Mag-log inShare
3. มุขเสี่ยวเกี้ยวหนุ่ม
Huling Na-update:
2025-06-23 18:22:08“หมายความว่าไงอ่ะ มึงคนนี้กูขอนะอย่าแย่งกูเลยนะเพื่อนรัก!” น้ำเสียงที่ดูเว้าวอนของโฉมงามทำให้ซีซ่าถึงกับหลุดหัวเราะออกมา คนนี้นี่ถ้าจะชอบจริงเพราะนานทีเธอจะเห็นเพื่อนตัวเอวคลั่งรักอะไรขนาดนี้เหมือนกัน ฮ่าๆ!
“กูเพิ่งรู้เมื่อวันก่อนว่ามันเป็นเพื่อนกับว่าที่สามีกูเพิ่งเข้ามาเรียนที่เมื่อเดือนก่อนเองมั้ง..ชื่อดลธี” “แบบนี้ก็เข้าทางกูดิ” “น้อยๆ หน่อย บอกก่อนนะว่าบ้านน้องมันฐานะไม่ดี จะจีบน้องมันหรืออะไรก็ระวังหม่อมแม่มึงบ้าง เดี๋ยวไปอาละวาดน้องมันจะเดือดร้อน!” บอกแล้วไงว่าคุณกิ่งฉัตรเป็นแม่ที่ใจดี ดูจากการที่ซีซ่าพูดแบบนี้แล้วก็น่าจะรู้นะว่าใจดีแค่ไหนถึงขนาดที่หากเธอจะไปจีบใครยังต้องระวังอ่ะ เพราะหากคุณกิ่งฉัตรรู้เธอคงจะโดนเทศน์ไปสามบ้านแปดบ้าน ฮ่าๆ “นี่แม่มึงบอกว่าแม่กูจะหาผู้ชายมาให้กูดูตัวอีกละ” “เฮ้ออ! กูเข้าใจแม่มึงนะว่าไม่อยากให้มีผัวที่ต้องพากันลำบากอยากให้มึงมีผัวรวย แต่เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้นี่..แต่อีกแหละมันก็อยู่ที่ตัวมึงด้วยว่าชอบความสบายหรือลำบาก” “ใครๆ ก็ชอบความสบายมั้ย?” “ถ้ามึงชอบความสบายถ้างั้นก็ข้ามน้องดลมันไปเลย” “ทำไม?” “เอ้า ก็บอกอยู่ว่าฐานะทางบ้านน้องมันไม่ดี..น้องมาเรียนทำงานดูแลยายที่กรุงเทพ พ่อแม่น้องรับราชการอยู่ที่ต่างจังหวัด” “รู้เยอะไปแล้วนะมึง” โฉมงามเอ่ยแซวที่เหมือนว่ายัยซีซ่าเพื่อนรักนี่จะรู้เรื่องว่าที่สามีของเธอมากกว่าเรื่องของว่าที่สามีตัวเองซะแล้ว “ก็ค็อกเทลมันเล่าให้กูฟัง กูแค่บอกไปว่ามึงชอบด็กขายน้ำมันก็เล่าให้กูฟังหมดเลย” “เดี๋ยวนะ!! ไปแอบคุยกันตอนไหน? ..ปกติมึงบอกว่าทักไปน้องมันไม่ตอบนี่” “กูโทรไปอ้อน บอกไม่สบายมันเลยใจอ่อนคุยกับกู ฮ่าๆ” “ร้ายอะมึง! นั่นว่าที่ผัวกูก็มาขายเครปด้วยนี่” โฉมงามชี้ไปที่หน้าโรงเรียนมัธยมที่ถึงแม้จะเป็นวันหยุดแต่ก็มีแม่ค้าพ่อค้ามาตั้งร้านขายของ เช่นเดียวกับผู้คนที่ก็เข้ามาซื้อเรื่อยๆ ไม่ถึงกับกรูเข้ามาทีเดียวแต่มาอย่างต่อเนื่องทีละคนสองคน หลังจากจอดรถแล้วสองสาวก็พากันเดินตรงไปยังร้านเครปของหนุ่มค็อกเทลทันทีชายหนุ่มทั้งสองคนที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำเครปนั้นก็แค่หันมามองพวกเธอแวบหนึ่งแล้วจึงสนใจกับการทำเครปต่อ “เหนื่อยมั้ย?” ซีซ่าเอ่ยถามชายหนุ่มผิวขาวร่างสูงราวร้อยแปดสิบอย่างค็อกเทลเมื่อลูกค้าทยอยหมดไปเรื่อยๆ จนเหลือแค่เธอกับโฉมงามที่ยืนอยู่ที่หน้าร้านของพวกเขา “นิดหน่อยครับ” “นี่ ดล..