Ep10 เราไม่รักกันตั้งแต่ตอนไหน

เมื่อทั้งคู่ถึงคอนโด พวกเขาต่างหิ้วของกินพะรุงพะรัง มีทั้งของทานเล่นและเบียร์ยี่ห้อดังที่แอลกอฮอล์สิบเปอร์เซ็นต์ ทั้งที่ปกติคนอย่างทามไทไม่ค่อยแตะเบียร์สักเท่าไหร่ แต่วันนี้ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

ทั้งคู่ใช้เวลาเสพสุขร่วมกันอีกหลายรอบ ราวกับจะทดแทนเวลาที่ขาดหายไป ก่อนจะหมดแรงหลับใหลไปพร้อมกัน

เช้าวันอาทิตย์

เสียงโทรศัพท์ภายในห้องดังขึ้น ทำเอาทามไทที่นอนขี้เซาภายใต้อ้อมกอดกันและกันต้องค่อยๆ ผละตัวออกอย่างแผ่วเบาจากร่างของใครอีกคน ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูด้วยความไม่เต็มใจเท่าใดนัก เขาได้ยินเสียงมารดาดังมาจากปลายสาย

“ทาม วันนี้บ้านเรานัดกับบ้านลลินดาไว้ที่บ้านพักตากอากาศ จำได้ใช่ไหมลูก?”

ทามไทถอนหายใจเบาๆ “ครับๆ ไปอยู่แล้ว แต่ผมจะพาเลขาส่วนตัวไปด้วย”

“อ้าว พาเลขาไปทำไมลูก นี่มันนัดสังสรรค์กันในครอบครัวนะครับลูก”

“เขารู้เรื่องงานมากกว่าผมอีกครับแม่ อีกอย่างเขาก็สนิทกับลลินดาอยู่แล้ว แม่ไม่ต้องห่วงหรอก รับรองแม่เจอเขาก็จะร้องอ๋อ” ทามไทเอ่ยตัดบท

บนรถยนต์คันหรูระหว่างทาง

“ทาม นายจะให้ผมไปทำไมเนี่ย ผมรู้สึกแปลกๆ นะ” เพทายบ่นพลางขยับเนกไทที่ถูกบังคับให้ใส่

“แปลกอะไร นายก็สนิทกับลลินดาอยู่แล้วนี่ จะได้ไม่ต้องเกร็งไง อีกอย่างนายก็เคยเจอที่บ้านฉันมาแล้ว”

“นั่นมันเมื่อ 11 ปีก่อนเลยนะทาม”

เพทายหันมามองค้อนอีกฝ่ายก่อนพูดอีกว่า “นายมันพูดง่าย เพราะคนอื่นเขาไม่รู้เรื่องของเราไง… แล้วอีกอย่างผมกับลลินดาก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น นายก็รู้”

“เอาน่า เดี๋ยวก็ชิน” ทามไทยิ้มกวนๆ ทำให้เพทายได้แต่ถอนหายใจ

บ้านพักตากอากาศริมหาด

เมื่อมาถึงบ้านพักตากอากาศหรู ทั้งสองครอบครัวก็มารอต้อนรับแล้ว ลลินดาในชุดสบายๆ เดินเข้ามาหาทามไทและเพทายอย่างยิ้มแย้ม

“มาช้าจังเลยค่ะทาม… ว้าวเพทายเลขาสุดหล่อก็มาด้วยหรือคะเนี่ย สุดยอดไปเลย” เธอยิ้มพลางทักทายเพทายด้วยน้ำเสียงสนิทสนม

“อ้าวลลิน พอดีบอสของผมมันบ้างานน่ะครับ รบเร้าจะให้ผมมาทำหน้าที่จนได้” เพทายเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ แต่ในใจก็อดสึกอึดอัดไม่ได้ แม้พวกเขาจะเป็นเพื่อนเก่ากันมาก่อน

ลลินดาหันไปมองทามไทพลางยิ้มมุมปาก

“อยากพาเพื่อนรักมาด้วยก็ไม่บอก”

“อ้าว นี่เพทายเองหรอกหรือนี่ ตัวสูงหล่อขึ้นมากจนแม่จำแทบไม่ได้” ในที่สุดเสียงมารดาของทามไทก็เอ่ยดังขึ้น ก่อนที่พ่อแม่ของหญิงสาวจะหันมายิ้มอย่างเป็นมิตรตามกัน

