LOGINShare
ตอนที่ 5.
Last Updated:
2025-05-23 16:11:09ตอนที่ 5.
“ถ้ากลัวก็คาดเข็มขัดสิครับ”
เสียงเข้มลอยเข้ามาในหู หญิงสาวจ้องมองเขาตาแป๋ว แสดงให้รู้ว่าไม่เข้าใจที่เขาพูด ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา ก่อนจะชะลอรถจอดข้างทาง
“มาผมทำให้...”
มาร์โคโน้มเข้ามาหา ตยาคีย์พยายามเบี่ยงตัวหลบเพราะคิดว่าเขาจะล่วงเกินอีก
“ผมจะคาดเข็มขัดให้คุณไง ไม่ต้องกลัวหรอก”
เขาบอกอย่างใจดี ช่างไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาทำกับหล่อนในลิฟท์สักนิด เพราะนั่นมันทั้งร้อนแรง ป่าเถื่อน และก็วาบหวิวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ขอบคุณค่ะ พอดีฉันไม่เคยนั่งรถแบบนี้ เคยแต่นั่งรถเมล์ในบางครั้งที่ฉันรีบ” ยิ้มอายๆ ขอบคุณเขา มาร์โคยิ้มตอบด้วยความอ่อนโยน
“รถผมก็เหมือนรถแท็กซี่นั่นแหละครับ... อย่าบอกนะว่าไม่เคยนั่งรถแท็กซี่”
ตยาคีย์ก้มหน้าหลบตา หล่อนรู้ตัวดีว่าตัวเองนั้นต้อยต่ำขนาดไหน หากเปรียบเขาคือฟ้า หล่อนก็คงเป็นแค่ผืนดินที่แสนจะต่ำต้อย
“ปกติฉันชอบเดินมากกว่าค่ะ ได้ออกกำลังกายด้วย แต่ถ้าวันไหนรีบมากไม่มีทางเลือกก็จะนั่งรถเมล์ แท็กซี่น่ะเหรอไม่เคยได้กินเงินฉันหรอกค่ะ”
ฝืนยิ้มหวานให้เขาหล่อนทำราวกับว่าในโลกใบนี้ช่างสดใสเสียเต็มประดาอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ภายในหัวใจนั้นเจ็บแสบ แม้จะเคยคิดว่าตัวเองนั้นพอใจกับสิ่งที่ตนมีอยู่ แต่พอเอาเข้าจริงๆ หล่อนก็เป็นเหมือนกับมนุษย์ทุกคนทั่วไป ที่ทะเยอทะยานอยากได้ความมั่งมี
“ผมชอบการใช้ชีวิตของคุณจังเลย...” เขากล่าวชมอย่างจริงใจ ขณะเหยียบคันเร่งแล่นรถออกไป
ตยาคีย์แอบชำเลืองมองซีกหน้าคมสันของเขาอย่างชื่นชม ก่อนจะนึกสมเพชตัวเองที่ไม่รักดี ดันไปหวั่นไหวกับผู้ชายที่เปรียบเสมือนเทพบุตรทั้งหน้าตาและฐานะแบบเขา
เขาเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าที่หล่อนรับจ๊อบทำงานอยู่... และนี่ก็คือความจริงที่หล่อนพึ่งได้รับรู้จากปาก รปภ. ที่หน้าห้างเมื่อครู่นี้
เขาทั้งหล่อมาก และร่ำรวยมหาศาล
สงสัยชาติที่แล้วหล่อนคงทำบุญด้วยทองคำ ชาตินี้หล่อนถึงได้มีสิทธิ์ได้ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้
แต่ความใจดีของเขา ไม่ได้รวมถึงสิ่งที่เขาทำกับหล่อนในลิฟท์หรอกนะ
“คุณต้องชอบอยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะตั้งแต่เกิดมาคุณคงไม่เคยได้ยินเรื่องน่าตลกแบบนี้”
“ผมคิดเหมือนที่พูดจริงๆ ขอให้เชื่อผมเถอะ ผมไม่เคยมองคนที่ฐานะ แต่จะมองการกระทำมากกว่า และเท่าที่ได้เห็นคุณ ผมสามารถพูดได้เต็มปากว่า คุณเป็นคนดี” เขาละสายตาจากถนนกว้างมามองหล่อนแวบหนึ่ง
“และที่สำคัญผมชอบคนดี...”
