Se connecterShare
Chapter 2
Dernière mise à jour:
2025-11-04 00:39:49Chapter 2
“พ่อเลี้ยงครับ พ่อเลี้ยง” บุญสมคนงานในไร่เทียมฟ้าร้องตะโกนเรียกเจ้าของไร่เสียงดังลั่น ทำให้คนที่ถูกเรียกเดินออกมาจากบ้านหลังเล็กที่เขาปลูกไว้ตอนที่ขึ้นมาทำงานบนดอย
“มีอะไรพี่สม เรียกซะเสียงดัง” คิมหันต์สวมหมวกปีกกว้างคล้ายกับหมวกคาวบอย เอกลักษณ์อย่างหนึ่งที่ทุกคนที่นี่เห็นจนชินตา เอ่ยถามบุญสมระดับน้ำเสียงกลางๆ
“ปิ่นมันทำเมล็ดกาแฟที่เราจะส่งให้ลูกค้าเปียกน้ำหมดเลยครับพ่อเลี้ยง” สิ้นเสียงของบุญสม คิมหันต์สบถออกมาทันที
“อะไรนักหนาวะ ตัวซวยชะมัดเลย เมื่อไหร่จะไปให้พ้นๆ ไร่ของฉันเสียที ฆ่าหมกป่าซะดีมั้ยเนี่ย” คิมหันต์กล่าวอย่างฉุนเฉียว เขายอมรับว่าเกลียดผู้หญิงที่ชื่อปิ่นปักเข้าไส้ตั้งแต่แรกเห็น วันนั้นเขาไม่น่าช่วยชีวิตเธอเอาไว้เลย เพราะคำว่ามนุษยธรรมแท้ๆ ทำให้เขาต้องทนเลี้ยงดูเด็กเมื่อวานซืนด้วยความจำใจ
เท้ายาวๆ เดินอาดมาที่โรงเก็บเมล็ดพันธุ์ วินาทีแรกที่เขาเดินเข้ามาเห็นสภาพของเมล็ดกาแฟพันธุ์ดีที่กระจายอยู่ตามพื้น บางส่วนเปื้อนน้ำจนใช้การไม่ได้ คนที่เป็นต้นเหตุยืนก้มหน้านิ่ง หลบสายตาของคิมหันต์ที่มองมาด้วยความเกลียดแสนเกลียด
“ปะ ปิ่นขอโทษคุณคิมด้วยนะคะ” ปิ่นปักก้มใบหน้ามองพื้นเอ่ยวาจาขอโทษ
“แม่ตัวซวย ตั้งแต่ฉันช่วยเธอมาเมื่อสี่ปีก่อน เธอทำอะไรตอบแทนฉันบ้างมีแต่ทำลาย เธอเป็นต้นเหตุให้น้าของฉันตาย เท่านั้นยังไม่พอยังทำม้าฉันตายไปสองตัว ทำข้าวของเสียหายไปตั้งเท่าไหร่ นี่ยังจะมาทำเมล็ดพันธุ์กาแฟของฉันเสียหายป่นปี้อีก เธอรู้มั้ยว่าทั้งหมดนี่ฉันต้องเสียหายกี่แสน เธอเคยรู้บ้างมั้ย หรือรู้เพียงว่าวันนี้จะทำอะไรให้ฉันฉิบหายดี ห๊า” เสียงของเขานั้นไม่เบาเลย ดังลั่นจนคนที่ยืนอยู่ในบริเวณนั้นสะดุ้งเป็นแถว มีหรือที่ร่างน้อยของปิ่นปักจะไม่กลัว เธอกลัว กลัวเขามากที่สุด
“ปะ ปิ่นขอโทษค่ะ” เธอพูดได้เพียงเท่านั้นจริงๆ
“ไปเลยนะ เก็บข้าวของแล้วออกไปจากไร่ของฉันได้แล้ว ตัวซวยอย่างเธอฉันไม่ต้องการ ไร้ค่า ไป ” คิมหันต์ระเบิดอารมณ์ออกมาเต็มที่ ทั้งน้ำเสียงสีหน้าและแววตา เขาเกลียดปิ่นปักสุดชีวิต เพราะวันที่เจอหญิงสาวตรงหน้า คือวันที่เขาต้องสูญเสียน้าสาวอันเป็นที่รักไป เนื่องจากมีเธอเป็นต้นเหตุ
