Share

บทเพลงฝากรัก

last update Last Updated: 2025-09-11 13:55:30

บทที่ 17

บทเพลงฝากรัก

บรรยากาศในงานเลี้ยงถูกจัดไว้อย่างหรูหรา เสียงดนตรีบรรเลงเปียโนฟังดูคลาสสิค แขกในงานต่างสวมชุดราตรีหรูหราราวกับผู้รากมากดีเศรษฐีมีตัง อัญชันเดินควงแขนศิวัชเข้ามายังโถงห้องจัดงาน พรมแดงประดับด้วยกุหลาบแดงและเทียนเล็กใหญ่สีขาวถูกจุดตกแต่งไว้ทั่วบริเวณงาน กลิ่นหอมกุหลาบแดงส่งกลิ่นอบอวลไปทั่วบริเวณห้องจัดงาน

ด้านในสุดของห้องจัดเลี้ยงเป็นเวทีที่จัดไว้อย่างหรูหราพิธีกรกำลังกล่าวเปิดงานอย่างยิ่งใหญ่ ธุรกิจชาของคุณวสุรกร เจ้าของธุรกิจนำเข้าส่งออกชาชื่อดังระดับประเทศกำลังเป็นที่นิยมและแน่นอนพ่อเลี้ยงศิวัชคือพาทเนอร์ธุรกิจที่เขาหมายตาไว้

“มาถึงแล้วเหรอคะคุณศิวัช ไม่สิ พ่อเลี้ยงศิวัช” หญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาทักทายทั้งคู่ เธอคือ คุณอชิรา ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณวสุรกร เธอส่งสายตาให้เด็กเสิร์ฟใกล้ๆ พลางยื่นแก้วมาชนตามมารยาท

“ครับคุณอชิรา ยินดีกับธุรกิจของพี่วสุด้วยนะครับ”

“ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง วสุเขาน่าจะดีลกับลูกค้าต่างชาติอยู่ คุยกับพี่ก่อนแล้วกันนะคะ แล้วหนูคนนี้...” อชิรายิ้มหวานหันไปทางอัญชันที่ยืนอยู่ข้างๆ ศิวัช หญิงสาวจึงยิ้มให้อชิราอย่างเป็นมิตร

“ว่าที่แม่เลี้ยง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษผ้าริ้วสีขาวครีมหรูหราพลิ้วไหวไปตามแรงลมพัด เสียงขบวนขันหมากดังก้องถนนทางเข้าไร่เทียนฟู่หยาง อัญชันยืนแอบมองขบวนขันหมากด้วยใจที่สั่นระริก ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัวจะทำตัวไม่ถูกในงานวันสำคัญ เธอเดินไปเดินมาจนข้าวฟ่าง รินทร์ลดาถึงกับหลุดหัวเราะออกมา“อัญชัน...หยุดเดินได้แล้ว เดี๋ยวก็ลูกหลุดพอดี”“คุณรินทร์...ฉันตื่นเต้นน่ะค่ะ”“จ๊ะๆๆๆ ตื่นเต้นน่ะถูกแล้ว แต่งงานนี่เนอะ”หญิงสาวหยุดยืนมองเงาตัวเองในกระจก ผมที่เคยยาวสลายถูกเก้ามวยขึ้นสูงประดับด้วยปิ่นทองและเครื่องครอบผม ใบหน้าถูกแต่งเติมสีสันด้วยเครื่องสำอางจนงามเหมือนนางในวรรณคดี ชุดไทยโบราณสไบเฉียงสีแดงคลิบทองพริ้วไหวไปตามลม เรือนร่างของเธอถูกประดับด้วยเครื่องประดับทองประโคมแน่นทั้งตัว จนมองไปที่ท้องที่ตอนนี้บวมใหญ่คล้ายคนใกล้คลอดแล้ว“โอ๊ย...อัญชันท้องใหญ่มากเลยอ่าข้าวฟ่าง คุณรินทร์”“ก็วัชเล่นจัดงานช้า อัญชันปาเข้าไป 7 เดือนกว่าละงานเพิ่งจะเสร็จนี่นา”“แต่ก็ยังสวยมากๆ เลยค่ะอัญชัน อย่าคิดมากนะคะ” หญิงสาวทำหน้าเศร้า ก่อนจะหันควับกลับไปยังเสียงขบวนขั้นหมากที่ร้องดังอยู่หน้าบ้านอัญชันยืนหลบมองเจ้าบ่าวที่ใส่ชุดขาวใหญ่โจงกระเบนแดงขลิบ