หัวใจดวงน้อยพองโตขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ แก้มสาวแดงก่ำ คำพูดของเขาเหมือนยาสมานแผลช่วยทำให้ปมด้อยที่ฝังรากลึกอยู่ภายในใจเจือจางลงได้อย่างน่าอัศจรรย์
“ฉันไม่ใช่คนดีหรอกค่ะ อย่างน้อยๆ ก็นอนหลับในเวลางาน...”
มาร์โคหัวเราะร่วน “ผมว่างานนี้ไม่เหมาะกับคนสวยๆ แบบคุณหรอก ไว้ผมคิดงานที่เหมาะกับคุณออกแล้วจะบอกนะ ตอนนี้คุณก็ทนทำไปก่อนแล้วกัน”
“อย่าลำบากเพราะฉันเลยค่ะ เพราะถึงคุณช่วยฉัน ฉันก็ไม่มีอะไรที่จะตอบแทนคุณได้” ตยาคีย์พูดอย่างเกรงใจ
“ผมได้สิ่งตอบแทนจากคุณมาแล้วต่างหาก... ผมจูบคุณจำไม่ได้หรือครับ”
เขาย้ำเตือนสิ่งที่หล่อนพยายามจะลืมให้หมด และเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในลิฟท์กายสาวก็ร้อนรุ่มแปลกๆ ซึ่งก็ไม่ได้ต่างอะไรจากมาร์โคเลยแม้แต่น้อย เพราะเขานั้นรุ่มร้อน เดือดพล่านเรื่อยมาตั้งแต่ได้ลิ้มรสหวานล้ำจากเรียวปากอิ่มเต็มของเจ้าหล่อนแล้วล่ะ
“....”
สาวน้อยจนคำพูด ความขวยเขินลูกใหญ่แทรกซึมเข้าไปในผิวหนัง จนทำให้แก้มสาวแดงระเรื่อ รู้สึกได้ถึงอันตรายร้ายกาจที่เต้นเร้าอยู่ในบรรยากาศ
“ไปทางไหนต่อครับ” เมื่อมาถึงสี่แยกใหญ่ มาร์โคจึงหันมาถามทาง
“เลี้ยวซ้ายค่ะ อีกนิดก็ถึงแล้วล่ะ...”
หล่อนชี้มือไปยังทางที่ทอดยาวไปยังบ้านที่ตนเองอาศัยอยู่ ชุมชนแออัด หรือที่บางคนเรียกว่า สลัม นั่นคือที่อยู่ของหล่อน
ไม่ช้ารถสปอร์ตคันงามของเขาก็มาจอดที่ปากทางเข้าบ้านของหล่อน มาร์โคจ้องมองเข้าไปตามทางเส้นแคบๆ ที่แคบจนบางทีรถจักรยานยังสวนกันไม่ได้เลย ชายหนุ่มเลื่อนสายตาไปหยุดที่ป้ายใหญ่ที่ติดหราอยู่ปากทาง
ชุมชนบ้านคลองเตย....
ตยาคีย์มองตามสายตาคมของเขา ก่อนจะเอ่ยอธิบายเสียงแปร่ง
“ฉันอยู่ในสลัมนี้แหละค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง ลาก่อนค่ะ”
หญิงสาวก้มหน้าลงพยายามจะปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว แต่ก็ไม่ถนัด เพราะไม่คุ้นเคย ได้แต่กดไปมั่วๆ
ทั้งๆ ที่ไม่เคยจะใส่ใจเลยว่าใครหน้าไหนจะมองหล่อนต่ำต้อยแค่ไหน... แต่สำหรับเขา ทำไมหล่อนถึงได้แคร์นักนะ หล่อนคงทนไม่ได้แน่หากเขาหัวเราะเยาะ และทำท่าทางขยะแขยงหล่อน เหมือนกันคนอื่นๆ
แต่ผิดคาดเพราะเขาไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาทางสีหน้าและดวงตาคมคู่นั้นเลย...
“เดี๋ยวผมแกะให้...”