“คุณคิม ปิ่นขอโทษ ปิ่นขอโทษ อย่าไล่ปิ่นไปเลยนะคะ ปิ่นไม่มีใคร ไม่รู้จะไปที่ไหน อย่าไล่ปิ่นเลยนะคะ” เธอขอร้อง อ้อนวอนทั้งน้ำตา ทรุดกายลงนั่งคุกเข่า พนมมือไหว้เขาอย่างน่าสงสาร
“ไป ออกไป ฉันน่าจะไล่เธอไปตั้งแต่วันที่เธอฟื้นขึ้นมาแล้ว นังฆาตกร” นี่เองทำให้เธอถึงกับผงะ ไม่ใช่เธอไม่ได้เป็นฆาตกร เธอไม่ใช่ เธอไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่ได้ตั้งใจ
“คุณคิม ได้โปรดเถอะคะ อย่าไล่ปิ่นเลยนะคะ” เธอยังขอร้องเขาไม่หยุด
“อิ้ง อิ้ง อยูไหนวะ อิ้ง” เขาตะโกนเรียกอิ้งคนงานในไร่ที่คิดว่าอยู่แถวนี้ เสียงดังราวกับโทรโข่ง ทำให้เจ้าของชื่อรีบวิ่งร้อยเมตรมาหาพ่อเลี้ยงหนุ่มทันที
“มีอะไรให้อิ้งรับใช้คะพ่อเลี้ยง” อิ้งถามเสียงเหนื่อยหอบ
“ไปเก็บเสื้อผ้าของตัวซวยให้หมด แล้วจัดการโยนออกไปจากไร่ฉันเดี๋ยวนี้” อิ้งหญิงสาวร่างใหญ่คล้ายหมีควาย ฉุดกระชากร่างของปิ่นปัก หญิงสาวที่เธอเองก็ไม่ชอบหน้าเช่นเดียวกัน กระชากอย่างไม่กลัวหญิงร่างเล็กจะเจ็บ อิ้งทำตามคำสั่งของเจ้านายทุกอย่าง เก็บเสื้อผ้าของปิ่นปักยัดใส่กระเป๋า ก่อนจะลากร่างน้อยไปที่หน้าไร่
“ไสหัวไปได้แล้ว รู้เอาไว้ซะด้วยนะ ทั้งเจ้าของไร่ ทั้งคนงานทุกคน ไม่ว่าจะเป็นลูกเด็กเล็กแดง ไม่มีใครเค้าต้องการให้เธออยู่ที่นี่สักคน เพราะเธอมันเป็นตัวซวย พอมาถึงคุณอุไรก็ตายทันที ตัวซวย ไปนังตัวซวย” น้ำตาไหลพรากกับคำพูดที่เจ็บแสบ ทิ่มแทงลงไปในหัวใจของเธอจนฉีกขาด ม่านตาที่พร่าพรายด้วยหยาดน้ำตา มองร่างของอิ้งที่เดินกลับเข้าไปในไร่ ทุกคนเดินจากเธอไปหมด ความอ้างว้างและโดดเดี่ยว เกาะกินใจหญิงสาวอีกครั้ง
เท้าเล็กๆ เดินลงตามความลาดชัน ระยะทางจากไร่เทียมฟ้า ที่อยู่บนดอยสูงเหนือระดับน้ำทะเลเกือบสองพันห้าร้อยฟุต กว่าจะมาถึงถนนสายหลักต้องใช้ระยะเวลาเดินเท้านานพอสมควร ปิ่นปักกอดกระเป๋าไว้แน่น น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย เท้าที่ย่ำเดินเริ่มเจ็บ ความมืดโรยตัวปกคลุม แสงสว่างบนท้องฟ้าตอนนี้มีแต่เมฆสีดำที่กระจายเต็มไปทั่ว แรงลมที่มีกำลังแรงพัดพาฝุ่น เศษใบไม้ปลิวว่อน ไม่นานฝนเม็ดใหญ่ตกลงมากระทบกับผิวหนังของเธอ
แสงไฟจากรถเครื่องสองคันส่องกระทบกับดวงหน้างาม เธอจำต้องหรี่ตาลงโดยอัตโนมัติ นึกดีใจที่มีคนผ่านมา เพราะเธอต้องการความช่วยเหลือพอดี