ว่าที่ภรรยานาย” “เอ่อ ที่จริงผม..” ชายหนุ่มหน้าใสหันมามองโฉมงามที่ยืนฉีกยิ้มหวานให้เขาแล้วเอ่ยอย่างกึกกัก “นายไม่ขายน้ำเหรอ ไม่ได้เจอตั้งอาทิตย์หนึ่งโตเร็วขึ้นนะ” โฉมงามเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวานเช่นกับดวงตากลมโตที่จ้องมองชายนหุ่มตาไม่กระพริบ ทำไมกันนะยิ่งมองถึงยิ่งได้หลง..ผู้ชายอะไรเสน่ห์น่ากินขนาดนี้ หญิงสาวคิดในใจก่อนจะเดินไปดึงมือของดลธีให้ออกมาจากร้าน “ไปไหนครับ?” “ไม่มีลูกคัาแล้ว..ไปนั่งคุยกันพี่อยากคุยกับนาย” “แต่ผมทำช่วยไอ้เทลขายเครปอยู่นะ” “เดี๋ยวพี่จ่ายคืนให้สองเท่า เราก็ไปนั่งคุยกันป่ะ” ซีซ่ายักคิ้วให้ว่าที่แฟนหนุ่มแล้วดึงมือของค็อกเทลให้ไปนั่งกับโฉมงามที่โต๊ะมาหินอ่อน สองหนุ่มก็ได้แต่เดินตามไปอย่างไม่กล้าขัด “จะว่าไปแล้วเห็นขยันๆ แบบนี้ช่วงนี้ก็ดูแลตัวเองบ้างนะ” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นหลังจากหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ข้างดลธีแล้ว “ครับ?” “พี่ไม่อยากให้เราเป็นอะไรไงนอกจากเป็นของพี่” “พี่โฉมกะจะไม่ให้มันตั้งตัวเลยใช่มั้ย ฮ่า” ค็อกเทลว่าพลางหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเพื่อนหนุ่มนั่งอ้าปากหวออย่างไม่ทันตั้งตัวรับมุขของโฉมงาม “เอ่อ..” “ฮ่าๆ นี่คืนนี้พี่ว่าจะชวนพวกนายไปเที่ยวผับไปกันมั้ย?” “พี่หายเป็นไข้แล้วเหรอ?” ค็อกเทลเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของซีซ่าเพื่อสำรวจว่าเจ้าตัวนั้นหายตัวร้อนแล้วหรือยัง ซีซ่าก็จับมือของเขามาวางบนตักของเธอ “หายแล้ว หายตั้งแต่โทรคุยกับนายแหละ” “อ่อ พวกเราต้องขอที่บ้านก่อน..แล้วผับเขาให้เด็กอายุสิบแปดเข้าได้ใช่มั้ย?” “ได้ดิ ไปกับพวกพี่น่า..เอาเป็นว่าไปนะ” “ผมคง..” “เดี๋ยวพี่ไปรับ บ้านนายอยู่ไหนเหรอ” โฉมงามรีบหันไปถามดลธีที่เหมือนจะปฏิเสธการชวนของซีซ่า ไม่ว่ายังไงเธอตัดสินใจแล้วว่าสามีในอนาคตของเธอต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้น ใครหน้าไหนก็อย่ามาเเย่ง!! “แต่…” “ไม่มีแต่สิ รู้มั้ยว่านี่พี่ก็เป็นแผลด้วยนะ” “หื้อ..