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   มาง้อเมีย

    บทที่ 25มาง้อเมียเสียงนกร้องดังแว่วมาจากนอกระเบียงห้องพักผู้ป่วย เสียงแดดยามเช้าเล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามายังด้านใน อัญชันค่อยๆ ขยับตัวลืมตาตื่นมือสองข้างเธอกุมมือของใครไม่รู้อยู่แน่น เธอตกใจนิดๆ แต่ก็มองตามยังเจ้าของมือนั้น ที่ฟุบหน้านอนอยู่พอเห็นไรผมที่ปกหน้าอยู่ก็จ้องมองใบหน้านั้นนิ่งๆ“ฉันคิดถึงพ่อเลี้ยงศิวัชมากจนมองเห็นพ่อเลี้ยงชานนท์เป็นเขาเลยเหรอเนี่ย” เธอพูดเบาๆ จนเจ้าของมือเริ่มลืมตาตื่น เขาเงยหน้ามองเธอด้วยสายตางัวเงียพลางลูกขึ้นใช้มือข้างหนึ่งขยี้หูตาราวกับเด็กน้อย“ตื่นแล้วเหรอที่รัก...ฮ้าว” อัญชันพงักหน้านิ่ง“ภาพหลอนเหรอ ทำไมอัญชันเห็นหน้าคุณเป็นพ่อเลี้ยงศิวัช” ศิวัชหันซ้ายหันขวาพลางหันกลับมามองหน้าอัญชันด้วยความสงสัย“พูดอะไรน่ะที่รัก ไหนชานนท์”“คุณชานนท์อย่าเรียกอัญชันว่าที่รักสิคะ อัญชันมีแค่พ่อเลี้ยงศิวัชคนเดียวที่เป็นที่รัก” ชายหนุ่มอมยิ้มเขินๆ พลางเอื้อมมือลูบหัวหญิงสาว แต่เอก็เลือกจะปัดมือออกราวกับหวงตัว“เอาหัวมานี่ค่ะที่รัก”“คุณชานนท์เรียกอัญชันดีๆ ค่ะ แล้วอย่ามาแตะตัวอัญชันแบบนี้ อัญชันไม่ชอบค่ะ” ศิวัชไม่พูดพร่ำต่อ เขานั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอพลางดึงเธอเข้ามากอด