“จะไปไหนจ๊ะน้องสาว ให้พี่ไปส่งดีมั้ยเอ่ย” ชายหนุ่มทั้งสี่ก้าวลงมาจากรถเครื่อง สายตาของพวกมันทำให้ใจของปิ่นปักหวาดกลัว คิดผิดที่จะขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเหล่านี้ หญิงสาวกอดกระเป๋าแน่น ถอยหลังเดินไปสองสามก้าว ก่อนจะหันหลังวิ่งหนีสุดชีวิต
“อย่าหนีเลยน้องสาว จะไปที่ไหนพี่จะไปส่ง แต่น้องต้องส่งพี่ขึ้นสวรรค์ก่อนนะจ๊ะ” ชายคนหน้าตาเหี้ยมที่สุดเป็นคนบอก ก่อนจะวิ่งตามร่างเล็กที่วิ่งไม่คิดชีวิต ความคิดเดียวที่ปิ่นปักคิดออกคือ หนี
Latest chapter
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 15
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 15ทั้งสองเลือกที่จะมาคุยกันที่มุมระเบียงค่อนข้างลับตาคน เป็นเพราะมีพุ่มต้นไม้บังอยู่ อัสนีต้องเลือกจุดที่ไม่ค่อยมีคนให้ความสนใจ เพราะเรื่องที่เขาจะสนทนานั้นเป็นเรื่องสำคัญ“ณัฐจะทำยังไงต่อไป พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับเมืองไทยแล้วนะ ณัฐยังเข้าไม่ถึงตัวแม็คเลย”อัสนีเอ่ยถามลูกน้องใต้บังคับบัญชา สีหน้าของผู้ถามมีความกลัดกลุ้มแฝงอยู่ ฝ่ายคนถูกถามก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน“ณัฐได้ข่าวมาว่า คุณโซเฟียกับพี่แม็คไปปารีส กว่าจะกลับมาก็อีกสามสี่วันค่ะ”“พอถึงตอนนั้นณัฐก็คงกลับเมืองไทยแล้ว จะหาโอกาสกลับมาที่นี่ก็คงยาก”อัสนียิ่งคิดถึงเรื่องนี้เขายิ่งกลุ้มหนัก หากพลาดโอกาสนี้ไป คงไม่มีโอกาสให้พวกเขาอีกแล้ว ทว่าณัฐกานต์กลับไม่คิดเช่นนั้น“ณัฐคิดว่า ณัฐคงไม่ได้กลับไปกับพี่เพชรและคณะแน่ๆ ค่ะ”“ทำไมล่ะ ก็หมดหน้าที่ณัฐแล้วไม่ใช่เหรอ”“หน้าที่ของณัฐหมดก็จริง แต่คุณแอรอนคงไม่ปล่อยให้ณัฐไปจากเขาง่ายๆ เหมือนครั้งก่อน พี่เพชรอย่าลืมสิคะว่า ณัฐทำอะไรกับเขาไว้บ้าง มันจึงเป็นโอกาสที่เขาจะได้แก้แค้นณัฐ”ณัฐกานต์ตอบเสียงเนือยเศร้า เธอรับรู้ตั้งแต่วันแรกที่แอรอนไปประเทศไทย รู้ในทันทีว่าเขาไม่
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 14
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 14“ถ้าไม่ไปวันนี้ เผื่อพี่แม็คเจอกับมันแล้วถ่านไฟเก่าคุขึ้นมาฉันไม่แย่เหรอ ฉันก็ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก่อนสินังโง่”โซเฟียพูดเสียงเบา ไม่ต้องการให้สามีที่อยู่ในห้องน้ำได้ยิน ก่อนจะสบถใส่ลูกน้องเป็นการส่งท้าย