ตอนที่2 แอบคาดหวัง

ฝ่ามือหนายื่นไปเปิดดูลิ้นชักที่ข้างในนั้นมีอีกหนึ่งกล่องของขวัญสีเดียวกัน เหมือนกับที่เขาเพิ่งมอบให้เลขาไปเมื่อครู่นี้ออกมาดู เขาตั้งใจซื้อเหมือนกันมา 2 ชิ้น เพื่อมอบให้กับผู้หญิง 2 คนที่บังเอิญเกิดวันเดียวกัน

เพราะเขาไม่ใช่คนโรแมนติกและไม่รู้จะซื้ออะไรให้กับจิณห์วราดี หญิงสาวเป็นคนเรียบง่าย และชอบใช้ชีวิตติดดินมากกว่าใช้ของหรูหรา ของขวัญเล็กน้อยแม้ไม่มีราคาแพงแต่จิณห์วราก็จะแฮปปี้ทุกครั้งที่เขามอบให้เรื่อยมา แต่ก็ปฏิเสธทุกครั้งถ้ามันแพงจนเกินไป บางทีเขาก็ไม่เข้าใจผู้หญิงเลยสักนิด เพราะจิณห์วราและกวินตาไลฟ์สไตล์แตกต่างกันจนเห็นได้ชัด เขาเลือกที่จะเดินเข้าร้านที่เป็นเครื่องประดับของผู้หญิงพอดี เขาเลยเลือกมาสองกล่องที่เหมือนกันเพราะจะได้ประหยัดเวลาชีวิตกับเรื่องไร้สาระที่ต้องหาของสักชิ้นเพื่อมาเอาใจผู้หญิง

ส่วนมากถ้าต้องออกไปร่วมงานวันเกิดใครสักคนที่เป็นหน้าที่ จิณห์วราจะเป็นคนจัดการให้ทุกอย่าง แต่ของขวัญวันเกิดกวินทิตาเป็นเรื่องที่เขาต้องปกปิดและปิดบัง ถึงเธอจะรู้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยสักนิด แต่คิดว่าถ้าไม่รู้อาจจะเป็นเรื่องที่ดีมากกว่า

จิณห์วรากลับมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าสวยหวานยิ้มปลื้มปริ่มกับสิ่งที่เพิ่งได้รับมาเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดกล่องของแบรนด์เนมดังขึ้น เผยให้เห็นสร้อยคอที่มีสัญลักษณ์ใบโคลเวอร์สี่แฉกซึ่งกำลังเป็นที่นิยมและรู้จักกันดี สีไทเกอร์อายสวยเด่นและเรียบหรู ทำให้ต้องยิ้มกว้างขึ้นมาอีกครั้งอย่างอดไม่ได้เลย ความหมายดีเป็นสีนำโชคที่เธอชอบมาก เขาใส่ใจเธอขนาดนี้เลยหรือไงกัน แทบจะเรียกได้ว่าเป็นของขวัญราคาแพงชิ้นแรกที่เธอยอมรับมาจากเขา แม้ที่ผ่านมาเขาจะพยายามซื้อนั่นซื้อนี่ประเคนให้ แต่ไม่มีครั้งไหนที่เธอจะรับเอาไว้เพราะไม่อยากให้เขามองเธอไม่ดี

“ว้าว! ของขวัญวันเกิดเหรอคะเนี่ย สวยจังเลย ใครให้มานะ”

เสียงทักทายจากเจ้านายสาวเอ่ยแซวดังขึ้น ทำเอาจิณห์วราต้องรีบเก็บของที่วางอยู่บนโต๊ะใส่ไว้ในกระเป๋าสะพายของตัวเองทันที

“คุณลัลล์ มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ตกใจหมดเลยค่ะ”

“พอดีว่าลัลล์แวะไปเลือกซื้อของขวัญวันเกิดมาให้คุณจีน่าค่ะ เลยเข้ามาช้านิดนึง สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้ปีนี้มีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต”

ถุงแบรนด์เนมดังสีส้มถูกยื่นส่งให้กับหญิงสาว เลขาสาวถึงกับรู้สึกเกรงอกเกรงใจจนแทบไม่กล้ารับเอาไว้เลยสักนิด เธอไม่ได้ทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนแบบนี้ ไม่อยากให้คนอื่นต้องเพ่งมองกับสิ่งพิเศษที่เธอได้รับจากเจ้านายมา

“มันอาจจะเทียบไม่ได้เท่ากับสร้อยเส้นเมื่อกี้นะคะ แต่ลัลล์ตั้งใจซื้อมาเป็นของขวัญให้คุณจีน่าโดยเฉพาะเลย ถือโอกาสขอบคุณด้วยที่เป็นเลขาที่น่ารักและช่วยงานลัลล์ได้อย่างดีเยี่ยมมาตลอด”

“ขอบคุณคุณลัลล์มากนะคะที่ดีกับจีน่าตลอดเลย”

จิณห์วรายกมือขึ้นไหว้คนตรงหน้าที่มีอายุมากกว่าตัวเองเพียงไม่กี่ปี ก่อนจะรีบหยิบถุงกระดาษใบนั้นมาวางไว้ตรงหน้าพร้อมส่งรอยยิ้มหวาน ๆ ให้กับเจ้านายสาวแทนความขอบคุณอย่างซาบซึ้งใจ

