เบาะแสที่ซ่อนเร้น
หลังจากใช้เวลาอยู่ในสโมสรลี้ลับอีกครู่หนึ่งเพื่อรวบรวมข้อมูลและสังเกตการณ์พฤติกรรมของสมาชิกคนอื่นๆ เอดิสันก็พาเมรี่เดินออกมาจากสโมสร เมื่อออกมาสู่ถนนด้านนอก เมรี่ก็รู้สึกเหมือนได้หายใจโล่งขึ้นอีกครั้ง "เราได้อะไรบ้างคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม "เรายืนยันแล้วว่า 'เงาแห่งลอนดอน' มีอยู่จริง และพวกเขาก็มีความเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของนักข่าวและเฟรเดอริค" เอดิสันตอบ "และเราก็ได้เห็นแผนผังเครือข่ายของพวกเขาด้วยสายตาของคุณ" "แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปคะ?" เมรี่ถาม "เราจะกลับไปที่สำนักงานของผมก่อนครับ" เอดิสันกล่าว "ผมต้องนำข้อมูลที่คุณเห็นไปวิเคราะห์ และเราต้องวางแผนกันอย่างรอบคอบยิ่งขึ้น" เมื่อกลับมาถึงสำนักงานของเอดิสัน ทั้งสองคนก็เริ่มวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้มาทันที เอดิสันวาดแผนผังเครือข่ายขึ้นมาใหม่ตามคำบอกเล่าของเมรี่ "ดูนี่สิครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนผัง "ชายคนนี้ที่มิสเตอร์คลาร์กเน้นเป็นพิเศษ คือ ลอร์ดแอชตัน ผู้มีอิทธิพลมากในวงการการเมือง เขามักจะใช้ตำแหน่งหน้าที่ของเขาในการปกป้ององค์กรนี้" "แล้วเขาเกี่ยวข้องกับคดีของเฟรเดอริคอย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "ผมยังไม่แน่ใจนักครับ แต่ผมเชื่อว่าเขาต้องมีข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้" เอดิสันตอบ "และผมก็คิดว่าอเล็กซานเดอร์กำลังสืบสวนเขาอยู่ด้วย" "แล้วเราจะไปหาลอร์ดแอชตันได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "ลอร์ดแอชตันมักจะจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ที่คฤหาสน์ของเขาเป็นประจำ" เอดิสันกล่าว "และผมก็มีบัตรเชิญสำหรับงานเลี้ยงของเขาในคืนพรุ่งนี้พอดี" เมรี่เบิกตากว้าง "คุณจะให้ฉันเข้าไปในงานเลี้ยงของลอร์ดแอชตันด้วยหรือคะ?" "แน่นอนครับ" เอดิสันยิ้ม "คุณต้องทำตัวเป็นสุภาพสตรีที่สง่างาม และพยายามรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด" "แต่ฉันไม่มีชุดราตรีสวยๆ เลยนี่คะ" เมรี่กล่าวด้วยความกังวล "และฉันก็ไม่รู้เรื่องมารยาทในงานเลี้ยงผู้ดีด้วย" "ไม่ต้องกังวลครับ" เอดิสันกล่าว "ผมจะเตรียมชุดราตรีให้คุณ และผมจะสอนมารยาทที่จำเป็นให้คุณด้วย" เมรี่รู้สึกตื่นเต้นระคนหวาดกลัว การเข้าไปในงานเลี้ยงของผู้ดีนั้นเป็นเรื่องที่ท้าทายมากสำหรับเธอ แต่เธอก็รู้ว่านี่คือโอกาสสำคัญที่จะได้เข้าใกล้ความจริงเกี่ยวกับพี่ชายของเธอ ในวันรุ่งขึ้น เมรี่ใช้เวลาทั้งวันในการเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยง เอดิสันพาเธอไปที่ร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง และเลือกชุดราตรีสีเขียวมรกตที่ขับผิวของเมรี่ให้ดูโดดเด่นสง่างาม เธอยังได้รับการสอนวิธีการร่ายรำ การสนทนา และมารยาทต่างๆ ที่จำเป็นในงานเลี้ยงของผู้ดีจากเอดิสัน "คุณจะต้องทำตัวให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุดนะครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "อย่าแสดงท่าทีสงสัยใดๆ และพยายามพูดคุยกับผู้คนให้มากที่สุด เพื่อรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด" "ฉันจะพยายามค่ะ" เมรี่ตอบ เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะก้าวเข้าสู่โลกอีกใบหนึ่ง ที่แตกต่างจากโลกที่เธอเคยรู้จักอย่างสิ้นเชิง เมื่อถึงเวลา งานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของลอร์ดแอชตันเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติมากมาย เสียงดนตรีบรรเลงคลอเบาๆ ผู้คนต่างแต่งกายด้วยชุดราตรีที่สวยงามและเครื่องประดับที่ระยิบระยับ เมรี่เดินเข้ามาในงานเลี้ยงพร้อมกับเอดิสัน เธอรู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าสู่โลกแห่งเทพนิยาย แต่เธอก็ไม่ลืมว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร "จำไว้นะครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกระซิบข้างหูเมรี่ "ลอร์ดแอชตันคือเป้าหมายหลักของเรา พยายามหาทางเข้าไปพูดคุยกับเขาให้ได้" เมรี่พยักหน้า เธอเริ่มเดินสำรวจไปรอบๆ งานเลี้ยง สายตาของเธอจับจ้องไปที่ลอร์ดแอชตัน ผู้มีใบหน้าที่เคร่งขรึมและท่าทางที่สง่างาม เขากำลังยืนสนทนากับกลุ่มชายสูงอายุกลุ่มหนึ่งอยู่มุมห้อง เมรี่พยายามหาจังหวะที่จะเข้าไปพูดคุยกับลอร์ดแอชตัน แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เธอรู้สึกว่าเขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนตลอดเวลา และไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้าไปใกล้ได้เลย "คุณเอดิสันคะ ฉันจะเข้าไปหาเขาได้อย่างไรคะ?" เมรี่กระซิบถามเอดิสัน เอดิสันยิ้มเล็กน้อย "บางครั้ง...นักสืบที่ดีก็ต้องรู้จักใช้ความสามารถในการดึงดูดความสนใจนะครับ มิสแบล็ควู้ด" เขาเดินนำเมรี่ไปยังบริเวณที่จัดแสดงผลงานศิลปะ เมรี่สังเกตเห็นภาพวาดขนาดใหญ่ภาพหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอเป็นพิเศษ มันเป็นภาพวาดของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าเศร้าสร้อย และมีดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว "ภาพนี้สวยมากเลยนะคะคุณเอดิสัน" เมรี่กล่าวด้วยความชื่นชม "ใช่ครับ" เอดิสันตอบ "นี่คือภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธ แบล็ควู้ด ผู้เป็นภรรยาของท่านลอร์ดแอชตันครับ เธอหายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน และไม่มีใครพบเธออีกเลย" เมรี่เบิกตากว้าง 'ภรรยาของลอร์ดแอชตันหายตัวไป!' เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน นี่อาจจะเป็นเบาะแสสำคัญที่เกี่ยวข้องกับคดีของเฟรเดอริค! "คุณเอดิสันคะ" เมรี่กระซิบถาม "คุณคิดว่าการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธจะเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยไหมคะ?" เอดิสันพยักหน้า "ผมคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงครับ มิสแบล็ควู้ด และผมก็คิดว่าอเล็กซานเดอร์กำลังสืบสวนเรื่องนี้อยู่ด้วย" เมรี่รู้แล้วว่าเธอจะต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธให้ได้ เธอจะต้องไขปริศนาที่ซับซ้อนนี้ให้ได้ เพื่อที่จะได้เจอพี่ชายของเธอ และนำความจริงมาเปิดเผยรุ่งอรุณของลอนดอนมาถึงช้าๆ แสงสีส้มอ่อนๆ สาดส่องผ่านผืนฟ้าที่ยังคงมืดมิด เมรี่ เฟรเดอริค และเอดิสันนั่งประชุมกันอยู่ที่โต๊ะกลางบ้านพักลับของเอดิสัน แผนการที่จะเผชิญหน้ากับ เซอร์เรจินัลด์ แบล็กวูด และ 'เงาแห่งลอนดอน' ถูกวาดขึ้นมาอย่างละเอียดรอบคอบ"เซอร์เรจินัลด์มักจะใช้เวลาช่วงเช้าที่บ้านพักส่วนตัวของเขาในย่านเมย์แฟร์ครับ" เอดิสันอธิบายขณะชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ลอนดอนที่กางอยู่บนโต๊ะ "ที่นั่นมีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก แต่ผมคิดว่าเราสามารถใช้จังหวะที่เขากำลังเดินทางไปทำงานเพื่อเข้าถึงตัวเขาได้"เฟรเดอริคพยักหน้า "เราต้องทำให้แน่ใจว่าเราจะมีหลักฐานเพียงพอที่จะมัดตัวเขาได้ เมรี่...เธอจำรายละเอียดเกี่ยวกับแก๊ส 'ควันสีม่วง' และ 'แก๊สควบคุมจิตใจ' ได้ดีแค่ไหน?"เมรี่หยิบสมุดบันทึกที่เธอแอบนำออกมาจากโกดังออกมา "ฉันจดรายละเอียดทั้งหมดไว้ค่ะ สูตรเคมี วิธีการผลิต และผลกระทบต่อมนุษย์""ดีมากครับ" เอดิสันกล่าว "นี่คือหลักฐานสำคัญที่เราจะใช้ในการเปิดโปงเขา""แล้วอเล็กซานเดอร์ล่ะคะ?" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง "เราจะหาเขาเจอได้อย่างไร?"เอดิสันถอนหายใจ "ผมคิดว่าอเล็กซานเดอร์อาจจะถูกควบคุมตัวไ
