ปริศนาสุสานเก่า

ห้องสมุดเก่าแก่ยังคงอบอวลด้วยกลิ่นอายของความรู้และกาลเวลา เมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเอดิสัน ก้มลงมองแผนที่ลอนดอนที่กางอยู่บนโต๊ะ มิสซิสเพอร์ซิวัลชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่ด้วยนิ้วที่เหี่ยวย่น แต่แววตาเฉียบคม

"บันทึกของศาสตราจารย์มอร์ริสันบอกว่ารหัสลับชิ้นแรกถูกซ่อนอยู่ที่ สุสานไฮเกต จ้ะ" มิสซิสเพอร์ซิวัลกล่าว "เป็นสุสานเก่าแก่ที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และเรื่องราวมากมาย"

"สุสานไฮเกตอย่างนั้นหรือครับ" อเล็กซานเดอร์พึมพำ "ผมเคยได้ยินว่าเป็นสถานที่ที่ซับซ้อนและเต็มไปด้วยหลุมศพเก่าแก่มากมาย"

"ถูกต้องเลยจ้ะ" มิสซิสเพอร์ซิวัลยืนยัน "และรหัสลับก็น่าจะถูกซ่อนอยู่ภายในอนุสาวรีย์หรือหลุมศพที่เกี่ยวข้องกับบุคคลสำคัญที่เคยเป็นสมาชิกของ 'เงาแห่งลอนดอน' ในอดีต"

"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าหลุมศพไหนคะ?" เมรี่ถาม

"บันทึกของศาสตราจารย์มอร์ริสันบอกใบ้ไว้ว่า ให้มองหา 'นกฮูกแห่งความมืด' ที่เฝ้ายามเหนือขุมทรัพย์แห่งความลับ" เอดิสันกล่าว เขากวาดสายตาอ่านบันทึกนั้นอีกครั้ง "นกฮูกเป็นสัญลักษณ์ของความรู้และปัญญา แต่ในที่นี้อาจจะหมายถึงสัญลักษณ์ของ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วย"

"ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้องไปที่สุสานไฮเกตกันแล้วค่ะ!" เมรี่กล่าวอย่างกระตือรือร้น "ยิ่งเร็วยิ่งดี!"

เฟรเดอริคซึ่งเริ่มมีแรงมากขึ้นแล้ว พยักหน้าเห็นด้วย "ผมจะไปด้วย"

"พวกเราทุกคนจะไปด้วยกันครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "การตามหารหัสลับนี้อาจเป็นอันตราย และเราต้องระมัดระวัง"

มิสซิสเพอร์ซิวัลยิ้ม "ขอให้พวกหนูโชคดีนะจ๊ะ ขอให้ความจริงนำทางพวกหนูไปสู่แสงสว่าง"

ใต้เงาแห่งความตาย

ช่วงบ่ายแก่ๆ เมรี่และคณะก็มาถึงสุสานไฮเกต บรรยากาศของสุสานนั้นเงียบสงัดและวังเวง ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาคลุมทางเดินหินที่ทรุดโทรม อนุสาวรีย์หินอ่อนสีขาวและหลุมศพเก่าแก่ตั้งเรียงรายเป็นจำนวนมาก บ้างก็ถูกปกคลุมด้วยเถาไอวี่หนาทึบ บ้างก็ถูกกัดกร่อนด้วยกาลเวลาจนแทบมองไม่เห็นชื่อ

"ดูเหมือนจะมีทางเข้าหลายทางเลยนะคะ" เมรี่กระซิบ

"เราจะเข้าทางด้านตะวันตกครับ" เอดิสันกล่าว "ทางนั้นจะเงียบสงบที่สุด และเราจะสามารถตรวจสอบอนุสาวรีย์ต่างๆ ได้อย่างละเอียด"

พวกเขาเดินเข้าไปในสุสานอย่างระมัดระวัง สายตาของพวกเขากวาดมองไปรอบๆ เพื่อหาสัญลักษณ์ 'นกฮูกแห่งความมืด' ที่บันทึกได้บอกใบ้ไว้ แสงอาทิตย์เริ่มอ่อนแรงลง ทอดเงายาวไปตามพื้นดิน ทำให้สุสานยิ่งดูน่าขนลุกเข้าไปใหญ่

"ผมว่าเราควรแบ่งกันค้นหาครับ" อเล็กซานเดอร์เสนอ "เมรี่กับเฟรเดอริคไปทางซ้าย ผมกับเอดิสันจะไปทางขวา เราจะนัดเจอกันที่ลานตรงกลางสุสาน"

เมรี่และเฟรเดอริคพยักหน้า พวกเขาแยกตัวออกไป เมรี่รู้สึกถึงความเย็นเยือกที่แผ่ซ่านไปทั่วตัว ไม่ใช่แค่จากอากาศ แต่จากความรู้สึกบางอย่างที่มองไม่เห็น เธอสังเกตเห็นว่าหลุมศพบางหลุมมีร่องรอยการถูกรื้อค้น เหมือนมีใครบางคนเคยมาที่นี่ก่อนแล้ว

"พี่คะ สังเกตไหมคะว่ามีรอยเท้าแปลกๆ อยู่บนพื้นดิน?" เมรี่กระซิบชี้ไปที่รอยเท้าขนาดใหญ่ที่ทิ้งร่องรอยไว้บนดินชื้นแฉะ

เฟรเดอริคก้มลงมอง "ใช่...ดูเหมือนจะเป็นรอยเท้าบูท และมีขนาดใหญ่กว่าปกติมาก"

ขณะที่พวกเขากำลังสำรวจหลุมศพอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดังครืนๆ ดังมาจากด้านหลังอนุสาวรีย์ขนาดใหญ่ เมรี่และเฟรเดอริครีบหลบหลังต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่ง พวกเขาเห็นชายร่างสูงใหญ่สองคนในชุดดำกำลังพยายามงัดหีบศพเก่าแก่หีบหนึ่ง ใบหน้าของพวกเขาถูกปิดบังด้วยผ้าสีดำ

"พวกมันมาแล้ว!" เฟรเดอริคกระซิบ "ดูเหมือนพวกเขาจะตามหารหัสลับอยู่เหมือนกัน!"

"แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะพี่?" เมรี่ถาม

"เราต้องหาทางขัดขวางพวกมัน และชิงรหัสลับมาให้ได้" เฟรเดอริคตอบ

ชายคนหนึ่งในชุดดำหันมามองเมรี่และเฟรเดอริคที่ซ่อนอยู่หลังต้นไม้ "ใครอยู่ตรงนั้น!" เขากระชากเสียงถาม

เมรี่และเฟรเดอริครู้ว่าถูกจับได้แล้ว พวกเขาตัดสินใจวิ่งหนี เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด กระสุนเฉียดผ่านศีรษะของพวกเขาไปอย่างหวาดเสียว