9 - เซอร์ไพรส์จากพ่อและแม่

 

เซอร์ไพรส์จากพ่อและแม่

เมื่อลูกน้อยร้อง เขาจึงยอมเป็นฝ่ายลุกขึ้นเอง แล้วเดินไปอุ้มลูกที่นอนอยู่บนเตียงกว้างของเขาที่พรรณวนาอุ้มขึ้นมาส่งตอนที่มาถึง แล้วเขาก็ช้อนลูกชายตัวน้อยขึ้นมาอย่างอ่อนโยน เดินมาหาเอที่นั่งอยู่ ได้ให้เธอได้เอาเข้าเต้า เพราะน่าจะหิวแล้ว แล้วเขาก็นั่งลงตำแหน่งเดิม ข้าง ๆ เธอ

“เอมจะให้นมลูก พี่ธีร์ออกไปก่อนสิ” เธอหันมาบอกเขาที่ยังคงนั่งอยู่ใกล้ ๆ กันกับเธอไม่ยอมออกห่างจากเธอและลูกเลย

อยู่ที่โรงพยาบาลเขาก็นั่งจ้องดูลูกขณะที่เธอกำลังเปิดเสื้อให้นมลูก เธออาย แต่ไม่กล้าเอ่ยบอกเขา เพราะมีพยาบาลอยู่ด้วย แต่ตอนนี้อยู่ที่บ้านเขาก็ยังมานั่งจ้องอีก

“ทำไมพี่ต้องออกไปด้วย พี่ก็อยากดูลูกกินนมเหมือนกัน” เขาพูดขึ้นมาแบบไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร แถมยังทำหน้าตาท่าทีกวน ๆ ใส่เธออีก

“พี่ธีร์” เธอได้ค้อนใส่เขาด้วยน้ำเสียงที่ไม่มากนัก เพราะมีลูกน้อยอยู่ในอ้อมแขน เกรงว่าจะตกใจเข้า

“อะไรอีก” เขาเลิกคิ้วถามเออย่างท่าทีคงเฉยชา

“แต่เอมอาย...” เธอบอกเขาออกไป

“จะอายทำไม พี่เห็นของเธอมาหมดทุกส่วนแล้ว ต้องให้บอกไหม ว่าเธอมีไฝตรงจุดไหนบ้างของร่างกาย” นอกจากเขาจะไม่รู้สึกรู้อะไรแล้ว เขายังพูดจากำกวมใส่เธออีกด้วย

“พี่ธีร์”  

เธอจึงหมุนตัวหนีหันหลังให้เขา ก่อนที่เธอจะดังเชือกผูกเสื้อของเธอออก แล้วเปิดเสื้อขึ้นเพื่อที่จะได้ให้นมลูกอย่างถนัด

แต่คนตีมึนแบบธีรเมธหรือจะนั่งอยู่เฉย ๆ ได้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาอย่างมีแผนการ จึงสอดมือเข้าไปที่เอวของเธออย่างเบามือ เพื่อช่วยประคองลูกขณะที่เธอให้นมลูกยังไม่เสร็จ กลายเป็นเขานั่งซ้อนหลังกอดเธอ

“พี่ธีร์” เธอสะดุ้งขึ้นมาทันที ที่เขาสอดมือเข้ามา

แต่เข้ากลับไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แถมยังเกยคางลงที่ไหล่ของเธอ พร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังลูกน้อย ที่กำลังดูดกลืนกินนมมารดาอย่างเมามัน เหตุการณ์นี้มันกลับสะท้อนภาพเร้าร้อนเมื่อหลายเดือนเข้ามาในความคิดของเขาทันที จึงได้แต่พ่นลมหายใจรดที่ซอกคอของเธอหนัก ๆ แถมยังเผลอขบเม้มเข้าไปที่ต้นคอของเธออีกด้วย

“พะ พี่ธีร์” เสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าร้อนผาวแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

“...” เขาไม่ได้สนใจ แต่กลับยิ่งคลอเครียหนักกว่าเดิม

“พี่อย่าซนได้ไหม” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงกระเส่าสั่น พร้อมกับพยายามหดคอหนี แต่ก็ไม่กล้าขยับแรงเพราะยังอุ้มลูกน้อยให้นมไม่เสร็จ

“พี่ทำอะไรเหรอ หืมมม” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นที่ข้างหูเธอ พร้อมกับขบเม้มไปที่ติ่งหูเธอด้วยเบา ๆ เชิงเป็นการหยอกล้อ

ยอมรับเลยว่าเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับเธอ เขาไม่รู้ตัวเลยว่าทำไมกลิ่นกายของเธอ ถึงมีผลต่อร่างกายของเขามากขนาดนี้

“ก็พี่...” เธอหันมาจ้องหน้าของเขา

“จุ๊บบบ ทำแบบนี้เหรอ” ปากหยักจุมพิตไปที่ปากอิ่มของเธอทันทีอย่างห้ามไม่ได้

แล้วเขาจึงยอมลุกออกห่างจากเธอ เพราะขืนทนอยู่ต่อ มีหวังเขาได้จับเธอขึ้นเตียงทั้งที่เธอยังกายยังไม่พร้อมแน่ ๆ เขาพยายามกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที...