“สวัสดีครับ คุณแม่ สวัสดีครับทุกคน”

เพทายยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน

“นี่นะเพทาย บัดดี้คนสนิทของเจ้าทามเขาแหละ เมื่อก่อนตัวติดกันอย่างกับแฝด” เสียงของมารดาทามไทเอ่ย

“จะว่าไปเด็กทั้งสองก็แอบหน้าคล้ายกันเหมือนกันนะคะ” กลับเป็นเสียงของมารดาหญิงสาวที่เป็นคนเอ่ยขึ้นบ้าง

เมื่อทุกคนต่างทำความรู้จักกันแล้ว เพทายก็รู้สึกสบายๆ ขึ้นมาก เขาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสำหรับชายหายแบบสบายๆ เสื้อชายหาดแบบติดกระดุมกับกางเกงขาสั้นแบบสามส่วน ชุดเน้นโทนสีฟ้าขาว พวกเขาสวมใส่ชุดเข้าเซ็ตคล้ายๆ กัน ยิ่งทำให้ทั้งคู่ดูน่ามองและชวนหลงใหล

“พอดีวันนี้ลลินพารุ่นน้องที่สนิทมาด้วยแหน่ะค่ะ เห็นว่ารู้จักกับพี่เพทายด้วย อีกอย่างเราก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันห่างๆ น่ะค่ะ และพึ่งมารู้ทีหลังว่าทั้งคู่กำลังจะหมั้น” โลกช่างกลมชะมัด

สิ้นเสียงคำพูดของหญิงสาว ทำเอาคนร่างสูงที่สุดในกลุ่มถึงกับหน้าเจื่อนไปทันที แต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้

“อย่าบอกนะครับว่าลลินรู้จักกับอลิส?”

เพทายเอ่ยถาม

“แน่นอนสิคะ จะว่าไปแล้วอลิสก็เป็นลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งกับลลินเหมือนกันค่ะ เราทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ฉะนั้นมีอะไรก็มักจะปรึกษากันอยู่บ่อยๆ ไม่ดีหรอคะ มากันหลายคน สนุกดีออก อีกอย่างเราจะได้รู้จักกันให้มากขึ้นด้วย

ชายหนุ่มยิ้มเจื่อนก่อนเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก

“ก็ดีครับ”

ไม่นานนักหญิงสาวคนที่ว่าก็มาถึง เธอไม่ได้ตกใจสักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะลลินดาบอกกับเธอก่อนหน้านี้แล้ว

เด็กๆ ก็พากันจับกลุ่มก้อนของพวกเขา ส่วนผู้ใหญ่ต่างก็พากันคุยเรื่องของผู้ใหญ่ไป

ทามไท เพทาย ลลินดา และอลิสหญิงที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่ม ส่วนลลินดาแม้ว่าเธอเองจะเคยสงสัยในความสัมพันธ์ของชายหนุ่มทั้งสองที่ดูเกินกว่าเพื่อน ทว่าท้ายที่สุดแล้วกลับยังไม่กล้าฟันธงว่าคนทั้งสองต่างรู้สึกพิเศษต่อกัน เธอคงน่าจะคิดมากไป

ท่ามกลางบรรยากาศที่ดูค่อนข้างผ่อนคลายและไม่เร่งรีบ ทุกคนต่างก็สนุกสนานกันในกลุ่มของตัวเอง ทามไทและเพทายพยายามหลีกเลี่ยงการพูดคุยกันเรื่องส่วนตัวมากเกินไป โดยเฉพาะการที่มีอลิสและลลินดาอยู่ใกล้ๆ

“ทามคะ เดี๋ยวไปเดินเล่นริมหาดกันไหมคะ? ลมเย็นๆ ช่วงนี้เหมาะมากเลยค่ะ” ลลินดาเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงสดใส ในขณะที่ทามไทมองไปที่เพทายอย่างลังเล

“ไปเถอะนะทาม ลลินอยากไปเดินเล่นรับลมกับทาม”

หญิงสาวพูดจาเสียงหวานอีกครั้ง

ทามไทยิ้มแหยๆ ก่อนจะพยักหน้า “งั้นไปกันเถอะ”

