ตอนที่ 3 หาทางออก

“พ่อต้องมาเป็นภาระของลูก ทำให้ลูกต้องลำบาก ความจริงลูกยังเด็ก ไม่ควรที่จะต้องมาลำบากแบบนี้”

นอกจากเป็นภาระของลูกแล้ว เขาก็ยังไม่สามารถที่จะเลี้ยงลูกให้ดีกว่านี้เลย คงจะเหมือนกับที่นรินทร์ แม่ของลูกสาวเขา ได้สบประมาทก้องเกียรติเอาไว้ ว่าเขาไม่มีทางที่จะทำให้เธอและลูกสบายได้ เขาพยายามมันมาตลอด แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ ดั่งเธอพูดไว้เลย

          “พ่ออย่าคิดมากนะคะ ถ้าพ่อหาย พ่อก็จะได้กลับมาทำงานเหมือนเดิม และเราก็ช่วยกันหาเงินค่ะ ความฝันของเราคือการมีบ้านนะคะพ่อ เบลล์ไม่ลืมหรอกนะคะ สักวันเราจะต้องทำให้ได้ค่ะ นะคะ ดึกแล้ว พ่อเข้านอนเถอะค่ะ เดี๋ยวเบลล์จะอาบน้ำและเข้านอนค่ะ พรุ่งนี้มีเรียนตอนสิบโมง เบลล์ยังมีเวลาพักผ่อนเยอะนะคะ หายห่วงได้เลยค่ะพ่อ”

เปรมมิกายิ้มให้กับผู้เป็นพ่อ เธอไม่อยากให้พ่อของเธอต้องมาทุกข์ใจเรื่องนี้มาก พ่อคือสิ่งเดียวที่เปรมมิกาเหลืออยู่ตอนนี้ พ่อไม่เคยทิ้งเธอเลยสักครั้ง ช่างตรงข้ามกันกับแม่ของเธอเหลือเกิน

          “งั้น ลูกก็รีบทำภารกิจเถอะ อย่านอนดึกนะ”

          “ค่ะพ่อ”

.........................

          [ณ มหาวิทยาลัย...ในเวลา 12.00น.]

          “เราไปคาเฟ่ใน *มอ นี่กันเถอะเบลล์ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกน่ะ...อยากจะบอกว่าฉันหาวิธีให้แกได้แล้วนะ”

          “จริงเหรอพลอย”

เปรมมิกาตื่นเต้นกับสิ่งที่เพื่อนของเธอบอก เมื่อคืนเธอโกหกพ่อว่า เธอจะขอหยิบยืมเงินเพื่อน วันนี้เธอเรียนไม่รู้เรื่องเลย เพราะในหัวของเธอมีแต่เรื่องนี้ตลอด

          “เออดิ แต่ว่าในคาเฟ่ก็จะมีคนเยอะอีก เอาเป็นว่าเราไปนั่งซุ้มตรงข้างตึกเทคโนฯดีกว่านะ ฉันไม่อยากให้ใครได้ยินเรื่องนี้อ่ะ”

          “โอเค งั้นไปกันเลย ฉันก็อยากรู้แล้ว”

          “อือ” พลอยไพลินไม่รู้ว่า เรื่องที่เธอหาทางให้เปรมมิกานั้น เพื่อนจะยอมทำตามหรือเปล่า มันเป็นทางเดียวที่จะได้เงินเร็ว และใช้เวลาสั้นๆ

          “ห๊ะ! อะไรนะ! ขายความบริสุทธิ์งั้นเหรอพลอย!”

          “ชู่ว์ แกอย่าดังไปสิ”

          “จะไม่ให้ฉันตกใจได้ยังไงล่ะพลอย แกไปเอาความคิดบ้าๆ นี้มาจากไหนห๊ะ!”

          “ไม่ใช่ความคิดบ้าๆ นะ มันคือความคิดของคนหลายๆ คน แกเห็นพวกรุ่นพี่เราบางคนมั้ย แต่งตัวสวยมีกระเป๋าแบรนด์เนม ขับรถหรู แกคิดว่าคนพวกนั้นเขาถูกรางวัลที่หนึ่งกันหรือไง ที่จะมีเงินมากมายขนาดนั้นน่ะ”

          “แกจะบอกฉันว่า พวกรุ่นพี่เขาขาย เอ่อ ขายตัวกันงั้นเหรอ”

          “ความบริสุทธิ์น่าจะถูกขายไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้รุ่นพี่น่าจะขายตัวแหละ แกเห็นพี่เดียร์มั้ย รุ่นพี่ปีสี่คณะเดียวกับเราน่ะ รายนั้นตอนนี้ซื้อบ้านให้พ่อกับแม่แล้วนะ ไหนจะมีรถสปอร์ตคันละหลายล้านเลยนะแก ในไอจีพี่เขาน่ะ อวดแต่กระเป๋า คอลเลคชั่นเสื้อผ้าหรูๆ ทั้งนั้นเลย”

