บทที่ 1

บทนำ

‘กรี๊ดดดดดดดด~’ เสียงกรีดร้องของอลิสดังขึ้นเมื่อมีบิ๊กไบค์ขับปาดหน้ารถของเธอด้วยความเร็วสูง เธอเองก็ขับรถมาเร็วเหมือนกัน เพราะวันนี้อลิสมีประชุมด่วนที่บริษัทจึงขับรถเร็วกว่าปกติ

‘เด็กแว๊นที่ไหนเนี่ย ไม่มีใครสั่งสอนหรือไงว่าอย่าเอาชีวิตมาเสี่ยงบนถนนแบบนี้’ อลิสอุทานด้วยความหัวเสียและตกใจในเวลาเดียวกัน ‘ไอ้บ้าเอ๊ย! อย่าให้เจออีกนะ จะด่าจนหาทางกลับบ้านไม่ถูกเลย’ อลิสพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อตั้งสติได้

อลิสหลุบมองนาฬิกาหรูบนข้อมือ เมื่อขับรถมาจอดไฟแดง ‘อีกห้านาทีจะถึงเวลาประชุม...บ้าจริงสายจนได้ เมื่อไหร่จะไฟเขียวสักทีเนี่ย’

อลิสบ่นพึมพำด้วยความร้อนใจ เพราะประชุมครั้งนี้สำคัญมาก

จังหวะนั้นสายตาเธอก็เลื่อนไปเจอรถบิ๊กไบค์คันหนึ่งที่จอดติดไฟแดงอยู่ข้างๆรถของเธอ คนขับใส่ช๊อปวิศวะ อลิสจำรถบิ๊กไบค์ที่ขับปาดหน้าเธอเมื่อครู่ได้เป็นอย่างดี จึงลดกระจกลง “นี่น้อง”

เจ้าของบิ๊กไบค์ไม่ตอบอะไรเพียงแค่หันหน้ามามองตามเสียงแล้วชี้นิ้วไปที่ตัวเอง ราวกับจะบอกว่าเธอคุยกับเขาเหรอ

“ใช่...พี่คุยกับน้องนั่นแหละ เวลาขับรถรู้จักหัดเกรงใจคนที่ใช้ถนนด้วยหน่อย ไม่ใช่ขับรถปาดไปปาดมาอย่างคนไร้มารยาทที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน”

ปรี๊ดดดด~

‘ว๊ายยยย’ อลิสร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าของบิ๊กไบค์บีบแตร่เสียงดังลั่นราวกับรำคาญในขณะที่เธอกำลังต่อว่าเขาอยู่ จากนั้นก็ขับรถออกไปด้วยความเร็ว

‘ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!’ อลิสตะโกนด่าตามหลังด้วยความโมโหให้กับการกระทำไร้มารยาทของเขา

ปรี๊ดดดด~ อลิสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงบีบแตร่ดังอีกครั้ง ทว่าว่าครั้งนี้เสียงดังมาจากรถทางด้านหลัง อลิสหลุบมองไฟจราจรก็พบว่าเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว จึงรีบขับรถออกไป

อลิชาโมเดลลิ่งกรุ๊ป

ตึก! ตึก! ตึก!

เสียงร้องเท้าส้นสูงดังอย่างต่อเนื่องเมื่ออลิสเดินเข้ามาภายในบริษัทขนาดใหญ่ที่สร้างมาด้วยตัวเองอย่างรีบร้อน

“อลิสเร็ว” ต้นน้ำ เลขาคู่ใจและยังเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดตั้งแต่วัยเด็กวิ่งเข้ามาหาอลิสด้วยท่าทางร้อนลน ก่อนหน้านี้อลิสได้ไลน์มาบอกต้นน้ำว่าใกล้จะถึงบริษัทแล้ว ทำให้ต้นน้ำรีบมาหาอลิสทันเวลาเธอเข้ามาในบริษัทพอดี เพราะในที่ประชุมตอนนี้กำลังวุ่นวายมาก คนที่จะมาจัดการปัญหานี้ได้มีเพียงอลิสคนเดียวเท่านั้น

เมื่ออลิสเดินเข้ามาในห้องประชุมโดยมีต้นน้ำเป็นคนเปิดประตูให้ ภายในห้องถึงกับเงียบกริบ เพราะทุกคนรู้ดีว่าอลิสเป็นคนพูดจริงทำจริง ใครที่ทำผิดกฎของบริษัทจะโดนแบล็กลิสต์และเป็นการจบชีวิตการทำงานอย่างถาวรด้วย