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   จับผิด

    บทที่ 24จับผิดรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่สุดหรูหรา ศิวัชและศิวาเดินเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นเคย รินทร์ลดาอยู่ในชุดเดรสผ้าเบาสีขาว เธอแต่งตัวเรียบๆ แต่ดูหรูหรา ดวงตาทั้งสองข้างจับจ้องกับการจัดแต่งสปาเก็ตตี้ลงจาน รู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อตอนที่ชายหนุ่มทั้งสองนั่งลงที่โซฟาใกล้ๆ“มาถึงกันแล้วเหรอ...ไวน์รึแชมเปญดี” เจ้าของบ้านรีบออกมาต้อนรับทันที“ฉันไวน์ ส่วนวัช?” ศิวากระทุ้งสีข้างชายหนุ่มเบาๆ เรียกสติ“ฉันก็ไวน์เหมือนกัน”“เลือกได้ดี...” รินทร์ลดายิ้มหวานพลางหันกลับไปรินไวน์ลงในแก้ว ก่อนจะเดินมาเสิร์ฟให้ทั้งสองหนุ่มด้วยท่าทีร่าเริง“ไม่คิดว่าจะมากัน ฉันเลยเซทเมนูง่ายๆ ไว้ให้ พอดีคุณพ่อไปอังกฤษ...แม่บ้านก็เลยขอลากลับบ้าน ฉันอยู่คนเดียวน่ะ” เธอยกไวน์ขึ้นดื่มเบาๆ“ไม่เป็นไรหรอก พวกเรามากันกะทันหันเอง...พอดีวัชกลับจากฮ่องกงมาแล้วไม่ได้ติดต่อเธอเลย”“อ้อ...ไปฮ่องกงมาเหรอ อากาศเป็นไงบ้างที่นั่น” เธอถามไถ่ด้วยแววตาสนใจ“ก็อากาศดีอยู่นะ แดดแรงดี”“แรงตรงไหน ฝนตกตลอด...” รินทร์ลดารีบหยุดพูดเมื่อนึกขึ้นได้“ฝนตกตลอดเหรอ...เธอรู้ได้ยังไงรินทร์”“เอ่อ...คือวีคก่อนฉันเพิ่งไปมาน่ะ เจอแต่ฝนตลอดทริปเลย ฮ่

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   บ่วงรัก

    บทที่ 23บ่วงรัก“ไม่นะ! ไม่! อย่าไปค่ะพ่อเลี้ยง!” อัญชันสะดุ้งตื่นด้วยเสียงลมหายใจที่หอบถี่ เหงื่อผุดขึ้นเป็นเม็ดเล็กคล้ายกับคนที่เพิ่งออกกำลังกายมาหมาดๆ เธอหันมองรอบเตียงนอนขาวสะอาดตาทุกอย่างในห้องว่างเปล่า เงียบเหงาเหมือนกับหัวใจของเธอในตอนนี้อึ๊ก..อึ๊กหญิงสาวรีบเอามือปิดปากลุกจากเตียงและพุ่งตรงไปที่ห้องน้ำในตัวห้อง ก่อนจะอาเจียนลงชักโครกอย่างหนัก เธอทรุดลงนั่งหายใจหอบตัวโยน หลายวันแล้วที่เธอคลื่นไส้อาเจียนตลอดเพียงได้กลิ่นอะไรเล็กน้อย เธอก็ต้องวิ่งเข้าหาห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุดในทันที“จะครบเดือนแล้วสินะ” ร่างบางพึมพำกับตัวเอง เธอกดชักโครกและหยุดยืนมองเงาตัวเองในกระจกพลางล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นผ่านมาจะครบเดือนแล้วนับตั้งแต่วันที่อัญชันเลือกจะออกจากไร่ชาเทียนฟู่หยาง พ่อเลี้ยงศิวัชไม่เคยตามตัวเธอกลับไปและไม่เคยร้องขอให้เธออยู่ เขาหายเงียบไปหลังจากที่เธอพบกับความจริงที่ว่าความสัมพันธ์ที่เธอเชื่อใจกลับเป็นเพียงแค่ผลประโยชน์ของพินัยกรรมในครอบครัวเขาเท่านั้นอาหารเช้าถูกจัดวางไว้ที่ห้องรับรองแขก พ่อเลี้ยงชานนท์กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เงียบๆ สายตาของเขาหันมองเธอที่เดินลงมาจาก

