EP 21/1 นางมารร้าย

[21]

นางมารร้าย

เสียงอาเจียนดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำที่เปิดไฟทิ้งไว้ เมฆาจากที่นอนๆ อยู่ ก็ดีดตัวขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ ว่าจะลุกไปดูคนที่อยู่ในน้ำ แต่วารินทร์เปิดประตูออกมาพอดี เขาเลยเดินไปที่สวิตช์ของไฟดวงใหญ่ เปิดมันขึ้นให้สว่างทั่วห้อง เพราะตอนใกล้รุ่งที่เหมืองก็ยังมืดอยู่

“ทำไมไม่ปลุกฉัน ถ้าลื่นล้มในห้องน้ำจะทำยังไง” คนขี้เมาสร่างเมาเป็นปลิดทิ้ง ประหนึ่งว่าเมื่อคืนกินเพียงน้ำเปล่า วงหน้าของวารินทร์ซีดเซียวจนน่าสงสาร

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นา แค่อาเจียนปกติเท่านั้น” ตอบเสียงแผ่วเพราะความเหนื่อย เวลากินก็กินจนพุงกาง เวลาอาเจียนนี่แทบจะไม่มีแรงยืน

“นี่ปกติเหรอ ฉันนึกว่าเธอจะอ้วกเอาตับไตไส้พุงออกมาด้วย” ประชดขณะเข้าประคองสาวเจ้า รู้สึกผิดที่ไม่ได้ตื่นมาช่วยลูบหลัง

วารินทร์หัวเราะน้อยๆ กับคำประชดประชันนั้น เธอเดินไปที่เก้าอี้หวายที่ใช้ต่างเตียง

เมฆามุ่นคิ้วสงสัย ยิ่งเห็นสาวเจ้าขยับตัวซุกในกองผ้านวมก็ยิ่งมั่นใจ

“อย่าบอกนะว่านอนตรงนี้ทั้งคืน” ปลายเสียงห้วนเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หล่อนกระทำ ตกลงว่าหล่อนยังไม่ให้อภัยเขาหรอกหรือ

“ใช่...แต่อย่านะ อย่ามาทำเสียงห้วนใส่เด็ดขาด ไม่ใช่ความผิดฉัน