ตอนที่ 4 ความผิดที่ต้องได้รับโทษ (2)

ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มเศษๆ ราฟาเอลกลับมาถึงบ้านด้วยหน้าตาอิดโรย ล้อเครื่องบินแตะรันเวย์ประเทศไทยปุ๊บเขาก็ตรงดิ่งกลับบ้านทันที สิ่งที่ต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือต้องการจะอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่นซะก่อน จะได้ไปคุยกับน้องน้อยหลังจากที่ไม่ได้เห็นหน้ามานานนับสัปดาห์ เพราะมีงานด่วนที่เขาต้องบินไปจัดการ เร่งวันเร่งคืนให้งานเสร็จไวๆ เลยทำให้ไม่ค่อยได้พักผ่อน ขายาวกำลังจะก้าวขึ้นบันได แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนก็ถูกแม่บ้านเก่าแก่เรียกเอาไว้ซะก่อน

“คุณราล์ฟกลับมาแล้วเหรอคะ คลาดกับคุณหนูแค่เดี๋ยวเดียวเองค่ะ คุณหนูแพรวเธอเพิ่งจะออกไปก่อนหน้าคุณราล์ฟได้ไม่นาน ถ้าเธอรู้คงไม่ออกไปแน่ๆ คุณราล์ฟน่าจะโทรมาบอกก่อน” ป้านุ่มได้ยินเสียงรถเลยเดินออกมาดู ก็เห็นว่าเจ้านายรุ่นลูกกลับมาบ้านแล้วก็ยิ้มดีใจ เอ่ยอย่างเสียดายที่คุณหนูคนสวยของนางออกไปนอกบ้านซะก่อน

“คุณหนูของป้านุ่มไปไหน มืดค่ำขนาดนี้แล้วออกจากบ้านไปได้ยังไง ผมสั่งแล้วใช่ไหมว่าให้ดูน้องแพรวให้ดีๆ อย่าให้ออกไปเที่ยวตอนกลางค่ำกลางคืน ป้านุ่มยังจะตามใจเด็กดื้ออย่างน้องแพรวอีก ถ้าผมไม่กลับมาก่อนก็คงจะไม่รู้สินะ ว่าคุณหนูคนดีของป้าขัดคำสั่ง” กระแสเสียงไม่พอใจดังออกมาจากลำคอแกร่ง สันกรามบดเข้าหากันแน่น ใบหน้าอิดโรยเครียดเขม็งขึ้นทันควัน

“ป้าไม่ได้ตามใจนะคะ คุณหนูบอกว่าไปหาเพื่อนป้าก็ไม่รู้จะขัดยังไง ตอนที่คุณราล์ฟไม่อยู่คุณหนูไม่ได้เถลไถลเลยนะคะป้าและคนในบ้านยืนยันได้ วันนี้หลังจากตัดดอกกุหลาบไปใส่แจกันแล้วคุณหนูก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณช้องนางน่ะค่ะ เห็นว่าจะออกไปหาร้านฟังเพลงกันอะไรนี่แหละค่ะ คุณราล์ฟอย่าโกรธคุณหนูเลยนะคะ เธอไม่ได้เจอเพื่อนมานานแล้วคงจะคิดถึงกัน” ป้านุ่มอธิบายให้เจ้านายหนุ่มได้เข้าใจ เพราะไม่อยากจะเห็นคนที่นางรักต้องเข้าใจผิดกัน นางรู้ดีว่าพายุอารมณ์ของราฟาเอลนั้นน่ากลัวแค่ไหน

“เอาล่ะ ป้านุ่มไปพักเถอะ ไม่ต้องแก้ตัวให้น้องแพรวแล้ว ไว้ผมจะจัดการกับเด็กดื้อที่ขัดคำสั่งเอง” ราฟาเอลหมุนตัวเดินขึ้นไปบนบันไดอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาก็ยังไม่คลายความโกรธลงแม้แต่นิดเดียว อยากเจอเพื่อนเขาก็ไม่ได้ห้ามถ้ามันเป็นตอนกลางวัน แต่มันไม่ควรจะเป็นตอนกลางคืนอย่างนี้ เสือ สิงห์ กระทิง แรด มันเยอะไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น

“ค่อยๆ คุยกันนะคะ อย่าใช้อารมณ์กับคุณน้องนะคะ” ป้านุ่มพูดตามหลังเจ้านายหนุ่มอย่างเป็นกังวล มองตามหลังกว้างที่เดินลับหายไป ก่อนจะเดินกลับที่พักไปพักผ่อนบ้าง

พอเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนจมูกโด่งคมของชายหนุ่มก็ได้รับกลิ่นหอมๆ ของดอกกุหลาบ มือหนาเปิดไฟจนสว่างทั่วไปทั้งห้องก็สะดุดอยู่ที่แจกันทรงสวยที่มีดอกกุหลาบสดสีต่างๆปักอยู่ข้างหัวเตียง ราฟาเอลเดินเข้าไปหย่อนสะโพกลงนั่งบนที่นอนหนานุ่ม ก้มหน้าลงสูดดมกลิ่นหอมรวยระรินเข้าปอด พอคิดถึงคนที่เอาเข้ามาให้คิ้วเข้มก็ขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด

“น้องแพรวทำให้พี่โกรธ” เสียงทุ้มเข้มรำพึงออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินกระแทกเท้าหายเข้าไปในห้องน้ำ

สายน้ำเย็นฉ่ำรินรดเรือนร่างสมบูรณ์แบบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นไม่ขาดสาย สายตาคมดุแข็งกร้าวน้ำเย็นก็ไม่สามารถดับอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นลงได้ มือหนาลูบใบหน้าที่มีน้ำเกาะออก สะบัดศีรษะไปมาหวังจะให้ผ่อนคลาย มือหนาปิดน้ำคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวสอบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ก้าวออกจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดผมที่พาดไว้บนไหล่ มาหยุดยืนหน้าบานประตูตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ภายในห้องแต่งตัว ราฟาเอลเลือกเสื้อโปโลสีเหลืองเปลือกไข่มาสวมใส่คู่กับกางเกงยีนสีเข้มตัวโปรด แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ตรงดิ่งลงไปข้างล่างทันที

“ฉันจะออกไปข้างนอก นายสองคนอยู่บ้านนี่แหละไม่ต้องตาม ไปพักกันได้แล้ว ไม่ต้องอยู่รอ กลับเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น” ราฟาเอลบอกแบรทกับโรมที่ยืนเตร่อยู่หน้าบ้านเสียงเครียด

“คุณราล์ฟจะไปไหนครับ พอจะบอกเราสองคนได้ไหมครับ” โรมถามอย่างต้องการจะรู้ว่าเจ้านายจะไปไหน เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินอะไรขึ้นมาเขาจะได้ตามไปได้ทันเวลาและถูกสถานที่

“ให้พวกผมไปด้วยสิครับ ผมไม่อยากให้คุณราล์ฟไปไหนตามลำพัง เราสองคนเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณราล์ฟจริงๆนะครับ” แบรทเขยิบมายืนข้างหน้าโรมขอตามไปด้วย

“นั่นสิครับ” โรมเองก็ไม่ยอมแพ้

“ไม่ต้องพูดมากแค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ มีอะไรฉันจะโทรหาเอง ฉันไม่ใช่เด็กเล็กนะ ฉันดูแลตัวเองได้ พวกแกนี่เป็นเอามากนะ บอกให้ไปพักก็ไปพักเถอะ อย่าให้หงุดหงิดไปมากกว่านี้” ราฟาเอลพูดเสียงห้วนก่อนจะเดินเร็วไปทางโรงจอดรถ ที่มีแต่รถหรูราคาแพงจอดเรียงรายให้ได้เลือกใช้ และในค่ำคืนนี้แลมโบกินีสีดำเงาคันหรูก็ถูกราฟาเอลเลือกออกมาใช้งาน

“คุณราล์ฟไม่ให้ตาม เราก็ไปนอนกันดีกว่าโรมฉันเริ่มง่วงแล้ว เดินทางมาเหนื่อย เพลียด้วย” แบรทกอดคอเพื่อนรักไปตามทางเดินกลับที่พักที่อยู่ทางด้านหลังคฤหาสน์

“อือ แต่ฉันไม่นอนกับแกนะไอ้บ้าแบรท พูดอะไรสยิวฉิบหาย ไอบ้าเอ๊ย!” โรมลูบแขนตัวเองไปมาประกอบคำพูดชวนคิดลึกของเพื่อนซี้พร้อมกับดึงแขนที่พาดอยู่ที่คอออกห่าง

“คิดบ้าอะไรวะไอเวร ฉันไม่ได้พิศวาสแกเลยไอ้บ้า” แบรทผลักหัวเพื่อน โรมก็ตบคืนเล่นกันไปเล่นกันมาจนถึงห้องพัก