ลูกค้ารายแรก

เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด

ลูกค้ารายแรก

*****

เช้านี้ หลังจากที่ให้เด็กๆทานอาหารกันเรียบร้อย พร้อมด้วยนมคนละหนึ่งแก้วตามสัญญา เมิ่งหลัน เธอได้จัดตะกร้าหนึ่งใบ ในนั้นมี ซาลาเปาลูกใหญ่สี่ลูก ส้มสี่ลูก ขนมเปี๊ยะสี่ชิ้น และน้ำสะอาดใส่กระบอกไม้ไผ่สองอัน 

ที่เมิ่งหลันใส่ไปอย่างละสี่ชิ้นนั้น เพื่อให้ครบคนพอดี ฟางหลิน เหวินหลง ตี้ตี้  และป้าหวัง ได้แบ่งกันคนละชิ้นพอดี เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้วเธอก็พาสองแฝดไปที่บ้านป้าหวังทันที

“ป้าหวังคะ ฉันมาแล้วค่ะ” เมิ่งหลันตะโกนเรียกป้าหวังอยู่มี่หน้าบ้าน 

“มากันแล้วหรอ เข้ามาก่อนสิ” ป้าหวังเดินออกมาเปิดประตูรั้วให้และชวนให้ทั้งสามคนเข้าบ้าน

“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะสายไปกว่านี้” เธอปฏิเสธเดี๋ยวจะไม่ทันเกวียนเอา เธอไม่คิดที่จะเดินเข้าเมืองหรอกนะ

“เด็กๆจ๊ะ จำที่แม่บอกได้ใหม” เมิ่งหลันถามเด็กๆถึงข้อปฏิบัติที่ตกลงกันใว้

“จำได้ครับ/จำได้ค่ะ” สองแฝดรับคำหนักแน่น พวกเขาจำได้ แม่บอกให้เป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซน

“ถ้างั้นก็เป็นเด็กดี รอแม่กลับมา อย่าดื้ออย่าซนให้คุณยายเหนื่อยนะคะ” เธอย้ำอีกครั้ง

“คุณป้าคะ ในนี้เป็นอาหารกลางวัน และก็ขนมให้เด็กๆค่ะ ฉันทำมาเผื่อตี้ตี้ แล้วก็คุณป้าด้วยนะคะ” เมิ่งหลันส่งตะกร้าอาหารให้กับป้าหวัง

“ไม่ต้องเผื่อก็ได้นะ ไม่เป็นไรหรอก บ้านเรามีอาหารเพียงพอ” ป้าหวังเกรงใจเพราะรู้ดีว่าบ้านของเมิ่งหลันนั้นมีอาหารไม่เพียงพอ 

“ไม่ได้หรอกค่ะ รับไปเถอะนะคะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อน แล้วจะรีบกลับมานะคะ” หลิวเมิ่งหลันยัดตระกร้าใส่มือของป้าหวัง แล้วก็ออกจากบ้านไป สรุปแล้วเธอมาไม่ทันเกวียนจริงๆ เมิ่งหลันจึงได้ใช้วิธีเดินออกจากหมู่บ้านไป

พอเดินมาห่างจากหมู่บ้านได้สักพัก มองซ้ายมองขวาว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้จริงจริง เธอก็นำจักรยานออกมาจากซุปเปอร์  แล้วปั่นเข้าไปในตัวอำเภอ 

เป็นโชคดีของเธอ ที่หมู่บ้านแห่งนี้อยู่ไกล้กับตัวอำเภอ ถ้าเดินเท้าใช้เวลาประมาณ หนึ่งชั่วโมงครึ่ง แต่ถ้าขี่จักรยานแบบเธอ ก็ไม่น่าจะเกินหนึ่งชั่วโมง พอไปถึงตัวอำเภอเธอจึงหาที่ลับตาคนเก็บจักรยานของเธอ

ตอนนี้เธออยู่ที่ตัวอำเภอเรียบร้อยแล้วแต่ติดปัญหาที่ว่าเมิ่งหลันคนก่อนไม่เคยมาตลาดมืดเลยสักครั้ง จึงเป็นเรื่องยากที่เธอจะไปตลาดมืดได้ถูก 

“เอาไงล่ะทีนี้ จะไปถามใครได้บ้างนะ” หลิวเมิ่งหลันมองไปรอบๆบริเวณ ขณะนั้นเมิ่งหลันก็เห็นผู้หญิคนหนึ่งจึงเดินเข้าไปถาม 

“ขอโทษคุณพี่ด้วยนะคะ ฉันมีธุระจะถามหน่อยน่ะค่ะ” เมิ่งหลันเรียกคนตรงหน้าว่าคุณพี่  

“ว่ามาสิ ถ้าฉันรู้ก็จะบอกให้” หญิงคนนั้นเมื่อถูกเรียกว่าพี่ก็ยิ้มย่องในใจ ปีนี้เธออายุมากแล้วแต่ก็ยังมีคนเรียกเธอว่าพี่ ก็แสดงว่าเธอยังไม่แก่สินะ