เขาเอียงตัวเข้ามาหา มือหนาเลื่อนไปปลดล็อคเข็มขัดนิรภัย ส่วนใบหน้าหล่อเหลาของเขา ก้มต่ำลงมาหาหล่อน
“และก็อย่าพึ่งลง เพราะผมจะเดินเข้าไปส่ง”
คำพูดของเขากะเทาะจิตวิญญาณของหล่อนจนล่อนหลุด ความต้อยต่ำที่เฝ้าหลอกหลอนมาตลอดตั้งแต่เห็นหน้าเขา ถูกพ่อรูปหล่อใช้เท้าหนาเตะกระเด็นกระดอน หญิงสาวหันมามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
เขาไม่ได้แสดงท่าทางรังเกียจหล่อนสักนิด... ความดีใจฉายวาบในดวงตากลมโต
มาร์โคระบายยิ้มหล่อขั้นเทพออกมา “ผมเป็นห่วงคุณ...”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ คนสวย ผมจะเดินเข้าไปส่ง ได้ยินชัดแล้วก็ลงจากรถได้”
เขาย้ำชัดเจน และน้ำเสียงเข้มนั้นก็บ่งบอกให้รู้ว่าไม่ต้องการให้หล่อนขัดใจ
“มันไม่เหมาะสมสำหรับคุณ... เอ่อ ท่านประธาน” เหมือนจะพึ่งนึกได้ว่าตัวตนของเขาคือใคร
Latest chapter
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 91. อวสาน
ตอนที่ 91. อวสานมาร์โคยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะไล้ปลายลิ้นหยอกเย้ากับกลีบปากล่างอิ่มเต็มของเมียสาว ไฟปรารถนากระพรือขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งๆ ที่พึ่งจะได้รับการเติมเต็มไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เองชายหนุ่มดึงร่างงามให้ลุกขึ้นยืน พร้อมกับช้อนร่างอรชรมาไว้แนบอก ก่อนจะก้าวเท้าลงไปในอ่างน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างๆ มาร์โคค่อยๆ ผ่อนร่างกายของทั้งตัวเองและตยาคีย์ให้กึ่งนั่งกึ่งนอนในอ่างน้ำหรู“คนเซ็กซ์จัด... เมื่อกี้คุณพึ่งจะลักหลับมายไปเองนะ” ปากว่าเขา แต่มือบางกลับโอบรอบลำคอของเขาแน่น แววตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่“เป็นกับคุณคนเดียวเท่านั้นแหละมายจ๋า...” ชายหนุ่มครวญครางออกมา เมื่อสาวน้อยใต้ร่างแอ่นกายเข้าหาด้วยอาการส่ายสะโพกเชิญชวนและไม่ช้า... จุมพิตที่แสนยาวนานก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง และไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความรักใคร่ โหยหา ดูดดื่ม“ผมรักคุณ...ยอดรัก”มาร์โคพึมพำแทรกจุมพิตที่กำลังเร่าร้อนออกมา และนั่นก็ทำให้ร่างงามของแม่นางฟ้าตัวน้อยของเขาสั่นสะท้าน พร้อมๆ กับการตอบสนองที่ไร้การยึดเหนี่ยว หญิงสาวแหงนหน้า เพื่อให้เขาได้จุมพิตให้ลึกซึ้งถึงวิญญาณแม้เขาจะเอาแต่ใจ แม้เขาจะร้ายกาจเ
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 90.
ตอนที่ 90.หล่อนชอบยามที่เขาจูบ ชอบยามที่เขาสัมผัสแนบชิดลงมาหา แต่ที่ชอบที่สุดก็คือตอนที่เขาแทรกลึกเข้าไปในเรือนกายคับแคบของหล่อน ความรัญจวนใจน่าหลงใหลไหลบ่าเข้ามาท่วมท้นหญิงสาวบิดสะโพก เมื่อเขาขับเคลื่อนเข้าใส่เป็นครั้งสุดท้าย และก็เกาะเกี่ยวพาหล่อนขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นฟ้า ความสุขระลอกแล้วระลอกเล่าเข้าโจมตีที่ท้องน้อย พร้อมๆ กับริมฝีปากที่ชาญฉลาดของเขาที่ก้มลงมาดูดกลืนเสียงหวานๆ ของหล่อนให้หายลงคอไปจนหมดสิ้น“ผมชอบเสียงร้องของคุณจัง...”หลายอึดใจหลังจากที่เขาได้ถึงจุดสุดยอดแห่งการร่วมรัก ชายหนุ่มก็กลิ้งตัวลงจากร่างอรชร มาร์โคจ้องมองใบหน้างดงามที่ชื้นเหงื่อของเมียรักนิ่งตยาคีย์เป็นของเขาทั้งกลายและใจ หล่อนเป็นผู้หญิงคนเดียวที่สามารถทำให้เขาหลงลืมการควบคุมตัวเอง และก็มีหล่อนเพียงคนเดียวที่ทำให้เขากระหายหิวได้ตลอดเวลาแบบนี้“วันนี้และรวมถึงอาทิตย์นี้ ผมจะขลุกอยู่บนเตียงกับคุณทั้งวันและทั้งคืน... ผมรักคุณ นะทูนหัว...” หญิงสาวยิ้มหวานจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยสายตาเปี่ยมสุข“มายก็รักคุณค่ะมาร์ค รักตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรก และคุณก็ใจดีกับมายเหลือเกิน...”“ก็ผมรักคุณนี่ แม้ตอนนั้นจะย
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 89.