เรือลำเล็กของเอดิสันแล่นตัดผิวน้ำที่มืดมิดของแม่น้ำเทมส์ เสียงเครื่องยนต์ดังกระทบกับความเงียบของยามค่ำคืนที่ปกคลุมลอนดอน เมรี่นั่งอยู่ข้างเฟรเดอริค พยายามสำรวจบาดแผลและร่องรอยการถูกทรมานบนร่างกายของพี่ชาย เฟรเดอริคซูบผอมลงไปมาก ดวงตาของเขาลึกโหล แต่ก็ยังคงฉายแววความมุ่งมั่นที่ไม่เคยจางหาย"พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?" เมรี่กระซิบถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความเป็นห่วงเฟรเดอริคยิ้มจางๆ "ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกเมรี่ แค่เหนื่อยหน่อยเท่านั้น" เขาจับมือเมรี่เบาๆ "ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาช่วยฉันถึงที่นี่""หนูจะไม่ทิ้งพี่ไว้แน่ค่ะ" เมรี่ตอบ "เราจะต้องหาอเล็กซานเดอร์ให้เจอ และเปิดโปงแผนการของ 'เงาแห่งลอนดอน' ให้ได้"เอดิสันซึ่งกำลังบังคับเรืออยู่ หันมามองพวกเขา "ผมคิดว่าเราปลอดภัยแล้วครับในตอนนี้ แต่เรายังวางใจไม่ได้ พวกนั้นจะตามล่าเราอย่างแน่นอน""คุณมีแผนจะไปไหนต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถาม"ผมจะพาพวกคุณไปที่บ้านพักลับของผมครับ" เอดิสันตอบ "เป็นสถานที่ที่ปลอดภัย และไม่มีใครรู้จัก"เรือลำเล็กแล่นมาถึงท่าน้ำส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาทึบ เอดิสันผูกเรือไว้กับเสา แล้วพาเมรี่และเฟรเดอริ
เมื่อลงมาถึงด้านล่าง พวกเขาก็พบกับทางเดินแคบๆ ที่ทอดไปสู่ห้องขังหลายห้อง เสียงไอค่อกแค่กและเสียงครวญครางดังแว่วมาจากห้องขังบางห้อง"เฟรเดอริคอยู่ที่ไหนกันนะ?" เมรี่พึมพำพวกเขาเดินสำรวจไปทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงห้องขังห้องหนึ่งที่อยู่สุดทางเดิน เมรี่มองลอดลูกกรงเข้าไป และเห็นชายร่างผอมบางคนหนึ่งนอนซมอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาซูบผอมและซีดเซียว แต่เมรี่จำได้ทันที...นั่นคือเฟรเดอริค!"เฟรเดอริค!" เมรี่กระซิบเรียก เสียงของเธอสั่นเครือด้วยความดีใจและโล่งใจเฟรเดอริคเงยหน้าขึ้นมองเมรี่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและไม่เชื่อ"เมรี่! เป็นเธอจริงๆ หรือนี่!" เฟรเดอริคถาม เสียงของเขาแหบพร่าและอ่อนแรง "เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?""ฉันมาช่วยพี่ไงคะ!" เมรี่ตอบ น้ำตาคลอเบ้า "พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?""ฉันไม่เป็นไร" เฟรเดอริคตอบ "แต่ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอที่นี่" เขาเหลือบมองเอดิสัน "แล้วชายผู้นี้คือใคร?""เขาคือคุณเอดิสัน เกรย์สันค่ะพี่" เมรี่แนะนำ "เขาเป็นนักสืบ และเขาก็ช่วยหนูตามหาพี่ด้วยค่ะ"เอดิสันโค้งคำนับเล็กน้อย "ยินดีที่ได้รู้จักครับมิสเตอร์เฟรเดอริค""แล้วพวกเขากำลังจะทำอะไรกับพี่คะ
ลมหนาวพัดโชยมาปะทะใบหน้าของเมรี่ กลิ่นเค็มของน้ำทะเลและกลิ่นคาวปลาคละคลุ้งไปทั่วท่าเรือลอนดอน ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่าเรือยังคงคึกคักไปด้วยแสงไฟจากเรือที่จอดเทียบท่าและเสียงเครื่องจักรที่ทำงาน เมรี่และเอดิสันยืนหลบอยู่ในมุมมืดของตรอกแคบๆ แห่งหนึ่ง สอดส่องสายตาไปยังโกดังเก่าที่ลอร์ดแอชตันบอกว่าเป็นที่คุมขังเฟรเดอริคโกดังหลังนั้นตั้งอยู่โดดเดี่ยวริมน้ำ ผนังอิฐสีเข้มดูเก่าแก่และทรุดโทรม หน้าต่างบางบานถูกปิดตายด้วยไม้กระดานผุๆ แต่บางบานก็เปิดแง้ม