กรุงเทพมหานคร

“เก็บกระเป๋าอีกแล้ว อย่าบอกน่ะ ว่าจะบินไปหาลูกอีก” เสียงทุ้มดังขึ้นมา เมื่อเข้ามาในห้องนอนกว้าง แล้วพบผู้เป็นภรรยากำลังจัดของใส่กระเป๋าเดินทางอยู่

ธารา ภัทราตระกูล ชายสูงวัยห้าสิบปีกว่า ๆ เป็นบิดาของ ธีรเมธ หนุ่มเจ้าของไร่ชา อยู่ทางภาคเหนือของประเทศนั่นเอง ครอบครัวประกอบธุรกิจอยู่กลางเมืองใหญ่ที่สุขสบาย แต่ลูกชายซึ่งเป็นบุตรคนโตกลับเลือกไปสร้างธุรกิจเอง ผันตัวไปเป็นเกษตรกรแทน

เขาไม่เคยบงการทางเดินชีวิตของลูกอยู่แล้ว ธุรกิจและกิจการทั้งหมดที่มีของเขาทางภาคกลาง จึงให้ลูกสาวบริหารเป็นส่วนใหญ่ ส่วนทางภาคอื่นก็เริ่มขายทอดไปยังตลาดต่างประเทศ เพราะอายุที่เริ่มแก่ตัวลง และทุกอย่างที่เพียบพร้อมหมดแล้ว ส่วนทางเหนือเขาตั้งใจมอบให้แก่ลูกชายเป็นคนสารต่อ แต่ลูกชายยังคงยืนกรานปฏิเสธอย่างเดียว

ธาราจึงตัดสินใจขายทอดตลาดหุ้นไปทั้งหมด ให้เหลือแค่จุดเดียวที่สามารถดูแล และบริหารได้สะดวก เพราะเมื่อจะไปดูแลเองก็ลำบาก แต่เขาก็มีมรดกและทรัพย์ไว้ให้ลูกชายเหมือนกัน ในเมื่อลูกชายเอาดีทางนั้น เขาจึงได้กว้านซื้อที่ดินใกล้ ๆ ติดกับที่ของลูกชาย และแอบสร้างเป็นรีสอร์หรือโฮมสเตย์ไว้มอบให้เป็นของขวัญหลานแทน

“ก็ใช่สิคะ ก็คุณไม่ยอมหยุดงานไปด้วยกันกับดาสักทีนี้” เสียงเอ่ยตอบสามีกลับไป

รดา ภัทราตระกูล หญิงวัยห้าสิบปีต้น ๆ ซึ่งเป็นภรรยาของ ธารา นั่นเอง ชีวิตหลังจากแต่งงานอยู่กินกันมาสามสิบกว่าปี ก็ทำหน้าที่ภรรยาและแม่ของลูกอย่างดีเสมอมา เพราะสามีไม่ยอมให้ออกไปทำงานนอกบ้านเลย ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 2 คน มีลูกชายคนโตที่อายุ 32 ปี แต่ยังครองโสดอยู่ ส่วนลูกสาวอายุ 27 ปี มีครอบครัวไปแล้ว และมีหลานสาวให้ เลี้ยง 1 คน ตอนนี้เข้าโรงเรียนในระดับอนุบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ผมก็เร่งเคลียร์งานให้เสร็จภายในเดือนนี้อยู่ไง จะได้พาคุณไปรับ...เอ่อ ไปหาเจ้าธีร์” ธาราตอบผู้เป็นภรรยาออกไป

“แน่นะ ว่ารอบนี้คุณจะไปหาลูกกับดา”

“แน่สิครับ แต่ต้องรอสามเดือนก่อนน่ะ” ธารารับปาก แต่มีข้อแม้ว่าต้องให้ถึงสามเดือนก่อน เพราะเขามีแผนการอะไรบางอย่างอยากจะเซอร์ไพรส์ผู้เป็นภรรยา

“ทำไมต้องรอถึงสามเดือนด้วยละคะ ไหนคุณบอกว่าเร่งงานใหเสร็จภายในเดือนนี้ยังไงละ” ถามสามีออกไปอย่างไม่เข้าใจ

“เอาน่า สามเดือนผมมีอะไรเซอร์ไพรส์คุณ...” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มผุดขึ้นมา เมื่อพูดกับผู้เป็นภรรยา

“เซอร์ไพรส์อะไร หรือว่าคุณแอบไปมีเมียน้อยหรือคุณธารา”

“ไม่ใช่แบบนั้น ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปมีเมียน้อย ผมไม่มีความคิดพวกนี้อยุ่ในหัวเลยน่ะ ตั้งแต่ที่ตัดสินใจแต่งงานกับคุณ แค่มีคุณกับลูกผมก็ไม่ต้องการใครอีกแล้ว” ธารารีบแก้ตัวทันควัน เพราะกลัวว่าภรรยาจะเข้าใจผิดเข้า

“สามเดือนค่อยไปหาลูกก็ได้...เพราะดาก็มีเรื่องอยากไปเซอร์ไพรส์ลูกเหมือนกัน” ใบหน้ามีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาขณะรับปากผู้เป็นสามี

“มีเรื่องอะไรอีก” ธาราเลิกคิ้วหันไปมองภรรยาทันที เมื่อรับรู้ได้ว่าผู้เป็นภรรยามีแผนการอะไรบางอย่าง ซึ่งไม่อาจรู้ได้เลยว่าคือเรื่องอะไร

“ความลับ”