Share

บทที่ 874

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ภายในห้อง หร่วนฝูอวี้กำลังหลับตา นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ด้านหน้าวางกระถางทองสัมฤทธิ์ที่ใช้หลอมกู่ ข้างกระถางมีงูตัวหนึ่งขดตัวอยู่

งูตัวนั้นได้ยินเสียงเปิดประตูก็ชูคอขึ้นมาอย่างชาญฉลาด หลังจากหันดูรอบหนึ่ง สายตาก็จ้องอยู่ที่ร่างของรุ่ยอ๋อง จากนั้นมันแลบลิ้นส่งสัญญาณขู่ “ฝ่อ ฝ่อ” อย่างดุร้าย

ทว่าหลังจากบุรุษผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ขึ้นจนมองเห็นชัดว่าเป็นใคร ก็ตัวแข็งทื่อทันที จากนั้นมันก็เก็บลิ้นเข้าไปอย่างกระดาก แล้วเริ่มขดตัวซ่อนส่วนหัวของมันเอาไว้ ราวกับว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่มีใครเห็นมัน

รุ่ยอ๋องยืนห่างจากเตียงสามฉื่อ จ้องมองไปยังท้องของหร่วนฝูอวี้

นางตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ตามหลักควรจะมองเห็นท้องได้ชัดเจนนานแล้ว

ทว่าเขากลับมองไม่เห็นท้องอันใหญ่โตนั่นเลย

เป็นเพราะชุดคลุมใหญ่จนบังงั้นหรือ?

ทันใดนั้นหร่วนฝูอวี้ก็ลืมตา สบตาเข้ากับสายตาที่มองอย่างสืบเสาะของรุ่ยอ๋อง

น้ำเสียงของนางไพเราะมาก ทว่าสิ่งที่พูดกลับไม่ได้มีเจตนาดี

“แหม...เข้าวังทีสวมชุดหล่อเหลาขนาดนี้เชียว”

รุ่ยอ๋องถามอย่างไม่ช้าไม่เร็วด้วยสีหน้าสุภาพอ่อนโยน

“เป็นข้าที่ละเลยเจ้า ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้างาม ๆ ให้เจ้า ทว่าสภาพเจ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1723

    ถานไถเหยี่ยนไม่รู้ว่าตำรับยาอะไร หรือความร่ำรวยอะไรทั้งสิ้นเขาปฏิเสธแต่พี่สาวกลับไม่เชื่อฝ่ามือที่ตบลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็รับไว้ทั้งหมด โดยไม่กล้าหลบข้างหูเป็นเสียงด่าทอสาปแช่งอันร้ายกาจของพี่สาว“เจ้าตัวประหลาด! ก็เป็นเพราะเจ้า ในบ้านถึงไม่สงบ!“เจ้ายังไม่พูดความจริงอีก!“ข้ารู้สึกว่าเจ้าดูไม่ชอบมาพากลแต่แรกแล้ว! อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ เจ้าแอบไปพบกับหญิงสาวผู้หนึ่งอยู่ตลอด กระบี่ชื่อหยวนของบรรพบุรุษ ก็เป็นเจ้าที่ขโมยไป!“เจ้าคนเนรคุณ! เจ้าจะนำอย่างอื่นไป ข้าไม่สนใจ แต่ตำรับยาของท่านปู่ เจ้าต้องมอบให้ข้าแต่โดยดี! นั่นเกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ของคนในตระกูลเรา มีมัน พวกเราถึงจะมั่งคั่งร่ำรวย พวกเราถึงจะไม่อดอยาก!”ถานไถจิ้งทำร้ายถานไถเหยี่ยนจนกระทั่งล้มลงไปนอนกับพื้น ถึงค่อย ๆ ใจเย็นลงนางยกตัวเขาขึ้นมา“เจ้าไม่พูดใช่หรือไม่! ข้าจะพาเจ้าไปส่งให้ท่านผู้นำตระกูลเดี๋ยวนี้!”ถานไถเหยี่ยนที่เพิ่งหายป่วย ก็ถูกพาตัวมาที่หอบรรพบุรุษหอบรรพบุรุษสร้างอยู่ภายในถ้ำ อากาศเย็นมากภายในจุดเทียนไขไว้มากมาย ให้ความรู้สึกวังเวงและลึกลับหลังจากถานไถเหยี่ยนปรับสายตาให้ชินกับแสงแล้ว ถึ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1722