ยังไม่ทันที่ลิเดียจะตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนาย เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น ตามมาด้วยร่างสูงของอัคนารถที่เดินออกมา“มีอะไรจ๊ะที่รัก เรียกผมซะดังลั่นบ้านเลย” เขาเดินมาหาภรรยาก่อนจะทรุดกายนั่งเคียงข้าง“พี่แม็คคะ โซเฟียว่าเราไปเที่ยวปารีสกันดีกว่านะคะ โซเฟียอยากไป” ภรรยาเอ่ยบอกความต้องการแก่สามี“แต่เราเพิ่งกลับมาจากปารีสเมื่ออาทิตย์ก่อนเองนะ โซเฟียอยากไปอีกแล้วเหรอ” อัคนารถจำได้ว่า เพิ่งเดินทางไปเที่ยวปารีสเมื่อสัปดาห์ก่อน อาทิตย์นี้จะไปอีกแล้วหรือ“ก็ไปตอนนั้นโซเฟียยังเที่ยวไม่อิ่มนี่คะ ก็เลยอยากไปอีก หรือว่าพี่แม็คไม่อยากไปกับโซเฟียคะ” เธอแก้ต่างให้ตนเอง ก่อนจะตะเง้าตะงอดสามี“ไปสิครับ โซเฟียอยากไปไหนผมไปด้วยทั้งนั้น ว่าแต่จะไปวันไหนล่ะ” เขาตามใจเธอเสมอ เพราะต้องทำให้เธอรู้สึกว่า เป็นคนสำคัญ“ไปค่ำนี้ค่ะ คุณพ่อเตรียมทุกอย่างไว้ให้แล้วค่ะ”โซเฟียไม่ต้อง
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 13
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 13ข่าวของณัฐกานต์ที่เดินทางมาพร้อมกับแอรอน ไม่รู้แค่มอร์แกนและโซเฟียเท่านั้น อัคนารถที่มีเหยี่ยวข่าวก็นำความเรื่องนี้มาบอกกับเขาด้วย ส่งผลให้เขาดีใจจนเนื้อเต้น แต่ก็เก็บอาการไว้อย่างมิดชิด“คุณแม็คไม่รู้สึกอะไรจริงๆ เหรอคะ ที่รู้ว่าแฟนเก่ามาที่นี่”ลิเดียสาวใช้ประจำตัวของโซเฟีย ที่ลักลอบมีความสัมพันธ์แบบหลบๆ ซ่อนๆ กับสามีเจ้านายมาร่วมสองปี เอ่ยถามอัคนารถ หลังจากบอกเล่าข่าวที่ตนรู้มาให้เขาฟัง หลังจากที่ตัดสินใจอยู่นานว่าจะบอกดีหรือไม่ ในที่สุดเธอก็เลือกที่จะบอกเขา เพราะต้องการรู้ว่า สายใยรักของอัคนารถกับณัฐกานต์ยังมีอยู่หรือไม่ เป็นการลองใจเขาไปในที“จะรู้สึกอะไรล่ะ ก็รู้สึกเฉยๆ น่ะสิ” คนปากไม่ตรงกับใจตอบกลับ“ไม่รู้สึกอะไรแน่เหรอคะคุณแม็ค”ลิเดียถามสวนทันควัน เพราะความรักที่มีต่อเขานั้นมากมาย เธอจึงกลัวว่า อัคนารถยังมีใจหลงเหลือให้ณัฐกานต์ แม้ว่าเขาจะบอกตนหลายครั้งหลายหนแล้วว่า หัวใจของเขามีเพียงเธอคนเดียว แต่ทว่าลึกๆ ลิเดียก็ยังวิตกตามประสาคนที่มอบความรักให้เขาหมดทั้งใจ“จริงสิ” เขาตอบเดินมาโอบกอดร่างของสาวใช้ แล้วหอมแก้มอย่างเอาใจ “ฉันจะรู้สึกอะไรกับใครได้
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 12
