Chapter 3

บรรยากาศภายในสนามแข่งรถจักรยานยนต์ทางเรียบ เพื่อตัดสินแชมป์ประจำปี ซึ่งในเวลานี้สีสันของงานนั้น คงพลาดไม่ได้สำหรับความตื่นตาตื่นใจ ของหนุ่มๆ กับบรรดาเหล่าพริตตี้สาวสวย ที่คัดแบบแจ่มๆ ระดับตัวแม่ของวงการ ซึ่งพวกเธอนั้นพกเอาความสวยและความเซ็กซี่มาประชันกัน เพื่อสร้างสีสันให้กับการแข่งขันในวันนี้ จนบรรยากาศภายในสนามดูสดใสสว่างขึ้นฉับพลันน่ามองไปหมด แต่ใบหน้าของอัครเดชหรือเสือนั้น กลับไม่สดใสเหมือนอย่างทุกวันที่เคยเป็น                                               

"ไอ้เสือวันนี้มึงเป็นอะไรวะ ยอดขายตกเหรอถึงทำหน้าอมทุกข์อยู่ได้ นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาแข่งขันแล้วไหวไหมเนี่ย" นั่นคือเสียงของชาร์ล เพื่อนสนิทอีกคนของเสือ                                                                             

"ชุดกูพร้อมขนาดนี้ไม่ไหวยังไงวะ กูเซตอัพรถ และสภาพร่างกายมาอย่างดี เพื่อการแข่งขันในวันนี้ไม่ต้องห่วงหรอก" เสือยืนยันความมั่นใจให้เพื่อน เพราะเขาคาดหวังที่จะเป็นแชมป์ในวันนี้ ที่สำคัญยังไม่เคยมีใคร แย่งตำแหน่งแชมป์เปี้ยนยอดนักบิดจักรยานยนต์ทางเรียบ จากเข้าไปได้เลย                                    

"แม่ง! มึงดูสิพริตตี้แต่ละคน ใจกูละลายไปหมดแล้ว" เควินเพื่อนสนิทอีกคนพูดขึ้นพร้อมกับสายตาคม ที่จ้องมองไปยังกลุ่มสาวๆ ที่นุ่งน้อยห่มน้อย โชว์เรือนร่างเซ็กซี่ยั่วยวนจิตใจของเขาไม่ให้อยู่กับเนื้อกับตัว จนชายหนุ่มนั้นอยากเดินเข้าไปฉุดสาวๆ ขึ้นรถ ตรงไปที่ห้องให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยทีเดียว                 

"เควิน! มึงเห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะ! เสือมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า ทำไมวันนี้ดูเป็นกังวลจังเครียดเหรอ สู้ๆ นะเดียน่าเป็นกำลังใจให้" เดียน่าคือเพื่อนสนิทของเควิน แต่ทุกวันนี้เธอได้กลายเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มที่ดูจะสนิทกับทุกคนไปแล้ว โดยเฉพาะอัครเดชที่เดียน่านั้นพยายามทำตัวให้สนิทเขามากกว่าเพื่อน ที่สำคัญเธอพยายามกีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา ราวกับจงอางหวงไข่ก็ไม่ปาน                     

"ขอบคุณมากนะเดียน่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับฉีกยิ้มบางๆ ส่งไปให้หญิงสาวแทนคำขอบคุณ ที่เธอนั้นพูดให้กำลังใจเขามา                         

"มาเดียน่าซับเหงื่อให้" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าถือ จากนั้นเดียน่าค่อยๆ ซับลงไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มอย่างเบามือ ขณะที่ภายในใจของเธอนั้นได้คิดไปไกล ถ้าหากได้เป็นแฟนของเขา เธอคงจะกลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก เพราะอัครเดชหล่อทั้งรวยเพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง                                               

"หยุดซับได้แล้วมั้งเดียน่า ไอ้เสือเข้าประจำตำแหน่งจุดสตาร์ทได้แล้วเพื่อน" เควินพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่เดียน่าด้วยความหมั่นไส้เพื่อน                                                                                                            

ในขณะที่หนุ่มหล่อมาดเท่เดินตรงไปยังจุดสตาร์ท โดยมีพริตตี้สาวสวยคอยกางร่มให้ เวลานี้นักข่าวหลายคน รอถ่ายภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว ทุกคนต่างก็ให้ความสนใจ จ้องมองมาที่อัครเดชด้วยสายตาที่ชื่นชม เพราะเขาคือตัวเต็งในการแข่งครั้งนี้ และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง

 ซึ่งจะมีการวอร์มรอบสนามหนึ่งรอบ จากนั้นรถจักรยานยนต์ทุกคันก็เข้ามาประจำตำแหน่งยังจุดสตาร์ทอีกครั้ง เพื่อรอฟังสัญญาณจากคณะกรรมการแข่งขันในครั้งนี้ พร้อมกับสัญญาณแตรดังขึ้น รถทุกคันได้เตรียมออกตัว พร้อมกับเสียงเชียร์ดังเรียกชื่อเสือหนุ่มทั่วทั้งสนาม       