แผลอะไรครับ? ตรงไหนเจ็บมากมั้ยไปหาหมอหรือยังครับ?” “แผลที่รักเกอไง” “…เผลอที่รักแก พี่..” ชายหนุ่มผวนประโยคของหญิงสาวข้างกายกลับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาพร้อมกับใบหน้าของเขาเห่อร้อนขึ้นมาทันทีหลังจากถูกหยอดมุขที่สองใส่ โฉมงามก็ได้แต่อมยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูในความเขอะเขินของชายหนุ่มข้างกาย “หื้มม?” “ผมก็เขินเป็นนะ” “ก็พี่อยากเห็นนายเขินไง น่ารักดี” “ผมเขินพี่จนทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย” ตั้งแต่โตมานี่แทบจะเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่โดนผู้หญิงหยอดมุขใส่รัวๆ แบบนี้ หยอดใส่ชนิดที่ว่าไม่ให้เขาได้ตั้งตัวเลยสักนิดแถมซีซ่ากับค็อกเทลก็ไม่สนใจเขาที่กำลังโดนรุกแบบนี้เลย “งั้นเหรอ ฮ่าๆ เออเมื่อวานพี่ไปตลาดสั่งชาเขียวแต่ได้ชาเย็น” “เอ้า!! ทำไมล่ะครับ? ..เขาคงได้ยินผิดมั้ง” “ไม่รู้สิ พี่เลยโวยวายไปแต่เขาบอกกลับมาว่าชาอะไรก็เหมือนกัน” “มันจะเหมือนกันได้ยังไง?” “ก็นั่นน่ะสิ แต่ละคนมีชาที่ชอบไง แล้วนายล่ะชาพี่หรือยังคอบ?” “…..” “ชอบพี่หรือยัง..” ค็อกเทลผวนให้ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา “เหย้ดดด..เหมือนพวกเราไม่มีตัวตนเลยเนอะเทล” ซีซ่าที่ได้ยินถึงกับทำสีหน้ากระอักกระอ่วมให้กับมุขของเพื่อนสาวที่ก็ไม่รู้ว่าไปหาไปหัดมาจากไหน เอาจริงโฉมงามที่บอกไม่ชอบเด็กนี่มาแรงยิ่งกว่าเธอที่จีบเด็กเป็นงานหลักซะอีก “ผมไม่อยากคุยกับพี่แล้ว” “เดี๋ยวสิ! ฮ่าๆ ..ตกลงคืนนี้ไปนะเดี๋ยวพี่ทักเฟสไปขอที่อยู่” โฉมงามตะโกนตามหลังของดลธีที่ลุกขึ้นเดินไปยังร้านเครปที่มีลูกค้าเพิ่งมา ค็อกเทลก็ได้แต่ยิ้มส่ายหัวเบาๆ ให้สองสาวนี่แล้วก็เดินตามเพื่อนหนุ่มไปช่วยทำเครป
Pinakabagong kabanata
โฉมงามคลั่งรัก 36. ผมรักพี่ The End
ส่วนโฉมงามหลังจากออกมาจากมหาลัยเธอก็ขับรถตรงกลับไปยังบ้านของเธอที่เดี๋ยวนี้มาบ่อยกว่าปกติแล้ว เมื่อรถจอดและถูกดับขาเรียวก้าวลงจากรถทันที“คุณกงสุลดูสิ เดี๋ยวนี้ลูกคุณเข้าบ้านบ่อยกว่าปกตินะคะ” เสียงของคุณกิ่งฉัตรดังขึ้นเมื่อเห็นบุตรสาวในชุดนักศึกษาเดินเข้ามาในตัวบ้าน แต่ที่ทำให้เธอถึงกับต้องเปลี่ยนสีหน้าจากยิ้มแย้มเป็นตกใจก็คงเพราะแววตาที่เศร้าหมองกับแดงก่ำของบุตรสาวนี่แหละ“เป็นอะไรอีกล่ะ?”“เสียใจอ่ะ”“เสียใจเรื่องอะไร มานั่งนี่ดิ”“เจ้าคุณมันจะไปอยู่ต่างประเทศแล้วอ่ะ” โฉมงามบอกพลางเดินไปนั่งแทรกระหว่างพ่อกับแม่ของเธอ“อ้าว! ทำไมอ่ะ..” คุณกิ่งฉัตรถามด้วยด้วยความตกใจ โฉมงามจึงเล่าเรื่องของเธอที่เกี่ยวกับเจ้าคุณและดลธีให้พ่อและแม่ฟังจนระเอียดยิบ ระเอียดไปถึงแม้กระทังเรื่องแบบนั้น..“นี่แก! โอ้ยยย!..ฉันไม่รู้ด่าหรือสงสารแกดี!!” เสียงคุณกิ่งฉัตรดังขึ้นหลังจากฟังเรื่องความรักของโฉมงามจบ ทั้งสงสารและก็อยากจะด่าแต่ก็ทำได้แค่เงียบแล้วดึงโฉมงามเข้ามากอดปลอบใจ“หนูรักมันหนูไม่อยากให้มันไป แต่หนู..ก็ทิ้งดลไม่ได้”“แล้วทำไมไม่อยู่ด้วยกันล่ะ สมัยนี้โลกก็เปิดกว้างนะพ่อไม่ว่าหรอกถ้าจะอยู่ด้วยกันแล้
