสูงด้วยเหรอ...ฉีดน้ำหอมด้วยนี่" เขาที่เพิ่งมาถึงเดินมานั่งข้างฉันถามขึ้น

"ใช่ วันนี้กูสวยป่ะ" ฉันหันไปถามเขา

"..."

"แล้วทำมึงไม่ตอบ" ฉันถามเมื่อเห็นเขาเงียบ

"ก็คำถามมึงยากเกิน" เขาหัวเราะ

"ไอ้เชี่ยคิ!"

"ฮ่าๆ" เขาหัวเราะร่วน

"เป็นเชี่ยไร ชอบให้ด่าเหรอไง" ฉันถลึงตาใส่เขา

"ประมาณนั้น" เขาตอบ

"ขอนั่งด้วยได้ไหม" กระปุกถามขึ้น

"ได้ๆ มานั่งด้วยกัน" ฉันตอบ แล้วชี้ไปยังที่ว่างด้านข้าง

"ได้นั่งข้างดาวกับเดือนซะด้วย" กระต่ายยิ้มหวาน ก่อนจะหันไปโบกมือเรียกใบเตยกับโดมให้มานั่งด้วยกัน

"นี่ๆ" กระต่ายกระซิบเรียกฉัน

"อะไรเหรอ?" ฉันเอียงหูเข้าไปหากระต่าย

"เราได้ข่าวมาว่า...เธอแย่งแฟนคนอื่นเหรอ?" กระต่ายถาม

"ห๊ะ? เอาข่าวมาจากไหนเนี่ย" ฉันทำหน้าไม่พอใจ

"นี่ๆอย่ามาโกรธเรานะ เราได้ยินมา" กระต่ายรีบพูด

"ได้ยินมาจากไหน?" เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ก็ได้ยินต่อๆกันมา" กระต่ายตอบเบาๆ

"มันคือเรื่องจริงเหรอ ทำไมทำหน้าซีเรียสแบบนั้น" ใบเตยถามเขา เขาทำสีหน้าเรียบเฉยหันไปหาใบเตยแล้วพูดว่า "เก็บปากไว้กินข้าวบ้างก็ได้นะ...เรื่องบางเรื่องของคนอื่น ไม่ต้องไปใส่ใจมากก็ได้ ยิ่งเรื่องที่ไม่จริง ถ้าไม่รู้ก็ควรเงียบไว้" พอเขาพูดจบ ทุกคนก็เงียบ

"ไอ้คิ" ฉันหันไปตีเขา

"อะไร?" เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์

"พูดดีๆ ชอบๆ" กระปุกตบมือชอบใจ

"อาจารย์มาแล้ว" โดมพูดขึ้น การสนทนาของพวกเราจึงจบลงโดยอัตโนมัติ