บทที่ 3 ไอติมหลากรส (3)

หญิงสาวรีบจัดการอาบน้ำชำระคราบคาวที่ติดอยู่บนตัวของตัวเองออกจนหมด แต่ถึงกระนั้นต่อให้อาบน้ำแค่ไหนก็ไม่สามารถลบล้างสิ่งที่เกิดขึ้นได้ เพราะภาพที่ร่างหนาขยับโยกเหนือร่างของเธอมันก็ยังคงชัดเจนเสมอ เสียงครางกระหึ่มที่ดังไปทั่วห้องมันบ่งบอกว่าทั้งเธอและเขาต่างมีความสุขกับเซ็กซ์ที่ปรนเปรอให้กันและกัน สัญชาตญาณของมนุษย์ไม่ว่าจะดีแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้ถ้าไม่รู้จักยับยั้งช่างใจก็ไม่สามารถปกปิดความต้องการของตัวเองได้

ไอลดาใช้เวลาอาบน้ำเกือบชั่วโมง โดยปกติเธอเป็นคนอาบน้ำไวแต่เพราะอยากจะล้างคราบคาวเลยใช้เวลานานกว่าปกติ จวบจนเดินออกจากห้องน้ำโดยคลุมเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว และก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อออกมาแล้วเจอร่างใหญ่ราวกับยักษ์ปักหลั่นกำลังยืนกอดอกมองเธอหน้าห้องน้ำ

“นึกว่าเป็นลมในห้องน้ำไปแล้ว อาบน้ำนานอะไรขนาดนั้น” เสียงเข้มบ่นแต่สายตาคมก็ไล้มองร่างเล็กที่มีเพียงผ้าขนหนูคลุมกายอย่างหมิ่นเหม่จนเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างหื่นกระหาย ก็หล่อนทั้งน่ารักและเซ็กซี่ขนาดนี้เป็นใครจะไปอดใจไหว

“เอ่อ...ขอโทษค่ะ” ไอลดาก้มหน้ารู้สึกผิด

วิคเตอร์จ้องมองสาวร่างเล็กที่เนื้อตัวเปียกปอน ปลายผมเปียกลู่เพราะน้ำกระเซ็นโดนมันยิ่งส่งเสริมให้หญิงสาวน่ามองเป็นไหนๆ ต้นคอระหงและไหล่บางที่มีหยดน้ำเกาะไปทั่วจนใจอยากจะเอาใบหน้าคมคายเข้าไปซุกไซ้เสียตั้งแต่ตอนนี้แต่นึกได้ว่าเขาบอกเธอเอาไว้ว่าจะพาไปกินข้าว แต่ตอนนี้กลับอยากกินเธอมากกว่า

“ถ้ายังไม่รีบไปแต่งตัวรับรองเลยว่าวันนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอออกจากห้องนี้อีกเป็นแน่” เสียงเข้มบอกอย่างดุกร้าว ทั้งๆ ที่ฟันแกร่งขบเข้าหากันเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่

“เอ่อ ค่ะๆ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อได้ฟังสิ่งที่ชายหนุ่มพูดอย่างหวาดกลัว เพราะเธอยังไม่พร้อมกับบทรักครั้งใหม่ เธอทั้งหิวทั้งเหนื่อยจนจะหมดแรงแล้ว

“เสื้อผ้าชุดใหม่ของเธออยู่บนเตียง ไอ้ชุดเมื่อวานฉันทำมันขาดหมดแล้ว” เมื่อปากบอกแต่สายตาก็ยังคงมองร่างกายสาวอย่างหื่นกระหายเพราะนึกถึงชุดที่จัดการฉีกกระชากมันไปด้วยความรีบร้อน และยิ่งได้เห็นร่างขาวนวลที่กำลังยืนยั่วเขามันแทบทำให้ไม่อยากออกไปกินข้าวแล้ว

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” ไอลดาเหลือบมองสายตาของคนตัวโตอย่างหวาดผวา เพราะเธอรู้ดีว่าสายตาอันร้อนแรงนั้นมันหมายความว่ายังไง แต่ถึงกระนั้นเธอก็รีบวิ่งไปที่เตียงที่มีเสื้อผ้าวางเอาไว้

มือเล็กรีบคว้าเสื้อผ้าขึ้นมาแล้ววิ่งเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แต่สายตาก็ปรายมองคนตัวโตที่ยังคงจ้องมองเธอไม่ห่างทำเอาใจสาวสั่นไหวและไม่อยากจะคิดว่าวิคเตอร์จะมีความต้องการมากมายขนาดนี้