“คือว่าฉันมาหาซื้อเนื้อไปบำรุงร่างกายให้กับลูกๆน่ะค่ะ แต่ว่าฉันไปที่สหกรณ์แล้วมันไม่มี คุณพี่พอจะรู้จักสถานที่แบบนั้นบ้างไหมคะ” หลิวเมิ่งหลันเลือกที่จะบอกว่าเธอไปซื้อมากกว่าไปขายเพราะมันจะทำให้เธอนั้นปลอดภัยมากกว่า 

หญิงคนนั้นหันซ้ายหันขวา กลัวว่าคนอื่นจะมาได้ยินประโยคที่เมิ่งหลันพึ่งถามออกมา

“รู้สิ ถ้าเธอจะไป เดี๋ยวไปกับฉันได้เลย ฉันก็กำลังจะไปที่นั่นเหมือนกัน” หญิงคนนั้นเอ่ยชวนเสียงเบา เพราะเธอเองก็คิดที่จะไปที่นั่นเพื่อซื้ออาหารอยู่แล้ว

เมิ่งหลันได้ยินแบบนั้นก็ดีใจมาก มีคนพาเธอไปแล้ว ไม่ต้องหาทางให้ยุ่งยาก 

พอไปถึงตลาดมืดเมิ่งหลันก็กล่าวขอบคุณ แล้วจึงแยกย้ายกันไป 

เมิ่งหลันนำหมวกชาวไร่ออกมาใส่ทันทีเพื่อปิดบังใบหน้า จึงเห็นเพียงแค่ลูกตาเท่านั้น

เธอเดินวนไปวนมาอยู่สองรอบ เพื่อที่จะดูแนวทางว่าเธอควรนำอะไรออกมาขายได้บ้าง ที่ได้เงินดี ได้เงินใว จนเธอได้ยินชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า 

“ทำไมเครื่องครัวมันหายากแบบนี้กันนะ แล้วเราจะไปหาได้ที่ไหนกันล่ะเนี่ย” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก

“พี่ชายคะ ไม่ทราบว่า ของที่พี่ต้องการคืออะไรหรือคะ พอจะบอกฉันได้ใหม” เธอถามทันทีเมื่อสบโอกาส

“ก็พวกมีด กะทะ ตะหลิว แล้วก็หม้อ น่ะสิ ญาติจะแต่งงาน พวกเขาอยากได้ของพวกนี้ เธอหาได้ใหม่ล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับ

“แหม พี่ถามถูกคนแล้วล่ะ ฉันมีพอดีเลย เดี๋ยวฉันไปเอามาให้ดูนะ พี่รอตรงนี้สักครู่” แล้วเมิ่งหลันก็เข้าไปในมุมกำแพงเอาของออกมา ครบตามที่ชายคนนั้นต้องการ 

“นี่ค่ะ ของที่พี่อยากได้ ถูกใจใหมคะ นี่ของคุณภาพดีมาจากทางใต้เลยนะคะ มีดเนี่ยคมกริบแน่นอนค่ะส่วนหม้อกับกะทะก็ใช้เหล็กอย่าดีไม่รั่วง่ายๆแน่นอนค่ะ ส่วนตะหลิวนี่ก็อย่างดีเหมือนกัน” เมิ่งหลันโฆษณาเต็มที่

“แล้วขายยังไงล่ะ” ชายคนนั้นพอเห็นของก็ตาวาวขึ้นมาทันที เพราะของที่กำลังอยู่ในมือของเขานั้นเป็นของดีของใหม่ทั้งนั้น

“ทั้งหมดนนี้ 250 หยวนค่ะ คุ้มค่าแน่นอน” ของพวกนี้เป็นของหายาก เธอจะขายแพงมากกว่านี้ก็ได้ แต่เธอคิดว่าราคานี้ถือว่าพอสมเหตุสมผลแล้ว

“อืม ตกลง เอาทั้งหมดนี่แหละ” ชายคนนั้นที่เห็นว่านี่เป็นราคาที่ดีมากจึงไม่คิดต่อรองและซื้อมันทันที

แล้วเมิงหลันก็ส่งสินค้าทั้งหมดให้ชายหนุ่มโดยเธอใส่ถุงดำ ที่ยุค 2022 ใว้ใช้ใส่ขยะนั่นแหละเพื่ออำพลางของ ไม่ให้สดุดตามากเกินไป 

…………………………………………………….

ลูกค้ารายแรกผ่านไป สะดวกราบรื่นเพราะพรวิเศษรึเปล่าน๊า มาติดตามกันต่อนะคะ