บทที่ 7 รอยปริศนา [3]

‘หรือว่าข้าจะละเมอจนออกมารดน้ำผักเอง ไม่ใช่สิข้ามิใช่คนขยันเช่นนั้น’ หญิงสาวใช้ความคิดอย่างหนัก กระท่อมที่นางอาศัยอยู่ห่างจากบ้านเรือนของชาวบ้านออกมาไกล ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่ชาวบ้านจะมีน้ำใจช่วยเหลือ เห็นทีคงจะต้องเฝ้าสังเกตสักหน่อยแล้ว มันดูแปลกเกินกว่าจะคิดว่านี่เป็นเรื่องปกติ

ในเมื่องานทุกอย่างของเช้านี้นางไม่ต้องทำแล้วจึงกลับเข้ามาในเรือนอีกครั้ง หญิงสาวตรงเข้าไปค้นลังไม้ที่ใช้เก็บข้าวของส่วนตัว หลังจากที่ถูกพาออกมาจากวังอ๋อง

นางจำได้ว่าหนิงเซียนคนเดิมนำสมุดและพู่กันมาด้วย ไหน ๆ ก็ว่างแล้ว เป็นโอกาสดีที่จะจดบันทึกเนื้อเรื่องเอาไว้เท่าที่จะจำได้ กลัวว่านานวันเข้าตนจะลืมเนื้อเรื่องทั้งหมดเอาได้ ถึงอย่างไรก็ไม่รู้วิธีกลับไปโลกเดิม หากต้องติดอยู่ในโลกนิยายขึ้นมาจริง ๆ เพื่อความอยู่รอดนางก็ควรจะหาทางหนีทีไล่เอาไว้ก่อน

หลังจากได้อุปกรณ์การเขียนมาครบ ร่างบางจึงได้เริ่มเขียนเรื่องราวที่พอจะจำได้ออกมาเป็นข้อ ๆ แม้จะจดจำไม่ได้ทุกอย่าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางจำได้ไม่เคยลืมนั้นก็คือสามีตัวร้าย ที่สั่งให้เมียตนเองดื่มยาแท้งบุตร จนทำให้สตรีตัวเล็ก ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรและลูกต้องตายอย่างอนาถ

“หึ!! เหลียงเฟิงไอ้คนเลว” ยิ่งนึกถึงใบหน้าเขานางก็ยิ่งมีน้ำโห คว้าเอาแอปเปิลลูกโตขึ้นมากัดกินไม่หยุด ราวกับว่ามันคือคนที่นางนึกถึง เคี้ยวไปบ่นไปมิได้หยุดจนไม่เหลือแม้กระทั่งเมล็ด

เดือนหน้าท่านอ๋องจะเสด็จมาหา จากนั้นก็จะได้ร่วมหอกันอีกครั้ง เหตุผลที่อ๋องเหลียงเฟิงเสด็จมานักเขียนไม่ได้ระบุไว้ในเรื่อง มีเนื้อหาบางส่วนบอกเพียงว่าเขาถูกพิษปลุกกำหนัดกำเริบ หนิงเซียนที่ไร้ซึ่งแรงต่อสู้มีหรือจะรอดพ้นเงื้อมมือ นางจึงตกเป็นของตัวร้ายอีกครั้ง

ปึก!!

หญิงสาวทุบโต๊ะดังลั่น เมื่อนึกถึงความใจร้ายของพ่อตัวร้ายในนิยาย ที่กระทำย่ำยีสตรีตัวเล็ก ๆ อย่างไร้ความปรานี

“ไอ้คนหน้าไม่อายไล่เขาแล้วยังจะกลับมาย่ำยีอีก มันน่าบีบให้แตกคามือนัก ให้มันไร้ทายาทเสียให้เข็ด”

หากจะบอกว่ารักหนิงเซียนก็มิใช่ ในตอนที่อยู่ในวังอ๋องหนิงเซียนเป็นอนุที่ถูกท่านอ๋องหลงลืมมากที่สุด ทั้งความเย็นชาปากร้าย ไม่สนแม้กระทั่งในยามที่นางถูกเหล่าอนุด้วยกันรังแก หลายครั้งที่ถูกกระทำต่อหน้าต่อตาแต่ก็ไม่ยอมจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือเลยสักครั้ง

แต่ถ้าหากว่าเมื่อถึงเวลานางไม่สามารถหลีกเลี่ยงการร่วมหอได้จริง ยาห้ามครรภ์นั้นคือทางออกที่ดีที่สุดในยุคนี้แล้ว หรือหากยังพลั้งพลาดเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาจริง

เมื่อถึงเวลานางก็จะแกล้งดื่มยาแท้งบุตรแล้วตกเลือดแบบปลอม ๆ เพื่อเป็นการตบตา จากนั้นนางก็จะหนีไปใช้ชีวิตกันสองคนแม่ลูก ไปให้ไกลจนหาไม่เจอ ฉะนั้นระหว่างนี้สิ่งที่จำเป็นมากที่สุดก็คือเงินสำหรับการเริ่มต้นชีวิตใหม่

ในเมื่อมีแผนไว้รองรับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าทั้งหมดแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวอะไรอีก ระหว่างนี้นางจะหาเงินเก็บไว้ให้ได้มากที่สุด เพื่อที่ว่าในภายภาคหน้าจะได้หนีอย่างไม่ลำบากมากนัก

‘เชิญพวกท่านแย่งนางเอกกันไปเถิด ข้าจะขอไปใช้ชีวิตอย่างอิสระก็แล้วกัน’