LOGINShare
ตอนที่ 37 คลื่นใต้น้ำ 2
Last Updated:
2025-12-01 12:58:45
Latest chapter
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 37 คลื่นใต้น้ำ 2
ดวงอาทิตย์แผดแสงสว่างเจิดจ้า ไอร้อนลามเลียผิวหน้าราวกับสามารถแผดเผาจนมอดไหม้ได้ทุกเมื่อ อาภรณ์บนกายที่หนักอึ้งทำให้ฝูซินเคลื่อนไหวไม่สะดวก จื่อเว่ยกำมือนางแน่น ทั้งผลักทั้งดันจากทางด้านหลัง มิให้ผู้ใดสามารถแตะต้องล่วงเกินนางได้ ขณะเดียวกันนางเองก็มองหาเสด็จพี่ของตนว่ายังอยู่รอดปลอดภัยดีหรือไม่ ซึ่งฝูเจี้ยนเองก็ถูกองครักษ์คุ้มครองแยกตัวออกไปจนลับสายตาความปั่นป่วนวุ่นวายอึกทึกครึกโครมเริ่มเบาลงเมื่อคนทั้งสองเดินจากมาไกลแล้ว แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดเส้นทางที่กำลังมุ่งไปนั้นไม่คุ้นตาเลยแม้แต่น้อย รอบด้านร้างไร้ผู้คนโดยสิ้นเชิง แม้แต่นางกำนัลหรือขันทีที่รับหน้าที่ทำงานกวาดพื้นก็ไม่มีจะว่าพวกเขาต่างไปร่วมงานมงคลก็ใช่ที่ ปกติแล้วถึงอย่างไรก็ต้องมีราชองครักษ์และทหารคอยเฝ้ายามอยู่ทุกจุดในวังหลวง โดยเฉพาะในวันสำคัญเช่นนี้ยิ่งไม่ควรผิดพลาดฝูซินค่อยๆ รั้งฝีเท้า นางบีบมือจื่อเว่ย พลันได้ยินเสียงกระซิบข้างหู“ตามน้ำไปก่อน”เพียงเท่านี้ก็ตระหนักได้แล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นซีจื่อหลางและซีเจี้ยนหลางหายไปไหน?องครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาทหายไปในสถานการณ์เช่นนี้ มิใช่ว่าบกพร่องต่อหน้าที่หรอกหรือทั
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 36 คลื่นใต้น้ำ 1
กลิ่นกำยานหอมที่ลอยมาปะทะนาสิกทำให้แพขนตาหนาขยับไหว เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อนแสงซึ่งเจือความง่วงงุนเล็กน้อย เปลือกตาทั้งสองกะพริบไหวสองสามครา กระทั่งมองเห็นภาพทุกอย่างชัดเจนจึงจ้องมองไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย อากาศในตอนกลางวันร้อนอบอ้าวจนเรือนกายที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มมีเหงื่อชื้น นางเอื้อมมือควานหาคนข้างตัว สัมผัสได้เพียงที่นอนเย็นเยียบเท่านั้นแม้ว่าฝูซินจะเพิ่งตื่นนอน แต่กระนั้นแล้วความคิดความอ่านก็ยังเฉียบคมอยู่บ้าง จื่อเว่ยไม่อยู่ในยามนี้ เห็นทีว่าคงร่วมปรึกษาหารือกับเสด็จพี่ของนางอยู่กระมัง เรื่องราวเกี่ยวกับกลการเมือง แต่ไหนแต่ไรมาฝูเจี้ยนก็กล่าวมาโดยตลอดว่าเป็นเรื่องของบุรุษนางอยากจะหัวร่อนัก การเมืองใดที่เกี่ยวข้องกับคนในครอบครัวมิใช่ว่าเกี่ยวข้องกับนางโดยตรงหรือกลายเป็นคนของจื่อเว่ยแล้วก็แล้วไป แต่เลือดในกายนางเล่า ต่อให้สมรสกับจื่อเว่ยจนกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกราชวงศ์ของต้าฉิน นางก็ยังถือว่าตนเองเป็นชาวเว่ยมิเปลี่ยนแปลงบ้านเมือง ทัศนคติ ความคิด อุดมการณ์ สิ่งเหล่านี้ล้วนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา มีเพียงเลือดเนื้อที่ไหลเวียนในกายนางเท่านั้นที่ไม่เคยเจือจางลงแม้แต่น้อย คนอย่างนางเ
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 35 เรื่องภายนอกควรใช้สมอง เรื่องภายในควรใช้หัวใจ 4.3