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 12โซเฟียเดินทางมาหาบิดาด้วยความร้อนใจ เพราะมอร์แกนเป็นคนเดียวที่จะทำให้ณัฐกานต์ออกไปจากประเทศแห่งนี้ เหมือนกับครั้งก่อน เธอจะต้องขัดขวางทุกวิถีทางที่จะไม่ให้อัคนารถพบเจอกับอดีตคนรัก เธอจะต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม“คุณพ่อคะ คุณพ่อต้องจัดการให้โซเฟียนะคะ”พอเห็นหน้าบิดา สาวเอาแต่ใจก็พูดในสิ่งที่ตนเองต้องการทันที ซึ่งมอร์แกนก็พอจะคาดเดาออกว่า การมาของลูกสาวคนเล็กในครั้งนี้ มาด้วยเรื่องอะไร“จัดการอะไรลูก ใครทำอะไรให้ลูกของพ่อขัดใจอีก” ทว่าเขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้ว่าเธอหมายถึงเรื่องอะไร“ก็พี่แอรอนพามันกลับมาที่นี่ยังไงล่ะคะ ลูกไม่ยอมหรอก ยังไงคุณพ่อก็ต้องจัดการให้โซเฟีย คุณพ่อต้องสั่งให้มันกลับไปประเทศของมันเดี๋ยวนี้”น้ำเสียงเอาแต่ใจดังผ่านปากของโซเฟีย ที่ยืนทำหน้าหงิกหน้างอต่อหน้าบิดา มอร์แกนถอนหายใจออกมาเบาๆ ประหนึ่งลำบากใจ“พี่เขาก็คงมีเหตุผลของเขานะที่พาณัฐกลับมาด้วย โซเฟียก็รู้ว่าพี่ชายของลูกรักณัฐมากแค่ไหน พ่อไม่อยากทำให้แอรอนเสียใจเป็นครั้งที่สอง”มอร์แกนจดจำภาพของลูกชายที่เมาหัวราน้ำในช่วงแรกๆ ที่ณัฐกานต์จากไปได้ดีไม่มีลืม สภาพของแอรอนทำให้เขานึกสงสา
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 11
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 11ณัฐกานต์ที่ตกเป็นรองทุกทาง จำยอมรับจุมพิตเร่าร้อน ที่แฝงไว้ซึ่งความเจ็บร้าวด้วยความจำยอม เธอไม่มีสิทธิ์ห้ามปราม ขัดขืน หรือว่าต่อต้าน หากทำ งานสำคัญก็พลอยจะเสียไปด้วย ทว่าความน้อยเนื้อต่ำใจที่แน่นในทรวง แล้วความเจ็บปวดจากการกระทำของเขา ส่งผลตรงถึงต่อมน้ำตาและนั่นทำให้หยาดน้ำตาอุ่นร้อนไหลเคลียแก้ม การที่ทั้งคู่จุมพิตกันจึงทำให้น้ำตาของเธอสัมผัสกับแก้มขาวของเขา“อย่าคิดว่าน้ำตาของเธอจะทำให้ฉันใจอ่อน ฉันไม่มีวันให้เธอหลอกเป็นครั้งที่สองแน่”แอรอนพูดชิดริมฝีปากบาง หลังจากที่เขาถอนจุมพิต จากนั้นก็ผลักร่างเล็กออกห่างกายของตนราวกับว่าเธอเป็นของไม่น่าแตะต้อง มองสาวตรงหน้าด้วยสายตาและความรู้สึก ทั้งรักทั้งเกลียดณัฐกานต์รู้สึกเจ็บตรงหัวใจกับสายตาและการกระทำของเขา น้อยใจหนักกว่าเก่า แต่เธอก็ไม่สามารถอธิบายเรื่องที่จากเขามาในวันนั้นได้ เหตุผลทั้งหมดทั้งมวลจะถูกเก็บไว้กับตัวเธอ ตามที่ได้สัญญาไว้กับใครคนหนึ่ง เธอใช้มือปาดน้ำตาทิ้งเมื่อร่างของไรอันเดินเข้ามาหาเจ้านายของตน“คุณแอรอนครับ ถึงแล้วครับ”ไรอันเอ่ยบอกตามหน้าที่ เหลือบตามองณัฐกานต์ที่ใช้ฝ่ามือเช็ดน้ำตาไม่หยุด ด
