ตอนที่3 ข่าวดีหรือข่าวร้าย?

หลังจากเลิกงานเสร็จ จิณห์วราก็แวะซูเปอร์มาร์เก็ตก่อนกลับเข้าที่พักเพื่อหาซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารและถือโอกาสแวะเอาเค้กที่สั่งไว้ร้านประจำ คอนโดกลางใจเมืองขนาดกลางเป็นที่พักอาศัยของหญิงสาว วันนี้เธอกำลังจะทำอาหารเมนูพิเศษสองสามอย่างเพื่อฉลองวันเกิดในคืนนี้กับเจ้านายหนุ่มสุดที่รัก ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะแวะเข้ามาหาตอนไหน แต่ไม่ว่าเขาจะกลับมากี่โมงกี่ยาม ถ้าเขาหิวก็จะได้มีอะไรให้เขารับประทาน

ในขณะที่กำลังหยิบหมูออกมาแกะเพื่อจะนำไปล้างให้สะอาดอีกรอบ กลิ่นคาวที่แตะจมูกทำเอาหน้ามืดจนแทบจะอาเจียนพุ่งออกมา

จนต้องรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เสียงอาเจียนโอ้กอ้ากดังขึ้นนานนับนาที ก่อนจะมองจ้องตัวเองในกระจกเงาตาไม่กระพริบ

"เป็นอะไรไปนะ แค่ได้กลิ่นหมู ทำไมถึงชวนอ้วกได้ขนาดนี้ จะบ้าแล้ว"

ใบหน้าที่ดูซีด อาการเวียนศีรษะที่กำลังรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนต้องรีบวิ่งออกไปหายาดมเพื่อสูดดมให้รู้สึกชื่นใจ ร่างผอมบางนั่งหย่อนก้นลงบนที่นอนอีกครั้ง พยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นจะได้ออกไปเตรียมอาหารมื้อค่ำต่อ ในใจก็ครุ่นคิดว่าร่างกายของตัวเองมีอะไรผิดแปลกไปมากหรือเปล่า เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำ

แต่อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์กลับชอบรู้สึกพะอืดพะอมบ่อยครั้ง ไม่เว้นแม้แต่เวลาที่จะแปรงฟัน ตอนแรกไม่ได้รู้สึกเอะใจมากแต่ทว่าในเวลานี้หญิงสาวจำต้องรีบหยิบโทรศัพท์กดเข้าแอปพลิเคชัน Period Tracker จนได้เห็นว่ากี่สัปดาห์มาแล้วที่ประจำเดือนขาดหายไป เธอก็คิดแค่ว่าทำงานหนักและนอนดึกมันเลยคลาดเคลื่อนไปหรือเปล่า ถึงกับมือไม้สั่นทำเอาโทรศัพท์ร่วงหล่นลงกับที่นอน ฝ่ามือข้างซ้ายแตะสัมผัสที่หน้าท้องแบนราบของตัวเองเบา ๆ

"อย่าบอกนะว่าท้อง ไม่สิ! จะท้องได้ยังไง ก็กินยาคุมกำเนิดอยู่นี่นา แล้วถ้ามันใช่ล่ะ! จะต้องบอกคุณลีโอว่ายังไง เขาจะดีใจใช่ไหม?" เป็นคำถามที่ไม่อาจรู้คำตอบได้เลยในตอนนี้ หัวใจของเธอมันเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาให้ได้

จนต้องรีบหยิบจับกระเป๋าสตางค์ก่อนจะไปหยิบคีย์การ์ดห้องพัก แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ เป้าหมายคือร้านขายยาที่อยู่หน้าปากซอย เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เธอรอนานไม่ได้และไม่ควรจะรอ ถ้ามันใช่อย่างที่กำลังนึกคิด เธอจะได้รีบบอกกล่าวเขาให้รับรู้ในคืนนี้เลย

ผ่านไปนานนับยี่สิบนาที ภายในห้องน้ำที่จิณห์วราเพิ่งหยดปัสสาวะลงในแท่งตรวจการตั้งครรภ์นั้น เพียงเสี้ยวนาทีต่อมาสัญญาณเสียงดังปิ๊บ ๆ ชวนให้ตื่นเต้นขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับอีโมจิรูปยิ้มและปรากฏคำว่า Pregnant ทำเอาหัวใจของคนที่กำลังเพ่งมองอยู่เต้นแรงจนแทบจะทะลุอก เธอซื้อที่ตรวจครรภ์มา 5 ชิ้นและหลากหลายยี่ห้อ จึงได้ทำการตรวจซ้ำเพื่อความแน่ชัด แต่ทุกอันยืนยันผลเป็นแบบเดียวกันว่า ‘เธอกำลังตั้งครรภ์!’

ถ้าหากถามว่าดีใจไหมที่ตัวเองกำลังจะเป็นแม่ เธอรู้สึกตื่นเต้นเพราะเป็นสิ่งที่ไม่เคยคาดคิด แต่สำหรับเขาที่เป็นพ่อของลูกล่ะ เขาจะดีใจหรือเปล่าถ้าเธอวางที่ตรวจครรภ์ทั้งหมดเซอร์ไพรส์ให้เห็นตรงหน้าในคืนนี้เลย

"หนูมาเกิดได้ยังไงนะลูก หนูจะสุขภาพแข็งแรงดีหรือเปล่าตอนนี้?"