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   ด้ายแดงที่ขาด

    บทที่ 22ด้ายแดงที่ขาดศิวัชพาอัญชันเดินเข้าไปยังในวัดโดยลอดผ่านซุ้มหน้าประตูและพาเธอไปไหว้ยังจุดต่างๆ เพื่อขอพร คนภายในวัดหนาแน่นศิวัชจึงจับมืออัญชันไว้ตลอด เขาพาเธอเดินลัดเลาะหลบผู้คนจนมาหยุดอยู่ที่องค์เทพหยุคโหลวหรือเยวี่ยเหล่า เทพเจ้าแห่งความรัก ทั้งคู่รับด้ายแดงมาไว้ในมือก่อนจะทำพิธีโดยใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางทั้งสองข้างหนีบด้ายแดงไว้ นิ้วนางกับนิ้วโป้งงอลงและเชื่อมทั้งสองมือโดยการสอดนิ้วก้อยเข้าที่ช่องระหว่างนิ้วกลางกับนิ้วโป้งของมือซ้าย จากก็เริ่มอธิษฐานขอพร อัญชันและศิวัชอธิษฐานขอพรอย่างเงียบๆ แต่เต็มไปด้วยความชัดเจน ก่อนที่ทั้งคู่จะนำด้ายแดงไปผูกไว้“ขอให้เนื้อคู่ของอัญชันคือ พ่อเลี้ยงศิวัช” ศิวัชอมยิ้มพลางพาอัญชันเดินไปยังจุดไหว้ภายในวัดต่อ เมื่อเดิมมาถึงจุดไหว้อีกจุด ศิวัชก็เอื้อมมือหยิบกำไลด้ายแดงที่สั่งทำพิเศษขึ้นมาพลางสวมให้หญิงสาวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น“ชอบมั้ย...ฉันตั้งใจสั่งทำมาให้”“ชอบมากๆ และสวยมากๆ ขอบคุณนะคะที่รัก” อัญชันถลาเข้ากอดศิวัชไว้แน่น ในระหว่างนั้นเองที่อัญชันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ในไกลนัก ลักษณะของเธอดูคุ้นราวกับคนที่อัญชันเคยพบเห็นมาก่อน“คุณรินทร์...” ศิว

  • เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา   คลั่งรัก

    บทที่ 21คลั่งรักศิวัชพาอัญชันกลับมายังที่พัก อัญชันรีบวิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะอยากเล่นสระน้ำส่วนตัวในห้อง เพียงครู่เดียวเธอก็เดินออกมาพร้อมชุดบิกินี่สีชมพูและเดินตรงไปที่สระน้ำอย่างไม่สนใจชายหนุ่มที่มองตามตาไม่กระพริบ อัญชันหย่อนตัวลงในสระว่ายน้ำอุ่นๆ น้ำในสระถูกเซ็ทอุณหภูมิไว้แบบน้ำอุ่น อัญชันมัวแต่สนุกกับน้ำในสะจนไม่รู้ตัวว่ามีอีกร่างกำลังเดินเข้ามาใกล้จากข้างหลัง“อุ้ย! ที่รักตกใจหมด” อัญชันหันกลับไปมองร่างสูงที่บัดนี้สวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว อกกว้างสวมกอดเธอไว้แน่นพลางจุมพิตลงตรงหว่างคิ้วของหญิงสาว“ขวัญเอ้ย...ขวัญมา”“ที่รักเล่นน้ำสิคะ...” อัญชันใช้มือบางควักน้ำสาดกระเซ็นใส่ร่างสูงด้วยรอยยิ้ม“อยากเล่นอย่างอื่นมากกว่า...” พูดจบมือหนาก็รั้งร่างบางเข้ามาแนบกับอกกว้าง สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รดรินกันอยู่ อัญชันแตะฝ่ามือลงที่แก้มของชายหนุ่มอย่างแผ่วเบาพลางเขย่งตัวในน้ำ เพื่อจุมพิตเบาๆ ที่ปากแดงระเรื่อของศิวัช“อัญชันรักพ่อเลี้ยงจังค่ะ”“ฉันรักเธอมากกว่า...” ศิวัชเลื้อยมือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างหญิงสาว เธอมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก พลางกระซิบข้างหูเบาๆ“ช่วงนี้เรา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status