เผยให้เห็นแสงไฟสลัวๆ ที่ลอดออกมา เอดิสันก้มลงมองแผนที่ที่กางอยู่บนมือของเขา"ตามข้อมูลของลอร์ดแอชตัน โกดังแห่งนี้มีทางเข้าออกหลายทางครับ" เอดิสันกระซิบ "แต่ทางเข้าหลักถูกเฝ้าอย่างแน่นหนา เราจะต้องหาทางเข้าไปทางอื่น""แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าเฟรเดอริคอยู่ที่ไหนในโกดังแห่งนี้คะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง"เราจะต้องเข้าไปข้างใน และหาเบาะแสครับ" เอดิสันตอบ "ผมเชื่อว่าเฟรเดอริคจะต้องทิ้งร่องรอยบางอย่างไว้ให้เราได้ติดตาม"เสียงฝีเท้าของชายสองคนดังใกล้เข้ามา เมรี่และเอดิสันรีบซ่อนตัวอยู่หลังลังไม้ขนาดใหญ่ ชายสองคนนั้นแต่งกายด้วยเ
ความลับในห้องทำงานจังหวะที่ลอร์ดแอชตันกำลังให้ความสนใจกับแขกคนอื่นๆ เอดิสันก็ฉวยโอกาสพาเมรี่เข้าไปในห้องทำงานของเขาได้อย่างแนบเนียน ห้องทำงานโอ่อ่าและเต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารมากมาย มีกลิ่นหนังและกระดาษเก่าๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ"เรามีเวลาน้อยมากครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "เราต้องหาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' และข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธให้ได้มากที่สุด"เมรี่พยักหน้า เธอเริ่มค้นหาเอกสารบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เอดิสันกำลังค้นหาในตู้หนังสือและลิ้นชักต่างๆ"คุณเอดิสันคะ หนูเจออะไรบางอย่างค่ะ!" เมรี่กระซิบ เธอหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งขึ้นมา มันเป็นสมุดบันทึกส่วนตัวของลอร์ดแอชตัน"คุณเห็นอะไรบ้าง?" เอดิสันถาม"เขาเขียนบันทึกเกี่ยวกับการทดลองบางอย่างค่ะ" เมรี่ตอบ "มันเป็นสูตรเคมีที่ซับซ้อนมาก และมีคำว่า 'ควันสีม่วง' และ 'หายตัวไป' ปรากฏอยู่หลายครั้ง"เอดิสันเดินเข้ามาดูสมุดบันทึก เขาสังเกตเห็นว่ามีบางหน้าถูกฉีกออกไปอย่างระมัดระวัง"ดูเหมือนว่าลอร์ดแอชตันกำลังทำการทดลองอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมายนะครับ" เอดิสันกล่าว "และผมก็เชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของภรรยาของเข
เสียงเพลงบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงสนทนาของผู้คนในงานเลี้ยงที่คฤหาสน์แอชตันยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เมรี่พยายามรักษากิริยาท่าทางที่สง่างาม แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไขปริศนาการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธ แบล็ควู้ด ภรรยาของลอร์ดแอชตัน เธอรู้สึกว่านี่คือเบาะแสสำคัญที่เชื่อมโยงไปถึงเฟรเดอริค และ 'เงาแห่งลอนดอน' ได้"คุณเอดิสันคะ ฉันจะหาข้อมูลเกี่ยวกับการหายตัวไปของมิสซิสอลิซาเบธได้จากที่ไหนคะ?" เมรี่กระซิบถามเอดิสันขณะที่พวกเขากำลังยืนอยู่ใกล้กับภาพวาดของมิสซิสอลิซาเบธเอดิสันมองไปรอบๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงแผ่วเบา "ดูเหมือนว่าเธอจะถูกกล่าวถึงน้อยมากในงานเลี้ยงนี้ครับ ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องนี้เลย" เขาเหลือบมองไปที่ลอร์ดแอชตัน "ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนัก หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' จริงๆ""แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะ?" เมรี่ถาม"เราจะต้องแยกกันสืบครับ มิสแบล็ควู้ด" เอดิสันกล่าว "ผมจะพยายามหาทางเข้าไปในห้องทำงานของลอร์ดแอชตัน ส่วนคุณ...ลองหาโอกาสพูดคุยกับคนรับใช้เก่าๆ ที่นี่ดูสิครับ พวกเขาอาจจะรู้เรื่องราวบางอย่างที่ไม่มีใครรู้"เมรี่พยักหน้า เธอเข้าใจดีถึ