"เสือสู้ๆ เสือระวังทางโค้ง! เสียงของเดียน่าตะโกนดังลั่นออกมา แข่งกับเสียงพริตตี้แถวนั้น อย่างไม่มีใครยอมใคร                                             

"พี่เสือ!!"                                                                                                      

"พี่เสืออัครเดชสู้เขาค่ะ!" ในเวลานี้เสียงหญิงสาวที่ตะโกนเรียกชื่ออัครเดช หรือว่าเสือนั้นดังก้องไปทั่วสนาม และยิ่งการแข่งเหลือไม่กี่รอบเสียงกองเชียร์ ก็ยิ่งดังกระหึ่มขึ้นเป็นทวีคูณ                                           

"ตอนนี้โค้งสุดท้ายแล้วนะครับ คุณอัครเดชนำอยู่ โดยมีรถเบอร์สองคุณสุชาติจะแซงได้ไหม อีกนิดเดียว! อีกนิดเดียว! " เสียงคนพากย์ที่ข้างสนาม ยิ่งบีบหัวใจแฟนคลับของเสือหนุ่ม เพราะมันคือสุดท้าย และมีรถอีกคันขับมาบีบจะแซงเขาให้ได้                                                                             

"พี่เสือ! พี่เสือ! พี่เสืออีกนิดเดียว! " เวลานี้ไม่ว่าจะเป็นใครก็เชียร์อัครเดชทั้งสนาม พ่อเสือหนุ่มช่างเนื้อหอมเธอเหลือเกิน                            

"เบอร์เก้า เข้าเส้นชัยไปแล้วครับ ขับโดยคุณอัครเดช รุ่งเจริญทรัพย์ไพศาล ด้วยเวลาสี่สิบสองจุดยี่สิบวินาที รวมคะแนนสะสมหนึ่งร้อยสามสิบเก้าคะแนน Champion ของปีนี้ยินดีด้วยครับ" เสียงประกาศดังกึกก้องขึ้น พร้อมกับธงตาหมากรุกโบกสะบัด เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าจบการแข่งขันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว      

"กรี๊ด!! พี่เสือ! " สาวๆ กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ทุกคนต่างก็ตั้งตารอที่จะถ่ายภาพกับเขา                    

เวลานี้ชายหนุ่ม เริ่มเป็นกังวลใจมากขึ้น เพราะใกล้เวลาที่ต้องไปรับขวัญข้าวตามที่มารดาได้บอกเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าเขานั้นต้องรอรับถ้วยรางวัล และถ้าหากให้เพื่อนไปรับเธอแทนมารดาของเขา จะว่าอะไรหรือเปล่า นั่นคือสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังคิดอยู่ในตอนนี้ เพราะเขารู้ดีว่านางกวางกมลรักขวัญข้าวยิ่งกว่าอะไร หรือบางทีนางก็จะรักมากกว่าเขาที่เป็นลูกในไส้ด้วยซ้ำ                                                                                      

"ยินดีด้วยนะเพื่อน มึงเจ๋งวะ" ชาร์ลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ พร้อมกับทำท่าทางประกอบด้วย จนทำให้ทุกคนฉีกยิ้มออกมา โดยเฉพาะเดียน่าในเวลานี้ เมื่อเธอได้เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่สามารถใกล้ชิดเสือได้อย่างสนิทใจ                                                                       

"อย่างนี้ต้องฉลอง" เควินพูดออกมาแต่แววตากลับจ้องมองไปที่พริตตี้                                        

"ร่มไม่ต้องกางแล้วมั้ง" เดียน่าพูดออกมาพร้อมกับทำตาขวางใส่พริตตี้ ทั้งที่มันเป็นหน้าที่ของหญิงสาว ซึ่งจะคอยดูแลเทคแคร์ผู้เข้าแข่งขันเป็นอย่างดี

"เดี๋ยวพะแพงจะพัดให้นะคะ ท่าทางคุณจะเสือจะร้อน" หญิงสาวพูดพร้อมกับกางพัดในมือออก พร้อมกับพัดวีให้พ่อเสือหนุ่ม โดยไม่ได้สนใจเดียน่าด้วยซ้ำ                                                                                         

"เหงื่อออกเต็มไปหมดเลย เดี๋ยวเดียน่าจะซับเหงื่อให้นะคะเสือ" หญิงสาวพูดพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา ซับไปที่ใบหน้าของหนุ่มหล่ออย่างพิถีพิถัน ในขณะที่พริตตี้สาวก็คอยพัดมีให้ไม่ยอมน้อยหน้าเช่นกัน

"พอแล้วครับ...ขอบคุณมาก" เวลานี้ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกรำคาญคนรอบกาย เมื่อภายในใจของเขานั้น จดจ่ออยู่กับการที่ต้องไปรับขวัญข้าว ป่านนี้เธอคงรอเขาแย่แล้ว และที่สำคัญเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องกังวลใจไปด้วย ก็แค่เด็กในบ้าน ที่แม่ของเขานั้นคอยเลี้ยงดูอุปถัมภ์เธอจะรอเขาสักกี่ชั่วโมงจะเป็นไรไป แต่หัวใจของเขานั้นกลับขัดแย้งกันกับความคิดที่มีในเวลานี้