โฉมงามคลั่งรัก 35. ชีวิตคู่
“รักกูก็ควรจะอยู่กับกูไม่ใช่เหรอ?”“ชีวิตคู่..คู่คือแค่สอง กูไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้วเดี๋ยวจะกลายเป็นทะเลาะกัน” เจ้าคุณพูดแล้วก็เบือนหน้าหนีโฉมงามที่มองเข้าด้วยแววตาที่แดงก่ำแต่สักพักก็ร้องไห้ออกมาอย่างฝืนมันไว้ไม่ได้ มือบางจึงเอื้อมมาจับมือเขาไว้แล้วยกมันขึ้นมาให้เช็ดน้ำตาของตัวเธอเบาๆ“กู ฮรึก!..ยินดีเลิกยุ่งกับดลนะถ้ามึงบอกว่ามึงจะอยู่กับกู”“ไม่! กูไม่ได้ต้องการให้มึงทำแบบนั้นกูไม่อยากให้มึงทำร้ายความรู้สึกของน้องเพราะกูเองก็รักน้อง”“คุณกูไม่เข้าใจมึงว่าทำไมต้องให้มันเป็นเรื่องวุ่นวายอะไรแบบนี้ แค่มึงยอมรับคำนินทาได้พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันสามคนอย่างมีความสุขแล้วนะ”“เพราะกูยอมรับมันไม่ได้ไง..”“มึงไม่รักกูเหรอ?”“รักสิเพราะรักมากไงถึงต้องยอมขนาดนี้”“ถ้ารักมากมึงไม่ควรยอมให้กูคบกับคนอื่นทั้งที่มึงก็รักกูสิ คุณ..” โฉมงามบอกด้วยเสียงที่สะอื้น ทำไมไม่รู้ว่าเธอไม่อยากให้เขาจากเธอไปอยู่ที่อื่น ทำไมไม่รู้เธอรู้สึกว่าตัวเองคงไม่มีความสุขหากไม่มีเขา..“กูก็ไม่รู้ว่ากูคิดอะไร กูรู้แค่ว่ากูคิดมาดีแล้วว่า..กูอยากให้มึงมีความสุขกับเจ้าดลมากกว่า”“แต่กูต้องการมึงนะ!”“แต่มึงก็ต้องการเจ้าดล”“แม
โฉมงามคลั่งรัก 34. เหตุผลของเจ้าคุณ
หลายวันต่อมาหลังจากวันนั้นที่ดลธีเข้าไปดูแลโฉมงามที่บ้าน คุณกิ่งฉัตรก็ไม่ได้พูดจาแรงใส่เขาอีก แต่ก็ใช่ว่าจะพูดดีนะ..ก็แบบฉบับคุณกิ่งฉัตรเขาแหละ ส่วนตอนนี้โฉมงามนั่งอยู่ในมหาลัยที่บริเวณโต๊ะม้าหินอ่อนกับเพื่อนร่วมห้องของเธออีกหลายคน“หน้าบึ้งตึงแบบนี้มีอะไรพูดกับพวกกูได้นะ ถึงจะไม่สนิทเหมือนกับซีแต่ก็ไม่ปากโทรโข่งหรอก” หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าของโฉมงามดูเคร่งเครียดเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจอะไรสักอย่าง“ช่วงนี้เห็นเจ้าคุณบ้างมั้ย?” โฉมงามจึงเอ่ยถามหาชายหนุ่มที่เธอไม่ได้เจอมาหลายวันแล้ว ใช่! ตั้งแต่เธอไม่สบายวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอเจ้าคุณอีกเลยแถมทักไปโทรไปเจ้าตัวก็ไม่ตอบ นี่ขนาดไม่ได้รักเท่าเจ้าดลนะยังรู้สึกหวิวๆ รู้สึกคิดถึงยังไงไม่รู้..