ฝูซินลุกขึ้น หันกายมาประจันหน้ากับเขา นางขยับไปหนึ่งก้าว เข้าก็ถอยหลังหนึ่งก้าว ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมหลบสายตากันแม้แต่น้อย กระทั่งเขาชนกับเสาเตียงจึงหยุดลง“เรื่องที่ท่านกับเสด็จพี่กำลังทำ ไม่ส่งผลร้ายต่อทั้งต้าฉินและแคว้นเว่ยใช่หรือไม่”ฝูซินยกมือแตะบ่าเปล่าเปลือยของจื่อเว่ย มือเรียวที่สากเล็กน้อยลากไล้ลงมายังอกแกร่ง ขนกายของจื่อเว่ยลุกชันไปทั่วทั้งกาย ครั้นสบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนก็ใจสั่นหวิวอย่างไม่อาจบังคับตนเองได้“อืม”“เช่นนั้นช้าก็วางใจ”นางอมยิ้มบางเบา มือทั้งสองโอบรอบเอวสอบของเขา เกิดเสียงดังกรุ๋งกริ๋งของกระดิ่งบนกำไลหยก ใบหน้างดงามแนบชิดกับแผงอกเปลือยเปล่า ริมฝีปากบางจุมพิตเบาๆฟ้าดินพลิกกลับ จื่อเว่ยผลักนางลงบนเตียง เรือนร่างโปร่งบางกระแทกกับเตียงนุ่ม ผมเผ้าปรกใบหน้างามจนยุ่งเหยิง อาภรณ์ของนางถูกร่นขึ้นสูง เขาเคลื่อนกายคร่อมทับนาง มืออันร้อนรุ่มลูบไล้เรียวขาเนียนใต้กระโปรงที่ร่นขึ้นสูงลมหายใจของคนทั้งคู่หนักหน่วง ดวงตาสีน้ำตาลของนางเข้มขึ้นด้วยความปรารถนา มือทั้งสองข้างค่อยๆ ปลดอาภรณ์ตัวนอกของตนออกอย่างเต็มใจ เรียวขาของนางชันขึ้นสูง ปล่อยให้เขาบีบขยำอย่างถือสิทธิ์“ข้าจะทำ
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 35 เรื่องภายนอกควรใช้สมอง เรื่องภายในควรใช้หัวใจ 4.2
เดินวนรอบสำนักคุ้มภัยจนฟ้าสาง ในที่สุดจวิ้นเหลียงก็สามารถสอบถามพ่อบ้านเฟิ่งที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกได้ เรือนพักของจื่อเว่ยอยู่ห่างจากเรือนรับรองของฝูเจี้ยนไม่ถึงร้อยก้าว จวิ้นเหลียงพานางเดินวนไปมาทั่วสำนักคุ้มภัยจนโทสะในอกสงบลง จนทำให้แผนการคิดบัญชีของนางนับได้ว่าผ่านการไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้วจวิ้นเหลียงลอบถอนหายใจ แท้จริงแล้วมิใช่เพราะเขาไม่ทราบว่าฉงเยว่ไท่จื่อพักอยู่ที่ใด ทว่าคนอย่างฝูซินใจร้อนเป็นทุนเดิม หากปล่อยให้นางหุนพันพลันแล่น คงไม่แคล้วเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นอย่างแน่นอน“พ่อบ้านเฟิ่ง ไม่ทราบว่าเรือนรับรองของข้าอยู่ที่ใด” นางถามชายชราที่เดินนำไปยังที่พำนักของจื่อเว่ยชายชรารั้งฝีเท้า หันกลับมาตอบอย่างนอบน้อม “เรียนคุณหนู นายน้อยบอกว่าคุณหนูเป็นว่าที่ภรรยาเขา ควรพักอยู่ที่เดียวกันขอรับ”พ่อบ้านเฟิ่งเป็นคนเก่าคนแก่ของเฟิงเสียนจี ต่อหน้าผู้อื่นเขาจะเรียกจื่อเว่ยว่านายน้อยเสมอ ครั้นทราบว่าฝูซินมีฐานะเช่นไรในสายตาจื่อเว่ย จึงให้ความนอบน้อมต่อนางมากเป็นพิเศษจวิ้นเหลียงเกือบสำลักน้ำลาย ทว่าเพราะถูกฝูซินเพ่งเล็งจึงต้องพยายามตีสีหน้าให้เรียบนิ่ง ในใจขององครักษ์หนุ่มไพล่นึกไปถึงเว่ยหว
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 35 เรื่องภายนอกควรใช้สมอง เรื่องภายในควรใช้หัวใจ 4.1
