ลูกชายลินเองค่ะ

“เลโอ..เลโอ..เลโอ!”

“แม่ผมอยู่นี่”มือเล็กๆจับเข้ากับมือของผู้เป็นแม่ที่เอาแต่ละเมอเรียกชื่อของเขาลินดาตื่นจากฝันร้ายเธอมองหน้าลูกชายก่อนจะรีบสวมกอดทันที

“เลโอฮึกลูกแม่”

“ผมขอโทษ”เลโอร้องไห้ออกมาอย่างหนักตามผู้เป็นแม่ที่ทำให้เป็นห่วงเด็กน้อยกอดลินดาแน่นซึ่งลินดาเองก็กอดเลโอแน่นเหมือนกันไม่นานคมเดชก็เดินเข้ามาเห็นทั้งสองกำลังร้องไห้เขาเลยเลือกที่จะไปนั่งเงียบๆปล่อยให้สองแม่ลูกได้กอดกันให้หายกังวล

“เลโอลูกหายไปไหนมารู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงมากแค่ไหน”ลินดาเอ่ยถามเธอใช้มือกอบกุมใบหน้าหล่อของเลโอก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเด็กชายตัวน้อยก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้เป็นแม่ฟังลินดาที่ได้ฟังก็อดที่จะโกรธเลโอไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่นี้แต่สิ่งที่เลโอทำเหมือนจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นเลยมากกว่า

“แม่ผมขอโทษฮึกผมจะไม่อายอีกแล้ว”เด็กตัวน้อยร้องไห้ออกมาอีกครั้งลินดายิ้มและพยักหน้ารับก่อนจะกอดลูกชายอีกครั้งและพึ่งสังเกตว่าตอนนี้เลโอสวมชุดสูทแปลกๆอยู่

“อันนี้เสื้อใครหรอลูก”เด็กน้อยจับเสื้อสูทขึ้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้นแต่ก็โดนคมเดชพูดขัดขึ้นก่อน

“พอดีมีคนไปเจอเลโอในห้อ