แค้นรักวสยุภักษ์ ตอนที่ 6

"ผมไม่ไปนะครับคุณย่า"

"ไม่ได้"

"โธ่คุณย่าครับมันก็แค่งานการกุศลเองนะครับทำไมผมต้องไปด้วยละครับ" วายุภักษ์โอดครวญกับผู้เป็นย่าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าเต็มที่ทำไมเขาจะไม่รู้ละว่าย่าของเขาคิดจะทำอะไรอยู่

"ไม่ได้แกต้องไป ถ้าแกไม่ไปก็ไม่ต้องเรียกย่าว่าย่า" พูดจบผู้เป็นย่าก็ตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไปดื้อๆ เฮ้อคนแก่ทำไมถึงได้ขี้งอนได้ขนาดนี้ คุณย่าของเขานิสัยไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ

ในเวลาต่อมา

ทางด้านน่านฟ้าที่ตอนนี้กำลังนั้งทำท่าทางฟิดฟัดด้วยอาการที่ไม่พอใจกับคำสั่งของผู้เป็นพ่อที่บังคับให้ไปร่วมงานกุศลอะไรก็ไม่รู้เธอไม่ชอบใจเลยสักนิด

"พ่อคะหนูไม่อยากไปค่ะ"

"ยัยฟ้าทำไมพูดไม่รู้เรื่อง"

"ก็หนูไม่อยากไป"

"พ่อครับเดี๋ยวผมพูดกับยัยฟ้าให้เองพ่อไปพักผ่อนเถอะครับ"

มานพหันมามองหน้าบุตรชายก่อนจะพยักหน้าแล้วเปิดประตูเดินออกไปทิ้งให้สองคนพี่น้องพูดคุยกันเคลียร์ปัญหากันเองตามลำพังเพราะเขาคิดว่ายังไงน่านน้ำก็จัดการน่านฟ้าได้อยู่แล้ว

ทางด้านวายุภักษ์หลังจากที่วางสายจากผู้เป็นย่าได้ไม่นานชายหนุ่มก็ได้รับรายงานว่าหญิงสาวที่เขาให้เฝ้าจับตาดูความเคลื่อนไหวไปร่วมงานการกุศลด้วย

"ว่าไง"

"นายครับคุณน่านฟ้าเธอไปร่วมงานการกุศลครั้งนี้ด้วยครับ"

"อืม ขอบใจ"

"ครับ"

ชายหนุ่มจึงหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาอีกครั้งก่อนจะกดออกไปยังปลายทาง

"สวัสดีครับคุณย่าไม่ทราบว่าผมพอจะเป็นคู่ควงของคุณย่าในงานการกุศลได้ไหมครับ"

"แกอย่ามาหลอกให้ย่าดีใจเล่นมันบาบนะเจ้าลม"

"เปล่าครับผมไม่ได้หลอก ผมพูดจริงนะครับงานเลี้ยงจะเริ่มกี่โมงครับ"

"งานเริ่มหนึ่งทุ่มแกมารับย่าที่บ้านก่อนเวลางานประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้วกัน"

"ครับคุณย่า"

หลังจากที่วางสายจากผู้เป็นย่าชายหนุ่มจัดการเข้าไร่เพื่อไปสะสางงานที่ยังค้างและสั่งงานที่เหลือกับน้าชาติ เขาขับรถออกจากวังน้ำเขียวเข้ากรุงเทพประมาณเกือบๆ สามชั่วโมงทำให้เขาถึงบ้านของย่าเร็วกว่าเวลานัดหนึ่งชั่วโมง