          “ใครเขาจะบ้าเปย์ขนาดนั้นกันพลอย เงินไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ มันจะใช่เหรอ”

          “มันมีอยู่จริง และมีเยอะมาก พวกเสี่ยรวยๆ เขาจะหาผู้หญิงสาวๆ *มหาลัยนี่แหละ แกคิดดู บางคนเข้ามาตอนแรกเป็นพวกบ้านๆ *โนเนมมาก แต่ผ่านไปแค่ปีเดียว หน้ามือเป็นหลังมือเลยนะแก เชื่อฉันดิ”

          “โอย...แล้วฉันจะไปทำแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะ มันน่ากลัวมากเลยนะพลอย”

          “มันก็มีทางเดียวนี่แหละ ฉันได้คุยกับพี่เปิ้ล รุ่นพี่ที่เรียนจบไปแล้ว ตอนนี้เขาทำงานเป็นเอเจนซี่หาดารานางแบบ และเป็นผู้จัดการดาราอยู่ เขาติดต่อหนุ่มๆ พวกไฮโซที่ชอบกินเด็ก กินสาวบริสุทธิ์เป็นประจำ พวกนี้เปย์หนักมาก แต่ละคนที่พี่เปิ้ลเลือกให้ จะได้ดีทุกคน และพี่เขาก็ยังบอกอีกนะ ถ้าไม่พอใจ ก็สามารถเลือกคนอื่นก็ได้ จนกว่าจะพอใจ แต่ว่า แกจะต้องเอารูปให้พี่เขาก่อนนะ ไม่ใช่เขาเลือกแกอย่างเดียว พวกหนุ่มๆ ก็เลือกแกเหมือนกัน อืม แต่ฉันว่าอย่างแกไม่ถึงห้านาที ออกแน่นอน หุ่นแกนี่*เจี๊ยะมากเลยนะ ขอบอก”

          “มันผิดกฎหมายนะพลอย และที่สำคัญ มันผิดศีลธรรมด้วยแก จะให้ฉันไปทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน”

          “มันไม่มีทางไหนแล้วนี่เบลล์ ครั้งหนึ่งอย่างต่ำเลยสองสามแสนเลยนะ แกขายแค่ครั้งเดียวก็ได้ ถ้าแกไม่รับงานแบบนี้ เราจะไปหาที่ไหนได้อีกล่ะ มันไม่มีงานที่เงินเร็วขนาดนี้นะ อีกอย่างพ่อแกก็ต้องรีบรักษานะ แกลองคิดดีๆ นะเบลล์”

          “...” จริงสินะ งานเร็วเงินดีแบบนี้ มันไม่ได้หาง่ายๆ เลย และอีกอย่าง ถ้าทำ พ่อของเปรมมิกาก็จะได้รับการรักษาด้วย...เอาไงดี

.....................

“ถ้าฉันเป็นแก ฉันก็จะเลือกทางนี้นะเบลล์ เสียบางอย่างไป เพื่อแลกกับชีวิตของพ่อ ฉันยอมนะ สมัยนี้แล้ว เรื่องความบริสุทธิ์อะไรนั่น เขาไม่ได้คิดกันแล้วนะเบลล์”

          “ฉันกลัวน่ะสิพลอย ในชีวิตของฉันตั้งแต่เล็กจนโต ฉันก็ไม่เคยมีแฟนเลยสักคน อยู่ดีๆ จะให้ฉันไป...เอ่อ...นอนกับใครก็ไม่รู้”

          “ไม่มีแฟน นั่นก็เพราะแกไม่ยอมมีเองต่างหากล่ะ หนุ่มๆ มาตามจีบแกเพียบเลย แกไม่ยอมเองนะเบลล์”

          “ก็แล้วทีแกล่ะพลอย ก็มีหนุ่มมาตามจีบแกเหมือนกัน ทำไมแกถึงไม่มีแฟนล่ะ”

          “จะมีได้ยังไง บ้านจนออกอย่างนี้ ผู้ชายที่ไหนเขาจะมารักจริงกันล่ะ ฉันก็คงจะเหมือนแกนี่แหละ...เฮ้อ...ความจนนี่มันน่ากลัวชะมัดเลยนะเบลล์ ทำไมเราสองคนไม่เกิดมาเป็นลูกคุณหนูบ้างนะ เห็นพวกรวยๆ มั้ย นางแทบจะไม่มาลงมาเดินดินแบบพวกเราเลย ทำบุญด้วยอะไรกันนะ ถึงได้สบายกันแบบนี้”

          “เราต่างหากล่ะพลอย ที่ทำกรรมไว้ชาติที่แล้วเยอะไปหน่อย ชาตินี้เลยไม่มีบุญเสวยสุขกันไง”

          “เออ...แล้วตกลงแกจะยังไงเบลล์ เซย์เยส หรือ เซย์โนว์”

          “แกคิดว่าฉันควรทำมั้ยพลอย”