ตอนที่ 89.ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา ดวงตาคมกล้าเต็มไปด้วยไฟปรารถนา ความรู้สึกที่มีอยู่ในหัวใจถูกถ่ายทอดออกมาทางสายตาจนหมดสิ้นเขาไม่คิดจะปิดบังอีกแล้ว... เพราะยิ่งเก็บไว้ เขาก็ยิ่งเจ็บปวด“ผมมันโง่เองที่ไม่ยอมรับความจริง ดันทุรังจนตัวเองต้องปวดร้าวไปหมด แต่สุดท้ายผมก็ไม่อาจปฏิเสธความสิเน่หาที่มีต่อคุณได้ ผมรักคุณ... ยอดรัก ผมรักคุณ...”“มายรักคุณค่ะมาร์ค... ยอดรักของมาย...”หญิงสาวกอดเขาแน่น พร้อมๆ กับครางออกมาแผ่วเบา เมื่อเขาสัมผัสกับกลีบเนื้อสาวของหล่อน ร่างงามบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน“อีกครั้งนะครับ...คนสวย”หญิงสาวยิ้มหวานให้กับเขา พร้อมๆ กับการพลิกกายให้เขาลงไปนอนด้านล่าง มาร์โคจ้องมองใบหน้าของภรรยาสาวด้วยความประหลาดใจ และยิ่งเห็นรอยยิ้มแกมเจ้าเล่ห์ที่เจ้าหล่อนพึ่งจะทำให้ดูเป็นครั้งแรกด้วยแล้วเนื้อตัวของเขาก็แทบแตกระเบิด... ร่างกายตื่นตัวด้วยความหิวกระหาย หิวทั้งๆ ที่พึ่งได้กินไปเมื่อครู่นี้“มายจะทำให้คุณมีความสุขค่ะ...”พูดกับเขาด้วยหัวใจที่รักใคร่ ขณะคุกเข่าลงข้างๆ ลำตัวหนาสีอำพันที่ช่างตัดกับที่นอนสีขาวนัก หญิงสาวอมยิ้มยั่วยวนให้กับดวงตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจของเขา“คุณจะท
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 88..
ตอนที่ 88..มาร์โคยิ้ม พร้อมทั้งรีบส่ายหน้าแก้ตัว “ผมไม่ได้แอบฟังหรอกนะ แค่ได้ยินพอดี” ชายหนุ่มจ้องมองภรรยาด้วยความรักใคร่ไม่บิดปัง ก่อนจะเริ่มจัดการกับเสื้อผ้ามากชิ้นของภรรยาอย่างรีบร้อน“และเรื่องที่คุณไปไหนมาวันนั้นผมก็รู้แล้ว ขอโทษนะมาย ที่ผมไม่ไว้ใจคุณ แต่ผมทั้งหึงทั้งหวง ยิ่งรู้ว่าผมเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในชีวิตของคุณ เจ้าความหึงหวงมันก็ยิ่งอัดแน่นในอก และมันก็ทำให้ผมกลายเป็นไอ้บ้าแบบนั้น”“คุณเชื่อว่ามายไปหาชู้รักมาไม่ใช่หรือคะ”หญิงสาวประชดประชันออกไปทั้งน้ำตา แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจจะถอนสายตาออกจากใบหน้าหล่อเหลาของมาร์โคได้“ผมขอโทษ ทูนหัว ให้อภัยผมนะ”คำขอโทษของเขาช่วยทำให้ดวงใจที่อ่อนล้าสดชื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง แม้เขาจะโหดร้ายและป่าเถื่อน แต่มาร์โคก็ทำทุกอย่างเพื่อหล่อน“คุณไม่เคยไว้ใจมาย...”“ต่อไปผมจะยอมเชื่อคุณทุกอย่าง ทูนหัว ผมขอโทษ...” เขากล่าวคำที่ตัวเองไม่ถนัดจะพูดนักออกมาอีกครั้ง หญิงสาวสังเกตเห็นโหนกแก้มของเขามีสีระเรื่อเขากำลังอาย...ตยาคีย์ยิ้มหวานตอบ หล่อนเคยทำใจแข็งกับเขาได้ที่ไหนตะกอนที่ตกค้างอยู่ภายในหัวใจจางหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่ความสุขใจ อย่างน้อยเขาก็
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 87.