หลังจากนั้นทั้งวายุภักษ์และคุณย่าก็เดินทางเข้าร่วมงานการกุศลวันนี้คุณมาลีมีความสุขมากใบหน้าดูยิ้มแย้มมีความสุขเพราะท่านได้ควงหลานชายสุดที่รักออกงานอย่างสมใจเมื่อทั้งคู่ย่าหลานเดินก้าวย่างเข้ามาในงานทุกสายตาไม่ว่าจะเป็นสาวเล็กสาวใหญ่ต่างให้ความสนใจกับชายหนุ่มหล่อหน้าตาคมเข้มที่คุณมาลีควงเข้ามาในงานครั้งนี้ใครจะไปคิดละว่าหลายชายของคุณมาลีจะหน้าตาดีเช่นนี้ เมื่อคิดได้เช่นนั้นทุกคนก็กรูกันเข้ามาทำความรู้จักกับหลานชายคุณมาลีกับเป็นยกใหญ่บางคนถึงกับต้องพาตัวลูกสาวหรือหลานสาวเข้ามาทำความรู้จักเพื่อสร้างรู้สึกความสนิทสนมกับวายุภักษ์และวางแผนจะเป็นทองแผ่นเดียวกันคิดว่าเขาไม่รู้ละสิเฮ้อแค่คิดก็ปวดหัว

"คุณพ่อ"

"น่านน้ำมาพอดีเลยลูกมาๆทำความรู้จักกับท่าน ส.ส. เกรียงไกร เอกอัครพิภพ หน่อยลูก"

"สวัสดีครับท่าน"

"อ้าวสวัสดีหลายชาย"

"นี้น่านน้ำครับลูกชายคนโตของผมเองครับ"

"อ่อ คนที่จะมารับตำแหน่งประธาน N&N คนต่อไปสินะ โตมาหล่อขึ้นเยอะเลยนะเป็นไงบ้างหลานชายสบายดีไหม"

"สบายดีครับท่านแล้วท่านละสบายดีไหมครับ"

"ก็สบายดีตามประสาคนแก่นั่นแหละ"

"ครับท่าน"

"ไม่ต้องเรียก เรียกท่าน หรอก เรียกว่าอาก็พอ"

"ครับคุณอา"

หลังจากที่แนะนำตัวลูกชายกับท่าน ส.ส. เป็นที่เรียบร้อย มานพ ก็แนะนำตัวลูกสาวอันเป็นที่รักต่อท่าน ส.ส. ต่อ เพื่อที่วางแผนให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน

"ท่านครับส่วนนี้ก็น่านฟ้าลูกสาวคนสุดท้องของบ้านครับเพิ่งเรียนจบมาจากมหาลัยดังในกรุงเทพฯด้านการตลาดด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งครับ"

"สวัสดีค่ะ"

หญิงสาวยกมือไหว้พร้อมปรับสีหน้าให้มีรอยยิ้มเหมือนคนมีความรู้สึกยินดีที่ได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งที่ในใจตอนนี้คือเซ็งมากๆแต่ก็ต้องอดทนไว้ก่อนเพื่อที่จะไม่ทำให้พ่อต้องขายหน้า

"อ่า สวัสดีจ้ราหนูน่านฟ้า นั้นลูกชายอากำลังเดินมาทางนี้พอดีเดี๋ยวอาแนะนำให้รู้จักกันนะเผื่อภายภาคหน้าทั้งสองตระกูลจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน"

ท่าน ส.ส. กล่าวทักทายหญิงสาวก่อนจะโบกมือเรียกลูกชายที่เพิ่งจะก้าวพ้นผ่านประตูเข้ามา

"รัชชานนท์ ทางนี้ลูก"

ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงของผู้เป็นพ่อเรียกก็ไม่ค่อยอยากจะเดินเข้าไปหามากนักนี้เขาอุส่าบอกไปแล้วว่ามีธุระมาไม่ได้ก็ยังโทรไปคาดคั้นให้มาแต่เมื่อมาถึงก็ยังจะเรียกเขาไปทำความรู้จักกับใครอีกก็ไม่รู้

"เฮ้อ!!"

