ไม่หวาดหวั่น

แสงไฟจากโคมแก๊สสาดส่องลงมาบนถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่นและโคลน ทำให้เกิดเงามืดทอดยาวตามกำแพงตึก เมรี่และเอดิสันยืนอยู่หน้าอาคารหินสีเข้มที่ดูไม่โดดเด่นนัก แต่กลับแฝงไว้ซึ่งความน่าเกรงขาม ประตูไม้โอ๊กบานใหญ่ปิดสนิท ไม่มีป้ายชื่อบ่งบอกถึงความเป็นสโมสรใดๆ แต่เอดิสันบอกว่านี่คือ 'สโมสรลี้ลับ' ที่สมาชิกของ 'เงาแห่งลอนดอน' มักจะใช้เป็นที่นัดพบ

"คุณแน่ใจหรือคะว่าเราจะเข้าไปที่นี่ได้?" เมรี่กระซิบถามเอดิสัน เสียงของเธอแฝงความกังวลเล็กน้อย เธอรู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่เป็นมิตรที่แผ่ออกมาจากอาคารนี้

"แน่นอนครับ" เอดิสันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ใบหน้าของเขาไม่มีแววหวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย "ผมเป็นสมาชิกของสโมสรนี้มานานแล้ว แม้จะไม่ค่อยได้มาเยือนบ่อยนักก็ตาม"

เมรี่เบิกตากว้าง "คุณเป็นสมาชิกขององค์กรนี้ด้วยหรือคะ!"

เอดิสันหันมายิ้มมุมปาก "ไม่ใช่ครับ ผมเป็นนักสืบ มิสแบล็ควู้ด ผมเข้าเป็นสมาชิกที่นี่เพื่อศึกษาพฤติกรรมของพวกเขา และรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรนี้ครับ" เขาเปิดประตูออกช้าๆ เสียงบานพับเก่าๆ ดังเอี๊ยดอ๊าดในความเงียบ

ภายในสโมสรนั้นตกแต่งอย่างหรูหราผิดกับภายนอกอย่างสิ้นเชิง พรมเปอร์เซียหนานุ่มปูเต็มพื้น โค