    เมื่อเอ่ยถึงบุตรชาย แววตาของหยวนซีเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยเหงาหงอยในดวงตาของนางมีน้ำตาเอ่อคลอถานไถเหยี่ยนกำลังจมอยู่กับความสงสัย จึงไม่ได้สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของหยวนซี“หรือว่าท่านไม่รักอาอวี้?“ก็เหมือนท่านแม่ที่รักแต่พี่หญิง ไม่รักข้า ออกไปข้างนอกไม่เคยพาข้าไปด้วยเลย”เมื่อพูดถึงเรื่องของตัวเอง ถานไถเหยี่ยนก็เปลี่ยนมาเงียบขรึมอีกครั้งหยวนซีส่ายหน้า“ไม่ใช่ ข้าย่อมรักลูกของข้า“เขาคือลูกที่ข้าเสี่ยงชีวิตให้กำเนิด เป็นสมบัติล้ำค่าของข้า“เพียงแต่... ด้วยเหตุผลบางอย่าง ข้าทำได้เพียงต้องอยู่ห่างจากเขา“หากคนอื่นรู้ว่า เขาเป็นลูกชายของข้า เขาจะต้องตกอยู่ในอันตราย“ข้าแค่อยากให้เขาเติบโตอย่างปลอดภัย เป็นเด็กที่มีความสุข และไร้ความกังวล”พูดจบ หยวนซีก็มีน้ำตาไหลลงมาเป็นสายจากหางตาถานไถเหยี่ยนยกมือน้อย ๆ ขึ้นมา แล้วเช็ดน้ำตาให้นาง“พี่หญิงหยวน ท่านเป็นแม่ของข้าได้หรือไม่?”เขาก็อยากถูกท่านแม่รักและห่วงใยเช่นนี้เหมือนกันหยวนซีลูบศีรษะของเขา พร้อมเอ่ยทีเล่นทีจริง“การเป็นลูกของข้า มันอันตรายมาก“จะมีคนมากมายที่คิดจะใช้ประโยชน์จากเจ้า และสังหารเจ้า“เช่นนี้ เจ้

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1721

    ถานไถเหยี่ยนเกิดที่ภูเขาเทียนเหมิน และเติบโตที่ภูเขาเทียนเหมินโลกของเขาไม่ได้กว้างใหญ่ มียอดเขาหนึ่งแห่ง และประตูขึ้นเขาหนึ่งบาน ที่ขังเขาไว้คนที่เขาเคารพนับถือที่สุดคือท่านปู่ท่านปู่เชี่ยวชาญกลยุทธ์ทางการทหาร วิชาการแพทย์ และวิชากลไก เป็นบุคคลที่มีความรู้มากที่สุดในตระกูลแต่ไม่รู้เพราะเหตุใด ท่านปู่มักจะมีสีหน้ากลัดกลุ้มอยู่ตลอดทั้งวัน ขังตัวเองอยู่ภายในเรือนเล็ก ๆ ไม่ยอมให้คนอื่นเข้าใกล้ถานไถเหยี่ยนมักรู้สึกว่า ในบ้านเงียบเหงาเกินไปท่านปู่เก็บตัวรักความสงบ ท่านพ่อหมกมุ่นอยู่กับวิชาการแพทย์ ท่านแม่มักจะออกไปแต่เช้าและกลับมาจนดึก ไปทอผ้าและเก็บพืชผลกับกลุ่มแม่หมอในตระกูลเขายังมีพี่สาวอีกหนึ่งคนพี่สาวอายุมากกว่าเขาห้าปี มีกลุ่มเพื่อนเล่นอยู่ข้างนอก และไม่ชอบอยู่บ้านทุกครั้งที่เขาอยากตามไปเล่นกับพี่สาว ก็จะถูกพี่สาวทิ้งให้อยู่บ้านถานไถเหยี่ยนจึงทำได้เพียงรออยู่ในบ้าน และนับมดอยู่ใต้ต้นไม้ในลานบ้านเด็กอายุเพียงห้าหกขวบ จึงรู้สึกว่าทุกวันช่างยาวนานเหลือเกินเขาไม่เข้าใจว่า เหตุใดดวงอาทิตย์ถึงมีขึ้นมีตก เหตุใดคนในตระกูลถึงอยากออกไปข้างนอกอยู่เสมอ เหตุใดคนถึงตัวสูงใหญ่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1720

    การก่อกบฏตามพื้นที่ต่าง ๆ จำเป็นต้องอาศัย “ใยแมงมุม”หากเทียบกับคนร่วมเรียงเคียงหมอนที่อ่อนโยนและใส่ใจ เขาต้องการ “กระบี่” ที่แหลมคมมากกว่า เพื่อช่วยให้เขาสามารถควบคุมทั้งใต้หล้าได้อย่างแท้จริง......ฮ่องเต้ซวี่หยางไม่มีทางลืมวันนั้นได้เลย“ฝ่าบาท! ‘ใยแมงมุม’ สร้างเสร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“ใยแมงมุม” เสร็จสมบูรณ์แล้ว นี่ถือเป็นข่าวดีอย่างยิ่งทว่าต่อจากนั้น ทหารองครักษ์อีกนายหนึ่งก็วิ่งเข้ามา ด้วยใบหน้าซีดเผือด เผยให้เห็นความหวาดกลัวและความกระวนกระวาย“ฝ่าบาท! ถานไถหมิ่น... นาง นางสิ้นใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”โครม!ในวินาทีนั้น ฮ่องเต้ซวี่หยางเหมือนร่วงหล่นจากก้อนเมฆสู่เหวลึกเขารู้สึกชาไปทั้งตัว ริมฝีปากสั่น ไม่อาจเอ่ยคำใดออกมาได้เขาไม่เชื่อว่า ถานไถหมิ่นจะตายง่ายดายถึงเพียงนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนที่เห็นนาง นางก็ยังสบายดีอยู่!จนกระทั่งเขาได้เห็นร่างของถานไถหมิ่นจริง ๆ ในเสี้ยววินาทีนั้น ความหวาดกลัวต่อความตายก็เข้าครอบงำเขา เลือดในกายราวกับแข็งตัว กลายเป็นน้ำแข็งถานไถหมิ่น... พลีชีพตัวเอง!เขาโผเข้าไปราวกับเสียสติ ทั้งเขย่า และร้องเรียก“อาหมิ่น! อาหมิ่น! เหตุใดเจ้าถึงทำเช่น