“ไม่ยักจะรู้ว่าเมียกูจะคิดถึงกูขนาดนี้นะเนี่ย!” และยังไม่ทันที่เพื่อนร่วมห้องของโฉมงามจะเอ่ยอะไรร่างสูงในชุดนักศึกษาก็เดินมานั่งข้างโฉมงาม จุ๊บ! แถมยังจุ๊บเข้าที่แก้มเนียนขาวของคนตัวเล็กอีกด้วย“วู้วว! มาถึงก็หวานเลยนะ..ว่าแต่คบกันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอไม่เห็นรู้ข่าวเลย”“คบกันนานแล้ว ขอยืมตัวหน่อยนะ” เจ้าคุณตอบแล้วก็ดึงมือของโฉมงามให้ลุกกออกมา
โฉมงามคลั่งรัก 33. ฉีดยาให้หน่อย
บ้านคุณโฉมใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าดลธีมาถึงบ้านโฉมงามและรีบถามแม่บ้านเพื่อหาห้องของโฉมงามจนได้ขึ้นมาหาหญิงสาวที่ตอนี้ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอน ที่มาช้าเพราะไม่รู้จักไง..รู้แค่ว่าอยู่แถวไหนแต่ไม่รู้ว่าหลังไหนจึงถามคนแถวนั้นไปเรื่อยๆ กว่าจะมาถึงก็เลยใช้เวลานานไปหน่อยชายหนุ่มก็นั่งมองหญิงสาวตัวเล็กที่ยังคงมีใบหน้าที่แดงกับเหงื่อที่ยังคงผุดขึ้นมาอยู่นั้นด้วยความสงสาร มือหนาเอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่แม่บ้านเพิ่งยกมาให้นั้นขึ้นมาเช็ดหน้าให้คนตัวเล็กอย่างเบามือเพราะกลัวเจ้าตัวจะตื่น“อืมมม..”แต่เมื่อผ้าที่ชุบน้ำจนเย็นนั้นมาโดนแก้ม ร่างเล็กก็ลืมตาตื่นทันที“พี่ครับ ปวดหัวมั้ย..ตัวร้อนมากเลย” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเมื่อคนตัวเล็กลืมตาขึ้นมาแล้ว เธอจึงส่ายหน้าให้เบาๆ แล้วก็พยายามจะหยัดกายลุกขึ้นนั่งแต่ดลธีกลับผลักให้นอนลงตามเดิม“อย่าเพิ่งลุกสิตัวยังร้อนอยู่เลยนะ”“คิดถึง..อยากกอดแต่กลัวนายติดไข้”“กอดได้ครับ” ดลธีว่าพลางโน้มตัวไปกอดเธอที่ยังคงนอนอยู่โฉมงามจึงกอดตอบไม่ถึงห้านาทีก็ผล่ะออกเพราะกลัวเจ้าดลน้อยจะมาติดไข้พลอยให้ไม่สบายไปด้วย“มาได้ไง?”“ก็แม่พี่ไปบอกผมไง”“หื
โฉมงามคลั่งรัก 32. มั่วไปเรื่อย
กลับมาที่มหาลัยหลังจากเรียนคาบแรกเสร็จก็มีเวลาพักอีกหนึ่งชั่วโมงพื่อรอเข้าเรียนในคาบสุดท้าย ดลธีก็แยกมานั่งพักบนโต๊ะมาหินอ่านใต้ต้นไม้หน้าตึกเรียนในรายวิชาต่อไป“ดล…”“พี่หว้า? ..” ชายหนุ่มเอ่ยเรียกหญิงสาวตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ขาเรียวก็ก้าวมานั่งลงตรงหน้าของดลธีทันทีที่เห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าเรียกชื่อตนเอง“ไม่ได้เจอกันนานพี่คิดว่าจะลืมชื่อพี่ไปแล้วซะอีก”“ผมไม่ลืมหรอกครับ..”“ทำไมพี่ถึงรู้สึกดีใจกับประโยคนี้ของนายนะ” ลูกหว้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูดีใจกับปีะโยคของ ดลธีปรายตามองเธออยู่ครู่เดียวก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น“พี่มีอะไรกับผมหรือเปล่า?”