ไอลดารีบแต่งตัวแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ตอนนี้ร่างกายสาวกำลังหิวโหยจึงรีบเดินมาหาชายหนุ่มที่ยังคงยืนรอเธอที่เดิม

“ไปกันเลยไหมคะ”

“อืม” วิคเตอร์เดินเข้ามาโอบเอวร่างบอบบางจนเธอหน้าแดงซ่านเพราะการเดินแนบชิดกับเขาแบบนี้มันวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็รู้สึกเขินอายที่ต้องเดินเคียงคู่เขาด้วย

“เอ่อ...ไม่ต้องโอบไอก็ได้นะคะ ไอเดินเองได้” มือเล็กแตะที่หลังมือของชายหนุ่มที่จับหลังเอวบางเอาไว้

“ทำไม...กลัวคนอื่นรู้เหรอว่ามีผัวแล้ว” ในน้ำเสียงเข้มบอกอย่างไม่พอใจแต่สักพักสายตาแบบนั้นก็หายไป

“เปล่าค่ะ ไอแค่กลัวคุณจะเดินไม่ถนัด” เสียงหวานบอกอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่ก็จำใจเพราะขัดอะไรคนตัวโตไม่ได้

“อย่าเรื่องมากไอลดา สรุปฉันซื้อเธอมาเป็นเด็กของฉันหรือเป็นแม่ของฉันกันแน่” มือหนากระชับแขนหนาจนร่างบอบบางแนบกับคนตัวโตมากขึ้น

“ค่ะ”

ไอลดาเดินขึ้นไปบนรถหรูที่ไม่เคยคิดว่าชาตินี้ตัวเองจะได้นั่ง ราคารถคันนี้น่าจะหลายล้าน เผลอๆ อาจจะมากกว่าค่าตัวของเธอด้วยซ้ำ

“อยากกินอะไร” ใบหน้าหล่อเหลาหันมามองสาวร่างเล็กที่นั่งก้มหน้างุดๆ

“อะไรก็ได้ค่ะ”

“ไม่มีคำว่าอะไรก็ได้ เธอต้องพูดมาว่าอยากกินอะไร ฉันไม่ได้มีเวลาว่างขนาดที่จะมาเดาใจนะว่าเธอต้องการอะไร” ด้วยความที่เป็นคนเอาแต่ใจเลยไม่ชอบให้ผู้หญิงพูดว่าอะไรก็ได้ เพราะชายหนุ่มไม่ชอบเวลาที่ต้องมานั่งเดาว่าพวกหล่อนต้องการอะไร ถ้าอยากได้อะไรก็พูดมา

“เอ่อ...” ไอลดาถึงกับหน้าเหวอเพราะไม่คิดว่าเธอจะทำชายหนุ่มหงุดหงิดอีกแล้ว ไม่ว่าจะขยับตัวหรือหายใจก็ผิดไปหมด

“ก็ไอไม่รู้ว่าอยากกินอะไรนิคะ” ไอลดาบอกตามความจริง ปกติแล้วเธอก็มักจะกินอาหารตามสั่งที่มีเมนูในหัวแค่ไม่กี่อย่าง แต่การออกไปกินข้าวกับเขามันยิ่งทำให้เธอคิดหนักเพราะคนอย่างวิคเตอร์คงไม่สันทัดกับอาหารบ้านๆ แบบที่เธอชอบ

“อย่าเล่นตัวไอลดา รีบคิดมาอยากกินอะไร” เมื่อพูดจบรถหรูก็แล่นมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่

“ถึงแล้วครับนาย...”

“อืม...นายอยากจะไปไหนก็ไปก่อนได้เลย ฉันจะพาแม่ตัวดีไปกินข้าวก่อน” ว่าจบร่างใหญ่ก็ก้าวลงจากรถ จากนั้นก็รอให้คนตัวเล็กลงมา แต่ดูเหมือนไอลดาจะทำตัวเชื่องช้าเสียจนเขาหงุดหงิดใจ “เร็วๆ สิ ทำอะไรชักช้า”

มือหนาจัดการกระชากร่างบอบบางให้ออกจากรถ แต่ด้วยความที่ขาเล็กยังก้าวออกมาไม่พ้นเธอเลยเซถลาไปที่อกแกร่งทันที

“ว้าย”