เพราะตัวเองทานยาคุมกำเนิดตลอดเวลา เธอเลยไม่รู้ว่าจะมีผลข้างเคียงไหมกับการตั้งครรภ์อย่างไม่ทันให้ตั้งรับแบบนี้ เป็นความกังวลและความหวั่นกลัวกับอะไรที่แปลกใหม่

จิณห์วรารีบเดินออกไปหยิบโทรศัพท์มากดส่งข้อความถามคนที่เธอต้องการพบมากที่สุดในเวลานี้

'เสร็จงานกี่โมงคะ จีน่ารอที่ห้องนะคะ มีเรื่องสำคัญมากจะคุยด้วย'

เพียงไม่ถึงนาทีปลายสายก็ส่งข้อความกลับมาให้รู้สึกใจเสียขึ้นเล็กน้อย

'คงเข้าไปหาไม่ได้แล้ว เพราะธุระที่ทำอยู่ไม่รู้จะเสร็จกี่โมง เหนื่อยมากวันนี้ ฉันคงกลับบ้านไปพักผ่อนเลย เธอไม่ต้องรอ นอนไปก่อนได้เลยนะ'

แค่อ่านจบใบหน้าที่ดูกังวลก็ยิ่งเศร้าหนัก เธออยากเป่าเค้กวันเกิดกับเขาในวันนี้ อยากบอกเรื่องที่เพิ่งตรวจเจอให้กับเขาได้รับรู้เป็นคนแรก แต่ช่างมันเถอะ... ถึงวันนี้ไม่ได้พูด แต่พรุ่งนี้เธอจะต้องบอกกับเขาให้รับรู้อยู่ดี วันนี้เขาไม่แวะมาหาอาจจะเป็นผลดีกับตัวเองก็ได้ เพราะดูทีท่าแล้วเธอคงทำอาหารเย็นวันนี้ไม่ไหวอยู่เหมือนกัน

ทางด้านงานปาร์ตี้วันเกิดของกวินทิตา เธอจัดงานขึ้นที่บ้านของตัวเอง เจ้าของงานวันเกิดเดินออกมาตามหาลภัสวัฒน์ที่ปลีกตัวออกมาเข้าห้องน้ำนานนับสิบนาทีแล้ว

"นึกว่าหนีกลับก่อนซะแล้วนะคะ เบื่อหรือเปล่าคะที่พ่อแม่เกรซชวนคุณพูดคุยแต่เรื่องธุรกิจแบบนี้"

"ไม่หรอกครับ ผมชินแล้ว พวกท่านดูเป็นกันเองมากเลยนะครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากกว่าที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณเกรซชื่นชอบผมขนาดนี้"

หญิงสาวเดินมาเกาะแขนเขาอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ใบหน้าสวยซบหน้าลงบนอกแกร่งของเขาอย่างเอาใจ

"คนเก่งแบบคุณ ใครเห็นใครก็ชอบ ใครได้อยู่ใกล้ก็ไม่อยากไปไหนไกลจากคุณหรอกค่ะ"

"อ้อนผมขนาดนี้ คืนนี้ผมจะได้กลับบ้านไหมนะ"

ใบหน้าสวยที่แต่งหน้าจัด แหงนหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าคมพร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างมีเลศนัยและรู้ทัน

"เราโต ๆ กันแล้วค่ะ พ่อแม่ของเกรซพวกท่านก็เปิดกว้างมาก คุณนอนค้างที่บ้านเกรซได้นะคะ ดื่มไปหลายแก้วแล้ว อย่าขับรถกลับเลยมันอันตราย เกรซเป็นห่วง"

ฝ่ามือหนาเชยคางมนขึ้นให้มองสบตาเขาอีกครั้ง แค่มองตาก็รู้ใจกันแล้วว่าสิ่งที่พวกเขาสองคนต้องการอยู่ในตอนนี้มันคือเรื่องเดียวกัน

"ผมต้องนอนห้องรับแขกคนเดียวหรือเปล่านะ?"

"ห้องนอนเกรซก็ว่าง ถ้าคุณอยากมีคนข้าง ๆ ไว้นอนกอด นอนห้องไหนก็ได้กอดค่ะ"

"หึ ๆ แต่ผมเกรงใจพ่อแม่คุณเกรซน่ะสิครับ มันไม่ถูกต้อง ผมคิดว่าเสร็จงานปาร์ตี้คืนนี้ คุณออกไปฉลองกับผมกันต่อเพียงสองคนไม่ดีกว่าเหรอครับ?"

แขนเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นโอบกอดรอบคอของชายหนุ่มเอาไว้ ดวงตาจ้องมองหน้ากันและกันอย่างสื่อความหมาย พร้อมกับริมฝีปากอวบอิ่มยื่นเข้าไปจุ๊บริมฝีปากหนาเป็นการตอบตกลง

อีกฟากของตัวบ้าน บิดาและมารดาของกวินทิตากำลังจ้องมองความสนิทสนมของลูกสาวและซีอีโอหนุ่มหล่อทายาทมหาเศรษฐีด้วยความพึงพอใจ

"ถ้าได้มาเป็นลูกเขยก็คงจะดีมากเลยนะคะคุณ คนนี้ล่ะเหมาะสมกับลูกสาวเราที่สุดแล้ว"

"ผมต้องทำให้เขารับผิดชอบลูกสาวเราให้ได้ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ยอมให้ใครย่ำยีลูกสาวผมฟรี ๆ แน่นอนคุณพิมพ์"

"ลูกสาวเราตาถึงมาก ดูเขาชอบพอยายเกรซมากเลยนะคะ หวังว่ายายเกรซจะจับเขาอยู่หมัด บ้านเราจะได้หมดหนี้หมดสินกันสักที ฉันไม่อยากเป็นผู้ดีที่ถังกำลังจะแตกอีกต่อไปแล้วค่ะ มันใช้ชีวิตเหนื่อยเหลือเกิน"

"ผมเชื่อมือลูกสาวเราว่าจะจับผู้ชายคนนี้ให้อยู่หมัดได้แน่ ๆ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยไม่ทันมารยาหญิงหรอกคุณพิมพ์ หึ ๆ"