“จากหลักฐานการโกงค่าตัวนายแบบในสังกัดอลิสาโมเดลลิ่งกรุ๊ป พี่กีตาร์มีอะไรจะแก้ตัวไหมคะ” อลิสว่าจบก็โยนซองสีน้ำตาลไปตรงหน้าคนที่อายุมากกว่าด้วยความผิดหวัง เพราะกีตาร์ถือว่าเป็นบุคคลที่เธอไว้ใจมากคนหนึ่ง ทำงานกับเธอมาตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทแรกๆ แต่ก็ไม่ถึงกับว่าจะไม่สามารถตัดขาดได้ อะไรที่นำมาซึ่งทำให้บริษัทเสื่อมเสียไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจอลิสพร้อมที่จะจัดการขั้นเด็ดขาดไม่ว่าใครก็ตาม

กีต้าร์ที่ตอนนี้ใบหน้าซีดเผือกตัวสั่นเทาราวกับลูกนก เธอนั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบคำถามอลิส

“พี่ขอโทษค่ะ...พี่มีความจำเป็นจริงๆ”

“ทางบริษัทจ่ายเงินให้กับผู้ดูแลนายแบบนางแบบทุกคนจำนวนหกหลักในแต่ละเดือน ไม่ทราบว่าพี่เดือดร้อนขนาดที่ต้องโกงเงินค่าตัวนายแบบเป็นสิบๆล้านขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ รับงานไม่ผ่านบริษัทยังไม่พอ ยังโกงเงินอย่างคนไร้จิตสำนึก ไม่เพียงแค่นั้นพี่ยังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเด็กที่อยู่ภายใต้ความดูแลของพี่อีก ความผิดที่พี่ทำมันเกินจะชดใช้”

กีตาร์กำหมัดแน่นน้ำตาไหลไม่ขาดสายราวกับเก็บกด ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน แววตาฉายถึงความโกรธเกลียดอย่างเห็นได้ชัด

“ก็เพราะใครกันล่ะ ถึงทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ คนที่ไม่เคยเห็นหัวคนอื่นอย่างเธอกล้าพูดว่าคนอื่นไร้จิตสำนึกด้วยเหรอ เหอะ...ตลกดีนะ”

“นี่ยัยกีต้าร์” ต้นน้ำเอ่ยด้วยน้ำเสียงอย่างเหลืออด “อลิสไม่น่าชุบเลี้ยงงูเห่าอย่างเธอเลย ถ้าไม่มีอลิสเธอได้กลับไปเป็นคนขอทานข้างถนนเหมือนเดิมแล้ว”

“หุบปากอีกระเทย”

“ว๊ายยยย...อีนี่ ขอตบปากสักทีเถอะ” ต้นน้ำพุ่งเข้าไปหากีตาร์ด้วยอารมณ์เดือดดาลเพื่อหวังจะตบสั่งสอนคนไม่รู้บุญคุณของคนที่ยื่นมือช่วยเหลือ จังหวะที่กำลังจะง้างมือตบ เสียงอลิสดังขึ้นซะก่อน

“พอเถอะต้นน้ำ”

“ก็อีนี่มันปากดี”

“กูทำงานมาตั้งแต่บริษัทก่อตั้งใหม่ๆ แทนที่กูจะได้เป็นผู้ถือหุ้นบ้าง ทำงานเลือดตาแทบกระเด็น รายได้แค่นั้นมันจะไปพอยาไส้อะไร”

“คนเคยขอทานมาก่อนกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงวะ” ต้นน้ำเอ่ย

คำพูดของต้นน้ำยิ่งทำให้กีตาร์ทวีความโกรธมากขึ้นไปอีกที่ถูกขยี้ปมที่เธอพยายามลืมมาตลอด ทำให้เธอคว้ามีดคัดเตอร์ขึ้นมาขู่ทุกคน

“ถ้ามึงยังไม่หยุดพูด กูจะแทงมึงให้ไส้ไหลอีกกระเทย”

คนภายในห้องประชุมตอนนี้กรีดร้องด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นท่าทางบ้าคลั่งของกีตาร์ กีต้าร์เดินถือมีดคัตเตอร์ตรงเข้าไปหาอลิส ทว่าต้นน้ำรีบมาขวางเอาไว้

“อย่าทำอะไรอลิส มึงก็น่าจะรู้นะถ้าอลิสมีรอยแม้แต่นิดเดียว ปู่ของอลิสไม่ปล่อยมึงไว้แน่”