ทั้งสองเดินออกไปที่ริมชายหาด ท่ามกลางลมเย็นๆ และเสียงคลื่นที่ซัดขึ้นฝั่ง พวกเขาหยุดยืนที่ริมทะเล ทามไทเหลือบมองเพทายที่เดินอยู่ไม่ไกลนักกับหญิงสาวร่างบอบบางอีกคน ในใจช่างโหวงไหวแปลกๆ การที่ได้เห็นชายที่รักเดินคู่กับหญิงสาวที่ถือว่าเธอใกล้จะได้เป็นคู่หมั้นของเขาอย่างเป็นทางการในอีกไม่ช้า แต่แล้วความคิดนั้นก็สะดุดลง เมื่อใครอีกคนเอ่ยขึ้น

“ทามคะ ลลินคุยด้วยตั้งนาน พี่ไม่ได้ฟังลลินเลยหรอคะ!!” หญิงสาวค่อนขอดเขาเบาๆ

“ครับ!! เมื่อกี๊ใจลอยไปหน่อย เมื่อกี๊ลลินว่าไงนะครับ? ”

“ลลินว่าพวกเขาดูเหมาะสมกันดีนะคะ”

ก่อนเธอจะยื่นปากไปอีกฝั่ง จนคนร่างสูงหันตาม

ภาพที่เห็นมันเหมือนคนทั้งคู่ยืนจูบกัน ถ้าหากมองจากไกลๆ ทำเอาคนร่างสูงกว่า 190 รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที เขาหันขวับก่อนจะเร่งฝีก้าวเดินดุ่มๆ เข้าไปด้านในตัวอาคาร ก่อนจะเดินลัดเลาะไปยังร้านริมหาด มันเป็นร้านแบบ open air มีดนตรีสดอยู่ด้านนอก

“เราหาอะไรดื่มกันหน่อยมั้ย? ” ชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินมานั่งข้างๆ

“ก็ได้ค่ะ” เธอเอ่ยพร้อมยิ้มให้เขาพลางคิดไปว่า ถ้าหากคนตรงหน้าเมาแล้วหื่นจับเธอกระทำเรื่องอย่างว่า มันจะเป็นยังไงนะ

แม้ทามไทจะไม่เคยขาดเรื่องผู้หญิง แต่ว่าเขากลับไม่เคยให้สถานะกับหญิงสาวที่ที่บ้านหาให้ อีกทั้งเขาก็คิดกับลลินดาเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น ชายหนุ่มกลัวว่ามันจะถลำลึกและยากเกินกว่าจะถอนตัว อีกอย่างเขาไม่ได้ต้องการจะหลอกใคร ถ้าอยากก็แค่ซื้อกินและก็จบไป ไม่มีสานต่อ ต่างจากอีกคนที่ยังคงทำตัวดี ไม่เคยนอกลู่นอกทางแม้สักครั้ง เขายังคงเก็บความบริสุทธิ์เอาไว้อยู่เรื่อยมา

เพทายกับอลิสคุยกันอย่างถูกคอ จริงๆ แล้วชายหนุ่มก็มองหญิงสาวแบบน้องสาวมาโดยตลอด ซึ่งหญิงสาวเองก็คิดกับเขาเกินคำว่าพี่ชายมาโดยตลอดเช่นกัน ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงร้านที่คนทั้งสองนั่งอยู่ก่อน

“นั่นพี่ทามกับพี่ลลินนี่คะ”

แต่แล้วเสียงของลลินดาก็เอ่ยทักคนทั้งคู่ขึ้นมาก่อน

“อ้าวเพทาย หนูอลิส เข้ามานั่งด้วยกันสิคะ”

ชายหนุ่มต่างสบประสานจ้องมองตากันอย่างขุ่นเคืองน้อยๆ ทามไทไม่เอ่ยพูดอะไร นั่นกลับทำให้เพทายยิ่งอึกอัก

“เราจะไม่ไปรบกวนพวกเขาหรอครับน้องอลิส? ” เขาเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังเดินจูงมือเข้าไปโซนด้านในร้าน

“ไม่หรอกค่ะ นั่งกันหลายคนสนุกดีออก อบอุ่นด้วย”

จากนั้นลลินดาก็ย้ายที่นั่งเปลี่ยนไปนั่งกับคนตัวสูงข้างๆ ก่อนจะให้แขกที่มาใหม่นั่งตรงข้ามกับตัวเอง ตอนนี้ร่างสูงของทั้งสองต่างอยู่ตรงข้ามกัน ในขณะที่อลิสและลลินดาก็นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยเช่นกัน