共有

บทที่ 117

จบคำพูดประโยคนั้นของคุณหนูจ้าว ทุกคนในท้องพระโรงพลันเงียบเสียง เพื่อรอฟังคำที่นางกำลังจะเอ่ย เยว่หลินหรี่ตามองอีกฝ่ายเขม็ง ในใจเกิดลางสังหรณ์ว่าเหตุการณ์จะไม่เป็นไปตามที่เขาคิด จ้าวเหมยฮวาเหยียดกายตรง สองมือประกบวางในตำแหน่งที่ควรอยู่ ใบหน้างดงามมองไปข้างหน้าไม่สูงและไม่ต่ำเกินไป ดวงตาดอกท้อสบประสาน
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 150

    “อาฟาง เจ้าอยากเป็นฝ่ายกระทำข้าก็ไม่ขัดหรอกนะ จะล่างหรือบนข้าก็ยอมเจ้าได้อยู่แล้ว” จ้าวเหมยฮวาแสยะยิ้มส่งให้ มองคนตรงหน้าดวงตาไม่กะพริบ ตวัดปิ่นในมือลงปักกลางฝ่ามือหนาอย่างไม่มีลังเลแม้แต่น้อยปึก!“ฮึก... อาฟาง เจ้าช่างรุนแรงเหลือเกิน อา... ถูกใจข้าจริง” ไม่ส่งเสียงก็แล้วไป พอพูดขึ้นมาแต่ละคำไม่ส

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 149

    เขาตอบพลางมองหน้านางด้วยรอยยิ้ม จ้าวเหมยฮวาฟังแล้วนึกในใจ นางเองยังมิเคยรู้เลยว่าตัวเองมีกลิ่นดอกหิมะหยกติดกาย ต้องจมูกสุนัขขนาดไหนกันหนอ ถึงจะดมกลิ่นได้ขนาดนี้“เจ้าตามหาข้ามาตลอดเลยหรือ” คนบ้าอะไรเจอหน้าเด็กอายุเพียงสิบสามก็คิดจะเอาอีกฝ่ายมาเป็นฮูหยิน แถมตามหาเป็นปีสองปี นี่มันโรคจิตโดยแท้เจียงเ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 148

    ดวงตากระจ่างใสลืมขึ้นช้าๆ จ้าวเหมยฮวามองไปที่เพดานที่สีหลุดลอกอย่างมึนงง ครู่ใหญ่จึงพยายามดันกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าแขนขากลับไม่อาจขยับดั่งใจคิดได้ สายตานางมองปราดไปที่มือเท้าของตัวเอง พบว่ามันถูกมัดติดขอบเตียงไว้ด้วยเชือกหนังสีดำหญิงสาวดึงรั้งอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าไม่ขาดแน่จึงเกร็งข้อแขน หมายใช้พล

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 147

    เขาต้องได้นางมาครอบครอง!จ้าวเหมยฮวามองคนข้างๆ พลางส่ายหน้า หญิงสาวไม่คิดจะเล่นเกมกับอีกฝ่ายแล้ว นางจะบอกลาเจ้าหมอพิลึกนี่แล้วไปชายแดน หลังจากสอบถามพวกชาวบ้านที่ไปขายของป่านอกหมู่บ้าน ทำให้รู้สถานการณ์ในแคว้นพอสมควรเสด็จพี่อวี้เจี้ยนขอสมรสพระราชทานกับเยว่จินหมิง เสด็จลุงพระราชทานให้ทว่าต้องรอวันดีถ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 146

    หลังทิวาลาลับขอบฟ้ารัตติกาลก็ย่างก้าวเข้ามาหญิงสาวร่างบอบบางในชุดสีฟ้ายังคงจับจ้องมองผ่านหน้าต่างในห้องฝ่าความมืดออกไป ทว่าไร้จุดหมายในสายตา ก่อนที่นางจะถอนหายใจสายหนึ่งออกมา“เจ้ามองหาสิ่งใดอยู่หรืออาฟาง”เสียงนุ่มสุภาพอันเป็นเอกลักษณ์เอ่ยขึ้นข้างหู จ้าวเหมยฮวาตื่นจากภวังค์สะดุ้งเล็กน้อย สัญชาตญาณ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 145

    “พี่สาวกุ้ยฟางไปเล่นกันๆ”เสียงเอะอะของเด็กน้อยหลายคนดังซ้อนทับกันระงม เจ้าหนูบางคนเห็นว่าแค่ชวนไม่อาจทำให้สตรีร่างบางผิวคล้ำผู้นี้ขยับ จึงหันมาคว้ามือคว้าแขนของนาง ออกแรงลากกันยกใหญ่ สุดท้ายคนโตกว่าจึงลุกตามอย่างเสียไม่ได้วันที่นางตามเจียงเหิงมาเป็นแขกที่โรงหมอของเขา ข่าวหมอเจียงช่วยหญิงสาวผู้น่าส

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status