เล่ห์รักไฟสวาท (NC25+) บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 10
บำเรอพิศวาสจอมมาร Chapter 10ปากหนากระแทกปิดปากเล็กที่ร้องครวญด้วยความเจ็บ จุมพิตบดเบียดปากเต็มแรง เต็มอารมณ์ขุ่นมัวของตนเอง เธอรู้สึกร้าวไปทั้งปาก เจ็บแต่ไม่อาจเปล่งเสียงบอกเขาได้ “อื้อๆ” เธอประท้วงเจ็บในลำคอ มือเล็กทั้งซ้ายขวาผลักใบหน้าหล่อให้ออกห่างดวงหน้าของตน หวังจะให้จุมพิตอันแสนเจ็บปวดนี้หลุดไปจากความรู้สึก ทว่าเขากลับดันปากแนบติดปากสาวมากขึ้น เพิ่มแรงบดขยี้จนปากบางระบม “อย่า...ได้โปรดแอรอน อย่าทำกับณัฐแบบนี้” เธอขอร้องเขา หลังจากที่ปากได้รับอิสระ“แต่ฉันจะทำ” เขาพูดอย่างไม่แยแส ยังตั้งหน้าตั้งตาสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้เธอต่อไป จนกว่าความรู้สึกนั้นจะเบาบางลงเสียงร้องแห่งความปวดร้าวและเจ็บปวดดังจากปากบางของณัฐกานต์อย่างต่อเนื่อง ควบคู่กับน้ำตาสาวอาบไหลเป็นทาง บทรักของแอรอนในครั้งนี้ต่างกับครั้งก่อนลิบลับ ครั้งนี้มีแต่ความป่าเถื่อน โหดร้ายไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร จะเจ็บปวดมากแค่ไหนร่างเล็กถูกร่างใหญ่พาไปยังเตียงกว้าง สถานที่ที่เขาจะลงโทษเธอได้อย่างถนัดและถึงใจ แรงส่งกายแกร่งโหมหนักไม่บรรเทา เร้าลึกถึงอารมณ์แห่งความโกรธที่จุดประกายไม่ดับมอด สาดใส่ณัฐกานต์อย่างบ้าคลั่ง กว่
Vous vous intéresseriez aussi à
แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ | wanna be yours
ACHICHI61.6K Vuesคลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์127.5K Vuesท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ36.5K Vuesคนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง
ลั่วหูโยว257.9K Vuesกลรักปีนเกลียว
คุณน้ำอิง167 VuesLove Trick กลรักนายวิศวะตัวร้าย
Duck.bell2.4K Vuesสัญญามัดใจยัยพริตตี้(Set 1 ท่านประธานคลั่งรัก 2/4)
บีน่าเลดี้1.7K Vuesลวงสวาทสาวโบรกเกอร์
เฮียกังฟู148 Vues
