ตอนที่ 13 บอกว่าไม่เมา

ตอนที่ 13 บอกว่าไม่เมา

“ไวน์ยังไม่หมดขวดเลย คุณยอมแพ้แล้วเหรอ”

“ค่ะ พอดีจิดื่มไม่เก่ง เชิญคุณเตชินตามสบายเลยนะคะ” พูดจบเธอรีบเดินไปที่เตียง

“ผมให้คุณอาบน้ำก่อนก็ได้ครับ” เขาตามมาบอก เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะขึ้นไปนอน ทั้ง ๆ ที่ยังไม่อาบน้ำ

“จิไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนค่ะ”

“เอาของผมก็ได้นะ ผมให้ยืม”

“อืม!.. ไม่ดีกว่าค่ะ”

“แล้วคุณจะนอนทั้งที่ยังไม่ได้อาบน้ำเนี่ยนะครับ”

“เดี๋ยวจิไปอาบค่ะ แต่ขอนอนพักก่อน” ความรำคาญแฝงอยู่ในเสียงพูด

“คุณจิเมาเหรอครับ”

“เปล่าค่ะ”

“แต่คุณหน้าแดงนะครับ”

“จิ..บอกว่าไม่เมาก็ไม่สิคะ” เสียงคนพูดอู้อี้ และเริ่มรำคาญคนถาม นี่เธอเมาจนกล้าเสียมารยาทกับเขาเชียวเหรอ!..คิดได้ดังนั้นเธอก็พยายามผ่อนอารมณ์โมโหและความเกรี้ยวกราดลงมา

“ครับ ๆ ไม่เมาก็ไม่เมา งั้นผมขอใช้ห้องน้ำก่อนก็แล้วกัน” ชายหนุ่มพูดจบ เขาก็ไม่รอคำตอบจากเธอและรีบจัดแจงถอดเสื้อผ้าออกทันที ฉันพลันหญิงสาวที่นั่งคุยอยู่เธอก็ตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อเขาถอดเสื้อเปลือยหน้าอกกำยำที่มีกล้ามเนื้อขึ้นเป็นมัดให้เห็น และเขาก็กำลังจะปลดตะขอกางเกงเพื่อเตรียมถอดอีกชั้น

“นี่คุณ หยุดเลยนะ” เสียงตวาดดังลั่นแบบตกใจ ทำให้ชายหนุ่มชะงักมือ เลิกคิ้วมองคนพูด ที่กำลังทำหน้าตาตื่นตระหนกและส่งสายตาเป็นคำถาม

“เราเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน คุณจะมาถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้หญิงได้ยังไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะถอดก็ไปถอดในห้องน้ำโน่น” หญิงสาวที่อารมณ์เดือดโวยวายต่อว่าเขาเสียงดังลั่นและด้วยความที่เธอกำลังเมาจึงเผลอหยาบคายกับเขาไป หล่อนพลางชี้มือไปที่ห้องน้ำ

“ถ้าคุณไม่อยากมอง.....ก็หันหลังไปสิ แต่เมื่อกี้ผมเห็นคุณจ้องตาไม่กะพริบก็นึกว่า อยากจะเห็นหุ่นงามๆ ของผม ผมก็กะโชว์เสียมันซะเลย” น้ำเสียงนั้นยังคงราบเรียบ พอๆ กับสีหน้าที่นิ่งเฉยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา

“หน้าด้าน ใครเขาอยากมองกัน คนแก้ผ้าน่ะ มองไปเดี๋ยวตาฉันก็เป็นกุ้งยิงกันพอดี ฉันนั่งหันหน้ามาทางนี้ตั้งแต่แรกแล้ว คุณน่ะทำไม่ถูก ห้องน้ำก็มี ไปถอดที่นั่นก็ได้ แค่นี้ก็ต้องให้บอกด้วยหรือไง” หญิงสาวสวนทันควันเสียงเขียว เขาไม่อยากต่อล้อต่อเถียงต่อ จึงยอมเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยดี

หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่..ออกมาอย่างโล่งใจ เธอรู้ตัวว่าพูดจาไม่สุภาพกับเขา แต่เขาก็ไม่สุภาพกับเธอก่อนนี่น่า ลำพังแค่ต้องมานอนกับผู้ชายแปลกหน้าก็ใจไม่ค่อยดีอยู่แล้ว พ่อเจ้าประคุณยังจะมาเปลือยกายให้เห็นเสียอีก แล้วจะไปนอนหลับลงได้ยังไงกันล่ะ..ที่นี้ เฉพาะท่อนบนที่เธอเห็นเต็มตาเมื่อสักครู่ ก็ทำให้ใจหล่อนเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมานอกอกอยู่แล้ว

หุ่นแบบนี้เธอเดาว่าเขาต้องออกกำลังกายเป็นประจำแน่ ๆ ผิดกับภาคินสามีเธอที่มีแต่ความหล่อ แต่ไม่มีความเฟิร์มเลยสักนิด จิรัชยาสลัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป มองไปรอบห้องพักที่มองดูสะอาดสะอ้าน น่านอน ถึงจะเป็นโรงแรมเล็กๆ นอกเมืองก็ตาม แต่ว่าบรรยากาศรอบนอกให้ความอุดมสมบูรณ์มาก มองออกไปด้านนอกเห็นยอดภูเขาสูงอยู่ไม่ไกล และเธอเดาว่าน้ำป่าต้องไหลมาจากบนนั้นอย่างแน่นอน

ระหว่างที่รอเธอก็รีบเชคเพจที่เกี่ยวข้องผ่านโซเซี่ยล เผื่อว่าน้ำจะลดลงไปบ้างแล้ว จะได้เดินทางกลับเสียที เธอไม่น่าใจดีให้เขานอนด้วยตั้งแต่แรกเลย ไม่นานชายหนุ่มก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยการนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เขาเดินมาทิ้งตัวที่โซฟา จิรัชยารีบเบือนหน้าหนี แต่ก็แทบจะไม่ทัน

หน้าอกเปลือยที่ดูแข็งแกร่งมันทำให้ใจเธอเต้นแปลกๆ ขึ้นมา แถมใบหน้าของเธอยังร้อนผ่าวเพราะอายที่แอบมองร่างเปลือยท่อนบนของเขา

เธอลุกเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันของทางโรงแรมที่เตรียมไว้ให้

“ฉันขอยืมเสื้อผ้าของคุณก็แล้วกันนะ” เธอรีบบอกเขา

“ก็เอาสิครับ ผมมีกางเกงขาสั้น เสื้อกล้าม เสื้อยืด คุณเลือกเอาเลย หรือจะยืมชั้นในด้วยก็ได้นะ” เตชินยิ้มแล้วบอก เธอเม้มปากแน่นด้วยอารมณ์ชขุ่นแต่ไม่ได้ตอบโต้เขาออกไป ก่อนที่จะรีบหยิบเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นของเขาออกตู้มาแล้วรีบเดินตรงเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มมองตามจนหญิงสาวหายลับสายตาไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นว่ามุมปากยกขึ้นเล็กน้อย

“อีตาบ้า!!.ใครจะไปกล้าใส่ชุดชั้นในของนาย..อี้ย! คิดแล้วขนลุกชะมัด” หญิงสาวพึมพำคนเดียวในห้องน้ำไม่นานนักเสียงฟ้าร้องอย่างดัง ก็ทำให้คนในห้องน้ำกรีดร้อง เตชินจึงรีบไปเคาะประตูเผื่อว่าเธอจะเป็นอะไรขึ้นมา