ชายหนุ่มทำได้แค่เพียงถอนหายใจก่อนจะทำสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเรีบเร่งฝ่าเท้าก้าวไปหาผู้เป็นพ่อ

"กว่าจะมานะได้ไอ้ลูกชาย"

ท่าน สส บ่นลูกชายแต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก

"ก็ผมบอกพ่อแล้วไงว่าวันนี้ผมไม่ว่างผมมีงานที่ต้องเคลียให้เรียบร้อยแต่พ่อก็ไม่ยอมฟังเหตุผลยังจะลากผมมาให้ได้"

"เอ้อน่าอย่างพูดมาก"

เมื่อบ่นเจ้าลูกชายเสร็จท่าน สส ก็ไม่ลืมที่จะแนะนำให้รู้จักกับลูกสาวคนเล็กของตระกูลอัครเสนารักษ์เด็กสาวที่เขาหมายตาไว้ให้เป็นลูกสะใภ้ในอนาคต

"ตานนท์นี้หนูน่านฟ้าลูกสาวของคุณอามานพเขาทำความรู้จักกับน้องไว้สิไม่แน่นะอนาคตอาจจะเป็นทองแผ่นเดียวกันก็ได้"

"คุณพ่อครับ"ชายหนุ่มทำสีหน้าแบบเอือมระอากับอาการและคำพูดของพูดคนพ่อจนทำให้โดนเอ็ดออกไปเล็กน้อยแต่ไม่จริงจังมาก

"อย่าพูดมากทำตามที่พ่อบอกก็พอ"

"ครับ"

"สวัสดีครับคุณน่านฟ้ายินดีที่รู้จักนะครับ"

ชายหนุ่มเอ่ยทักทายหญิงสาวที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยสีหน้าที่เป็นมิตรพร้อมด้วยน้ำเสียงที่ทุ่มและนุ่มต่างจากน้ำเสียงที่คุยกับผู้เป็นพ่อเมื่อกี้ที่ฟังดูกระด้างขุ่นๆแบบไม่พอใจ

"สวัสดีค่ะคุณรัชชานนท์"

รัชชานนท์ เอกอัครพิภพ อายุเพียง 26 ปี ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านสส เกรียงไกร เอกจะค่อยๆรพิภพ ดีกรีหนุ่มนักเรียน นอกที่ตอนนี้เปิดบริษัทส่งออกทั้งในและนอกประเทศแถมพ่วงท้ายด้วยตำแหน่งผู้ชายที่ผู้หญิงอยากแต่งงานด้วยที่สุดอันดับสองรองจากวายุภักษ์

หญิงสาวเอ่ยทักทายตามมารยาทพร้อมกับยกมือไหว้ชายหนุ่มที่ดูจากหน้าตาแล้วอายุก็น่าจะรุ่นเดียวกันกับพี่น่านน้ำในขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอะไรไปเรื่อยๆพร้อมกับไล่สายตาสำรวจคนตรงหน้าไปด้วยแต่หางตาก็ดัดไปสะดุดเข้ากับใครบางคนที่เธอรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมากและเป็นคนที่เธอต้องการที่จะหนีเป็นหน้ามากสุดเธอก็แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปจากตรงนี้ไปให้ไกลๆ

ส่วนทางด้านของวายุภักษ์เขามีความรู้สึกเหมือนกับมีใครบางคนกำลังจ้องมองมาทางเขาอยู่ แต่ชายหนุ่มทำเป็นเหมือนไม่สนใจก่อนจะค่อยๆๆไล่สายตาสำรวจไปจนทั่วและก็พบว่าคนที่กำลังมองมาทางเขาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นน้องสาวของศัตรูของเขานี้เองชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากขึ้นน้อยๆโดยที่ไม่มีใครได้ทันสังเกตก่อนที่จะทำสีหน้าเป็นปกติ

หลังจากที่ทุกคนทำความรู้จักกันเรียบร้อยผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายก็ต่างแยกย้ายกันออกไปทักทายคนอื่นๆต่อรวมถึงน่านน้ำด้วยที่ผู้เป็นพ่อต้องพาไปแนะนำทำความรู้จักกับหลานสาวของคุณหญิงดวงใจ

เมื่อถูกทิ้งให้อยู่กันเพียงสองคนก็ยิ่งทำให้บรรยากาศรอบๆเงียบลงโดยอัตโนมัติเพราะต่างคนต่างตกอยู่ในความคิดของตัวเอง