“จับมัน” เสียงของชายวัยเจ็ดสิบดังขึ้น พร้อมกับลูกน้องนับสิบคนเข้ามาจับตัวกีตาร์อย่างรวดเร็ว ทำให้ทุกสายตามองไปที่กลุ่มคนที่เข้ามาใหม่ กีตาร์กรีดร้องพร้อมกับดีดดิ้นอย่างบ้าคลั่งเพื่อหวังให้ตัวเองหลุดจากเกาะกุม ทว่าก็เปล่าประโยชน์เพราะไม่สามารถสู้แรงของเหล่าชายฉกรรจ์ได้ เธอถูกลากออกจากห้องอย่างไร้ความปราณี อนันต์ไม่เคยใจดีกับคนที่คิดร้ายกับหลานสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเขา

“คุณปู่” อลิสอุทานขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นปู่ตัวเอง เธอไม่รู้ว่าปู่เธอรู้เรื่องได้ยังไง

“คุณปู่สวัสดีครับ” ต้นน้ำเอ่ยสวัสดีผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือด้วยท่าทางนอบน้อม อนันต์ พยักหน้ารับไหว้เพื่อนสนิทของหลานสาวด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่แฝงไปด้วยความอบอุ่น

“คุณปู่มาได้ยังไงคะ”

“ต้นน้ำโทรไปบอกปู่ว่าที่บริษัทอลิสมีปัญหา ปู่สังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีเลยรีบมาหาหลาน”

“คุณปู่ให้คนพาพี่กีตาร์ไปไหนคะ” อลิสเอ่ยถามด้วยความเป็นกังวล ถึงกีต้าร์จะทำไม่ดี เธอก็ไม่ได้อยากให้เธอรับโทษจากผู้เป็นปู่ เพราะเธอรู้ดีว่าบทลงโทษของปู่เธอคือตายสถานเดียว

“จะห่วงคนแบบนั้นทำไม ถ้าปู่มาไม่ทันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอลิส ปู่มีหลานแค่คนเดียวนะ”

อลิสโผเข้าไปกอดผู้เป็นปู่ด้วยความรู้สึกผิด “อลิสขอโทษนะคะที่ทำให้คุณปู่เป็นห่วง”

“วันหลังถ้าจะช่วยเหลือใครดูดีๆ คนทุกวันนี้หวังชุบตัวเองเพื่อเอาตัวรอดทั้งนั้น”

“ค่ะ...อลิสจะจำไว้” ว่าจบอลิสก็พาผู้เป็นปู่ไปนั่งพักผ่อนในห้องทำงานของตัวเอง ซึ่งจะมีมุมสำหรับผ่อนคลายสบายๆเวลาที่เธอเครียดเรื่องงาน ก็มักจะมานั่งอยู่มุมนี้

“ช่วงนี้อลิสไม่ค่อยไปหาปู่ที่บ้านเลยนะ”

“ก็อลิสงานเยอะนิคะ...อลิสจะพยายามเคลียร์งานและไปหาคุณปู่บ่อยๆนะคะ” อลิสเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานอย่างออดอ้อน

“งานเยอะ...หรือว่าเลี่ยงการตอบคำถามเรื่องแต่งงานกับปู่กันแน่”

อลิสได้แต่กระพริบตาปริบๆเมื่อผู้เป็นปู่รู้ทัน เพราะเธอยังหาแฟนไม่ได้เลยTT เลยไม่ค่อยเเวะเข้าไปหาปู่ตัวเอง...

“ที่ปู่อยากให้อลิสแต่งงาน ก็เพื่อจะมีคนมาดูแลอลิส ปู่เองก็อายุมากขึ้นทุกวัน จะอยู่ปกป้องอลิสไปได้อีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้ามีคนมาดูแลหลานสาวคนเดียว ปู่ก็คงหมดห่วงและนอนตายตาหลับ”

“คุณปู่อย่าพูดแบบนี้สิค่ะ คุณปู่ต้องอยู่กับอลิสไปนานๆนะคะ”

“หลานคนนี้นิดื้อจริงๆ ยังไงก็แล้วแต่ถ้าอลิสหาแฟนไม่ได้ภายในหนึ่งปีตามที่ตกลงกับปู่ ก็ต้องแต่งงานกับคนที่ปู่เลือกให้ ตระกูลพิพัฒน์เลิศวิริยะไพศาลกุลจะต้องมีทาญาติสืบทอด”

จะทำยังไงดี ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคนที่คุณปู่เลือกให้อย่างแน่นอน เหลือเวลาอีกสามเดือนก็ครบกำหนดหนึ่งปีตามข้อตกลงแล้วTT

----------------------

ที่คุณปู่อยากให้อลิสแต่งงาน คุณปู่มีเหตุผลนะคะ

ฝากด้วยนะคะ ฝากคอมเมนต์ รีวิว กดหัวใจ กดเข้าชั้น เป็นกำลังใจให้ไรท์เยอะๆน้า🥺🙏