“นายยังไม่ลืมพี่จริงๆ เหรอ?”“ใช่ครับ”“แล้วเรา..”“ผมสมองไม่ได้เสื่อมที่จะจำไม่ได้ว่าคนตรงหน้าผมคือลูกหว้า ไม่ใช่แค่พี่ที่ผมจำได้เพื่อนพี่หรือคนอื่นๆ ที่ผมรู้จักผมก็จำได้” น้ำเสียงที่เรียบนิ่งเอ่ยบอกอย่างหน้าตาย สายตาคมกริบยังคองจ้องมองลูกหว้าอย่างสายตาจนเธอต้องเป็นฝ่ายหลบ เพราะมันไม่ใช่สายตาที่รักใคร่เหมือนเมื่อก่อนแต่มันเป็นสายตาที่ดูดุดันน่ากลัว“อ้อ นะ..นั่นสินะ”“แมทธิว ผู้ชายคนนั้นสินะที่เป็นพ่อของเด็กในท้อง..แต่จะว่าไปถ้าผมเป็นเขาผมก
โฉมงามคลั่งรัก 31. คุณโฉมไม่สบาย
หลายอาทิตย์ต่อมาวันแห่งการเริ่นต้นเรียนในรั้วมหาลัยอาทิตย์ที่สองนั้นช่างสดใสสำหรับหนุ่มมหาลัยปีหนึ่งอย่างเจ้าดลซะจริงๆ หลังจากแต่งตัวเสร็จชายหนุ่มก็วิ่งลงมาจากบนห้องนอนตรงไปยังในครัวที่มียายกระเช้ากำลังวุ่นอยู่กับการทำข้าวกล่องให้เขา“เอ็งนี่นะ! แม่เอ็งก็บอกแล้วว่าเดี๋ยวให้ค่าข้าวเอ็งจะห่อไปทำไมไม่อายเขาหรือไง?” เสียงยายกระเช้าบ่นขณะที่กำลังปิดฝากล่องข้าวหลังจากห่อเสร็จให้หลานชาย ที่บ่นไม่ใช่ว่าขี้เกียจทำแต่เธอกลัวว่าหลานชายจะอายเขาที่อยู่ถึงมหาลัยแล้วแต่ยังห่อข้าวไปกินนี่สิ“ถ้าผมอายผมจะให้ยายห่อให้เหรอครับ”“ยอกย้อนอีก เอ้าเสร็จแล้ว..แล้วก็มานั่งกินข้าวซะ”“ยายนี่เกรี้ยวกราดจริงๆ”“เอ็งแล้วก็หัดทำตัวให้มันดูโตให้มันดูเอาตัวรอดให้ยายได้เห็นบ้าง ยายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” ยังมิวายที่จะบ่นหลานชายที่เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้แล้ว ดลธีก็ได้แต่ส่ายหน้าให้ความขี้บ่นของยายกระเช้า แล้วก็จัดการกับอาหารตรงหน้าไปเรื่อยๆ เพราะยังเหลือเวลาเข้าเรียนอีกเยอะ“ยายครับรู้แล้วใช่มั้ยที่ผมคบกับพี่โฉม”“รู้สิก็เอ็งบอกยาย”“อ่อครับ เธอน่ารักนะผมชอบเธอจริงๆ”“เฮ้อ!อ เรื่องความรักยายก็ไม่อยากจะไปยุ่งแต่เอ็งรักใคร
Maaari mong magustuhan
ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花21.1K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn54.6K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์67.9K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก39.1K viewsตะวันพ่ายจันทร์
เทียนธีรา273 viewsดวงใจอสูร
baiboau-เนื้อนวล252 viewsเดือนร่ายดาว
Charuda Singsathon 1.2K views3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
Sadistic_X19.1K views