ตอนที่ 87. “ผมขอโทษ มาย... ผมขอโทษ...” ชายหนุ่มขบกรามแน่น รู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งกาย ความรู้สึกผิดกระแทกกระทั้นเข้าใส่หัวใจจนเลือดอาบ คำพูดที่เขาใช้สาดใส่หน้าตยาคีย์ดังก้องอยู่ในหู ภาพที่เมียของเขานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาด่าทอออกไป ภาพที่เขาแสดงกริยาต่ำช้าใส่หล่อน ทุกอย่างที่เขา มันช่างไม่แตกต่างจากความอำมหิตแม้แต่น้อย “คุณจะมีวันให้อภัยผมได้หรือเปล่า...”มาร์โคก้าวยาวออกไปจากตรงนั้นทันที ทุกย่างก้าวราวกับเหยียบลงบนหนามที่แหลมคม หัวใจปวดร้าวราวกับถูกเหยียบย่ำด้วยฝ่าเท้าของยักษา เขาจะต้องทำอะไรสักอย่าง... ไม่ใช่สิต้องทุกอย่างเลยต่างหาก เพื่อที่จะชดเชยในความเลวร้ายของตนเอง “คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ผมไม่ยอม” มาร์โคตวาดลั่น รู้สึกขอบคุณพระเจ้าไม่น้อยที่ดลจิตดลใจให้เขารีบขึ้นมาที่ห้อง และทันเห็นตยาคีย์กำลังจะจากเขาไป ชายหนุ่มปรี่เข้าไปดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น จ้องมองหล่อนอย่างอ้อนวอน “ผมไม่ให้คุณไปไหน คุณเป็นเมียผมนะ” ตยาคีย์เบือนหน้าหนี พยายามดิ้นรนให้พ้นจากกรงรักของเขา แต่มาร์โคก็แข็งแกร่งเกินกว่าที่หล่อนจะต้านทานได
เสน่หาอาญารัก ตอนที่ 86.
ตอนที่ 86.เงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมๆ กับรอยยิ้มที่ปั้นแต่งซะจนน่าหมั่นไส้ ตยาคีย์พยายามอย่างที่สุดที่จะเก็บกั้นน้ำตาเอาไว้ หล่อนจะไม่ยอมอ่อนแอต่อหน้าเขาอีกแล้ว และจะต้องตอบโต้เขาเสียบ้าง ให้เขาได้เจ็บ หรืออย่างน้อย... แค่ให้เขาแสบๆ คันๆ ที่หัวใจบ้างก็ยังดี “ตยาคีย์!”มาร์โคอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดที่ช่างเจนโลกของผู้หญิงตรงหน้า แม้จะรู้ว่าหล่อนฝืนพูดออกมา แต่เขาก็อดหัวเสียไม่ได้ “อย่ามาพูดจาต่ำๆ แบบนี้ใส่หน้าผมอีก...”กรามแกร่งขบกันจนขึ้นสัน เขาถอยหลังออกไปหลายก้าว แต่สายตายังไม่ละไปจากร่างบางเปลือยเปล่าที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ “เพราะมันยิ่งทำให้ผมมองคุณต่ำยิ่งกว่าเดิม อาบน้ำแต่งตัวซะ น้องสาวคุณมารอพบอยู่ที่ห้องรับแขก”ชายหนุ่มพูดจบก็ก้าวยาวๆ ออกจากห้องไปทันที ไม่เปิดโอกาสให้สาวน้อยที่นั่งอ้าปากค้างได้ถามไถ่อะไรอีกแม้แต่น้อย นทิชามาหาหล่อนที่นี่หรือ... หญิงสาวรีบกล้ำกลืนความน้อยอกน้อยใจที่มีต่อมาร์โคให้เข้าไปในอก ก่อนจะรีบลุกขึ้นและก้าวยาวๆ หายเข้าไปในห้องน้ำด้วยความรวดเร็วนทิชาวางหนังสือในมือลงบนโต๊ะเตี้ยตรงหน้า เมื่อเห็นร่างอรช
You may also like