“พี่ลีโอซื้อสร้อยให้เป็นของขวัญเหรอคะ น่ารักจังเลย ดูท่าว่าคุณจีน่าจะชอบมากนะคะ”

เพราะรู้ถึงความสัมพันธ์ของพี่ชายและเลขาส่วนตัวเป็นอย่างดี น้องสาวเช่นเธอยินดีและดีใจกับทุกความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับคนทั้งคู่ และยังหวังอีกว่าคนตรงหน้าอาจจะได้มาเป็นพี่สะใภ้ และมัดใจหนุ่มเพลย์บอยที่แสนจะไม่ได้เรื่องกับความรักอย่างพี่ชายเธอสักที

“คุณลัลล์อย่าแซวแบบนั้นสิคะ”

“ลัลล์ดีใจมากนะคะ ที่คุณจีน่าไม่ได้เป็นแค่เลขาคนสนิทของพี่ลีโอเท่านั้น แต่เป็นคนโปรดที่อาจได้ใจพี่ชายลัลล์ไปครอบครองแล้วเรียบร้อย หวังว่าวันหนึ่งข้างหน้าจะได้เห็นงานแต่งของคุณจีน่ากับพี่ชายของลัลล์นะคะ”

จิณห์วราได้แต่ยิ้มเจื่อนให้ได้เห็น เธอไม่ได้คาดหวังสูงขนาดนั้น แต่ถ้ามันจะถึงขั้นนั้นได้ เธอจะรู้สึกยินดีและมีความสุขกับตำแหน่งที่เขาจะมอบให้ที่สุดเลย

แต่มันคงเป็นได้เพียงแค่ความฝัน เพราะความเป็นจริงแล้ว ความสัมพันธ์ของเธอและเขามันผูกพันกันเพียงแค่ทางกาย เธอรักเขาเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ แต่เขารักเธอหรือเปล่าเธอสัมผัสไม่ได้กับสิ่งนั้นเลยสักนิด เขาอาจจะชอบที่มีความสัมพันธ์ทางกายกับเธอ แต่เพราะเขาเป็นผู้ชาย เซ็กซ์กับความรักมันเลยไม่ต้องมีอยู่ในความรู้สึกก็อาจจะเป็นได้

เธอรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงหนึ่งในผู้หญิงที่เขาชอบที่จะนอนด้วยและรับรู้มาตลอดว่าเขาไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียว เขายังคงมีใครอีกหลายคนที่พร้อมจะสนองและปรนเปรอเวลาที่เขาอยาก แต่เพราะหัวใจของเธอมันเป็นของเขา เธอจึงได้แต่จงรักภักดีและขออยู่เคียงข้างเขาไม่ว่าสถานะไหนที่เขามอบให้ เธอก็ยินดีที่จะยอมรับกับมัน

ผ่านมา 6 ปีแล้ว เป็น 6 ปีที่บางทีก็แอบคิดว่าเธอควรจะพอหรือยังคงไปต่อกับคนแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เธอได้แต่หวังว่าจะได้เป็นคนสำคัญบ้าง แม้มันจะเป็นความหวังที่เลือนราง หวังว่าสักวันเขาจะรักเธอเหมือนอย่างที่เธอรักเขา

“ขอบคุณที่คุณลัลล์เข้าใจและไม่รังเกียจกับสิ่งที่จีน่ากระทำอยู่นะคะ”

“อย่าพูดแบบนั้นสิคุณจีน่า เพราะลัลล์รู้ว่าคุณจีน่ารักพี่ชายลัลล์มากแค่ไหน ถึงแม้พี่ชายของลัลล์จะไม่เอาไหนก็ช่างเถอะ ความรักจะชนะทุกอย่างค่ะ แต่ถ้ามันจะไม่มีวันนั้นก็ถือซะว่ามันเป็นบทเรียนของชีวิต วันนี้ยังเลิกรักเขาไม่ได้แต่สักวันมันจะมีสิ่งที่ทำให้คุณจีน่าสามารถเดินออกมาได้อย่างไม่เสียดายอะไร เพราะลัลล์เคยเป็นนะคะ ลัลล์ถึงเข้าใจคุณจีน่าดี ลัลล์ก็หวังว่าพี่สะใภ้ของลัลล์จะเป็นคุณจีน่าที่แสนน่ารักคนนี้ งั้นลัลล์ขอตัวไปทำงานก่อน เดี๋ยวเที่ยงนี้ลัลล์ขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวเที่ยงสักมื้อนะคะ อยากเลี้ยงฉลองวันเกิดให้”

“ขอบคุณนะคะคุณลัลล์”

สองสาวส่งยิ้มให้กันและกัน ก่อนที่เจ้านายสาวจะหายเข้าไปในห้องทำงานอีกครั้ง จิณห์วรามองจ้องของขวัญสุดแสนพิเศษที่ตัวเองได้รับในปีนี้ เป็นของขวัญที่มีค่าและมีราคามากที่สุดตั้งแต่ได้รับมาเลย แต่ของขวัญที่ทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดก็คงจะเป็นของขวัญจากผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดอยู่ดี