กระนั้นแล้วการประกาศสถานะระหว่างจื่อเว่ยกับฝูซิน ยังทำให้ฝ่ายอื่นคิดไปแล้วว่าคนอย่างฉงเยว่ไท่จื่อก็ต้องการฐานอำนาจเช่นกัน และฐานอำนาจที่มาจากแคว้นหนึ่งโดยเฉพาะแคว้นเว่ย สามารถใช้เป็นใบผ่านทางในการกระทำการต่างๆ ได้ โดยที่แม้แต่องค์จักรพรรดิยังต้องทรงเกรงพระทัยผู้คนต่างก็ทราบดีว่าองค์หญิงฝูซินสำคัญอย่างไรกับแคว้นเว่ย นั่นยิ่งเพิ่มน้ำหนักในการขึ้นครองบัลลังก์ของจื่อเว่ยในอนาคตมากกว่าผู้อื่น ราวกับติดปีกให้พยัคฆ์อย่างไรอย่างนั้น“เช่นนี้เขาจึงพยายามหาทางให้ข้ายอมรับการอภิเษกสมรสอย่างนั้นรึ”ฝูเจี้ยนเลิกคิ้ว “อภิเษกสมรส”“เขาประกาศต่อหน้าผู้คนว่าจะแต่งงานกับข้า ยกข้าเป็นชายาเพียงหนึ่งเดียว”ฝูเจี้ยนมีสีหน้าเข้าใจในทันที เขาหรี่ตาลง อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “น้องสาว มิใช่ว่าเรื่องนี้เจ้าก็ทราบอยู่แล้วมิใช่รึ”“เรื่องนี้…แน่นอนว่าข้าต้องทราบ เขาประกาศอย่างมั่นอกมั่นใจเช่นนั้นผู้อื่นปั้นหน้าแทบไม่ถูกแล้ว”“มิได้ๆ ต้องปั้นหน้างดงามเข้าไว้ กิริยามารยาทอย่าได้ขาดตกบกพร่อง เมื่อกลับไปถึง จะได้งามพร้อมทั้งกายใจรับงานมงคล”หว่างคิ้วของฝูซินขมวดเป็นปม “งานมงคล เสด็จพี่จะนอกใจลั่วเอินแล้วหนีไปแต่งงานกับผู้อ
เฟิ่งหวง [鳳凰] ตอนที่ 35 เรื่องภายนอกควรใช้สมอง เรื่องภายในควรใช้หัวใจ 4
สิ่งที่ฝูเจี้ยนกล่าวออกมา สีหน้าของเขาสงบราบเรียบ ดวงตาคมกริบมิได้ฉายแววเจ้าเล่ห์กลิ้งกลอก เฝ้ามองปฏิกิริยาของฝูซินอย่างใจจดใจจ่อฝูซินหลุบตาลงต่ำ มือทั้งสองข้างประสานกันวางบนตัก ร้อยพันเหตุผลที่นางพยายามคิดหาความเป็นไปได้ในใจกลับฟุ้งกระจายเลือนหาย เหลือเพียงสิ่งเดียวที่ทิ่มแทงใจนางมาโดยตลอด“เป็นไปไม่ได้” สุ้มเสียงเบาหวิวเล็ดลอดออกจากปากนาง“เป็นไปไม่ได้รึ…ก็เป็นไปแล้วอย่างไรเล่า คนที่มีอุดมการณ์เฉกเช่นเสด็จพ่อ มีเหตุผลอะไรถึงต้องการทำเช่นนั้นเจ้ายังไม่เข้าใจอีก”ฝูซินเลื่อนสายตามองฝูเจี้ยน ในใจสงบเยือกเย็นอย่างยิ่ง “ที่บอกว่าไม่ได้ คือไม่มีทางรวมแผ่นดินได้ในตอนนี้”ฝูเจี้ยนชะงัก เขาเสมองไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาคาดคั้นของนาง “ไม่ว่าอย่างไรสงครามก็กำลังจะเกิดแล้ว ละครฉากใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า”“ท่านและจื่อเว่ยจะเป็นตัวเอกในละครที่ว่าอย่างนั้นล่ะสิ”ฝูเจี้ยนนิ่งเงียบ ฝูซินจึงกล่าวต่อไปตามใจนึก “แคว้นเว่ยไม่สมควรรับหน้าที่เป็นผู้เสียสละ ท่านทราบดี และอย่าหวังว่าข้าจะให้กองทัพที่อยู่ในมือออกไปวาดลวดลายอย่างไรเหตุผลเป็นอันขาด”“หึ…เรื่องราวนอกเหนืออำนาจการรับรู้ของมนุษย์ล้วนสามารถเกิดข
You may also like
ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ28.5K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น18.0K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง122.5K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน62.4K viewsผู้ใดก็บอกว่าสามีของข้านั้นอัปลักษณ์
หยางม่งเหยา3.6K viewsสตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน
องค์หญิงโนเนม3.0K viewsสามี ข้าหาได้เป็นสตรีโง่เขลา
น้ำพริกหวาน3.8K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม2
จันทร์ส่องแสง9.6K views