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1719

    ฮ่องเต้ซวี่หยางทรงเลือก “ใยแมงมุม”แต่ในใจเขาก็ยังไม่ละทิ้งถานไถหมิ่นการจะสร้าง “ใยแมงมุม” นั้น หาใช่จะทำสำเร็จได้ในชั่วข้ามคืนเขาเชื่อมั่นว่า ขอเพียงมีเวลามากพอ ไม่ช้าก็เร็วถานไถหมิ่นจะต้องเปลี่ยนใจ และกลับมาอยู่ข้างกายเขาถึงอย่างไรสามีของนางผู้นั้น ก็ดูธรรมดาเหลือเกินเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่า ถานไถหมิ่นชอบชายผู้นั้นตรงที่ใด!หารู้ไม่ว่า หนึ่งในความแตกต่างระหว่างพวกเขาอยู่ตรงที่ สามีของถานไถหมิ่น จะไม่ยอมให้นางทำสิ่งที่เหน็ดเหนื่อยเพียงนั้น ในขณะที่กำลังตั้งครรภ์ฮ่องเต้ซวี่หยางนำชายผู้นั้นมาเป็นตัวประกัน และพากลับเมืองหลวงพร้อมกันตลอดทาง เขาเห็นอยู่ตลอดว่า ชายผู้นั้นวนเวียนอยู่รอบถานไถหมิ่น ทั้งป้อนน้ำให้นาง ทั้งยังเป็นห่วงว่านางจะวิงเวียนเพราะนั่งรถม้าฮ่องเต้ซวี่หยางทรงเยาะเย้ยในใจเดิมทีถานไถหมิ่นหาใช่หญิงสาวประเภทอ่อนแอไม่ แม้แต่ขี่ม้านางก็ยังไม่กลัว จะวิงเวียนเพราะนั่งรถม้าได้อย่างไร?ชายผู้นั้น ช่างไม่รู้ประสีประสา ไม่เข้าใจถานไถหมิ่นเลยแม้แต่น้อยฮ่องเต้ซวี่หยางคิดว่าเขาสามารถควบคุมทุกสิ่งได้แต่ไม่คาดคิดเลยว่า เขากลับบีบบังคับหญิงอันเป็นที่รักจนถึงขั้นเสียสติ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1718

    ณ ภูเขาเทียนเหมินในวันแต่งงานของถานไถหมิ่น เมฆดำทะมึนก่อตัว ราวกับเป็นลางร้ายและเป็นเช่นนั้นจริง เมื่อพิธีดำเนินมาได้ครึ่งทาง มีคนในตระกูลผู้หนึ่งวิ่งเข้ามา “แย่แล้ว! ทหารทางการกรูกันเข้ามาทางประตูขึ้นเขา จะสังหารผู้คน!”ผู้คนในตระกูลต่างมองไปทางเจ้าสาวถานไถหมิ่นมีท่าทีสงบนิ่งอย่างมาก“พวกเขาเข้ามาไม่ได้ พิธีแต่งงานดำเนินตามปกติ”ภูเขาเทียนเหมินมีประตูอยู่สองบานประตูขึ้นเขาด้านนอก เป็นเพียงภาพลวงตา เมื่อเข้าประตูบานนั้นมา ก็จะเจอค่ายกลพันลี้ที่นางได้วางไว้ ทันทีที่ผู้ใดก้าวเข้ามาในค่ายกล ก็จะหลงทางจนหาทางออกไม่เจอถึงแม้จะทำลายค่ายกลพันลี้ได้ ก็ยังมีกลไกอีกมากมายที่รอพวกเขาอยู่พิธีแต่งงานจึงดำเนินต่อไปส่วนด้านนอกภูเขาเทียนเหมิน แม่ทัพคู่ใจของฮ่องเต้ซวี่หยางร้อนใจจนเดินวนไปวนมาฮ่องเต้ทรงมอบภารกิจสำคัญเช่นนี้ให้เขา แต่เขากลับไร้ความสามารถถึงเพียงนี้......เมื่อฮ่องเต้ซวี่หยางทรงทราบข่าวและเสด็จมาถึง ก็เป็นเวลาหนึ่งเดือนหลังจากถานไถหมิ่นเข้าพิธีแต่งงานแล้วนางกับสามีต่างให้เกียรติกันและกัน แม้จะไม่มีความรักอันร้อนแรง และลึกซึ้งตราตรึง แต่สองฝ่ายก็เข้าใจกัน และคอยสน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status